Времето е на наша страна!

Колумнист: м-р Љупчо Пренџов

Но, да оди­ме ге­не­рич­ки или хро­но­ло­шки. Пр­жин­ски­от до­го­вор, кој тре­ба­ше (или ба­рем нѐ убе­ду­ваа де­ка тре­ба­ше) да го раз­ре­ши по­ли­тич­ки­от ја­зол во др­жа­ва­та на кра­ток, ама и на по­долг рок, по­ка­жа и се до­ка­жа де­ка не е са­мо го­ле­ма „пр­жин­ска из­ма­ма“, ток­му ка­ко што го име­ну­ва­ше Гра­ѓан­ска­та оп­ци­ја за Ма­ке­до­ни­ја (ГРОМ), ту­ку и ини­ци­јал­на кап­су­ла на отво­ра­ње на ед­на но­ва Пан­до­ри­на ку­ти­ја, во ко­ја на дно­то оста­наа са­мо по­ли­тич­ки­от ни­хи­ли­зам и про­во­ка­ци­и­те, ек­стрем­ни­от на­ци­о­на­ли­зам кој до­би лик и те­ло во ти­ран­ска­та пла­тфор­ма и це­лос­на де­зин­сти­ту­ци­о­на­ли­за­ци­ја на др­жа­ва­та.

Ве­ќе на си­те, по­мал­ку или по­ве­ќе, им ста­на јас­но де­ка памф­ле­тот на­пи­шан во Ти­ра­на не ги отс­ли­ку­ва ба­ра­ња­та и по­тре­би­те на ма­ке­дон­ски­те Ал­бан­ци, ту­ку тоа е не­кол­ку­де­це­ни­ска ре­тро­град­на ре­то­ри­ка на на­ци­о­на­ли­сти и ире­ден­ти­сти кои ва­му-та­му ба­ра­ат про­стор за се­бе­е­таб­ли­ра­ње и соз­да­ва­ње ет­но­ви­ла­е­ти или по­страш­ни „го­ле­ми со­ни­шта“. Во оваа де­це­ни­ја та­ква­та „ме­си­јан­ска“ уло­га му при­пад­на на нај­го­ле­ми­от про­во­ка­тор на Бал­ка­нот, Еди Ра­ма. Мо­ра­ме да би­де­ме до­крај искре­ни и да ка­же­ме де­ка, во кон­текст на ова, Зо­ран За­ев не е единс­тве­ни­от Ма­ке­до­нец, љу­бен и за­шти­ту­ван од За­па­дот, што ја гле­да Ма­ке­до­ни­ја ка­ко Швај­ца­ри­ја на Бал­ка­ни­те. Мо­же мно­гу што да му се не­ги­ра на За­ев, но де­ка бил ре­дов­но при­су­тен на ча­со­ви­те по исто­ри­ја ко­га се уче­ла ван­чо­ми­хај­ло­ви­стич­ка­та иде­о­ло­ги­ја, не мо­же да му се ос­по­ри. Си ја знае лек­ци­ја­та на­и­зуст. Се­га се оби­ду­ва не­ка­ко, ако мо­же, и да ја имп­ле­мен­ти­ра. Не­што те­шко му оди!?

Ме­сто ал­бан­ски­от сон, на СДСМ му се слу­чу­ва мра­ко­бе­стие во кое тал­ка­ат ка­ко су­штес­тво­то во „Ос­ми­от пат­ник“кој од­на­тре ги раз­ја­ду­ва все­лен­ски­те ле­та­чи, за се­га сѐ под­ла­бо­ко да то­не во мрач­ни­те сце­на­ри­ја и лаж­ни­те ве­ту­ва­ња што им ги ну­де­ше и на Ма­ке­дон­ци­те и на Ал­бан­ци­те. Сѐ по­ве­ќе ал­бан­ски ме­ди­у­ми и гла­са­чи сфа­ќа­ат де­ка би­ле из­ма­ни­пу­ли­ра­ни иа­ко За­ев од пет­ни жи­ли се тру­ди пре­ку си­те ал­бан­ски те­ле­ви­зии да ѝ по­ра­ча на це­ла­та јав­ност во Ма­ке­до­ни­ја де­ка тој е по­по­ви­кан да збо­ру­ва за пра­ва­та на Ал­бан­ци­те од си­те ал­бан­ски по­ли­тич­ки ли­де­ри за­ед­но, де­мек тој ги прет­ста­ву­ва нај­го­ле­ми­от број Ал­бан­ци и нав­ле­гол во „ре­ша­ва­ње“ на ал­бан­ско­то пра­ша­ње под­ла­бо­ко од си­те нив­ни апо­ло­ге­ти со де­це­нии на­на­зад и на­на­пред во це­ли­от ре­ги­о­нот. Ама ед­но ут­нал: тој не е Бал­та­зар кој ту­ку­што ја откри тај­на­та фор­му­ла на вла­ста пре­ку „епру­ве­та“, ту­ку најм­но­гу што мо­же да до­стиг­не е до сла­ме­но­то чо­ве­че од „Вол­шеб­ни­кот од Оз“.

Ова бе­ше до­стре­лот на тие 60-70.000 гла­со­ви. Бу­ме­ран­гот, пак, мно­гу по­го­лем се слу­чи кај Ма­ке­дон­ци­те кои на­ив­но на­сед­наа на не­го­ви­те пре­диз­бор­ни ве­ту­ва­ња. Кон­тра­у­да­рот од стра­на на гра­ѓа­ни­те што му се слу­чу­ва на За­ев е нај­го­лем во Скоп­је, Охрид, Стру­ми­ца, При­леп, Би­то­ла Ве­лес, Штип или, со еден збор, се­ка­де ка­де што освои не­ре­ал­но ви­сок про­цент гла­со­ви. Му се слу­чи на­род, од­нос­но со филм­ски жар­гон ка­жа­но: „Им­пе­ри­ја­та го воз­вра­ќа уда­рот“. Де­ми­сти­фи­ка­ци­ја­та дој­де пре­ку при­о­ре­ти­зи­ра­ње­то на исфин­ги­ра­на­та во­низ­бор­на пла­тфор­ма на сме­тка на за­бо­шо­те­ни­те ег­зи­стен­ци­јал­ни те­ми за 500 евра по вра­бо­тен, 150.000 укра­де­ни гла­со­ви (кои, ви­ди чу­до, ги нај­доа?!), не­функ­ци­о­нал­ни ин­сти­ту­ции, ко­рум­пи­ра­но и пар­ти­ско судс­тво и то­тал­но ни­ште­ње на др­жа­ва­та. Др­жа­ва­та е ту­ка, ама За­ев не е на власт. На­ро­дот не­што не го са­ка.

Со­о­чен со без­из­ле­зот, За­ев се­га кре­шта­во ни се за­ка­ну­ва пре­ку Ше­ке­рин­ска и Спа­сов­ски, де­ка, всуш­ност, нас ќе нѐ каз­не­ле од За­пад по­ра­ди отсус­тво на де­мо­кра­ти­ја (ко­ја на­вод­но ја украл пре­тсе­да­те­лот Ива­нов за­ед­но со ман­да­тот) и де­ка ни прет­стои изо­ла­ци­ја, про­го­ни, цр­ни ли­сти и слич­ни скри­е­ни жел­би на очај­но­то ра­ко­водс­тво на СДСМ.

Жел­би­те се ед­но, но ре­ал­но­ста е дру­го. Пр­во, се на­де­ваа де­ка СДСМ ќе од­не­се по­бе­да со ба­рем два-три пра­те­ни­ка раз­ли­ка, па под пре­ве­зот на де­мо­кра­ти­ја­та ќе се ос­тва­ри сце­на­ри­о­то за раз­не­би­ту­ва­ње на др­жа­ва­та. Про­пад­на.
Вто­ра­та ре­ал­ност е де­ка пре­т­се­да­те­лот на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, Ѓор­ге Ива­нов, на­вре­ме го пре­срет­на и го бло­ки­ра­ше тоа сце­на­рио. Зго­ра на тоа, тој не е из­бран од стра­на на пар­ла­мен­тот, ту­ку од стра­на на гра­ѓа­ни­те, и тоа со по­ве­ќе гла­со­ви од СДСМ и ДУИ за­ед­но, што и не е тол­ку ре­ша­вач­ко, кол­ку фа­ктот што си­те мно­гу до­бро зна­ат де­ка без ман­дат да­ден од пре­тсе­да­те­лот не мо­же да се фор­ми­ра вла­да. Да мо­же­ше, до­се­га де­сет па­ти ќе ја фор­ми­раа. Не слу­чај­но Али Ах­ме­ти бла­го ре­те­ри­ра и го тре­ска За­ев од зем­ја ка­жу­вај­ќи му де­ка без ман­дат ни­ту тој са­ми­от не вле­гу­ва во Со­бра­ние.

Тре­та­та ре­ал­ност е де­ка иа­ко им бе­ше жел­ба да по­бе­ди Хи­ла­ри Клин­тон, ама за сре­ќа на ма­ке­дон­ски­от на­род и ре­ги­о­нот по­ши­ро­ко по­бе­ди До­налд Трамп, што зна­чи „ча­до­рот“ им про­кис­на. Кај и да е, си­те бе­ло­свет­ски аген­ту­ри ќе си ги со­бе­рат ку­фе­ри­те и ќе одат на дру­го плод­но тло за нив­ни­те ме­ше­та­ре­ња. Нај­но­во­то пис­мо од ше­сте­ми­на кон­грес­ме­ни упа­те­но до др­жав­ни­от се­кре­тар за над­во­реш­ни ра­бо­ти на аме­ри­кан­ска­та ад­ми­ни­стра­ци­ја Рекс Ти­лер­сон е, најб­ла­го ре­че­но, цр­вен кар­тон до до­ми­цил­ни­те и ис­по­ста­ве­ни фи­нан­си­е­ри на обо­е­ни­те ре­во­лу­ции и раз­но-раз­ни нев­ла­ди­ни ор­га­ни­за­ции кои глу­мат де­мо­кра­ти, а, всуш­ност, се пре­тво­ра­ат во про­фи­те­ри и плу­ка­чи по де­мо­крат­ски из­бра­ни­те вла­сти на ма­ли­те и кре­вки де­мо­кра­тии, ка­ква што е ма­ке­дон­ска­та.

Ко­неч­но, очиг­ле­ден факт е де­ка Евро­па е единс­тве­на во ста­вот де­ка за бал­кан­ски­те пра­ша­ња и за во­ве­ду­ва­ње­то ка­кви би­ло санк­ции кон нив – не­ма кон­сен­зус. Нив­ни­те ин­те­ре­си се до­та­му зап­ле­тка­ни што ма­кси­му­мот што мо­же да го изв­ле­чат во овој ре­ги­он е да за­вр­шат со со­ве­то­дав­ни „ус­лу­ги“ и ве­ту­ва­ње за членс­тво во Уни­ја­та ко­ја им е на стак­ле­ни но­зе ток­му по­ра­ди нив­ни­те вна­треш­ни тур­бу­лен­ции.

Зби­рот на си­те овие со­би­ти­ја е де­ка ка­ко што ми­ну­ва вре­ме­то, та­ка им гас­не ен­ту­зи­јаз­мот на СДСМ, кои за­бре­вта­ни од са­ми­от старт на ве­те­на­та по­бе­да се соп­наа на еден го­лем ка­мен – на на­ро­дот, кој мно­гу бр­зо го про­чи­та на­ци­о­нал­но­то пре­дав­ство кое го пла­ни­раа се­то вре­ме за бе­ском­про­мис­но зграп­чу­ва­ње на вла­ста. Од глад во очај.

Се­га вле­гоа во бла­га хи­бер­на­ци­ја и ис­че­ку­ва­ње кој по­тег ќе им се на­ло­жи од­над­вор, а би­деј­ќи и од­над­вор гас­не же­шка­та под­др­шка, се­кој час им е из­гу­бен и ча­сов­ни­кот от­чу­ку­ва за из­бо­рот на на­ро­дот. За нив би­јат кам­ба­ни­те.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.