Са­ша Ко­ва­че­виќ: Ма­ке­до­ни­ја ме по­тсе­ту­ва на Еми­ли­ја и на Ма­ја

Де­вој­ки­те го за­са­каа пре­ку ба­ла­ди­те, мом­ци­те, пак, пре­ку ви­де­ос­по­то­ви­те пол­ни со уба­ви де­вој­ки. Са­ша Ко­ва­че­виќ им ја про­нај­де фор­му­ла­та на си­те. Ба­рем на Бал­ка­нот, тој е ап­со­лу­тен по­бед­ник во прег­ле­ди­те на не­го­ви­те пес­ни на „Јут­јуб“, што по­крај по­пу­лар­ност му но­си и до­бра за­ра­бо­тка.

Во Ма­ке­до­ни­ја до­а­ѓа уште од пр­ва­та из­да­де­на пес­на, пред по­ве­ќе од 12 го­ди­ни, а на 19 март со го­лем кон­церт во аре­на­та „Бо­рис Трај­ков­ски“, срп­ски­от пе­јач ќе го за­о­кру­жи ус­пе­хот од овој пер­и­од.

Че­сто сте во Ма­ке­до­ни­ја. На што пр­во по­мис­лу­ва­те ко­га тре­ба да дој­де­те ов­де? На што ви тек­ну­ва ко­га ќе си ре­че­те „Еј, су­пер, одам во Скоп­је, ќе го на­пра­вам ова, ќе се ви­дам со овој…“?

Ко­ва­че­виќ: Без­бројпа­ти сум ре­кол де­ка ма­ке­дон­ска­та пуб­ли­ка на­ви­сти­на најм­но­гу ја са­кам. Та­ка отсе­ко­гаш би­ло, се на­де­вам та­ка и ќе би­де. Во Ма­ке­до­ни­ја са­кам на­ви­сти­на сѐ. Од до­бри­те лу­ѓе, до­бра­та хра­на, до­бра­та енер­ги­ја, до до­бри­те кон­цер­ти, што е, се раз­би­ра, нај­бит­но.

Би­деј­ќи од по­че­то­кот на ва­ша­та ка­ри­е­ра, по­ве­ќе од де­сет го­ди­ни, по­сто­ја­но сте кај нас, по­стои ли не­ко­ја случ­ка од ва­ши­те пр­ви на­ста­пи ко­ја се­ко­гаш ве по­тсе­ту­ва на Ма­ке­до­ни­ја?

Ко­ва­че­виќ: Би изд­во­ил две пре­крас­ни де­вој­ки, Еми­ли­ја и Ма­ја, баш пред два-три де­на по­втор­но се се­тив на нив и на таа случ­ка. Ко­га имав 17-18 го­ди­ни и прв­пат до­а­ѓав во Ма­ке­до­ни­ја, то­гаш го имав из­да­де­но пр­ви­от ал­бум, тие ме пре­че­каа на ае­ро­дром со кук­ла и ете, от­то­гаш до де­нес трае на­ше­то при­ја­телс­тво, по­себ­но со Еми­ли­ја, ко­ја е мно­гу че­сто на мо­и­те на­ста­пи, а Ма­ја не­о­дам­на до­би бе­бе.

На „Пи­во­фест“ пе­е­вте пред 70-ил­јад­на пуб­ли­ка. Во са­ла­та „Бо­рис Трај­ков­ски“ си­гур­но ќе има и по­ве­ќе од  де­сет ил­ја­ди, што, исто та­ка, е мно­гу. Што да оче­ку­ва­ат си­те што на 19 март ќе дој­дат на ва­ши­от кон­церт?

Ко­ва­че­виќ: Искре­но, не ми е важ­но да­ли се де­сет, се­дум­де­сет, пет или две ил­ја­ди, ме­не ми е важ­но да е до­бра за­ба­ва, лу­ѓе­то да се за­ба­ву­ва­ат, што од ма­ке­дон­ска­та пуб­ли­ка ни­ко­гаш не е спор­но. Го да­вам ср­це­то на се­кој на­стап, без раз­ли­ка кол­ку пуб­ли­ка има, та­ка ќе би­де и на овој на­стап, но овој кон­церт мно­гу ќе се раз­ли­ку­ва од кој би­ло до­се­га би­деј­ќи е прв во на­ша про­дук­ци­ја, иа­ко, нор­мал­но, со­ра­бо­ту­ва­ме и со про­дук­ци­ја­та од Скоп­је. Та­ка што, на­ви­сти­на, ќе би­де не­што со­сем по­и­на­кво и не­што што лу­ѓе­то до­се­га не го ви­де­ле, а ни чу­ле од нас.

Поч­на­вте со ба­ла­ди, ро­ман­тич­ни пес­ни по кои ста­на­вте поз­нат, про­дол­жи­вте со бр­зи лет­ни пес­ни, кои ви до­не­соа уште по­го­ле­ма пуб­ли­ка. Ко­ја е след­на­та фа­за?

Ко­ва­че­виќ: Поч­нав со не­кој поп звук, во кој на не­кој на­чин и де­нес сум, мо­же­би не тој исти­от, но се ме­ну­ва­ат ге­не­ра­ци­и­те и сти­лот што лу­ѓе­то са­ка­ат да го слу­ша­ат. При­род­но е и ние да се ме­ну­ва­ме, утре здрав­је ќе имам 40, 50 го­ди­ни, па не мо­жам на тие го­ди­ни да имам ка­ри­е­ра од 60-70 ба­ла­ди, та­ка гле­дам на тоа. Гле­дам се­ко­гаш да сум раз­ли­чен, од­вре­ме-на­вре­ме на лу­ѓе­то да им да­дам не­ко­ја по­и­на­ква но­та. Имам во под­го­то­вка три-че­ти­ри пес­ни, од кои ед­на на­ре­че­на „Је­дра“, ко­ја е она­ка це­лос­но ба­ла­дич­на, ка­ко од пр­ви­от ал­бум, кон­церт­на ба­ла­да, а дру­га­та пес­на „Ноќ­на ико­на“, пак, е во со­се­ма по­и­на­ков фан­ки стил, по­втор­но со­сем раз­лич­но од она што до­се­га го пра­вев­ме.

Вие сте пр­ви­от на Бал­ка­нот што го ве­ри­фи­ку­ва­ше сво­јот ка­нал на „Јут­јуб“, има­те по­ве­ќе од 220 ил­ја­ди сле­да­чи и ми­ли­он­ски прег­ле­ди. Кол­ку е важ­но тоа?

Ко­ва­че­виќ: Не знам да­ли сум прв, но еден од пр­ви­те, ма­кар што се­га тоа е не­ка­ко нор­мал­но, гле­дам де­ка се­кој ден сѐ по­ве­ќе ги ве­ри­фи­ку­ва­ат сво­и­те ка­на­ли. Се­ка­ко, ко­га се ра­бо­ти за ста­жот, јас сум еден од оние што нај­дол­го има­ат ка­нал. Су­пер со­ра­бо­ту­ва­ме, мо­жам да ка­жам де­ка во де­неш­но вре­ме и тоа ка­ко се жи­вее од прег­ле­ди на „Јут­јуб“.

„Слу­чај­но“ има пре­ку 46 ми­ли­о­ни, „Лап­сус“ 37 ми­ли­о­ни…Тоа е и по­ве­ќе од до­бро за Бал­кан. Ка­ко ви ус­пе­ва, сѐ е тоа мар­ке­тинг?

Ко­ва­че­виќ: Ве­ру­вам де­ка е мар­ке­тинг, но, се­пак, ка­ко што ка­жав и пред­мал­ку, са­ка­ме да ја из­не­на­ду­ва­ме на­ша­та пуб­ли­ка и се­ко­гаш да пла­си­ра­ме не­што по­и­на­кво, да­ли со сти­лот на пес­ни­те, да­ли со ви­де­ос­по­то­ви­те… Се раз­би­ра, не мо­же да из­мис­ли­ме топ­ла во­да, па се­ко­гаш за лет­ни­те хи­то­ви во спо­то­ви­те има мно­гу уба­ви и згод­ни де­вој­ки. Тоа не го из­мис­лив јас, тоа е та­ка и на За­пад, на при­мер, се­га ќе пра­ви­ме лет­на пес­на, а јас ќе во­зам авто­мо­бил. Во ред, во еден ви­де­ос­пот и ќе во­зам, но не­ка­ко лу­ѓе­то са­ка­ат да гле­да­ат уба­ви де­вој­ки, ќе ка­жам од мој ма­шки агол, не са­мо на­ши­те ви­де­ос­по­то­ви, ту­ку и ко­га гле­дам стран­ски, са­кам да гле­дам уба­ви де­вој­ки, тоа е нор­мал­но. Мис­лам де­ка и со тоа прив­ле­ку­ва­ме вни­ма­ние и гле­дам де­ка лу­ѓе­то са­ка­ат да ги гле­да­ат, што ми е дра­го.

Не се са­мо де­вој­ки­те, ту­ку и уба­ви­те пла­жи. Зо­што баш Тај­ланд? Не са­мо ка­ко ме­сто ка­де што сни­ми­вте не­кол­ку спо­то­ви, ту­ку и ка­ко ва­ше ме­сто за од­мор.

 Ко­ва­че­виќ: Бев­ме на од­мор ми­на­та­та го­ди­на и нам се­ко­гаш ни е мал­ку. Ве­ро­јат­но би се сог­ла­си­ле и лу­ѓе­то што би­ле, ко­га и да одиш на Тај­ланд, ако си за­ми­нал на 20 де­на, ти фа­лат ба­рем уште три, ако си на 15, пак ти фа­лат уште не­кол­ку… Па, та­ка ми­на­та­та го­ди­на бев­ме 18 де­на, ни фа­леа тие два-три, а пос­ле тие уште три-че­ти­ри, па се­ко­гаш се вра­ќаш на исто. Ко­га се вра­тив­ме во Бел­град, на брат ми му дој­де иде­ја кол­ку би би­ло до­бро пак да се вра­ти­ме, но би­деј­ќи бев­ме на од­мор, не оди пак да се вра­ти­ме за од­мор. Па, ре­ков­ме, зна­е­ме ка­кви се пла­жи­те, што сѐ има да се сни­ми, ај­де то­гаш да сни­ма­ме ви­де­ос­по­то­ви. Имав­ме да ре­че­ме, 50 от­сто за­вр­ше­ни аранж­ма­ни за не­кои пес­ни, не­што не­мав­ме и мо­рав­ме се­то тоа да го по­ста­ви­ме бу­квал­но во три де­на, јас да от­пе­ам и поч­нав­ме да ан­га­жи­ра­ме еки­па со „Мо­жеш ли за три де­на да дој­деш за Тај­ланд?“. Во рок од не­кол­ку де­на ре­шив­ме сѐ и се вра­тив­ме на­зад. Во 18 де­на бу­квал­но се­кој ден сни­мав­ме, не знам по кол­ку ча­са, знам са­мо де­ка не спи­ев­ме и ус­пе­ав­ме са­мо два-три­па­ти да се иска­пи­ме во мо­ре.

Го спо­ме­на­вте ва­ши­от брат, со кој за­ед­но ги сни­ма­те пес­ни­те. Не­о­дам­на ка­жа­вте и де­ка ва­ша­та де­вој­ка, пак, ги на­пра­ви­ла сце­на­ри­ја­та за ви­де­ос­по­то­ви­те. Ка­ко функ­ци­о­ни­ра оваа еки­па?

Ко­ва­че­виќ: Ко­га па­ту­ваш на де­сти­на­ци­ја ка­ко Тај­ланд, ти си осу­ден да сни­маш пе­сок, пла­жа, пал­ми и тоа е тоа во су­шти­на, а сни­маш че­ти­ри ви­де­ос­по­то­ви. И мо­ра да на­пра­виш сце­на­рио за се­ко­ја пес­на, за да се раз­ли­ку­ва од прет­ход­ни­те. Ка­ко што ре­ков, не­ма­ше баш вре­ме за сѐ, па ка­ко што па­ту­вав­ме, Јо­ва­на ја има­ше таа уло­га. Таа и ге­не­рал­но е мно­гу кре­а­тив­на, та­ка што ус­пеа да на­пра­ви до­бро сце­на­рио, ба­рем што е до ме­не, а гле­дам де­ка и на пуб­ли­ка­та ѝ се до­па­ѓа. А, брат ми и јас сѐ за­ед­но пра­ви­ме, сѐ за­ед­но ра­бо­ти­ме и мис­лам де­ка јас би тре­ба­ло да ве пра­шам и вас и пуб­ли­ка­та ка­ко ви се до­па­ѓа, да­ли сме до­бар тим. Јас мис­лам де­ка и тоа ка­ко сме до­бар.

Разговараше: Марина Костовска
Фото: Але­ксан­дар Ива­нов­ски
(Текст објавен во 183. број на неделникот „Република“, 04.03.2016)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.