Опозициска влада во „длабока“ сенка

По по­ве­ќе од 40 де­на од страш­ни­от, ба­рем за нив, по­раз на из­бо­ри­те, со­ци­јал­де­мо­кра­ти­те, ко­неч­но, со­браа хра­брост да со­оп­штат кој е нив­ни­от од­го­вор на сопс­тве­ни­от де­бакл, во­о­бра­зен во бо­жем­на­та краж­ба на гла­со­ви, ко­ја ни­ту са­ми­те не мо­жат да ја образ­ло­жат, а ни­ту, пак, се оби­доа во тоа. Жи­ве­еј­ќи во об­ла­ци­те на Би­ха­ќка (ко­ја е на па­ди­ни­те на фа­моз­но­то скоп­ско Вод­но) сѐ што смис­ли СДСМ во овие 40 де­но­ви или це­ли 1.120 ча­са од де­бак­лот на из­бо­ри­те е вла­да во сен­ка?! Мно­гу­ми­на би ко­мен­ти­ра­ле и де­ка не смис­ли­ле мно­гу или, пак, де­ка во­оп­што и не се на­ма­чи­ле во ко­ри­сте­ње­то на си­ви­те ќе­лии. Ше­го­биј­ци­те, пак, ќе ре­чат де­ка овој че­кор со­се­ма од­го­ва­ра на ели­ти­стич­ка­та уло­га што ја игра СДСМ – ток­му „Илу­ми­на­ти“ се ос­но­ва­та на при­ка­ска­та за свет­ска­та вла­да во сен­ка, гру­па ели­ти­сти што вла­де­ат со све­тот и ги ра­ко­во­дат ов­ци­те, т.е. гра­ѓа­ни­те. Дру­ги­те ќе ре­шат де­ка ова е са­мо не­ос­твар­ли­ва­та жел­ба со ко­ја дел од ли­ца­та на Би­ха­ќка се ро­де­ни или, за жал, израс­на­ти и вос­пи­та­ни…

Ре­ал­ни­те оче­ку­ва­ња од оваа вла­да во сен­ка се пред­вид­ли­ви – се­ко­гаш ко­га ви­стин­ска­та власт (ко­ја со­ци­јал­де­мо­кра­ти­те не мо­жат да ја  осво­јат ве­ќе це­ли осум го­ди­ни или не­ве­ро­јат­ни че­ти­ри из­бор­ни цик­лу­си, а ако се вра­ти­ме во вре­ме­то – ни­ко­гаш фер и не ја осво­и­ле т.е. –  1991 го­ди­на– тех­нич­ка вла­да со ре­ал­на по­бе­да на ВМРО-ДПМНЕ, 1994 го­ди­на– по­бе­да без учес­тво на ВМРО-ДПМНЕ и 2002 го­ди­на – „по­бе­да“ по конф­ли­ктот или каз­на за ВМРО-ДПМНЕ) ќе из­ле­зе со про­е­кти и ста­ти­сти­ка, СДСМ ќе на­па­ѓа со нив­ни број­ки од фин­ги­ра­ни­те ана­ли­тич­ки цен­три, кои се­ко­ја од­лу­ка на вла­да­та ќе ја тол­ку­ва­ат ка­ко по­греш­на те­ме­леј­ќи се на „сопс­тве­ни“ из­во­ри и ана­ли­ти­ка. Свет­ски­те искус­тва со т.н. вла­да во сен­ка по­ка­жу­ва­ат де­ка ова е по­сто­ја­на­та, но и по­греш­на пра­кти­ка на овие опо­зи­ци­ски те­ла, кои ги ко­ри­стат си­те мож­ни на­чи­ни, нај­че­сто не­ве­ро­до­стој­ни, за да ѝ до­ка­жат на јав­но­ста, а во што ре­тко ус­пе­ва­ат, де­ка акту­ел­на­та вла­да, ка­де и да е, пра­ви се­ри­оз­ни гре­шки во сво­ја­та ра­бо­та.

Нај­до­бар при­каз на не­це­лис­ход­но­ста на оваа актив­ност на опо­зи­ци­ја­та се САД, ка­де што без­број па­ти, ток­му нев­ла­ди­ни­те ор­га­ни­за­ции и не­за­вис­ни­те струч­ња­ци се вклу­чи­ја во ана­ли­за на по­да­то­ци­те ли­фе­ру­ва­ни од вла­да­та во сен­ка за да ѝ до­ка­жат на јав­но­ста де­ка вла­ди­на­та ста­ти­сти­ка е по­до­бра од таа на пар­ти­ја­та, ко­ја са­ка да се вра­ти на власт. „Ако ко­за­та ла­же, ро­гот не ла­же“ – тоа е таа ста­ра по­го­вор­ка, ко­ја на анг­ли­ски гла­си по­и­на­ку,но со иста по­ен­та и ко­ја ја наг­ла­су­ва по­тре­ба­та на пар­ти­ја­та ко­ја не е на власт, ту­ку це­ли кон неа – да ги искри­ву­ва број­ки­те. Цел­та е се­ко­гаш иста, да­ли се ра­бо­те­ло за САД, Фран­ци­ја, Хо­лан­ди­ја, Банг­ла­деш или Ан­го­ла – вра­ќа­ње или до­би­ва­ње на вла­де­јач­ка­та фо­тел­ја.

Свет­ска­та пра­кти­ка не за­ста­ну­ва ов­де. Ими­та­ци­ја­та на дејс­тву­ва­ње­то на опо­зи­ци­ски­те пар­тии про­дол­жу­ва и во дру­ги сфе­ри. Ка­ко и се­ка­де, та­ка и во Ма­ке­до­ни­ја, опо­зи­ци­ја­та не под­не­су­ва кри­ти­ка, осо­бе­но од сопс­тве­ни­те ре­до­ви. За „дру­ги­те“ тоа одам­на е не­по­би­тен факт. Ве­ќе одам­на, се­кој, ма­кар и нај­мек збор про­тив опо­зи­ци­ја­та,  па ду­ри и нај­до­бро­на­мер­на кри­ти­ка на нив­ни­те че­ко­ри ви но­си ин­стант-оре­ол на „пров­ла­дин“ ме­ди­ум и но­ви­нар. Не­ба­ре чеп­ка­те во ду­хов­но­ста на не­кој све­тец, за­тоа што, очиг­лед­но, на Би­ха­ќка си­те се без­греш­ни, а нај­ве­ро­јат­но та­ка се и зач­на­ти…

Демистифакација на „револуцијата“ од сопствените редови

Ви­стин­ски­от проб­лем на­ста­на отка­ко дел од опо­зи­ци­ски­те ана­ли­ти­ча­ри, а мно­гу­ми­на од нив оста­наа без ра­бо­та и ан­гаж­ман ток­му по­ра­ди ва­кви или слич­ни „бо­го­хул­ни“ мис­ли за Би­ха­ќка, не из­др­жаа и јав­но ка­жаа де­ка дејс­тву­ва­ње­то на опо­зи­ци­ја­та е прем­но­гу про­ѕир­но и де­ка за ви­стин­ска „ре­во­лу­ци­ја“ мо­ти­ви­те на вр­ху­шка­та на СДСМ тре­ба да би­дат по­и­на­кви, а не ка­ко се­гаш­ни­те – го­ла бор­ба за власт со ни­ски и исп­лат­ли­ви, при­зем­ни жел­би за ис­пол­ну­ва­ње на лич­ни­те ас­пи­ра­ции за пра­ве­ње па­ри. Де­ми­сти­фи­ка­ци­ја­та на „ре­во­лу­ци­ја­та“ дој­де ток­му од ви­стин­ски­те ле­ви­ча­ри, кои не мо­жеа да ги „сва­рат“ сво­и­те ли­де­ри, обе­ло­де­не­ти во кла­сич­ни биз­нис­ме­ни, овен­ча­ни со сла­ва­та на або­ли­ци­ра­ни  „тен­дер­џии“ и ко­рис­ни­ци на „со­ле­ни“ ки­рии без образ­ло­же­ние, па та­ка оста­наа и без ег­зи­стен­ци­ја… Неј­се, што ако ова се слу­че­ше во кој би­ло „пров­ла­дин“ ме­ди­ум, ќе сле­ду­ваа осу­ди од си­те „не­за­вис­ни“ пор­та­ли, те­ле­ви­зии, вес­ни­ци и кој ве­ќе не, а, нај­ве­ро­јат­но, и, по пра­ви­ло, не­ма­ше да по­ми­не и без не­из­беж­на­та Ду­ња Ми­ја­то­виќ, ко­ја остро ќе го осу­де­ше тој бе­скру­пу­ло­зен и бе­сра­мен чин. За раз­ли­ка од дру­ги­те ме­ди­у­ми, во слу­ча­јот на „не­за­вис­ни­те“ но­ви­на­ри и ко­лум­ни­сти што гу­бат ра­бо­та, тоа не се слу­чу­ва, за­тоа што, очиг­лед­но, „пров­ла­ди­ни­те“ ме­ди­у­ми не ги алар­ми­ра­ат стран­ски­те „чу­ва­ри“ или, ед­но­став­но, сме­та­ат де­ка тоа тре­ба да се сре­ди во сопс­тве­на­та др­жа­ва и фе­ла или, пак, по­ве­ро­јат­но и ед­но­став­но – ги не­ма­ат те­ле­фон­ски­те бро­е­ви на стран­ски­те де­ли­те­ли на прав­да­та, кои и та­ка, и ко­га би се оби­де­ле да ги до­би­јат – би би­ле за­фа­те­ни од стра­на на „не­за­вис­ни­те“… При­каз­на­та е ед­но­став­на, исто ка­ко и ма­тич­на­та им пар­ти­ја и т.н. „не­за­вис­ни“ но­ви­на­ри се­ко­гаш се „кр­стат“ во го­ле­ми­от брат, кој на ма­ла вра­та ги про­ту­ра нив­ни­те при­зем­ни жал­би и поп­ла­ки. Ме­ѓу­на­род­на­та ин­тер­вен­ци­ја, очиг­лед­но, одам­на из­ле­зе од рам­ки­те на Фрч­ко­ви­те жел­би и ста­на не­чи­ја на­ви­ка и по­тре­ба…

Образ­ло­же­ни­е­то е ед­но­став­но – до­кол­ку сте „ро­ден“ ле­ви­чар и со ви­стин­ска до­за на ем­па­ти­ја се бо­ри­те за пра­ва­та на со­гра­ѓа­ни­те, не мо­же­те, а да не при­го­во­ри­те на бас­нос­лов­ни­те су­ми што ги „вр­ти“ ва­ши­от ли­дер или, пак, на ки­ри­ја­та на не­го­ва­та „дес­на ра­ка“ (ма­кар би­ла и жен­ска), ко­ја е ре­чи­си двој­но по­го­ле­ма од про­сеч­на­та го­диш­на пла­та во др­жа­ва­та.

Тол­ку за ре­во­лу­ци­о­не­ри­те, или оние мал­ку­ми­на што, на­ви­сти­на, жи­ве­ат со иде­о­ло­ги­ја­та на ле­ви­ца­та, а кои, спо­ред слу­чу­ва­ња­та на Би­ха­ќка, се бро­јат на пр­сти,  и кои, спо­ред пос­лед­ни­те слу­чу­ва­ња, се не­по­доб­ни за жи­те­ли на оваа скоп­ска ели­ти­стич­ка улич­ка. Ним, ед­но­став­но, им оста­ну­ва са­мо ед­но – да си нај­дат по­со­од­вет­на или но­ва пар­ти­ја, ка­де што ќе мо­жат да ја пра­кти­ку­ва­ат сво­ја­та по­ли­тич­ка опре­дел­ба и иде­о­ло­ги­ја или, као вто­ра оп­ци­ја, ка­ко раз­о­ча­ра­ни ле­ви­ча­ри да про­дол­жат по ли­ни­ја­та на ра­ко­водс­тво­то, што прет­по­чи­та де­ка ќе мо­ра­ат да ги оста­ват или, по­до­бро ка­жа­но – дла­бо­ко да ги за­ко­па­ат сво­и­те убе­ду­ва­ња и да го сле­дат па­тот на па­ри­те, единс­тве­ни­от ин­те­рес на акту­ел­ни­те дви­га­те­ли на дејс­тва­та на Би­ха­ќка.

 Апанажата стана револуционерен идеал за враќање отпорнички кредити

Во ме­ѓу­вре­ме, ма­ке­дон­ска­та јав­ност е во ис­че­ку­ва­ње на след­ни­от по­тег на опо­зи­ци­ја­та, кој и да е, но и на ед­на кон­крет­на актив­ност на но­ви­те „от­пор­ни­ци“, кои се нај­доа на пра­те­нич­ки­те ли­сти за, на­ви­дум, доб­лес­но да се отка­жат од нив. Спо­ред ед­на­та при­ка­ска, тие се сог­ла­си­ле да би­дат дел од овие ли­сти со ед­но­став­но ус­ло­ву­ва­ње – след­ни­от пат по­втор­но, не­из­беж­но и без­ус­лов­но да би­дат дел од  до­бит­но­то се­мејс­тво­то во пар­ти­ја­та. Спо­ред дру­га­та сто­ри­ја, пак, тие без да зна­ат де­ка ќе би­дат са­мо жр­тве­ни јаг­ни­ња на ра­ко­водс­тво­то, зе­ма­ле и кре­ди­ти за да ја фи­нан­си­ра­ат сво­ја­та пар­ти­ја, убе­де­ни де­ка лес­но ќе ги вра­тат вло­же­ни­те пет до де­сет ил­ја­ди евра пре­ку пра­те­нич­ки­те пен­зии. Ур­ба­ни­те ле­ген­ди, као што ги на­ре­ку­ва­ат на Би­ха­ќка, за „Ре­пуб­ли­ка“ ги по­твр­ди­ја нив­ни кан­ди­да­ти од ки­чев­ски­от ре­ги­он, кои оста­наа со кре­дит в бан­ка, но без ка­са-при­ми од пар­ти­ја­та за сво­е­то вло­жу­ва­ње. Ма­те­ма­ти­ка­та би­ла ед­но­став­на, пет ил­ја­ди евра се ре­чи­си три пла­те­нич­ки пла­ти, че­ти­ри го­ди­ни, пак, но­сат над 70.000 евра. Проб­ле­мот на­ста­на со вра­ќа­ње­то на ман­да­ти­те, а не­го­во­то име е ра­та за кре­дит. Убе­ду­ва­ње­то не би­ло лес­но, но пр­ви­те на ли­сти­те „пад­на­ле“ на при­ка­ска­та де­ка ко­га по­втор­но ќе дој­дат на власт ќе до­би­јат мно­гу, мно­гу по­ве­ќе, а ви оста­ну­ва уште ед­на оп­ци­ја, исто та­ка, мно­гу исп­лат­ли­ва, а се ви­ка апа­на­жа. Ќе ја до­би­јат пр­ви­те 33 кан­ди­да­ти, чиј­што ман­дат бе­ше ве­ри­фи­ку­ван, т.е. ток­му тие што се отка­жаа. Гле­да­но во па­ри, сте се по­кри­ле за кре­ди­тот, на­стра­на – со мно­гу до­бра до­би­вка или ин­ве­сти­ци­ја…

Бла­ма­жа­та би би­ла по­ма­ла ко­га тие би се отка­жа­ле од неа во исти­от мо­мент ко­га ги под­не­соа оста­вки­те. А на вр­ху­шка­та ѝ тре­ба­ше точ­но еден ме­сец да ги убе­ди да го на­пра­ват тоа. Но тоа, се­пак, не се слу­чи, вре­ме­то за ба­ра­ње апа­на­жа оста­ну­ва, а ни­кој сѐ уште јав­но и лич­но не се из­јас­ни де­ка не­ма да ја по­ба­ра. Освен За­ев во нив­но име, а тој, пак, не е пра­те­ник. Не се „ста­ви“ ни­ту на ли­ста­та за да не го за­гу­би ман­да­тот, не­ли…

 Пандов: Опозицијата ја очекува долго, топло лето…

Што со оваа „вла­да во сен­ка“, имај­ќи пред­вид де­ка ова е пр­ва­та мер­ка што, во­оп­што,  ја нај­а­ви­ја, а за си­те дру­ги актив­но­сти, бу­квал­но, ја др­жат во не­из­вес­ност це­ла­та ма­ке­дон­ска јав­ност по ре­чи­си еден и пол ме­сец од из­бо­ри­те?  Да­ли е ова дел од чуд­на­та та­кти­ка на опо­зи­ци­ја­та или кон­кре­тен знак за „не­ма­ње ком­пас“ на Би­ха­ќка? Спо­ред по­ли­тич­ки­от ана­ли­ти­чар Але­ксан­дар Пан­дов, дејс­тву­ва­ње­то на ра­ко­водс­тво­то на СДСМ ли­чи на ка­пе­тан на брод што то­не и при­тоа ги уве­ру­ва пат­ни­ци­те де­ка е по­до­бро да скок­нат од спа­су­вач­ки­те чам­ци за да пли­ва­ат до коп­но­то.

 Пандов: По­долг пер­и­од на­на­зад по­ли­ти­ка­та на СДСМ е ден за ден. Нив­но­то не­ма­ње иде­ја, кон­цепт, про­гра­ма, во­де­ње­то на со­се­ма по­греш­на ка­дров­ска по­ли­ти­ка, сла­бо­то и по­де­ле­но ра­ко­водс­тво им се удри од гла­ва пре­ку из­бор­ни­от де­бакл на 27 април, на кој гра­ѓа­ни­те јас­но им ка­жаа де­ка не ја под­др­жу­ва­ат нив­на­та по­ли­ти­ка. Ко­га по­мис­лив­ме де­ка зап­ле­тот за­вр­шу­ва ту­ка и де­ка ќе гле­да­ме расп­лет на на­ста­ни­те, За­ев нѐ из­не­на­ди со од­лу­ка­та да не ги приз­на­ва из­бор­ни­те ре­зул­та­ти, а ка­ко ка­пак на се­то тоа дој­де и пов­ле­ку­ва­ње­то на пра­те­ни­ци­те од со­бра­ни­е­то!? Тоа ви е исто ка­ко ка­пе­тан на за­рин­кан брод да ги уве­ру­ва пат­ни­ци­те и еки­па­жот де­ка за нив ќе би­де по­до­бро да скок­нат од спа­су­вач­ки­те чам­ци во оке­а­нот и пли­вај­ќи да дој­дат до коп­но! Дел од при­ка­ски­те што ќе им ги рас­ка­жу­ва пли­вај­ќи е и „Вла­да во сен­ка“. Ако го трг­не­ме на­стра­на по­да­то­кот де­ка ќе се рас­ка­ра­ат во по­дел­ба­та на ми­ни­стер­ски­те ме­ста и ре­со­ри, по­треб­но е да наг­ла­си­ме де­ка во де­мо­крат­ски и нор­мал­ни пар­тии та­кви­те ми­ни­стри, по пра­ви­ло, се и пра­те­ни­ци и сво­ја­та по­ли­ти­ка ја про­мо­ви­ра­ат во пар­ла­мен­тот. Ка­ко, ка­де и ко­му ќе му се обра­ќа­ат овие ми­ни­стри, прет­по­ста­ву­вам са­мо За­ев си знае. Мис­лам де­ка та­му уште дол­го ќе се за­ни­ма­ва­ат со са­ми се­бе. Не знам ка­ко мо­же За­ев да оче­ку­ва да ги трг­не од пар­ти­ски по­зи­ции ре­чи­си си­те што зна­чеа не­што во таа пар­ти­ја и тие лу­ѓе да се­дат мир­но. Исти­те тие, ако За­ев што по­ско­ро не им нај­де не­ка­ков ан­гаж­ман во пар­ти­ја­та и фор­ма за нив­но ид­но по­ли­тич­ко функ­ци­о­ни­ра­ње и дејс­тву­ва­ње, си­гу­рен сум де­ка или ќе вле­зат во не­ко­ја од по­стој­ни­те опо­зи­ци­ски пар­тии или ќе на­пра­ват но­ва и ќе би­дат не­го­ви нај­го­ле­ми кри­ти­зе­ри, а во­ед­но и на СДСМ. Да по­тсе­там де­ка са­мо пред три не­де­ли Бран­ко нај­ди­рект­но по­со­чи де­ка Зо­ран За­ев не­ма ка­па­ци­тет да ја во­ди СДСМ. Би­деј­ќи за две не­де­ли за­вр­шу­ва про­лет­та и поч­ну­ва ле­то­то, за оче­ку­ва­ње е де­ка вто­ра актив­ност ќе им би­де „Дол­го топ­ло ле­то”.

И до­де­ка про­мо­ви­ра­ат т.н. „бор­ба“ со евен­ту­ал­ни­от ре­жим, ди­кта­ту­ра и што ли не, нив­ни­те пра­те­ни­ци, кои ги вра­ти­ја ман­да­ти­те, сѐ уште не се отка­жаа од апа­на­жа­та што им сле­ду­ва, прет­ход­ни­те пра­те­ни­ци, пак, освен трој­ца, си­те ја зе­доа. Пар­ти­ја­та ќе зе­ме и 70.000 евра од ДИК за гла­со­ви на из­бо­ри што не ги приз­на­ва?! Кол­ку е ло­гич­но да се те­ра ва­ква „ре­во­лу­ци­ја“, бу­квал­но, со при­хо­ди од др­жа­ва­та, „бор­ба“ во ко­ја ин­сти­ту­ци­и­те не се приз­на­ва­ат, но се приз­на­ва­ат па­ри­те од неа?

 Пандов: Се­ка­де во све­тот, па и кај нас по­сто­јат два ви­да нор­ми, прав­ни и мо­рал­ни. Да по­јас­нам, до пред не­ко­ја го­ди­на во Ма­ке­до­ни­ја бе­ше мо­рал­на нор­ма де­ка до­гор­че­то не тре­ба да се фр­ла на зем­ја. Ко­га др­жа­ва­та ви­де­ла де­ка таа нор­ма, ка­ко мо­рал­на, го­лем број на гра­ѓа­ни не ја по­чи­ту­ва­ат, до­не­ла за­кон и се­га тоа е прав­на нор­ма или ако не­кој гра­ѓа­нин фр­ли до­гор­че ќе пла­ти 50 евра. За лу­ѓе­то да ги по­чи­ту­ва­ат мо­рал­ни­те нор­ми, пред сѐ, тре­ба да има­ат образ и вос­пи­та­ние.  На се­кој пу­шач му се слу­чи­ло во странс­тво по­ра­но да фр­ли до­гор­че на зем­ја, но по не­кол­ку пре­кор­ни пог­ле­ди од ми­ну­ва­чи­те нај­ми­зер­но да си се на­вед­не да го по­диг­не за да го фр­ли во најб­ли­ска­та кан­та. Или та­ка пра­ват тие што има­ат образ и вос­пи­та­ние. Ни­кој во Ма­ке­до­ни­ја не­ма пред­ви­де­но де­ка не­кој нај­бе­срам­но, за тоа што на­ро­дот му дал ман­дат да го ра­бо­ти че­ти­ри го­ди­ни, не­ма да одра­бо­ти ни­ту еден ден, а ќе зе­ма по 1.000 евра на­род­ни па­ри во на­ред­ни­те шест или два­на­е­сет ме­се­ци. Да по­тсе­там, тоа не им сле­ду­ва авто­мат­ски, за апа­на­жа­та тие ќе тре­ба да одат во Со­бра­ни­е­то и сво­е­рач­но да под­не­сат ба­ра­ње. Ни срам, ни пер­де. Мо­ра­лот си го по­ка­жаа и по­ра­неш­ни­те пра­те­ни­ци. Та ре­жим би­ло, та ти­ра­ни­ја би­ло, а за не­ра­бо­те­ње во на­ред­ни­те два­на­е­сет ме­се­ци да зе­ма­ат пла­та од по 1.000 евра е во ред?! СДСМ е пар­ти­ја во сло­бо­ден пад та­ка што во­оп­што не ме ни чу­ди од­не­су­ва­ње­то и на неј­зи­ни­те пра­те­ни­ци.

Послушноста на „кандидатите“ и употребата на големата лага, со „само“ 70 години задоцнување…

На гла­ве­ши­ни­те од Би­ха­ќка не им ус­пеа са­мо со ед­на ли­бе­рал-де­мо­кра­тка, ко­ја за раз­ли­ка од дру­ги­те, до­крај ја исте­ра при­ка­ска­та за ли­бе­рал-де­мо­кра­ти­ја­та, сло­бо­до­ум­но­ста и пра­во­то да пра­ви и дејс­тву­ва та­ка ка­ко што чув­сту­ва и са­ка, што е и ос­но­ва­та на ова убе­ду­ва­ње, за при­тоа да на­и­де на нај­о­стри осу­ду­ва­ња од сво­и­те дов­че­раш­ни со­пар­тиј­ци и ко­а­ли­ци­о­не­ри. Го на­те­раа ду­ри и неј­зи­ни­от ли­дер да ги про­гол­та сво­и­те убе­ду­ва­ња, иа­ко, ре­ал­но, тој во ме­ѓу­вре­ме ис­чез­на и го не­ма­ше ни­ка­де во нив­на­та кам­па­ња, ни­ту, пак, на ми­тин­гот во единс­тве­на­та „не­го­ва“  оп­шти­на, ко­ја ја до­би­ја и на пар­ла­мен­тар­ни­те из­бо­ри.

Се­га, топ­ка­та е кај дру­ги­те 86 кан­ди­да­ти на ли­сти­те, кои тре­ба да се убе­дат де­ка со отфр­ла­ње­то на ман­да­тот го пра­ват ви­стин­ски­от че­кор за пар­ти­ја­та, неј­се што таа ги сме­сти­ла на и та­ка не­до­бит­ни ме­ста. Са­мо за­мис­ле­те да сте оби­чен де­кор на одре­де­на ли­ста, ка­ква и да е, ка­де не­кој ве ста­вил за да глу­ми де­мо­кра­ти­ја, а вие при­тоа „глу­ми­те лу­ди­ло“ и ги при­фа­ќа­те од­лу­ки­те на ели­ти­стич­ко­то, ма­кси­мал­но до­бро си­ту­и­ра­но ра­ко­водс­тво за след­ни­те пет ге­не­ра­ции, ги при­ма­те без по­го­вор нив­ни­те ма­ли­ци­оз­ни од­лу­ки, при­тоа отка­жу­вај­ќи се од си­гур­на ег­зи­стен­ци­ја во след­ни­те че­ти­ри го­ди­ни?!

Не­у­па­те­ни­те во пси­хо­ло­ги­ја­та на СДСМ, мо­же­би, ќе ре­чат де­ка ова е те­шка за­да­ча за За­ев и за Ше­ке­рин­ска, но тие не зна­ат де­ка дру­га­та стра­на на при­ка­ска­та или па­рич­ка­та ги оправ­ду­ва оче­ку­ва­ња­та на вр­ху­шка­та. Прес­ме­тка­та на ли­де­ри­те е мно­гу ед­но­став­на, а по­тек­ну­ва од ос­но­ва­та на кро­е­ње­то на „но­ви­те“ ли­сти со лич­но­сти, кои ни од­да­ле­ку не ѝ беа поз­на­ти на ма­ке­дон­ска­та јав­ност. Од са­ми­от по­че­ток, ли­сти­те во опо­зи­ци­ска­та пар­ти­ја и ко­а­ли­ци­ја беа соз­да­ва­ни спо­ред ед­на, ед­но­став­на фор­му­ла, ко­ја ве­ли де­ка пар­ти­ски­те мар­ги­нал­ци или тие што ни­ко­гаш и не оче­ку­ва­ле де­ка ќе би­дат дел од пар­ла­мен­тот, е мно­гу лес­но да ги убе­ди­те де­ка тре­ба да се отка­жат, ка­ко и да ги из­ла­же­те де­ка ко­га ќе ја до­би­е­те вла­ста (ма­кар и за 10 го­ди­ни) – ќе до­би­јат мно­гу, мно­гу по­ве­ќе за сво­јот ан­гаж­ман или, по­до­бро ка­жа­но – пос­луш­ност кон пар­ти­ја­та. Ос­но­ва­та на при­ка­ска­та е по­втор­но пси­хо­ло­шка и се ба­зи­ра на ед­на ста­ра ви­сти­на за „го­ле­ма­та ла­га“ – ко­ја е тол­ку го­ле­ма што ни­кој, ни­ко­гаш и не би се ос­ме­лил да се по­сом­не­ва во неа. Неј­зи­на­та ос­но­ва ле­жи ток­му во фа­ши­стич­ка­та иде­о­ло­ги­ја, про­тив ко­ја, де­мек, се бо­рат овие ре­во­лу­ци­о­не­ри.

За при­ка­ска­та да би­де уште по­до­бра и по­ин­ди­ка­тив­на, иста­та про­па­ганд­на ма­ши­не­ри­ја или упо­тре­ба­та на „го­ле­ма­та ла­га“ бе­ше иско­ри­сте­на од Би­ха­ќка уште во кам­па­ња­та и тоа про­тив нај­го­ле­ми­от и нај­екс­по­ни­ран опо­нент со фин­ги­ра­ни­от слу­чај „Ма­ке­дон­ска бан­ка“, за ко­ја се­га ли­де­рот од скоп­ска­та улич­ка со екс­ју­го­но­стал­гич­но име има око­лу 500.000 при­чи­ни да се по­кае зо­што ја ка­жал. Исто­ри­ски гле­да­но, иде­о­лог на оваа про­па­ганд­на твор­ба, ста­ра се­дум де­це­нии, но не и за­ста­ре­на во Ма­ке­до­ни­ја, е ли­де­рот на Тре­ти­от рајх. Ед­но­став­но, ви се ра­ѓа ди­ле­ма­та – кој ко­ри­сти фа­ши­стич­ки ме­то­ди во др­жа­ва­та, вла­ста или не­кој друг…

Пишува: Љупчо Цветановски

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.