Во култниот филм „Кој тоа таму пее“ Мишко возеше со врзани очи, пред вчудовидените и преплашени патници, а татко му постојано настојуваше да вози и во рикверц….
Мојот сосед Диме, возач во ЈСП, пријатно ме изненади со информацијата дека тој прв го вози двокатниот скопски панорамски автобус сити-тур. За да нема двојба со уводните забелешки од текстов нему ни на крај памет не му е да ја вози турата низ Скопје со врзани очи, ниту, пак, назаечки, што би се рекло. Тој е сериозен и стамен возач на возило, кое насекаде во светот има значајна улога во туристичката презентација на метрополите пред туристите и намерниците.
Како негов патник, верувам, искрено, меѓу првите скопјани, по градоначалникот и ВИП-гостите на промотивното возење, ги затворам очите, нема да ги врзам, а во рикверц се враќам, многу години наназад, за да ја поминам турата по истата траекторија, на крилjата на спомените и сеќавањата за некое Скопје од минатото….
Tргнуваме од пред паркчето, спроти Собранието, каде што има комплекс администартивни згради во кои е сместен Извршниот совет на СРМ. Зад него се кулите покрај Вардар, а во меѓупросторот црквата „Света Елена и Константин“ и балетското училиште. Во комплексот дуќани имаше и еден за поправка на машини за пишување со познатото големо уво што носи пенкало „Пеликан“.
По улицата „Вељко Влаховиќ“ се движиме кон крстосницата кај „Путник“.Пред да ја пресечеме „Маршал Тито“, ја поминуваме првата скопска самопослуга пред која зимно време се формираше долга лизгалица на која се одвиваа лизгачките вештини во рамките на дисциплината –„како први тако други“. Карши неа офицерскиот ресторан „Вардар“, со познатото бифе за пиење однанога (коњопој), во кое набрзина навраќаа пред и по работа љубителите на капката, кои дома мораа да стасаат точно навреме, но веќе наврнати. На оградата на Католичка црква постојано имаше поседнато луѓе,особено навечер, зашто тука течеше реката наречена корзо, полноводна река со млади и помалку млади шетачи, учесници во ритуалот на секое медитеранско место и балканска касаба, желни за дружба и убави средби.
Кај деветкатница, со аптеката во приземјето, се врти десно, по Булевар ЈНА. Широк крвен сад на сообраќајниот крвоток на Скопје, поврзницата на Водно со Вардар. Липите беа белегот на булеварот. Неизбежен реквизит за романтичните пополноќни прошетки во двојка (по можност мешана), уште ако е јуни, гарниран со опојна миризба. И кога сме кај миризбата, забележителна е таа летната, кога пред или по полноќ ќе поминеа прскалиците – жешкиот асфалт и водата произведуваат впечатлива комбинација на летен скопски парфем, кој остава трага до раните утрински часови врз заспаниот град. Во чело е домот на часните сестри,кои во слободно време одгледуваа темјанушки и расад за пипер и скопски јабучар.
(објавено во 11. број на неделникот „Република“, 16.11.2012)
Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.