За една недела Македонија ќе го избира следниот претседател, петти по ред, со оглед дека првиот претседател во независна Македонија го избра Собранието. Првите избори, во 1994 година, се избори со најмалку кандидати – само двајца – и со висок одѕив, повеќе од 77 проценти. Глигоров е човекот што досега собрал најмногу гласови од народот – дури 715.774. Вторите избори, во 1999 година, на кои првпат имаме кандидати со албанско потекло, се избори со највисок одѕив – повеќе од 1.112.000 гласачи. Победникот на третите избори, кои се одржаа во 2004 година, Бранко Црвенковски, во целиот свој петгодишен мандат не беше прифатен од страна на ВМРО-ДПМНЕ, која го ословуваше со „лицето Б.Ц.“. Четвртите избори, пак, се избори со најнизок одѕив и со најголем број кандидати – дури седум.
Следуваат петтите избори. Се намалува бројот на кандидати – во трка влегуваат четворица кандидати. Двајца независни кандидати собраа 10.000 потписи за да можат да влезат во трка, но тоа не им успеа на Билјана Ванковска и на Стојанче Ангелов. Македонија ќе гласа за Ѓорге Иванов, кој како кандидат на владејачката ВМРО-ДПМНЕ се бори за втор мандат, Стево Пендаровски, кандидат на СДСМ, Зоран Поповски, кандидат на ГРОМ, и за Илијаз Халими, како човек на ДПА. Ѓорге Иванов, Зоран Поповски и Илијаз Халими ја бараа поддршката за својата кандидатура кај народот. Стево Пендаровски, пак, не бараше поддршка од народот. Тој се кандидира со поддршка на пратениците од СДСМ. На изборите на 13 април ќе гласаат 1.779.572 граѓани.
Киро Глигоров – прв претседател на независна Македонија
Киро Глигоров не беше избран на непосредни избори, туку од Собранието на 27 јануари 1991 година, во согласност со тогашните уставни решенија. Десет дена по конституирањето на Собранието на Македонија, на дневен ред дојде и расправата за изборот на претседател на Социјалистичка Република Македонија. По првото тајно гласење, Глигоров не ги доби потребните две третини од гласовите поради немање поддршка од ВМРО-ДПМНЕ и од ПДП. Тогаш тој доби 60 од потребните 80 гласа. Но, по три дена, ВМРО-ДПМНЕ излезе со соопштение дека ќе ја поддржи кандидатурата на Глигоров ако за потпретседател и за премиер на државата биде избрана личност од нивната партија. На 27 јануари 1991 година, на седница на Собранието, со 114 гласа „за“, Глигоров беше избран за прв претседател на Република Македонија.
Избори 1994 година – Глигоров го победи Георгиевски
Изборите во 1994 година се првите избори во Македонија на кои гласачите избираа претседател. Во трка влегоа Киро Глигоров, поддржан од СДСМ, и Љубиша Георгиевски, како кандидат на ВМРО-ДПМНЕ. Обид за кандидатура имаа и Хамит Шабан и Ѓоргија Атанасовски, но нивните кандидатури не беа прифатени од ДИК. Глигоров оствари убедлива победа, освојувајќи 52,60 проценти од гласовите. Според извештајот на Државната изборна комисија, Глигоров освоил 715.774 гласа, наспроти 196.936 гласа за Георгиевски. Тие избори поминаа со низа негодувања. Се гласаше во 120 изборни единици, а во 7 изборни единици, односно во Велес, Радовиш, Куманово, Гази Баба, Кисела Вода, Валандово и Велес, се прегласуваше. Одѕивот беше голем – дури 77,76 проценти. Право на глас имаа 1.360 729 македонски државјани. ВМРО-ДПМНЕ посочува дека на тие избори имало 130.000 неважечки ливчиња и недостиг од 17.523 ливчиња. Тогаш ВМРО-ДПМНЕ поднесе приговор до ДИК, со барање изборите да се поништат поради фалсификат.

Избори 1999 година – Албанците гласаа масовно
Шест кандидати влегоа во трка по фотелјата во која дотогаш седеше првиот претседател во независна Македонија, Киро Глигоров. Се кандидираа четворица Македонци, Васил Тупурковски, Тито Петковски , Стојан Андов и Борис Трајковски, и двајца Албанци – Муарем Неџипи и Мухамед Халили. Во вториот круг влегоа Петковски и Трајковски, кандидатите на СДСМ и на ВМРО-ДПМНЕ. Следуваше втор круг во кој масовно гласаа Албанците во Македонија. Иако по првиот круг Петковски имаше речиси 61.000 гласа повеќе од Трајковски, вториот круг го доби Трајковски со 69.000 гласа повеќе.
Во 1999 година, според статистиката, право на глас имале 1.610.340 македонски државјани. Од нив на гласање излегле 1.112.153 гласачи. Имало 16.281 неважечки ливчиња. Тие избори се најмасовните претседателски избори во Македонија досега. СДСМ не ги призна резултатите од вториот круг, обвини за изборни нерегуларности и го оспори легитимитетот на Трајковски. ОБСЕ ги оцени изборите како задоволителни, со забележани неправилности во западна Македонија и во околината на Скопје. Додека не дојде на власт, во 2002 година, СДСМ го ословуваше претседателот како „граѓанинот“.

Избори 2004 година – Црвенковски наспроти Кедев
Прераната смрт на Трајковски, кој загина во авионска несреќа, донесе предвремени претседателски избори во Македонија. На третите претседателски избори имаше само четворица кандидати. Се кандидираа двајца Македонци, Бранко Црвенковски, како кандидат на СДСМ, и Сашко Кедев, како кандидат на ВМРО-ДПМНЕ, и двајца Албанци, Гзим Острени од ДУИ и Зуди Џелили од ДПА. Во вториот круг влегоа Црвенковски и Кедев, а битката ја доби Црвенковски со убедлив број гласови – 62,6 проценти од вкупниот број гласови. На тие избори, за разлика од претходните во 1999 година, излегле 202.824 гласачи помалку. ВМРО-ДПМНЕ побара поништување на изборите, обвини за изборен фалсификат и го оспори легитимитетот на Црвенковски.
– Како резултат на неизвесноста поврзана со конечниот исход од изборите, по одржувањето на првиот круг властите презедоа чекори, кои беа спротивни на обврската за спроведување фер и демократски избори, за што набљудувачите на ОБСЕ изразија длабоко незадоволство. Како резултат на тој факт, кандидатот на СДСМ успеа да се избори за победа, меѓутоа беше доведен во прашање неговиот легитимитет. Поради недемократските мерки со кои СДСМ победи на изборите, ВМРО-ДПМНЕ донесе одлука да не го признава статусот претседател на Република Македонија на лицето Црвенковски – коментираа тогаш ВМРО-ДПМНЕ, кои низ годините го ословуваа Црвенковски со „лицето Б.Ц.“.

Избори 2009 година – најнизок одѕив
Изборите во 2009 година се избори со најголем број кандидати. Ќе бидат запаметени и по тоа што тогаш ја имавме првата жена-кандидат за претседател, Мируше Хоџа, како кандидат на ДПА, како и по тоа што се избори со првите независни кандидати. Во предизборието имаше низа анкети, а судејќи според нив се очекуваше дека како кандидат ќе се појави Срѓан Керим. Но, тој не сакаше да се кандидира, по што во трка влезе Ѓорге Иванов. Се кандидираа Љубомир Фрчкоски, како кандидат на СДСМ, Љубе Бошкоски како независен кандидат, Имер Селмани како човек на неговата Нова демократија, Нано Ружин од ЛДП и Аргон Буџаку како кандидат на ДУИ.
Во првиот круг, Иванов водеше значајно пред другите кандидати со 35 проценти, наспроти Фрчкоски, кој доби 20 проценти од гласовите. Тоа што беше впечатливо на тие избори е кандидатурата на Селмани, кој собра 147.547 гласа. Тој беше наречен „македонскиот Обама“ поради неговата способност да ги пречекори етничките граници и да ги привлече и македонските и албанските гласачи.
Неколку дена пред да се одржи вториот круг, ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ се согласија да се поддржат и на локалните и на претседателските избори. Тогаш се појави страв дека минималниот цензус од 40 проценти може да не биде исполнет во вториот круг. На крај, новиот претседател, Ѓорге Иванов, беше избран со само 2,61 процента над потребниот цензус, освојувајќи 453.616 гласа. Ова се избори со најнизок одѕив и со најголем број неважечки ливчиња – дури 453.616. Според извештаите, имало илјадници ливчиња на кои рачно биле допишани имиња како Чак Норис, Господ, Џими Хендрикс или Џорџ Буш.
(Пишува: Билјана Зафирова | Фото: Ѓорѓи Личовски
Текст објавен во 83. број на неделникот „Република“, 4.04.2014)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.



