Одри Хепберн е обожавана актерка, стилска икона, посветена мајка, хуманитарка и портпаролка на сите деца во светот. Секако, таа е синоним за елеганција, женственост, нежност и стил. Со едноставен изглед и скромно однесување ги освои срцата на милиони луѓе во светот и стана една од најпознатите и најсаканите дами од светот на шоу-бизнисот. Имаше сјај во нејзините очи, позитивна енергија во нејзината насмевка и нешто магично во нејзината вонвременска и природна елеганција. Го иновираше стилот кој предизвика револуција во конвенционалните идеи за убавина во Холивуд и во светот. Кратка коса, капри панталони, машки крој на сакоата, балетанки и големи очила за сонце – се само некои од нејзините придонеси за модната историја. Сите знаеме дека нејзиниот стил не беше наметнат од стилистите. Во суштина, стилот ѝ беше одраз на нејзиниот карактер, а нејзиниот карактер, пак, поседуваше длабочина од која извираат сите нејзини вредности.
Сјајот на оваа софистицирана и нежна филмска дива не е избледнет ниту денес, повеќе од две децении по нејзината смрт. Тенка, елегантна, урамнотежена. Едноставно, таа е ненадмината принцеза на стилот. Имаше однесување на принцеза. Принцеза со грациозност, префинетост, елеганција и невин изглед Префинетоста на Одри имаше зачудувачки природна, едноставно одраз на нејзиниот карактер. Беше и остана најдобар заштитен знак на модната марка „живанши“. Симбол на елеганција и шарм, но и неуморен амбасадор на УНИЦЕФ. Денес нејзиниот стил го практикува Гвинет Палтроу. Едни ја нарекуваа најелегантната жена на сите времиња, а други велеа дека трагите што ги остави таа се апсолутно присутни насекаде, па таа ќе се памети како жената со најважен изглед на 20 век. Поточно, таа е модна икона на сите времиња. Сè уште не се надминати големината и влијанието што Одри Хепберн ги има во светот на модата. Одеднаш и од никаде се појави во филмот „Празник во Рим“ во улога на принцеза која по секоја цена сакаше да види каков е животот на обичните смртници. Сепак, засекогаш остана принцеза.
И ден-денес ја паметиме со малиот црн фустан и мачешки очила за сонце во култниот филм „Појадок кај Тифани“. Овој филм, дефинитивно, ја востоличи како неприкосновена кралица на стилот. Тоа беше време кога во Холивуд беше во мода стилот на дивите како Мерилин Монро, Рита Хејворд и Ава Гарднер. За разлика од другите славни актерки, таа беше ненаметлива, свежа и единствена. Со својата тенка и висока појава им пркосеше на тогашните стандарди за убавина, а со својот ненаметлив шик им се спротивставуваше на сите модни правила на тогашната холивудска машинерија. А, од друга страна гледано, пак, изгледаше како лик од филм: чувствителна, нежна, романтична, но истовремено и храбра жена. Со невидената женственост и едноставноста на стилот, сите беа разоружени, но и фасцинирани до максимум. На почетокот, медиумите и модните критичари ја нарекоа модерна на немодерен начин за потоа со право да биде прогласена за модна икона на сите времиња. Ги поседуваше сите нешта за една модна икона: шарм, невиност и талент. Секако, елеганцијата и стилот беа врв на сè. Нејзиниот изглед отсекогаш беше проекција на женственост, а не на отворен и нагласен сексапил. И денес, кога таа одамна не е меѓу живите, таа сè уште е модна икона и безмалку сите од светот на модата се обидуваат да доловат барем мал дел од нејзиниот стил, убавина и дух. Како и да гледаме, колку и да анализираме, таа и по толку време од нејзиното појавување на филмското платно останува синоним на женственост и стил, а сите филмови во кои глумеше станаа и сè уште се легендарни. Од мал црн фустан и мачешки очила во „Појадок кај Тифани“, до долги здолништа со ремен во „Празник во Рим“. Одри ќе биде запаметена по големата доза женственост, што просто зрачеше од неа, и по елегантната облека креирана од нејзиниот омилен креатор Живанши.
Кога на 20 јануари 1993 година ја загуби битката со ракот, за неа тагуваше целиот свет. На нејзиниот погреб, во близината на Лозана, во Швајцарија, каде што ги живееше последните години од животот, покрај членовите на семејството, беа сите челни луѓе на УНИЦЕФ, нејзините двајца поранешни сопрузи и голем број колеги од филмската индустрија и од шоу-бизнисот. Додека Грегори Пек ја рецитираше нејзината омилена песна „Љубовта никогаш не престанува“ од Рабиндранат Тагоре, на нејзиниот гроб последната ружа ја положи Ибер Живанши, нејзиниот најдобар другар. Што повеќе да се каже за оваа миленичка на љубителите на филмот и муза на многу модни креатори? – Без двоумење безвременска модна икона број еден. На крајот, таа е муза што инспирира и привлекува со моќ на магнет.
Актерка – хероина на љубовта
Одеднаш и од никаде се појави во филмот „Празник во Рим“ во улога на принцеза која по секоја цена сакаше да види каков е животот на обичните смртници. Оваа лирска комедија ѝ донесе „Оскар“, но и ја направи една од најпопуларните актерки во Холивуд. Ликот го толкуваше со дотогаш невиден шарм и, едноставно, од нејзината личност сјаеа ведрина и невина радост. Со нив, ведрината и радоста, како да ја заситуваше потребата од заштита што се бара во љубовта која истовремено е толку достапна, но, сепак, недофатлива. И нејзините останати ликови, како Сабрина, во истоимениот филм на Б. Вајдлер, Наташа од „Војна и мир“, на К. Видор, но и оние од филмовите „Смешно лице“ на С. Донен и „Љубов напладне“ на Б. Вајдлер, секогаш триумфираа во љубовта на саканиот човек. Слични по темперамент, чувствителност и потреба за љубов се и нејзините ликови во филмовите „Појадок кај Тифани“, на Б. Вајдлер, „Шарада“ на С. Донед и „Сама во темнината“ на Т. Јанг, во кои таа успева да ја спаси љубовта што ѝ значеше сѐ во животот. Во сите овие филмски хитови таа беше симбол на љубовта која победува, па може да се каже дека не само што ја обележи епохата во која живееше и глумеше, туку стана и трајно остана мерна единица за женственост, грациозност, совршен изглед, добрина и хуманост.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
