Имаме повеќе работи што ни се заеднички, отколку такви што нѐ прават различни

Ги пра­шав­ме ли­де­ри­те на дел од по­ли­тич­ки пар­тии ка­ко е нај­до­бро да се обе­ди­нат си­те во ин­те­рес на перс­пе­кти­ва­та на зем­ја­та. Што мислат двете најголеми политички партии, кои се на политичката сцена од осамостојувањето, како и двете најмлади партии, кои најавија промени во однос на функционирање на опозицијата во земјава. Се обидовме од ВМРО-ДПМНЕ, СДСМ, ГРОМ и Граѓанската Алијанса за позитивна Македонија да го изв­ле­че­ме по­зи­тив­ното мислење за своите противници, да ви­ди­ме што им се до­па­ѓа кај оние од спротивната страна, кој нив­ни по­тег бил до­бар ко­га е во пра­ша­ње ин­те­ре­сот и при­до­би­вки­те за Ма­ке­дон­ци­те… Се обидовме, за момент, да ги натераме на своите конкуренти да не гледаат низ призмата на политиката, туку како обични луѓе, без политички контекст.

На Никола Груевски, Зоран Заев, Стевче Јакимовски и Љупчо Зиков им поставиме пет идентични прашања. Лидерот на најголемата владејачка партија го пофали лидерот на СДСМ за неговата работа како градоначалник на Струмица. Заев, пак, остана на тоа дека во Ма­ке­до­ни­ја вла­ста на­мет­ну­ва од­но­си под мо­то­то „низ ни­шан те гле­дам, во ср­це ти стре­лам“. Позитивецот Зиков смета дека политичките ривали се „ум­ни и па­мет­ни лу­ѓе, за му­а­бет пр­ви, со до­бри­на во при­ват­ни­от од­нос, „ѓа­во­ле­сти“ во по­ли­ти­ка­та. Лидерот на новоформираната ГРОМ, пак, смета дека ова се прашања на кои одговорот треба да го дадат граѓаните.

Ни­ко­ла Гру­ев­ски
ли­дер на ВМРО-ДПМНЕ и пре­ми­ер на Ма­ке­до­ни­ја

Де­ла­та и кон­крет­ни­те че­ко­ри се тие што мо­жат да обе­ди­нат

На крај си­те ние сме лу­ѓе со се­мејс­тво, жи­вот, сопс­тве­но ми­на­то, до­бри стра­ни, но и со свои ма­ни, и ако се гле­да­ме на тој на­чин, а не низ фо­ку­сот на не­кои вир­ту­ел­ни ро­во­ви, то­гаш сѐ би би­ло по­и­на­ку

Ка­ко мо­жат да се обе­ди­нат си­те ма­ке­дон­ски по­ли­ти­ча­ри за ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те?
Гру­ев­ски: За обе­ди­ну­ва­ње на по­ли­ти­ча­ри­те јас имам не­кол­ку па­ти збо­ру­ва­но, за кон­цеп­тот и за пла­тфор­ма­та на по­ли­тич­ко и на на­ци­о­нал­но обе­ди­ну­ва­ње око­лу ра­бо­ти­те што со си­гур­ност ќе нѐ во­дат на­пред. По­сто­јат ра­бо­ти за кои не сме­е­ме да има­ме дел­би и по­дел­би, но, се­ка­ко, ни­кој не тре­ба да оче­ку­ва де­ка ќе се сог­ла­си­ме и за сѐ за­тоа што плу­рал­но­ста на иде­и­те и на кон­цеп­ти­те, се­пак, ја пра­ват де­мо­кра­ти­ја­та тоа што е. Но, име­но, по­сто­јат ра­бо­ти за кои ние мо­ра­ме да се сог­ла­си­ме би­деј­ќи нив­на­та вред­ност е по­го­ле­ма и поз­на­чај­на од кој би­ло по­е­ди­не­чен ин­те­рес. За да се обе­ди­ни­ме мо­ра­ме да ги пре­поз­на­е­ме ви­стин­ски­те вред­но­сти и ви­стин­ски­те прин­ци­пи. И ту­ка збо­ру­вам за обе­ди­ну­ва­ње на си­те, по­ли­тич­ки пар­тии, ет­нич­ки за­ед­ни­ци, ре­ли­ги­оз­ни гру­пи. Го­во­рам за по­ми­ру­ва­ње, кое но­си исто­ри­ска те­жи­на и кое тре­ба да обез­бе­ди на­пре­док, а не са­мо за фло­ску­ла, ко­ја е ре­дов­но упо­тре­бу­ва­на и тоа нај­че­сто за праз­ни­ци. Нам ка­ко по­ли­тич­ки пар­тии ни е по­тре­бен при­ја­тел­ски сти­сок на ра­ка­та кон се­ко­го, а не са­мо по­да­де­на ра­ка. Не сме­е­ме да доз­во­ли­ме, ка­ко лич­но­сти на кои гра­ѓа­ни­те им да­ле до­вер­ба, да нѐ втур­ну­ва­ат во ди­ску­сии и да ни вли­ја­ат оби­ди­те за по­дел­би по раз­ни ос­но­ви, се­кој се­ко­го мо­же да об­ви­ни де­ка дру­ги­от е ви­но­вен за по­дел­би­те и да го оква­ли­фки­ку­ва ка­ко гне­вен, полн со омра­за, по­себ­но ако ја слу­ша­те опо­зи­ци­ја­та ка­ко сѐ ме на­ре­ку­ва ме­не лич­но, мо­и­те со­ра­бот­ни­ци, со ка­кви пре­ка­ри, на­вре­ди на­ста­пу­ва­ат, со ка­ква фру­стра­ци­ја и агре­сив­ност го­во­рат за се­то тоа што го пра­ви­ме или не го пра­ви­ме, ка­ко лес­но и од ра­кав на­бе­ду­ва­ат, но јас не­ма да об­ви­ну­вам во ова ин­терв­ју, јас ќе ка­жам де­ка се­кој но­си ед­на­ква од­го­вор­ност за сво­и­те по­стап­ки кон гра­ѓа­ни­те, др­жа­ва­та, исто­ри­ја­та и кон ид­ни­на­та.

Кој е нај­до­бри­от на­чин да се на­ма­лат раз­ли­ки­те ме­ѓу по­ли­тич­ки­те пар­тии за стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња?
Гру­ев­ски: Не по­сто­јат вол­шеб­ни фор­му­ли и се­ко­ја те­за без кон­крет­но де­ло е са­мо при­чи­на за зго­ле­му­ва­ње на ме­ѓу­себ­на­та не­до­вер­ба и за одол­жу­ва­ње на не­ус­пе­хот. Тре­ба да зна­е­ме де­ка се­кој од нас ја одре­ду­ва сли­ка­та за тоа ка­ква ид­ни­на ќе има­ме и от­ту­ка тре­ба да се вло­жи­ме си­те ед­на­кво во про­це­сот на из­град­ба. Ту­ка не тре­ба да има воз­др­жу­ва­ње или ко­ле­ба­ње. Ко­леб­ли­во­ста ра­ѓа не­си­гур­ност, а не­си­гур­но­ста конф­ли­кти. Мо­ра да нѐ во­ди иде­ја­та де­ка сме не­за­вис­на на­ци­ја си­гур­на во сво­и­те од­лу­ки, спо­соб­на и ка­дар­на са­ма­та да до­не­су­ва од­лу­ки, од­лу­ки што ќе ги опре­де­лат на­чи­ни­те за над­ми­ну­ва­ње на си­те пре­диз­ви­ци. На­пре­док е по­чи­ту­ва­ње­то на за­ко­ни­те, на нор­ми­те, на вла­де­е­ње­то на пра­во­то, на мис­ле­ње­то на дру­ги­от, кол­ку и да не се сог­ла­су­ва­те со не­го. Чес­но­ста е таа за ко­ја не тре­ба да има дво­у­ме­ње, ту­ку тре­ба да се по­драз­би­ра со се­кое на­ше од­не­су­ва­ње. Фо­ку­сот тре­ба да ни би­де ста­вен на ин­ди­ви­ду­а­та и на раз­вој на неј­зи­ни­те спо­соб­но­сти. Та­ка ќе по­стиг­не­ме еко­ном­ски на­пре­док и бла­го­со­стој­ба, са­мо и та­ка мо­же­ме да би­де­ме сил­ни и обе­ди­не­ти во над­во­реш­ни­те по­зи­ции на др­жа­ва­та. И ка­ко што опо­зи­ци­ја­та мо­же да нѐ на­бе­ду­ва нас де­ка сме ви­нов­ни за раз­ли­ки­те, та­ка и ние мо­же­ме да го пра­ви­ме исто­то, да ги на­бе­ду­ва­ме нив, но ка­де е кра­јот на тоа. Јас ве­лам кра­јот е во кон­крет­ни­от че­кор, а кон­кре­тен че­кор е де­ло­то.

Кои се нај­до­бри­те по­ли­тич­ки по­те­зи на Ва­ши­те по­ли­тич­ки ри­ва­ли?
Гру­ев­ски: Ова е, мо­же­би, нај­до­бро­то пра­ша­ње на кое тре­ба да од­го­во­ри­ме, од­нос­но мо­же да се зе­ме ка­ко прв че­кор кон ме­ѓу­себ­но по­чи­ту­ва­ње, а тоа е да се при­фа­ти фа­ктот де­ка ка­ко што кај нас на ни­во на ло­кал­на са­мо­у­пра­ва има по­ве­ќе од 10.000 де­ла, про­е­кти, и на ни­во на цен­трал­на власт по­ве­ќе од две ил­ја­ди кон­крет­ни мер­ки, ре­фор­ми, че­ко­ри на ни­во на си­те сфе­ри, обра­зо­ва­ние, здрав­ство, кул­ту­ра, зем­јо­делс­тво, гран­ки ка­де што во ми­на­то­то не се вло­жу­вал ни­ту де­нар, а се­га има но­ва опре­ма, но и про­е­кти од ти­пот „па­ци­ен­тот на пр­во ме­сто“, ре­но­ви­ра­ни бол­ни­ци, еду­ка­ци­ја, сти­пен­дии и спе­ци­ја­ли­за­ции во странс­тво за до­кто­ри­те, но и пла­ќа­ње спо­ред сра­бо­те­но­то, но­ви 135 ми­ли­о­ни евра суб­вен­ции за зем­јо­дел­ци­те са­мо за оваа го­ди­на, но и на­ма­ле­ни да­но­ци во зем­јо­делс­тво­то, но­ва опре­ма со по­вол­ни ус­ло­ви за ко­ри­сте­ње за зем­јо­дел­ци­те, двој­но зго­ле­му­ва­ње на стран­ски­те ин­ве­сти­ции во спо­ред­ба со ми­на­то­то, ин­ве­сти­ции во си­те сфе­ри на кул­ту­ра­та, од кни­ги, те­а­три, па до град­би и кул­тур­но бо­гат­ство, но и во обра­зо­ва­ни­е­то ка­де што са­мо во мо­мен­тов ре­но­ви­ра­ме 13 учи­ли­шта, а гра­ди­ме или до­гра­ду­ва­ме уште 13 но­ви, да­дов­ме бесп­лат­ни учеб­ни­ци, и комп­ју­те­ри, но и во­ве­дов­ме но­ви про­гра­ми за уче­ње низ це­ли­от обра­зо­вен си­стем по свет­ски терк…

Та­ка е факт и де­ка во Стру­ми­ца под­воз­ни­кот што го из­гра­ди гра­до­на­чал­ни­кот За­ев, на­ви­сти­на, го по­до­бри со­о­бра­ќа­јот, но­ви­от пло­штад, не­го­ви­от со­вре­мен лик, исто та­ка, и цр­ква­та што поч­на да ја гра­ди, се ра­бо­ти што оста­ну­ва­ат за на­ро­дот, за гра­до­ви­те, за др­жа­ва­та, и тре­ба да се поз­дра­ват, исто ка­ко и од­лу­ка­та на СДСМ и на нив­на­та ко­а­ли­ци­ја за учес­тво­то на пос­лед­ни­те ло­кал­ни из­бо­ри, што бе­ше ис­пра­вен по­ли­тич­ки по­тег, или од­лу­ка­та да вле­зат во раз­го­во­ри за на­о­ѓа­ње ком­про­мис за на­ста­ни­те од 24 де­кем­ври, но и под­др­шка­та што ја да­ва­ат на про­це­сот на евро­ат­лан­ски ин­те­гра­ции. Си­гур­но има и не­кои дру­ги по­те­зи, или ге­сто­ви, кои од нив­на стра­на би­ле, на­ви­сти­на, ко­рект­ни и до­бри и до­бро е што мо­же да збо­ру­ва­ме за тоа кој што на­пра­вил и да го поз­дра­ву­ва­ме тоа, ме­сто да ле­та­ат на­вре­ди и го­вор на омра­за. И тоа ме но­си на по­че­то­кот, де­ла­та и кон­крет­ни­те че­ко­ри се тие што мо­жат да обе­ди­нат.

Кој че­кор на по­ли­тич­ки­от про­тив­ник до­нел најм­но­гу при­до­би­вки за гра­ѓа­ни­те?
Гру­ев­ски: Мис­лам де­ка бев до­вол­но ек­стен­зи­вен при од­го­во­рот на прет­ход­но­то пра­ша­ње и ту­ка са­мо би до­дал, де­ка ко­га по­ли­ти­ча­рот ја гле­да сво­ја­та функ­ци­ја низ приз­ма­та на ос­тва­ру­ва­ње при­до­би­вки за гра­ѓа­ни­нот, то­гаш и са­мо­то обе­ди­ну­ва­ње по зна­чај­ни­те пра­ша­ња за кои гра­ѓа­ни­нот е во цен­та­рот, би сле­де­ло ка­ко ло­ги­чен и при­ро­ден че­кор, од­нос­но де­ка са­ми­от та­ков при­стап соз­да­ва до­вер­ба во на­ме­ри­те на дру­ги­от и ја отво­ра вра­та­та за ди­ја­лог и за со­ра­бо­тка. Еве, на при­мер, по­зи­ти­вен че­кор е вра­ќа­ње­то на опо­зи­ци­ја­та во Со­бра­ни­е­то, тоа овоз­мо­жу­ва ова зна­чај­на ин­сти­ту­ци­ја да функ­ци­о­ни­ра це­лос­ни де­мо­крат­ски, пра­те­ни­ци­те се из­бра­ни од гра­ѓа­ни­те, кои зас­лу­жу­ва­ат да има­ат свои прет­став­ни­ци во за­ко­но­дав­на­та власт, и факт е де­ка со еден ва­ков по­тег од опо­зи­ци­ја­та, без раз­ли­ка да­ли тие оправ­да­но или не­о­прав­да­но го на­пу­шти­ле пар­ла­мен­тот, или да­ли тоа би­ло по­ра­ди нив­но сце­на­рио за соз­да­ва­ње не­ред, се­га се на­зад и тоа е зна­чај­но би­деј­ќи отво­ра мож­но­сти за со­ра­бо­тка и за ди­ја­лог.

Што мис­ли­те за по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли, ка­ко лич­но­сти, без по­ли­тич­ки­те кон­тек­сти?
Гру­ев­ски: За по­чи­ту­ва­ње е тоа што се­кој од ли­де­ри­те ја до­бил до­вер­ба­та за да во­ди одре­де­ни пар­тии што зна­чи де­ка има­ат спо­соб­ност за да ја до­би­јат до­вер­ба­та и да во­дат. Ге­не­рал­но, мис­лам де­ка има­ме по­ве­ќе ра­бо­ти што ни се за­ед­нич­ки откол­ку та­кви што нѐ пра­ват раз­лич­ни и тоа тре­ба да се иско­ри­сти ка­ко ос­но­ва за уна­пре­ду­ва­ње на ме­ѓу­чо­веч­ки­те од­но­си што ќе вли­јае по­зи­тив­но и за оп­штес­тве­ни­те те­ми. На при­мер, би са­кал во ова при­го­да да истак­нам де­ка со ли­де­рот на опо­зи­ци­ја­та имав­ме, на­ви­сти­на, ко­рект­на сред­ба, ко­га бе­ше во вла­да­та, и раз­го­ва­рав­ме отво­ре­но на мно­гу те­ми и имам впе­ча­ток де­ка не е нај­важ­но да­ли се мо­же да се по­стиг­не сог­лас­ност или за­ед­нич­ки став за не­кои пра­ша­ња, ту­ку да­ли се са­ка. Исто та­ка, др­же­ње­то до збо­рот, кое, пак, про­из­ле­гу­ва од вер­ба­та во ста­вот и во по­зи­ци­ја­та, е ед­на од нај­важ­ни­те ка­ра­кте­ри­сти­ки што мо­же да спо­јат и да соз­да­дат до­вер­ба. Се­пак, на крај, си­те ние сме лу­ѓе со се­мејс­тво, жи­вот, сопс­тве­но ми­на­то, до­бри стра­ни, но и со свои ма­ни, и ако се гле­да­ме на тој на­чин, а не низ фо­ку­сот на не­кои вир­ту­ел­ни ро­во­ви, то­гаш сѐ би би­ло по­и­на­ку.

Зо­ран За­ев
ли­дер на СДСМ

По­треб­на е вол­ја за ди­ја­лог, то­ле­ран­ци­ја, ком­про­мис

Во ста­бил­ни де­мо­кра­тии, по­ли­тич­ки­те про­тив­ни­ци се од­не­су­ва­ат со ме­ѓу­себ­на по­чит и ува­жу­ва­ње. По из­бор­ни­те ду­е­ли, лу­ти­те ри­ва­ли, во при­друж­ба на се­мејс­тва­та, одат на за­ед­нич­ка ве­че­ра во при­ја­тел­ска и ре­ла­кси­ра­на ат­мо­сфе­ра. На за­до­волс­тво на гра­ѓа­ни­те и во ин­те­рес на ме­ѓу­себ­но по­до­бро за­поз­на­ва­ње. За жал, во Ма­ке­до­ни­ја вла­ста на­мет­ну­ва од­но­си под мо­то­то „низ ни­шан те гле­дам, во ср­це ти стре­лам“

Ка­ко мо­жат да се обе­ди­нат си­те ма­ке­дон­ски по­ли­ти­ча­ри за ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те?
За­ев: Ед­но­став­но. По­треб­на е вол­ја за ди­ја­лог, то­ле­ран­ци­ја, ком­про­мис. Тоа се ка­ра­кте­ри­сти­ки што ги кра­сат ви­стин­ски­те ли­де­ри. А не по­пу­ли­зам, агре­си­ја кон по­ли­тич­ки­от про­тив­ник, омра­за, за­ка­ни, уце­ни, на­силс­тво. Гра­де­ње ат­мо­сфе­ра на со­ра­бо­тка и на за­ем­но по­чи­ту­ва­ње на по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли, а не на по­дел­би и на об­ви­ну­ва­ња за пре­дав­ство и за пла­те­ниш­тво. Акту­ел­на­та власт, пред­во­де­на од Ни­ко­ла Гру­ев­ски, мо­ти­ви­ра и про­во­ци­ра раз­дор на оп­штес­тве­но­то тки­во, спро­тив­но на ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја.

Кој е нај­до­бри­от на­чин да се на­ма­лат раз­ли­ки­те ме­ѓу по­ли­тич­ки­те пар­тии за стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња?
За­ев: Еко­ном­ски­от раз­вој и бла­го­со­стој­ба на др­жа­ва­та се стра­те­ги­ско пра­ша­ње. Ме­ѓу­ет­нич­ки­те од­но­си, евро­ат­лан­ски­те ин­те­гра­ции, ста­бил­на­та де­мо­кра­ти­ја, чо­ве­ко­ви­те пра­ва и сло­бо­да­та на јав­но изре­че­ни­от збор, функ­ци­о­нал­ни­те ин­сти­ту­ции, об­је­ктив­но­то судс­тво, ста­бил­но­ста на др­жа­ва­та и га­ран­ци­ја­та на ми­рот и на без­бед­но­ста на гра­ѓа­ни­те… Ка­та­стро­фал­на гре­шка на вла­ста е што ги мо­но­по­ли­зи­ра стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња и ја тре­ти­ра др­жа­ва­та ка­ко при­ват­на сопс­тве­ност. Отсус­тво­то на ди­ја­лог и на гра­де­ње зе­ле­нин­ки кон­цепт со опо­зи­ци­ја­та опас­но ги за­гро­зу­ва ин­те­ре­си­те на зем­ја­та.

Кои се нај­до­бри­те по­ли­тич­ки по­те­зи на Ва­ши­те по­ли­тич­ки ри­ва­ли?
За­ев: Се­ри­оз­на по­ли­тич­ка по­ну­да по­драз­би­ра кон­стант­ност, од иде­ја до ре­а­ли­за­ци­ја. Не­се­ри­оз­но е да по­де­ли­те бесп­лат­ни учеб­ни­ци, а по­тоа да го одол­жи­те нив­но­то ко­ри­сте­ње од три на пет или плус го­ди­ни би­деј­ќи не­ма­те средс­тва за пе­ча­те­ње но­ви. Глу­пост е да на­ба­ви­те комп­ју­те­ри и да ги сме­сти­те во ру­и­ни­ра­ни учи­ли­шта, со са­ни­тар­ни јаз­ли од кои дем­не за­ра­за, без ква­ли­тет­на еле­ктрич­на ин­ста­ла­ци­ја, не­о­без­бе­де­ни. Да на­ба­ви­те со­вре­ме­на ме­ди­цин­ска апа­ра­ту­ра, а па­ци­ен­ти­те да кис­нат по че­кал­ни­ци во на­деж де­ка ќе би­дат прег­ле­да­ни. Да им опе­ри­ра­ат бу­брег, ме­сто сле­по цре­во, ма­тка ме­сто јајч­ник…

Кој че­кор на по­ли­тич­ки­от про­тив­ник до­нел најм­но­гу при­до­би­вки за гра­ѓа­ни­те?
За­ев: Ќе про­дол­жам. Страш­но е ко­га сто­ти­ци ми­ли­о­ни евра суб­вен­ции во зем­јо­делс­тво­то ре­зул­ти­ра­ат со пад на зем­јо­дел­ско­то про­из­водс­тво и со пре­тво­ра­ње на зем­јо­дел­ци­те во гла­сач­ка ма­ши­не­ри­ја. До­пол­ни­тел­но, про­е­кти­те на вла­ста се под огро­мен сом­неж за сом­ни­тел­ни про­це­ду­ри и про­не­ве­ра на на­род­ни па­ри. „Скоп­је 2014“ е врв на рас­ип­нич­ко и на кри­ми­нал­но тро­ше­ње. За жал, про­е­кти­те на оваа власт ги кра­си чист по­пу­ли­зам и без­за­ко­ние.

Што мис­ли­те за по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли, ка­ко лич­но­сти, без по­ли­тич­ки­те кон­тек­сти?
За­ев: Во ста­бил­ни де­мо­кра­тии, по­ли­тич­ки­те про­тив­ни­ци се од­не­су­ва­ат со ме­ѓу­себ­на по­чит и ува­жу­ва­ње. Ре­дов­но де­ба­ти­ра­ат пред јав­но­ста за по­ли­тич­ка­та по­ну­да. Ги шти­тат др­жав­ни­те, а не пар­ти­ски­те ин­те­ре­си. По из­бор­ни­те ду­е­ли, лу­ти­те ри­ва­ли, во при­друж­ба на се­мејс­тва­та, одат на за­ед­нич­ка ве­че­ра во при­ја­тел­ска и ре­ла­кси­ра­на ат­мо­сфе­ра. На за­до­волс­тво на гра­ѓа­ни­те и во ин­те­рес на ме­ѓу­себ­но по­до­бро за­поз­на­ва­ње. За жал, во Ма­ке­до­ни­ја вла­ста на­мет­ну­ва од­но­си под мо­то­то „низ ни­шан те гле­дам, во ср­це ти стре­лам“.

Љуп­чо Зи­ков
Гра­ѓан­ска али­јан­са за по­зи­тив­на Ма­ке­до­ни­ја

До­бри­на во при­ват­ни­от од­нос, „ѓа­во­ле­сти“ во по­ли­ти­ка­та

За политичките противници ва­жи тра­ди­ци­о­нал­ни­от виц – „де­ка Влав ко­га ќе му се отво­ри `фејс­бук‘ на комп­ју­те­рот, комп­ју­те­рот го пре­поз­на­ва и не му се по­ја­ву­ва коп­че ’спо­де­ли‘“!

Ка­ко мо­жат да се обе­ди­нат си­те ма­ке­дон­ски по­ли­ти­ча­ри за ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те?
Зи­ков: Ова е на­град­но пра­ша­ње за ми­ли­он до­ла­ри! Од­го­во­рот се со­стои во са­мо­то пра­ша­ње. Мо­жат да се обе­ди­нат са­мо ако збо­ру­ва­ат и дејс­тву­ва­ат во ко­рист на ин­те­ре­си­те на ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни. Гра­ѓа­ни­те во Ма­ке­до­ни­ја де­не­ска има­ат мно­гу пре­диз­ви­ци и проб­ле­ми. Ма­ке­дон­ско­то оп­штес­тво се на­о­ѓа на удар на по­ве­ќе де­стру­ктив­ни еле­мен­ти: те­шка еко­ном­ска кри­за, огром­на не­вра­бо­те­ност, си­ро­ма­шти­ја, оси­ро­ма­шу­ва­ње по­ра­ди еко­ном­ска­та кри­за, огром­на по­пу­ла­ци­ја се ис­се­лу­ва од Ма­ке­до­ни­ја (340.000 гра­ѓа­ни за 15 го­ди­ни). Ре­чи­си во це­ли­от пер­и­од на не­за­вис­ност на Ма­ке­до­ни­ја од 23 го­ди­ни и ре­чи­си цел пер­и­од на тран­зи­ци­ја. А ве­ли­ме де­ка кри­зи­те и тран­зи­ци­и­те се до­бри за нов по­че­ток. Но, ка­ков по­че­ток, ако де­нес за­бр­за­но оста­ну­ва­ме без ос­нов­ни­от по­тен­ци­јал за раз­вој – лу­ѓе­то. За што во­оп­што збо­ру­ва­ме?

За­тоа, ток­му ов­де го гле­дам огром­ни­от про­стор и по­тен­ци­јал за мен­тал­но обе­ди­ну­ва­ње. Здру­жу­ва­ње на по­тен­ци­ја­ли­те кај ма­ке­дон­ски­те пар­тии. Ма­ке­дон­ци­те, Ал­бан­ци­те и си­те дру­ги гра­ѓа­ни. Да се над­ми­нат се­бе­си и од зо­на­та на днев­но­по­ли­тич­ка­та де­стру­ктив­на енер­ги­ја да пре­ми­нат во про­сто­рот ка­де што тре­ба да се ба­ра ма­ке­дон­ска­та ид­ни­на. Раз­во­јот. За­што, за­гу­бе­ни сме на тој пат.

На при­мер, зо­што мал­тре­ти­ра­ат де­сет де­на со тоа зо­што вмров­ци се пот­пи­ша­ле со пен­ка­ло на ли­стот хар­ти­ја на­ре­чен за­пис­ник-из­ве­штај за 24 де­кем­ври, де­ка не ги при­фа­ќа­ат прав­ни­те за­бе­ле­шки за 24 де­кем­ври, ко­га тие го пот­пи­ша­ле из­ве­шта­јот и удри­ле пе­чат. Зо­што ја мал­тре­ти­ра­ат јав­но­ста!? Па не­ли е важ­но де­ка на крај до­бив­ме из­ве­штај со што спа­сив­ме кан­ди­дат­ски ста­тус за ЕУ. И тоа во при­сус­тво на европ­ски ме­си­ја го пот­пи­шав­ме из­ве­шта­јот (срам да ни е).

Или друг при­мер, што е важ­но кој ја до­нел стран­ска­та ин­ве­сти­ци­ја за цве­ќи­ња во Стру­ми­ца. Не­ли е по­важ­но де­ка дош­ла стран­ска ин­ве­сти­ци­ја и ќе се отво­рат но­ви ра­бот­ни ме­ста и за вмров­ци­те и за сдсмов­ци­те во Стру­ми­ца. Се те­па­ат ка­ко на­фта да откри­ле, а не оран­же­рии за про­из­водс­тво на трен­да­фи­ли. Лич­но сме­там де­ка е топ-ин­ве­сти­ци­ја. Бра­во што се отво­ри. И за два­та при­ме­ра се за­гу­бе­ни по де­сет де­на, ме­сто од две­те пар­тии да слуш­нев­ме не­што по­па­мет­но и по­важ­но за си­те во оваа зем­ја.

Но, што е де­сет де­на нас­про­ти за­гу­бе­ни­те го­ди­ни на тран­зи­ци­ја­та во кои по­ли­тич­ки­те пар­тии се за­ни­ма­ваа са­ми со се­бе, за свои по­тре­би ме­ѓу сво­и­те лу­ѓе. За­тоа де­не­ска се ре­ше­ни мно­гу мал­ку пра­ша­ња од ви­та­лен на­ци­о­на­лен ин­те­рес.

Кој е нај­до­бри­от на­чин да се на­ма­лат раз­ли­ки­те ме­ѓу по­ли­тич­ки­те пар­тии за стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња?
Зи­ков: Да се на­ма­ли де­стру­ктив­ни­от го­вор во пар­ла­мен­тот и во ме­ди­у­ми­те. И да се раз­го­ва­ра. Да се отво­рат де­ба­ти. Мно­гу де­ба­ти за мно­гу пра­ша­ња. Во оваа зем­ја има мно­гу, мно­гу па­мет­ни лу­ѓе, кои не се ни­ту чле­но­ви на ВМРО-ДПМНЕ ни­ту на СДСМ, ни­ту на ДУИ ни­ту на ДПА. Ни­ту се во Вла­да­та. Мно­гу па­мет­ни лу­ѓе жи­ве­ат и ра­бо­тат ов­де во Ма­ке­до­ни­ја.

Ко­га сме кај стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња за зем­ја­та, мо­е­то пра­ша­ње е – знае ли во­оп­што не­кој во Ма­ке­до­ни­ја кои се стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња за раз­во­јот на зем­ја­та. За неј­зи­на­та ид­ни­на. Или, мо­же­би, за неј­зи­ни­от оп­ста­нок? За­што, ка­ко што гле­да­ме, си­те оп­ции се во игра. Це­ло вре­ме. Ре­ше­ни­е­то е во искре­но­то отво­ра­ње на те­ми­те и во искре­но и про­ду­ктив­но раз­го­ва­ра­ње, пре­го­ва­ра­ње и во до­бри ком­про­ми­си.

Кои се нај­до­бри­те по­ли­тич­ки по­те­зи на Ва­ши­те по­ли­тич­ки ри­ва­ли?
Зи­ков: Не мо­жам да на­бро­јам не­кои спе­кта­ку­лар­ни по­те­зи на ма­ке­дон­ска­та по­ли­тич­ка сце­на. Па­мет­ни идеи има, но мал­ку се по­те­зи. Би ја изд­во­ил по­зи­тив­на­та енер­ги­ја и гра­ди­тел­ски­от дух во Ма­ке­до­ни­ја во пос­лед­ни­те го­ди­ни. Не нав­ле­гу­вај­ќи во днев­но­по­ли­тич­ка де­ба­та да­ли не­што тре­ба да се пра­ви или не, се­пак се­ко­гаш е до­бро да се гра­ди. Да не се ури­ва са­мо. Ов­де ед­на­кво зас­лу­жу­ва­ат ап­ла­уз си­те што ши­рат та­ков дух. Ко­це Тра­ја­нов­ски за Скоп­је, Зо­ран За­ев за Стру­ми­ца. Тоа е до­бра гра­ди­тел­ска енер­ги­ја, ко­ја по­ле­ка се ши­ри на­се­ка­де. Тоа се ви­стин­ски­те вред­но­сти … И ова е но­ва­та ос­но­ва од ко­ја мо­ра да трг­не се­ко­ја ид­на власт ако ја са­ка до­вер­ба­та на гра­ѓа­ни­те.

Кој че­кор на по­ли­тич­ки­от про­тив­ник до­нел најм­но­гу при­до­би­вки за гра­ѓа­ни­те?
Зи­ков: Пре­фе­ри­рам про­е­кти што не се вр­за­ни со фи­нан­си­ра­ња ди­рект­но од Бу­џе­тот! Учен сум и вос­пи­тан да рас­там и да се раз­ви­вам на ули­ца и пре­ку па­зар. И тоа единс­тве­но го сме­там за здрав раз­вој. От­ту­ка, не мо­жам да изд­во­јам којз­нае ка­ков про­ект што е од го­ле­ма ко­рист за гра­ѓа­ни­те во си­те овие 23 го­ди­ни не­за­вис­на Ма­ке­до­ни­ја. Се­пак, ако ве­ќе тре­ба да изд­во­јам та­ков про­ект ќе ка­жам де­ка суб­вен­ци­о­ни­ра­ње­то на агра­рот на сре­ден и на долг рок ќе из­гра­ди си­лен зем­јо­дел­ски комп­лекс и ос­по­со­бе­ни прет­при­ја­ти­ја во оваа об­ласт. Да не за­бо­ра­ви­ме де­ка нај­го­ле­ми­от дел од ма­ке­дон­ско­то на­се­ле­ние е ру­рал­но, без раз­ли­ка ка­де жи­вее – град или се­ло. Ов­де го гле­дам и нај­го­ле­ми­от по­тен­ци­јал за раз­вој на Ма­ке­до­ни­ја на кра­ток и на сре­ден рок.

Што мис­ли­те за по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли, ка­ко лич­но­сти, без по­ли­тич­ки­те кон­тек­сти?
Зи­ков: Сѐ се тоа ум­ни и па­мет­ни лу­ѓе. За му­а­бет се пр­ви. Уба­вки се, на­ив­ни во пог­ле­дот, со до­бри­на во при­ват­ни­от од­нос, со­вес­ни во раз­го­вор, „ѓа­во­ле­сти“ во по­ли­ти­ка­та, ра­ци­о­нал­ни, прес­мет­ли­ви и ха­зар­де­ри во по­те­зи­те! Не се под­го­тве­ни на ни­ка­ков ри­зик! За нив ва­жи тра­ди­ци­о­нал­ни­от виц – „де­ка Влав ко­га ќе му се отво­ри ’Фејс­бук‘ на комп­ју­те­рот, комп­ју­те­рот го пре­поз­на­ва и не му се по­ја­ву­ва коп­че ’спо­де­ли‘“!

Тоа сѐ се ма­чо ти­по­ви ка­кви што во пос­лед­на­та де­це­ни­ја свет­ска­та по­ли­ти­ка и ме­ѓу­на­род­ни­те од­но­си по­ве­ќе не ги „при­ма“! Ед­но­став­но, „Да ги граб­неш и да бе­гаш!“

Стев­че Ја­ки­мов­ски
ли­дер на ГРОМ

Ка­де сте ви­де­ле да се фа­ли по­ли­тич­ки­от про­тив­ник?!

Не е умес­но јас да ги ана­ли­зи­рам емо­тив­ни­те ка­ра­кте­ри­сти­ки на по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли. Таа ана­ли­за ја пра­ват гра­ѓа­ни­те и ни ја со­оп­шту­ва­ат на из­бо­ри

Ка­ко мо­жат да се обе­ди­нат си­те ма­ке­дон­ски по­ли­ти­ча­ри за ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те?
Ја­ки­мов­ски: Тоа најм­но­гу за­ви­си од тие што се во вла­ста. Тие тре­ба да зра­чат со по­треб­но ни­во на пар­ти­ска то­ле­ран­ци­ја и тр­пе­ли­вост.

Кој е нај­до­бри­от на­чин да се на­ма­лат раз­ли­ки­те ме­ѓу по­ли­тич­ки­те пар­тии за стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња?
Ја­ки­мов­ски: Да се на­ма­ли по­ла­ри­за­ци­ја­та на стра­те­ги­ски­те пра­ша­ња. За­тоа се по­треб­ни ли­дер­ски­те сред­би. Мис­лам де­ка ту­ка не­до­вол­но се ан­га­жи­ра пре­тсе­да­те­лот Ива­нов.
Кои се нај­до­бри­те по­ли­тич­ки по­те­зи на Ва­ши­те по­ли­тич­ки ри­ва­ли?
Ја­ки­мов­ски: На­ша за­да­ча е да ги ба­ра­ме нив­ни­те нај­ло­ши по­те­зи. Не знам ка­де сте ви­де­ле да се фа­ли по­ли­тич­ки­от про­тив­ник.

Кој че­кор на по­ли­тич­ки­от про­тив­ник до­нел најм­но­гу при­до­би­вки за гра­ѓа­ни­те?
Ја­ки­мов­ски: Од­го­во­рот на ова пра­ша­ње тре­ба да го да­дат гра­ѓа­ни­те.

Што мис­ли­те за по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли, ка­ко лич­но­сти, без по­ли­тич­ки­те кон­тек­сти?
Ја­ки­мов­ски: Не е умес­но јас да ги ана­ли­зи­рам емо­тив­ни­те ка­ра­кте­ри­сти­ки на по­ли­тич­ки­те ри­ва­ли. Таа ана­ли­за ја пра­ват гра­ѓа­ни­те и ни ја со­оп­шту­ва­ат на из­бо­ри.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.