Радован трети нејаки

Колумнист: Горазд Чаповски

Се чи­ни де­ка ни­ко­гаш до­се­га по­ли­ти­ка­та и те­а­та­рот не би­ле во по­го­ле­ма си­нер­ги­ја. По исто­ри­ски­от „црн по­не­дел­ник“ беа за­ста­пе­ни си­те жа­нро­ви, но најм­но­гу тра­ги­ко­ме­ди­ја­та, а пос­лед­на­ва не­де­ла ги до­би си­те ка­ра­кте­ри­сти­ки на фар­са. Де­мо­кра­ти­ја­та е оп­штес­твен си­стем, чиј­што гла­вен фун­да­мент е раз­лич­но­ста нас­про­ти уни­фи­ка­ци­ја­та, про нас­про­ти кон­тра. Во де­мо­кра­ти­ја­та се­кој гла­са спо­ред сопс­тве­на­та со­вест, пра­ви сопс­твен из­бор, сопс­тве­ник е на сво­јот глас и има од­го­вор­ност кон тоа. Гла­сач­ко­то пра­во е пра­ша­ње на ос­нов­на чо­ве­ко­ва сло­бо­да и ко­га е ед­наш до­би­е­но (а, ов­де е до­би­е­но мно­гу, мно­гу доц­на), то­гаш кон не­го мо­ра­ме да се од­не­су­ва­ме од­го­вор­но и се­ри­оз­но. Фалш­ли­ва­та ма­ке­дон­ска де­мо­кра­ти­ја изг­ле­да ка­ко ки­не­ски че­вел, кој на прв пог­лед изг­ле­да ка­ко ви­стин­ски че­вел, но ќе се уве­ри­те де­ка тој не е тоа ду­ри отка­ко ќе го об­ле­че­те, ед­но­став­но, на пр­во об­ле­ку­ва­ње ќе му пук­не ѓо­нот, фуш сто­ка. Ка­ко ло­шо де­те, кое е проб­ле­ма­тич­но, неб­ла­го­дар­но, не учи, но мо­раш да го хра­ниш, да го об­ле­ку­ваш и да се на­де­ваш де­ка ако не на­у­чи да ло­ви, ќе се на­у­чи ба­рем да не ја пла­ши ри­ба­та. Су­шти­на­та на де­мо­кра­ти­ја­та е и во пра­во­то на от­пор, во пра­во­то на јав­но изра­зе­но­то не­за­до­волс­тво. По до­бро­поз­на­ти­те на­ста­ни во пар­ла­мен­тот, Ма­ке­до­ни­ја го до­би сво­јот „от­пор“.

Јав­но­ста се за­ба­ву­ва­ше ко­га ги гле­да­ше на­ши­те „от­пор­ни­ци“, ре­во­лу­ци­о­не­ри што со та­зе фри­зу­ри и бун­ди сто­е­ја „на бра­ни­кот на сло­бо­да­та“, па отка­ко, нај­ве­ро­јат­но, им ста­на сту­де­но, вле­гоа во авто­мо­би­ли, па та­ка еп­тен „ре­во­лу­ци­о­нер­но“ го по­га­зу­ва сво­јот ре­волт кон „ре­жи­мот“.

„Кре­а­тив­но­ста“ и „ори­ги­нал­но­ста“ ги по­ка­жа со тоа што го зе­доа на за­ем ло­го­то од срп­ски­от от­пор про­тив ре­жи­мот на Ми­ло­ше­виќ. Ка­ко што се наб­ли­жу­ва­ат из­бо­ри­те, та­ка ќе ги гле­да­ме сја­јот и бе­да­та на ма­ке­дон­ски­те по­ли­тич­ки кур­ти­за­ни. Ќе рас­те це­на­та на веч­ни­те суф­ле­ри и дуб­ле­ри, кои се се­ко­гаш на „ви­стин­ска­та“ стра­на – не­ко­гаш ва­ши, де­нес на­ши,а утре којз­нае чии……

„Ма­ке­дон­ски­от от­пор“ ро­ди и це­ла пле­ја­да „хе­рои“. Се­пак, по при­ма­тот на ма­ке­дон­ска­та „Ла Па­си­о­на­ри­ја“, ка­ко нај­го­ле­ма ико­на на от­по­рот, се истак­на го­ле­ми­от ре­во­лу­ци­о­нер Стев­чо Ја­ки­мов­ски, али­јас Ра­до­ван Тре­ти Не­ја­ки. Ка­ко што и при­ле­га, тој бе­ше во пр­ви­те „бор­бе­ни“ ре­до­ви на ба­ри­ка­ди­те во од­бра­на на де­мо­кра­ти­ја­та од „ре­жи­мот“ на „фа­ми­ли­ја­та“. Искре­но сум из­не­на­ден што вр­вот на СДСМ бе­ше шо­ки­ран од по­те­гот на на­ши­от ка­ра­те кид – Стев­чо, кој во крај­на ли­ни­ја ни­ко­гаш не се истак­ну­вал со не­ко­ја кон­се­квент­ност.

„С јед­но ду­пе на две клу­пе“, ве­лат на­ши­те дра­ги со­се­ди Јуж­но­ср­би­јан­ци. За пре­вод обра­те­те му се на со­бо­ре­цот на Стев­чо, поз­на­ти­от ре­во­лу­ци­о­нер Дра­ги­ша Ми­ле­тиќ, али­јас Ба­но­виќ Стра­хин­ја.

(објавено во 25. број на неделникот „Република“, 22.02.2013)

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.