Најавите на Зоран Заев за редефинирање на државата на штета на македонските национални интереси ниту се случајни ниту се наивни како што дел од членовите и симпатизерите на опозицијата комотно ги толкуваат. Срамното и опасно тргување со националните интереси, со кои скапо се плаќаат албанските гласови, за СДСМ е долгогодишна стратегија со која го надоместува недостигот на доверба кај македонскиот електорат.
Антимакедонизмот во оваа партија е поттикнуван и развиван во последните две децении, пред сѐ, како единствен лек за нивната болна желба за власт по секоја цена. Да не заборавиме, три пати на идентичен начин задаваат силни удари на Македонија и на Македонците. Во 1994 година ја изобличија етничката карта на Македонија, во 2004 година ги продадоа Струга и Кичево, а денес се на пат да ја уништат држава. Тоа што го почнаа пред повеќе од 20 години, го довршуваат сега.
Кога во 1994 година брутално ја изменија етничката карта на државата со издавање државјанства на повеќе од 100.000 Албанци од Косово, стотици Косовци беа пријавувани на исти адреси во Чаир, а полицајците им делеа документи на врата. Никој од сегашниве борци за демократија, а тогашни угледни медиумски пера, не се потресе што странски државјани без никаква основа добија македонски документи и директно влијаеја врз менување на етничката мапа на Македонија на штета на македонското мнозинско население! За сите нив беше важно само едно – СДСМ и Киро Глигоров да ги добијат изборите.
Десет години подоцна, владата на СДСМ со вицепремиерката Радмила Шекеринска повторно реши да тргува со македонските национални интереси, па се осмели да ги продаде Струга и Кичево во замена за поддршка од Албанците на претстојните претседателски избори. Илјадници македонски граѓани од овие мнозинско македонски населени места беа директно засегнати од неприродно прекројување на границите со што Кичево и Струга се претворија во доминантни албански средини, а градовите добија градоначалници Албанци. СДСМ ја запечати судбината на мнозинското македонско население во овие средини откако успеа да ги измами Македонците со фамозниот изговор дека „некои прашања не заслужуваат одговор“. Повеќе од 430.000 Македонци излегоа на референдумот и рекоа „не“ за новата територијална поделба, но не успеаја да го спречат исполнувањето на договорот на коалициските партнери. Казната стигна на изборите во 2006 година кога СДСМ доби црвен картон за предавството (вклучително и за сите други грешки и лажни ветувања што ги дадоа во текот на владеењето).
По десет години во опозиција, СДСМ не ја научи лекцијата, а новиот лидер на социјалдемократите, Зоран Заев, не само што не го промени начинот на функционирање на партијата туку и на идентичен начин се обидува да се дограби до власт. Очајно барајќи поддршка од Албанците, се дрзна да лицитира со националните интереси кревајќи го влогот на максимум, без око да му трепне за последиците по државата и по Македонците. Овој пат ситуацијата е толку сложена што лесно можеме да останеме без држава ако пристапиме несериозно кон проблемот како во 2004 година.
Зошто сметам дека дел од јавноста недоволно сериозно го сфаќа сценариото што го спроведува Заев?
Последната анкета на „Павел Шатев“ покажува дека Македонците референдумски се изјаснуваат против двојазичност и федерализација на државата. На јасно и недвосмислено поставено прашање „Дали поддржувате двојазичност и нов рамковен договор?“ дури 93,5 проценти од Македонците категорично велат „не“. Во исто време, 93,1 проценти од Македонците се изјасниле дека не би поддржале партија што се залага за концептот на двојазичност на целата територија на Македонија и нов рамковен договор. Интригантно е тоа што во оваа група граѓани има огромен број Македонци што и покрај тоа што се против идејата за редефинирање на државата, рекле дека ќе гласаат за СДСМ. Дилемата е зошто опозициски расположеното гласачко тело има таков однос кон националните прашања и интереси? Дали се подготвени да ја продадат државата за да му дадат власт на Заев? Сигурно не! Дали се подготвени да ја жртвуваат иднината на своите деца за да ја спасат кожата на Заев? Апсолутно не! Убеден сум дека и меѓу нив има патриоти што би се жртвувале за државата. Но, исто така, убеден сум и дека сите тие го слушнале Заев како зборува за грдото лице на Македонецот и како ветува двојазичност, менување на Уставот, нов Охридски договор, редефинирање на државата!
Тогаш каде се разединуваме со ставовите? Дали речиси три четвртини од гласачкото тело на СДСМ го смета Заев за обичен лажго и воопшто не веруваат во неговите зборови? Или можеби ваквите негови тези ги оценуваат како мамка за албанското гласачко тело (и тоа го сметаат како легитимно)? Дали лагите на лидерот на опозицијата станаа до толку прифатливи за опозициски настроената јавност што дури и самите тие мислат дека воопшто не е важно што зборува Заев? Ова не го нагласувам за да се потсмевам со опозицискиот лидер, за кого искрено сметам дека е загубен во времето и во просторот, туку, напротив, да предупредам дека сериозно ја занемаруваме заканата да ја загубиме државата додека се забавуваме со поделената личност на Заев, која редовно ја промовира во јавните настапи.
Да бидеме на чисто, Зоран Заев е мртов политичар и неговите денови се одброени на политичката сцена! Прашањето е дали ќе успее со себе да ја повлече целата држава или на буништето ќе заврши само со своите најблиски соработници. Затоа, на 11 декември е пресудно во колкав број ќе кажеме стоп за Заев и стоп за деструктивната политика на СДСМ. Во каква држава ќе живееме ние и нашите поколенија не зависи само од политичарите, туку и од нас самите. Каква Македонија ќе им оставиме на нашите идни поколенија ќе зависи од нашиот глас на 11 декември. Време е да ги збришеме сите оние што се дрзнаа да стават рака на нашето име, јазик, територија…! Овој пат од нас зависи! На 11 декември на потег е нашата генерација!
За Македонија се работи!
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.