Нема да бидеме сами ни кога ќе почнеме да возвраќаме

Цветин Чилиманов

Проб­ле­мот со мре­жа­та на Со­рос во Ма­ке­до­ни­ја е што пре­ку неа ве­штач­ки се про­дол­жи жи­вот­ни­от рок на истро­ше­на­та вла­де­јач­ка ели­та оста­на­та во Ма­ке­до­ни­ја од вре­ме­то на ко­му­низ­мот, за­ед­но со неј­зи­ни­теe бан­кро­ти­ра­ни идеи, ве­ли но­ви­на­рот Цве­тин Чи­ли­ма­нов, идеи што во не­кои слу­чаи ста­наа ду­ри и по­ра­ди­кал­ни, откол­ку што беа во ми­на­то­то.

Со ми­ли­о­ни до­ла­ри на Со­рос до­ста­ву­ва­ни се­ко­ја го­ди­на, па­ри што за овој ми­ли­јар­дер се ре­ла­тив­но мал из­нос, се фи­нан­си­ра­ше транс­фор­ма­ци­ја­та на ме­ди­у­ми­те, ака­де­ми­ја­та, кре­а­то­ри­те на јав­но­то мис­ле­ње и по­ли­ци­ски­те служ­би од вре­ме­то на ко­му­низ­мот и нив­но прис­по­со­бу­ва­ње под но­ви­те ус­ло­ви, во кои тие мо­раа ба­рем да глу­мат де­ка то­ле­ри­ра­ат плу­ра­ли­зам и де­мо­кра­ти­ја, но, всуш­ност, на­пра­ви­ја обид да ги за­чу­ва­ат сво­и­те нај­ло­ши ка­ра­кте­ри­сти­ки на ед­но­у­мие, не­то­ле­рант­ност кон раз­лич­ни мис­ле­ња, од­ло­жу­ваа ре­фор­ми­ра­ње на про­пад­на­ти­от еко­ном­ски мо­дел и го за­др­жаа ле­ви­чар­ски­от све­тог­лед, кој до­ми­ни­ра­ше во Ју­гос­ла­ви­ја. Со це­лос­на­та до­ми­на­ци­ја на ка­дри­те на Со­ро­со­ва­та фон­да­ци­ја врз ме­ди­у­ми­те што се соз­да­доа во не­за­вис­на Ма­ке­до­ни­ја, врз ме­ѓу­на­род­на­та со­ра­бо­тка во ви­со­ко­то обра­зо­ва­ние, кон­та­кти­те со стран­ски­те дип­ло­ма­ти и но­ви­на­ри, и се­то тоа во тес­на со­ра­бо­тка со нај­о­тров­ни­те от­па­до­ци од тај­на­та по­ли­ци­ска служ­ба на
по­ра­неш­на­та др­жа­ва се на­пра­ви обид да се спре­чи раз­ви­ва­ње на ви­стин­ска де­мо­кра­ти­ја во Ма­ке­до­ни­ја. Оваа мре­жа се­ко­гаш ре­а­ги­ра жолч­но ко­га не­кој над­вор од нив­ни­от круг, осо­бе­но пар­ти­ја­та ВМРО-ДПМНЕ, ќе дој­де на власт во Ма­ке­до­ни­ја, и то­гаш ги акти­ви­ра сво­и­те ре­сур­си во тај­ни­те служ­би, ме­ди­у­ми­те, ме­ѓу­на­род­на­та за­ед­ни­ца и нај­че­сто пре­ку обид за ге­не­ри­ра­ње ме­ѓу­ет­нич­ки и без­бед­нос­ни кри­зи, се оби­ду­ва да се вра­ти на власт.

Ова не е слу­чај са­мо во Ма­ке­до­ни­ја. Све­до­ци сме ка­ко од слич­но­сти­те во на­ста­пу­ва­ње­то, та­ка и од ха­ки­ра­ни­те ин­тер­нет-по­ра­ки на со­ра­бот­ни­ци­те на Џорџ Со­рос, де­ка де­се­ти­ци др­жа­ви низ све­тот се со­о­чу­ва­ат со слич­ни оби­ди за пре­зе­ма­ње или кон­тро­ли­ра­ње на нив­на­та власт од стра­на на овој ме­га­ло­ма­ни­јак. Гле­дај­ќи ги слич­но­сти­те со про­те­сти­те во Пол­ска, на­па­ди­те за, на­вод­но, кр­ше­ње на чо­ве­ко­ви­те пра­ва во Ун­га­ри­ја, обо­е­ни­те ре­во­лу­ции во Тур­ци­ја или Ер­ме­ни­ја, упа­ди­те во др­жав­ни­те ин­сти­ту­ции во Бос­на или Ал­ба­ни­ја, све­до­ци сме де­ка има­ме ра­бо­та со ре­ги­о­нал­на, агре­сив­на мре­жа, чи­ја­што цел е пре­зе­ма­ње на вла­ста и неј­зи­но кон­цен­три­ра­ње над­вор од од­дел­ни­те др­жа­ви, во ме­ѓу­на­род­ни ин­сти­ту­ции. Во прин­цип, се ра­бо­ти за ан­ти­де­мо­крат­ска и то­та­ли­тар­на оп­ци­ја, то­та­ли­тар­на во смис­ла на збо­рот де­ка то­тал­но­ста на по­ли­тич­ки­те и на еко­ном­ски­те од­лу­ки мо­ра да се до­не­су­ва­ат од стра­на на еден цен­тар.

Во пос­лед­но вре­ме све­до­ци сме де­ка ле­ва­та по­ли­тич­ка оп­ци­ја, на ко­ја Со­рос, не­сом­не­но, ѝ при­па­ѓа, ста­ну­ва сѐ по­ра­ди­кал­на. Тоа се за­бе­ле­жу­ва во неј­зи­ни­те на­ста­пи во САД и во Евро­па, и во го­ле­ма ме­ра е при­чи­на за се­ри­ја­та по­ра­зи што ги тр­пи оваа по­ли­тич­ка оп­ци­ја. Во све­тог­ле­дот што го за­ста­пу­ва Со­рос ве­ќе не по­сто­јат др­жав­ни гра­ни­ци, ве­ќе не­ма
на­ции или ре­ли­гии, не по­стои тра­ди­ци­о­нал­но­то се­мејс­тво, ко­ри­сте­ње­то на дро­га е пра­во на ли­чен из­бор, а Гер­ма­ни­ја, на при­мер, е за­дол­же­на не­о­гра­ни­че­но да ги пла­ќа дол­го­ви­те на Гр­ци­ја. Агре­сив­но­то про­мо­ви­ра­ње на ва­ква­та по­ли­ти­ка, ин­си­сти­ра­ње­то САД и Евро­па да има­ат отво­ре­ни јуж­ни гра­ни­ци и по­крај за­че­сте­ни­те те­ро­ри­стич­ки на­па­ди, ор­га­ни­зи­ра­ње­то на­сил­ни про­те­сти про­тив по­ли­ци­ја­та и пот­тик­ну­ва­ње­то рас­ни без­ре­ди­ја во САД, отво­ре­ни­те оби­ди за ури­ва­ње на си­те дес­но­о­ри­ен­ти­ра­ни вла­ди во источ­на Евро­па, оби­ди­те да се иг­но­ри­ра­ат ре­фе­рен­ду­ми­те на кои гра­ѓа­ни­те се из­јас­ну­ва­ат про­тив оваа по­ли­ти­ка и да се за­мол­чат ме­ди­у­ми­те што изра­зу­ва­ат кри­ти­ка за ле­ви­чар­ски­те идеи… Си­те овие че­ко­ри пре­диз­ви­ку­ва­ат сѐ по­же­сто­ки ре­ак­ции на гра­ѓа­ни­те, ка­ко во САД та­ка и во Евро­па, до та­му што по­ли­тич­ки­те оп­ции што ги под­др­жу­ва Со­рос се ре­чи­си из­бри­ша­ни на ни­во на од­дел­ни­те др­жа­ви и ег­зи­сти­ра­ат са­мо уште во ад­ми­ни­стра­тив­ни­те апа­ра­ти во Бри­сел и во Ва­шин­гтон, а и ту­ка нив­но­то вре­ме из­ми­ну­ва. Упор­но­то ме­ша­ње во ма­ке­дон­ска­та де­мо­кра­ти­ја и оби­ди­те за де­ста­би­ли­за­ци­ја на зем­ја­та ја при­ну­ди­ја, ина­ку при­лич­но то­ле­рант­на­та пар­ти­ја ВМРО-ДПМНЕ, да нај­а­ви про­цес на де­со­ро­со­и­за­ци­ја, но, ка­ко што не бев­ме са­ми ко­га бев­ме на­па­ѓа­ни, га­ран­ти­рам де­ка не­ма да би­де­ме са­ми ни­ту се­га, ко­га е вре­ме да поч­не­ме да воз­вра­ќа­ме.

(Текст објавен во 228. број на неделникот „Република“, 13.1.2017)

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.