Големата Кина ја заменија со Македонија, семејството Ксу среќно во нашата земја

Мом­че пол­но со жи­вот, во по­тра­га по но­ви пре­диз­ви­ци, Ксу Пе­и­ксао на 18 го­ди­ни ре­ша­ва да ја на­пу­шти Ки­на и за­ми­ну­ва во Ита­ли­ја, та­му жи­вее де­вет го­ди­ни, но не­го­ва­та љу­бо­пит­ност за на­чи­нот на жи­во­тот во Евро­па не за­вр­шу­ва ту­ка, тој се ре­ша­ва да ја на­пу­шти зем­ја­та на љу­бо­вта и за­ми­ну­ва во Бу­га­ри­ја, се­пак пос­лед­на де­сти­на­ци­ја што ве­ќе 15 го­ди­ни не е про­ме­не­та и е иде­ал­на за жи­вот е Ма­ке­до­ни­ја. Лу­ѓе­то, хар­мо­ни­ја­та и мир­ни­от жи­вот е тоа што Пе­и­ксао го за­др­жа­ло во на­ша­та зем­ја, тој во Ки­на се вра­тил са­мо по сво­ја­та љу­бов, се вен­ча­ле та­му, но сво­е­то се­мејс­тво го соз­да­ле ов­де. Пе­и­ксао и Ју­њан има­ат се­дум­го­ди­шен син, свој ре­сто­ран, при­ја­те­ли. Иа­ко се на­род на­у­чен да тран­зи­ти­ра, во Ма­ке­до­ни­ја, ве­лат, го про­наш­ле спо­ко­јот по кој тра­га­ле.

– Мо­јот со­пруг со Ма­ке­до­ни­ја прв­пат се за­поз­на пред 15 го­ди­ни, од Бу­га­ри­ја дој­де ов­де са­кај­ќи да го за­поз­нае на­чи­нот на жи­вот, му се до­пад­на, па за­тоа ов­де поч­на и свој биз­нис, пр­во имав­ме про­дав­ни­ца, а се­га ве­ќе не­кол­ку го­ди­ни го има­ме на­ши­от ки­не­ски ре­сто­ран „Бам­бо“ или „Бам­бус“, уба­во е да се жи­вее ов­де – ве­ли за „Ре­пуб­ли­ка“ со­пру­га­та Ју­њан, ко­ја ср­деч­но при­фа­ти да ни рас­ка­же зо­што таа и неј­зи­но­то се­мејс­тво се ре­ши­ле да жи­ве­ат во Ма­ке­до­ни­ја.

Кол­ку ја поз­на­ва­те Ма­ке­до­ни­ја?

Ју­њан: Со­пруг од­лич­но ја поз­на­ва оваа зем­ја, ов­де е по­дол­го вре­ме од ме­не и по­се­тил по­ве­ќе ме­ста. Јас во Ма­ке­до­ни­ја жи­ве­ам осум го­ди­ни, уло­га­та на мај­ка и ра­бот­ни­те об­вр­ски не ми доз­во­лу­ва­ат мно­гу да ги истра­жу­вам уба­ви­ни­те на зем­ја­та, но од тоа што до­се­га го имам ви­де­но и по­се­те­но, мо­жам да ка­жам де­ка Ма­ке­до­ни­ја е ме­сто бо­га­то со мно­гу при­род­ни уба­ви­ни, кул­ту­ра и нас­ме­ан на­род.

Зо­што ток­му Ма­ке­до­ни­ја?

Ју­њан: Ви­де­те, ме­сто­то од ка­де што по­тек­ну­вам, Чи­њуе (во бли­зи­на на Шан­гај) е мно­гу слич­но на жи­во­тот ов­де. Во го­ле­ми­те гра­до­ви на Ки­на има мно­гу на­род и жи­во­тот е мно­гу ди­на­ми­чен. Јас и мо­јот со­пруг са­кав­ме ми­рен жи­вот, без мно­гу ме­теж, хар­мо­ни­чен за соз­да­ва­ње се­мејс­тво. Ов­де лу­ѓе­то се по­топ­ли, со­ци­јал­ни­от жи­вот ов­де се од­ви­ва на со­се­ма раз­ли­чен на­чин од Ки­на, ов­де имаш вре­ме и за ра­бо­та, но и за дру­же­ње со сво­е­то де­те, до­де­ка во Ки­на де­ца­та се ре­чи­си цел ден на учи­ли­ште, а ро­ди­те­ли­те на ра­бо­та. Жи­во­тот ов­де е по­ре­ла­кси­ран, на­ро­дот е по­зи­ти­вен, рас­по­ло­жен се­ко­гаш да по­мог­не.

Спо­ме­на­вте се­мејс­тво, вие во Ма­ке­до­ни­ја го ро­ди­вте ва­ши­от син Ју­бо, кој вие, при­ја­те­ли­те и во учи­ли­ште го ви­ка­ат Але­сан­дро. Ка­ко е при­фа­тен ов­де?

Ју­њан: Але­сан­дро е пре­крас­но де­те. За раз­ли­ка од ме­не, тој од­лич­но збо­ру­ва ма­ке­дон­ски би­деј­ќи пр­во оде­ше в гра­дин­ка, а се­га е вто­ро од­де­ле­ние во учи­ли­ште­то „Пе­ста­ло­ци“. Син ми е, на­ви­сти­на, при­фа­тен од око­ли­на­та, има мно­гу дру­гар­чи­ња, си по­ма­га­ат на учи­ли­ште, а и на­став­ни­от ка­дар е по­све­тен. Во кла­сот на мо­јот син бе­ше од­бе­ле­жа­на и Ки­не­ска­та но­ва го­ди­на, што, на­ви­сти­на, нѐ изра­ду­ва си­те. Иа­ко до­ма збо­ру­ва­ме са­мо на ки­не­ски, Але­сан­дро не­ма ни­ка­ков проб­лем со ма­ке­дон­ски­от ја­зик. По­крај ова, тој мно­гу са­ка и ма­ке­дон­ска хра­на, а на­ви­ва и за ма­ке­дон­ска­та фуд­бал­ска ре­пре­зен­та­ци­ја.
Би­деј­ќи сте сопс­тве­ни­ци и глав­ни го­тва­чи во ре­сто­ра­нот, че­сто сте за­фа­те­ни, ко­га има­те слободно време, ка­ко и ка­де го ко­ри­сти­те?

Ју­њан: Најм­но­гу са­ка­ме да по­се­ту­ва­ме ме­ста, но и да пе­ша­чи­ме. Се­ко­ја вто­ра не­де­ла се иска­чу­ва­ме до Ми­ле­ни­ум­ски­от крст на Вод­но, ја по­се­ту­ва­ме Ма­тка. До­де­ка Але­сан­дро се­ко­гаш ба­ра да го но­си­ме во „Си­ти мол“ и ле­то­во во аква­пар­кот. Ко­га има­ме сло­бо­ден ви­кенд, пак, то­гаш на­ша де­сти­на­ци­ја за ре­ла­кса­ци­ја е Охрид. Ужи­ва­ме во овој град, на­ви­сти­на е пре­кра­сен. Ов­де ни се до­па­ѓа­ат и раз­лич­ни­те ма­ни­фе­ста­ции што се ор­га­ни­зи­ра­ат во дру­ги­те гра­до­ви на Ма­ке­до­ни­ја, се­ко­ја го­ди­на тра­ди­ци­о­нал­но сме во При­леп на „Пи­во­фест“.

Кое е за­дол­жи­тел­но ме­сто за по­се­та во Ма­ке­до­ни­ја, кое би им пре­по­ра­ча­ле на ва­ши­те при­ја­те­ли од Ки­на?

Ју­њан: Пр­во би ги од­не­ле во ре­сто­ран за да вку­сат ма­ке­дон­ски спе­ци­ја­ли­тет. Но, без сом­не­ва­ње, би са­ка­ле да го по­се­тат Охрид и, се­ка­ко, про­ше­тка низ Скоп­је за да ви­дат зо­што жи­ве­е­ме ов­де.
Вие сте про­фе­си­о­на­лен ки­не­ски го­твач, но што е со ма­ке­дон­ска­та хра­на, ко­ја ви е оми­ле­на?

Ју­њан: Ко­га ста­ну­ва збор за хра­на­та, мо­рам да истак­нам де­ка ние Ки­не­зи­те са­ка­ме по­ве­ќе да ја­де­ме топ­ли ја­де­ња, до­де­ка Ма­ке­дон­ци­те пре­фе­ри­ра­ат лад­но и пр­же­но. Ме­не лич­но мно­гу ми се до­па­ѓа­ат чкем­бе и те­ле­шка чор­ба, са­кам да ја­дам бу­рек и ме­ки­ци, го обо­жу­вам ма­ке­дон­ски­от ај­вар и до­ма са­ка­ме да пи­е­ме уба­во ма­ке­дон­ско ви­но.

Ја са­ка ли ма­ке­дон­ски­от на­род ки­не­ска­та хра­на?

Ју­њан: На­ви­сти­на е чуд­но, се­ка­де во све­тот лу­ѓе­то мно­гу ја­дат ки­не­ска хра­на, но ов­де тоа сѐ уште не е слу­чај. Во Скоп­је лу­ѓе­то ба­ра­ат са­мо не­кол­ку ја­де­ња од на­ши­те спе­ци­ја­ли­те­ти, лу­та су­па, пи­ле­шко сла­тко, лу­то, ки­се­ло, ки­не­ски чипс, мор­ска ри­ба на ки­не­ски на­чин. Мно­гу ре­тко се ба­ра то­фу, на при­мер, кое е оми­ле­но во све­тот.

Има­ме раз­лич­на куј­на, но што е со кул­ту­ра­та, про­нај­до­вте ли вие не­кои слич­но­сти ов­де или не?

Ју­њан: Му­зи­ка­та е раз­лич­на, кул­тур­ни­те на­ви­ки, исто така, кај нас по­чит­та е пред сѐ. Ко­га има­ме го­стин, на при­мер, до­ма­ќи­нот не сед­ну­ва на ма­са до­де­ка си­те го­сти не се сме­стат удоб­но, до­де­ка ов­де тоа не е слу­чај. Но ту­ка, пак, на­ви­сти­на се уба­ви ма­ке­дон­ски­те свад­би, са­ка­ме да би­де­ме дел од нив. Има мно­гу му­зи­ка, се тан­цу­ва и лу­ѓе­то се среќ­ни. Јас са­кам да ја слу­шам ва­ша­та му­зи­ка.

Ма­ке­до­ни­ја е нив­но гнез­до за се­ме­ен жи­вот, Ју­њан ве­ли де­ка жи­во­тот ов­де не е скап и мо­же да се жи­вее удоб­но. И по тол­ку го­ди­ни по­ми­на­ти во Ма­ке­до­ни­ја, таа ве­ли де­ка не­ма­ат жел­ба да се вра­тат на­зад. Ов­де се среќ­ни и тоа е до­вол­на при­чи­на за да оста­нат.

Пишува: К.Н.К

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.