Во новиот број на Република што е во продажба од утре, 17 март 2017 година, ќе читате:

Вашингтон го менува курсот на Балканот
Бејли ќе одговара пред Американците, Заев пред Македонците
Прашање на време е кога Зоран Заев, конечно, ќе разбере дека неговата судбина е во рацете на народот. Веројатно во исто време кога ќе сфати дека веќе не може да се потпира на поддршката од „чадорот“, кој досега го штитеше од граѓаните и од институциите за да го одработи планот за разнебитување на државата. Вистинскиот лидер на опозицијата во земјава, амбасадорот Џес Бејли, има многу поголеми проблеми од бранењето на Заев од македонскиот народ. Бејли тукушто доби најава за петта истрага за неговата работа, овој пат од шест сенатори, меѓу кои и сенаторот од Тексас, поранешен претседателски кандидат, Тед Круз. Незадоволството на конгресмените и на сенаторите од работата на амбасадорот во Македонија недвосмислено покажува дека Вашингтон го менува курсот во однос на Македонија. Воопшто не се сомневам дека истражителите ќе дојдат до многу конкретни одговори за улогата на Бејли и на персоналот од амбасадата во политичката криза во Македонија. Можеби ќе помине време додека македонската јавност да ги чуе деталите од истрагата, но секој што сака да се увери како функционирала администрацијата во Вашингтон последниве години, каков притисок вршела врз владата во Македонија и кој е вистинскиот грев на Никола Груевски и на неговите соработници, доволно е да ја пребара архивата на „Викиликс“.
Албанците ја губат поддршката од САД
Платформата го води регионот кон катастрофа
Неколку настани од нашето најблиско опкружување што се случија за речиси една недела директно влијаеја на тоа голем број граѓани конечно да сфатат дека ѓаволот ја однесол шегата и дека настаните во Македонија треба да се гледаат како поврзани со тоа што се случува во Албанија, Косово и во Јужна Србија. На уште поголем број граѓани треба да им е јасно дека дури и прифаќањето на целата албанска платформа на Еди Рама од страна на Зоран Заев нема да ги смири великоалбанските аспирации на приврзаниците на Призренската лига кои сѐ уште се надеваат на спроведување на митот за една држава за сите Албанци. Дури и во услови кога најголем број од нивните сонародници во Македонија се свесни дека тоа е катастрофално сценарио за сите во регионот, но, пред сѐ, за нив. Да се потсетиме, за време на конфликтот во 2001 година од вкупно 7500 уништени или делумно разурнати куќи во кризните региони, околу 90 проценти беа во сопственост на Албанци.
Хипокризијата на МАНУ
Академик Ќулафкова го брани СДСМ место јазикот
Во време на будење на македонската нација, време кога од туѓа држава ни се врши директен упад во унитарноста на државата и на постоењето, чијашто јаловост ќе зависи само и единствено од нас и од реакцијата на истиот тој народ, се најде академик што проговори контра сите идентитетски оставнини. А пред само две-три години, па биле и четири, тој академик или академичка толку многу се залагаше за нив?! Чудната трансформација, подобна на Стивенсовиот „Доктор Џекил и господин Хајд“, за кој малкумина знаат дека во оригинал е насловен како „Чудниот случај на доктор Џекил и на господин Хајд“, сепак, не е од вчера и, веројатно, си има свое зошто. Да, чуден случај, нема што. За нечија жал, слично на слоновите, но и на страдалниот народ, и ние ги чуваме во спомен лошите работи. По ново, на тврд диск, а по старо, во умот. Колку да не заборавиме, нели…
СЈО тргна по медиумите
Специјални сили за насилна федерализација
Неуставната категорија СЈО, со неуставна алатка – нелегални снимки, тргна во одбрана на неуставна двојазичност и на уривање на унитарноста на државата! Иницијалната каписла е самомобилизацијата на јавноста против тој план. Планот Б, старата добра тактика со меѓуетнички судир, е новата мантра на медиумите на Сорос/КАНВАС, кои брзо, преку СЈО, треба да го заземат целиот информативен простор за потоа да ја оправдуваат меѓународната интервенција и наложената федерализација како „одлично решение“
Колумна, Љупчо Пренџов
Времето е на наша страна!
Криза, платформа, провокации. Тоа се трите константи што децидно ја дефинираат македонската стварност во изминатите две години, но кулминацијата, или пикот, ја достигнаа во последните два-три месеци. Следува период на „издишување“.
Но, да одиме генерички или хронолошки. Пржинскиот договор, кој требаше (или барем нѐ убедуваа дека требаше) да го разреши политичкиот јазол во државата на краток, ама и на подолг рок, покажа и се докажа дека не е само голема „пржинска измама“, токму како што го именуваше Граѓанската опција за Македонија (ГРОМ), туку и иницијална капсула на отворање на една нова Пандорина кутија, во која на дното останаа само политичкиот нихилизам и провокациите, екстремниот национализам кој доби лик и тело во тиранската платформа и целосна дезинституционализација на државата.
Колумна, Ацо Станковски
Заедништво
Големите, сега веќе напумпани планери во издишување, таканаречената „меѓународна“ во заминување, направија голем превид во својата финална точка за дисoлуција на македонската држава.
Прво, овој проект се движеше горе-долу поволно по волјата на „чадорот“, но во финишот му се случи она од што најмногу се плашеше, а што најмалку го очекуваше. Тоа беше будењето и достоинствениот протест на македонските граѓани, на кои им дојде преку глава од безбројните махинации и тормозења од самата независност на Републикава, па досега.
Гледајќи ретроактивно, ѝ се чудам на трпеливоста на овој народ. По сѐ, тоа е талент благословен од небесата, но понекогаш таа бескрајна трпеливост и непоколеблив стоицизам ми изгледаа како кукавичлак и идиотизам.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.


