Приз­на­вам, Ми­ле мој Ми­лен­це

Ма­ке­дон­ски ду­е­ти – ма­ке­дон­ска му­зич­ка исто­ри­ја

Ка­ко што Со­ни не мо­же да се спо­ме­не без  Шер, Сај­мон без Гар­фан­кел, а На­та­ли без Нет Кинг Кол, та­ка ма­ке­дон­ска­та му­зич­ка сце­на не мо­же се спо­ме­не без ду­е­ти­те. Со­ра­бо­тки што тра­е­ле со го­ди­ни, ими­ња што за­ед­но соз­да­ле не­што мно­гу по­го­ле­мо од тоа што са­ми би по­стиг­на­ле, се­стри, бра­ќа, со­пруж­ни­ци, при­ја­те­ли. Стан­дард­ни­те ду­е­ти се дел од исто­ри­ја­та, тра­ди­ци­ја­та и са­ми­от те­мел на тоа што де­нес зна­чи ма­ке­дон­ска му­зич­ка исто­ри­ја

Ма­ри­ја­на и Ро­са­на

Се­стри­те близ­нач­ки ја поч­наа ка­ри­е­ра­та на са­мо 17 го­ди­ни и вед­наш го нај­доа сво­е­то ме­сто ме­ѓу нај­до­бри­те. Пуб­ли­ка­та тол­ку ги па­ме­ти ка­ко един­ка, што и ден-де­нес се пра­ват гре­шки за тоа ко­ја бе­ше Ма­ри­ја­на, а ко­ја Ро­са­на.

Ма­ри­ја­на Но­ва­чев­ска ве­ќе 24 го­ди­ни жи­вее во Ав­стра­ли­ја. Таа ка­ко за­бен тех­ни­чар ра­бо­ти во Мел­бурн, ка­де што жи­вее со сво­јот син Фи­лип и со ќер­ка­та Маг­да­ле­на.

Пет­на­е­сет ми­ну­ти по­ста­ра­та Ро­са­на, пак, про­дол­жи да ја сле­ди сво­ја­та па­си­ја, му­зи­ка­та, го­ди­ни отка­ко Ма­ри­ја­на за­ми­на на дру­га­та стра­на на све­тот. Са­риќ – То­до­ров­ска оста­ви зад се­бе хи­то­ви и ка­ко со­ло-из­ве­ду­вач, а бе­ше дел и од гру­па­та „Че­ти­ри­те гра­ции“ за­ед­но со Бла­ги­ца Пав­лов­ска, Адри­ја­на Алач­ки и Ба­ди Бе­кир. Не­о­дам­на ја при­ми на­гра­да­та за трај­ни му­зич­ки вред­но­сти од еми­си­ја­та „Бек­стејџ“.

„Ако не из­др­жам“, „Стој“, „Љу­бов“… ре­фре­ни што по­твр­ду­ва­ат де­ка Ма­ри­ја­на и Ро­са­на за Ма­ке­до­ни­ја за­се­ко­гаш ќе оста­нат ед­но. До­каз се си­те се­ден­ки, на­ста­пи, из­ле­гу­ва­ња, друж­би со ги­та­ра, кои не по­ми­ну­ва­ат без ед­ног­лас­но­то пе­е­ње на „Приз­на­вам“.

–  Ме ис­пол­ну­ва пре­крас­но чув­ство ко­га вну­ка ми Ива­на ќе ми ка­же де­ка по ка­фу­ли­ња­та сѐ уште се пу­шта „Приз­на­вам“, де­ка и ден-де­нес лу­ѓе­то ги пе­ат „Те поз­на­вам“, „Ед­но ср­це имам ду­шо“ и мно­гу дру­ги пре­поз­нат­ли­ви ре­фре­ни што оста­на­ле да све­до­чат за тоа ка­ква му­зи­ка и со ка­ков ква­ли­тет сме жи­ве­е­ле не­ко­гаш – ре­че Ма­ри­ја­на во не­о­дам­неш­на­та по­се­та на род­ни­от крај.

Адри­ја­на Алач­ки и Ире­на Спа­сов­ска

Ако на Ма­ри­ја­на и на Ро­са­на по­не­ко­гаш му­зич­ко друш­тво им пра­ве­ше То­де, по­ра­неш­ни­от со­пруг на Ма­ри­ја­на, ду­о­то на Адри­ја­на Алач­ки и на Ире­на Спа­сов­ска се комп­ле­ти­ра­ше и со Го­ран, по­ра­неш­ни­от со­пруг на Адри­ја­на.

При­ват­ни­те вр­ски не го спре­чи­ја ус­пе­хот на овие со­ра­бо­тки, на­про­тив. Де­ве­де­сет­ти­те го­ди­ни фолк-му­зи­ка­та по­ми­на во зна­кот на овие две да­ми, кои беа сен­за­ци­ја и осве­жу­ва­ње за тоа вре­ме. На­ста­пу­вај­ќи на мно­гу фе­сти­ва­ли и ма­ни­фе­ста­ции, Адри­ја­на и Ире­на по­ми­наа не­кол­ку го­ди­ни ка­ко му­зич­ко дуо. „Ова е при­каз­на ста­ра“, „Си­те пе­ат, а јас пла­чам“, „Де­нес свад­ба се пра­ви“, „До­ста ми се тво­и­те ла­ги“, „Ми­ле мој Ми­лен­це“, „Не ми тре­ба друг“ се са­мо дел од ре­фре­ни­те што ги оста­ви­ја зад се­бе.

По­крај пес­ни­те, пуб­ли­ка­та ги па­ме­ти и по нив­ни­от изг­лед „сѐ са­мо обич­ни не“. Тие екс­пе­ри­мен­ти­раа со об­ле­ка­та, шмин­ка­та, на­чи­нот на из­ве­ду­ва­ње, че­сто шо­ки­рај­ќи ја јав­но­ста.

Ду­о­то се рас­пад­на пред око­лу две де­це­нии, ко­га и две­те трг­наа на сво­ја стра­на, но ни­ко­гаш не бе­ше по­твр­де­но да­ли при­ја­тел­ки­те и со­ра­бот­нич­ки, на­ви­сти­на, се ска­раа или за оваа раз­дел­ба има­ше дру­га при­чи­на.

Де­нес и две­те има­ат со­ло–ка­ри­е­ра, а Адри­ја­на ста­на поз­на­та и по неј­зи­на­та еми­си­ја за го­тве­ње и го­тва­чот на ма­ке­дон­ски тра­ди­ци­о­нал­ни ја­де­ња.

Се­ли­мо­ва – Жел­че­ски

Пе­де­сет и пет го­ди­ни Ке­фсер Се­ли­мо­ва тво­ри за­ед­но со сво­јот Ѓор­ги Жел­че­ски. Ова брач­но-му­зич­ко дуо од Ма­ке­до­ни­ја,  ка­ко фолк-ду­ет поч­на да по­стои од 1961 го­ди­на.

– Пр­во поч­нав­ме да ра­бо­ти­ме за­ед­но, а по­тоа се вљу­бив­ме еден во друг. Си­те овие го­ди­ни пе­е­ме љу­бов­ни пес­ни. Тие нѐ одр­жаа – ва­ка Ке­фсер и Ѓор­ѓи збо­ру­ваа во ин­терв­ју­то за „Вест“, 2010 го­ди­на.

Го­ди­на­ва брач­на­та му­зич­ка двој­ка го до­би приз­на­ни­е­то за жи­вот­но де­ло на ма­ни­фе­ста­ци­ја­та „Злат­на бу­ба­ма­ра на по­пу­лар­но­ста“, ко­ја им е пр­ва и единс­тве­на на­гра­да до­би­е­на во Ма­ке­до­ни­ја.

Во нив­на­та бо­га­та ди­ско­гра­фи­ја има­ат из­да­де­но 11 ал­бу­ми и 11 сингл-пло­чи. Нај­поз­на­ти се по пес­ни­те „Ма­ри­ја“, „Пу­ста би­ла ме­а­на“, „Вра­ти ми се“, „Љу­би ме, љу­би ме“…

При­ват­но, тие се ро­ди­те­ли на 36-го­диш­на­та ќер­ка Ана, ко­ја ра­бо­ти ка­ко ту­ри­стич­ки во­дич.

Де­нес сли­ка­та е мно­гу по­и­на­ква. Ве­ќе ре­тко кој се ре­ша­ва да на­пра­ви дуо, а пе­ја­чи­те со­ра­бо­ту­ва­ат са­мо на еден про­ект или пес­на на­ме­не­та за не­кој фе­сти­вал, нај­че­сто ка­ко обид да се прот­нат на „Евро­ви­зи­ја“. Тоа во по­ве­ќе­то слу­чаи е со нез­на­ча­ен ус­пех, не е мер­лив со ед­на „Ти“ на Ли­ди­ја и на Та­ња Ко­чов­ски, „За мно­гу го­ди­ни Ма­ке­дон­ци“ на Ви­о­ле­та То­мов­ска и на На­ум Пе­тре­ски, па ду­ри и „Не­мир“ на Ка­ро­ли­на и на То­ше Про­е­ски.

„Ду­ле и Ко­ки“ се рас­пад­наа дол­го пред  Ду­шан Љу­би­сав­ле­виќ да за­ми­не во ле­ген­ди­те, Вла­ди­мир Кр­стев­ски – Франц ве­ќе не­кое вре­ме не е „Но­ка­ут“ за­ед­но со Ни­ко­ла Пе­рев­ски – Пе­ре, оста­наа Ро­берт и Пан­ки ка­ко „Ку­ку ле­ле“, иа­ко ре­тко ги гле­да­ме на му­зич­ка­та сце­на. Се­пак, во му­зич­ка­та исто­ри­ја ќе оста­не ле­ген­дар­на­та „Ла­сто­ви­ца“, ду­о­то на Вла­до Ја­нев­ски и на Ро­берт Саз­дов­ски.

Единс­тве­но­то стан­дард­но дуо де­не­ска оста­ну­ва­ат Вла­ди­мир Бла­жев – Пан­чо и Ан­дреј Ѓор­ги­ев­ски, со нив­но­то „ДНК“, ка­ко и брач­на­та двој­ка „Сил­ви бенд“.

Пишува: Марина Костовска
(Текст објавен во 188. број на неделникот „Република“, 08.04.2016)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.