Поплавата

Колумнист: Мојсо Мојсовски

Све си мис­лам де­ка во го­ле­ми­ве зем­ји све мо­ра да би­де енорм­но. Од бу­џе­тот, до тро­шо­ци­те за пре­тсе­да­тел­ски из­бо­ри, па до ме­те­о­ро­ло­шки­те и кли­мат­ски­те проб­ле­ми. Аме­ри­ка ја по­го­ди ура­ган со страш­на раз­ур­ну­вач­ка моќ. Син­ди би и по­ми­на, оста­ви ште­ти и пу­стош. Пред тоа Ке­трин, па Ири­на… За тоа зо­што си­те ура­га­ни има­ат жен­ски ими­ња, а тај­фу­ни­те и тор­на­да­та по­и­на­кви друг пат. Не би шпе­ку­ли­рал, за да не до­би­јам ети­ке­та на ан­ти­фе­ми­нист, што не би са­кал на ста­ри го­ди­ни! Са­мо си го по­ста­ву­вам нај­ло­гич­но­то пра­ша­ње – што ќе бе­ше ако не дај Бо­же ва­кви ве­три­шта беа ка­ра­кте­ри­стич­ни за на­ше­во под­неб­је, а ме­те­о­ро­ло­ги­ја­та де­цид­но ве­ли – тие мо­ра да има­ат жен­ски ими­ња. За­мис­ле­те го нас­ло­вот во вес­ни­ци­те – Пац­ка оста­ви тол­ку и тол­ку се­мејс­тва без по­крив над гла­ва­та… или ТВ-форш­пан – Тр­па­на кор­не­ше сѐ пред се­бе, а ра­ди­оф­леш –на Цве­та ни­кој ни­што не ѝ мо­же! Но, ше­га­та на­стра­на – со ве­три­шта­та со раз­ор­на моќ не­ма ше­га.

Од­не­се­на од ви­о­рот на вре­ме­то по­ми­на­то (што би рек­ле стру­ми­ча­ни во смис­ла на ро­ма­нот и култ­ни­от филм – Про­фр­че­ло сас фр­тун­та) во ко­ле­ктив­но­то па­ме­те­ње на скоп­ја­ни оста­на поп­ла­ва­та што се слу­чи во но­ем­ври 1962 го­ди­на. Ток­му во пе­ток на 16, до­бро се се­ќа­вам. Пред точ­но 50 го­ди­ни. Дол­го по­тоа ше­фо­ви­те на скоп­ски­те тро­то­а­ри изв­ле­ку­ваа ра­венс­тво со ка­та­стро­фа­та од 63 – те и таа би­ла во пе­ток (де­мек црн пе­ток, те под­зем­ни­те во­ди соз­да­ле огром­ни праз­ни­ни во Зем­ји­на­та вна­треш­ност, те Гос­под диг­нал ра­ка од Скоп­је и скоп­ја­ни)! Све са­ми на­уч­ни те­зи и откри­ти­ја, со по не­ко­ја дог­ма и ми­стич­ност.

Ѝ прет­хо­деа дож­до­ви, изо­бил­ни и до­сад­ни. Со де­но­ви дожд и са­мо дожд и гр­мо­те­ви­ци (сред есен ка­ко да е август). Ре­ки­те на­до­а­ѓаа ли на­до­а­ѓаа. На ра­дио се­кој ден из­ве­штај за во­до­сто­јот на ре­ки­те за­ед­но со прог­но­за­та – и на­та­му дожд во­до­сто­јот во по­раст.

Сле­ду­ваа дра­ма­тич­ни ча­со­ви, пре­суд­ни за гра­дот и за не­го­ви­те гра­ѓа­ни. Ста­су­ваа ве­сти од си­те де­ло­ви. Вар­дар те­че­ше по ули­ци­те, нав­ле­гу­ва­ше по по­дру­ми­те и во су­те­ре­ни­те. Не по­ма­гаа мно­гу за­јач­ки­те на­си­пи што лу­ѓе­то на­бр­зи­на ги пра­веа пол­неј­ќи вре­ќи со пе­сок. Вод­на­та сти­хи­ја ги но­се­ше пред се­бе. Во не­кое вре­ме се по­ја­ви­ја во­е­ни ка­ми­о­ни, пон­тон­ски гу­ме­ни чам­ци на кои нај­за­гро­зе­ни­те ги то­ва­ре­ја нај­не­оп­ход­ни­те ра­бо­ти и се ева­ку­и­раа на по­ви­со­ко. Не­ма ше­га со во­да­та. Пло­шта­дот со гу­ме­ни­те чам­ци ни ли­че­ше на Ве­не­ци­ја со гон­до­ли­те, уште фа­леа гон­до­ли­е­ри и ги­та­ри. Скоп­ја­ни, којз­нае по кој пат во дол­га­та исто­ри­ја, из­ле­гоа ка­ко по­бед­ни­ци.

Што по­ра­ди дож­до­ви, што по­ра­ди наг­ло­то то­пе­ње на сне­гот Скоп­је уште не­кол­ку па­ти се нај­де во опас­ност од поп­ла­ва. Но, тие трај­но беа от­стра­не­ти со ре­гу­ла­ци­ја­та на не­мир­на­та и не­пред­вид­ли­ва ре­ка!Скро­те­на и ре­гу­ли­ра­на таа се­га изг­ле­да кро­тко, уште да е чи­ста ка­ко во не­кои вре­ми­ња!

(објавено во 12. број на неделникот „Република“, 23.11.2012)

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.