Поповски: Ние сѐ уште сме светска сила

По си­те ус­пе­си, брон­за­та од Уни­вер­зи­ја­да­та во 2011 го­ди­на и на­ста­пи­те на европ­ски­те и на свет­ски­те пр­венс­тва, ма­ке­дон­ски­те ва­тер­по­ли­сти, ед­но­став­но, се за­гу­би­ја. Не­ма ак­ци­ја, не­ма по­тре­ба од ко­му­ни­ка­ци­ја со јав­но­ста или е во пра­ша­ње не­што дру­го. „Ре­пуб­ли­ка“ го пра­ша дол­го­го­диш­ни­от ка­пи­тен, по­тоа и по­мош­ник и се­ле­ктор ка­де е на­ше­то ва­тер­по­ло во мо­мен­тов.

По­пов­ски, по­стои ли во­оп­што ма­ке­дон­ска ре­пре­зен­та­ци­ја во ва­тер­по­ло во мо­мен­тов?
Поповски: Во во­ве­дот мош­не до­бро ја де­фи­ни­ра­вте мо­мент­на­та со­стој­ба во ма­ке­дон­ско­то ва­тер­по­ло. По ус­пе­хот на Уни­вер­зи­ја­да­та во Шен­жен во 2011 го­ди­на и осво­ју­ва­ње­то на пр­ви­от ме­дал на го­ле­ми­те свет­ски нат­пре­ва­ру­ва­ња во еки­пен ре­пре­зен­та­ти­вен спорт и по, за жал, про­пу­ште­на­та шан­са за плас­ман на Олим­пи­ски­те игри во Лон­дон, на­ше­то ва­тер­по­ло за­пад­на во ед­на ти­вка кри­за. Се­ка­ко де­ка ре­пре­зен­та­ци­ја по­стои, но би ре­кол де­ка ен­ту­зи­јаз­мот, кој бе­ше глав­на дви­жеч­ка­та си­ла, во мо­мен­тов не по­стои во та­ква ме­ра.

Ќе ја има ли ре­пре­зен­та­ци­ја не­ко­гаш си­ла­та што ја имав­ме не тол­ку одам­на?
Поповски: Си­ла­та во мо­мен­тов е, мо­же­би, и на по­ви­со­ко ни­во ако се сле­дат на­ши­те ре­пре­зен­та­тив­ци и нив­ни­те на­ста­пи во ма­тич­ни­те клу­бо­ви. Во мо­мен­тов по­ве­ќе­то се во врв­на фор­ма и, мо­же­би, ги игра­ат и нај­до­бри­те игри во сво­ја­та ка­ри­е­ра.

Ни се од­маз­ду­ва ли бр­зи­на­та со ко­ја ста­нав­ме по­чи­ту­ван тим во свет­ски рам­ки, па се­га со иста мол­ска­вич­на бр­зи­на се рас­пад­нав­ме?
Поповски: Пред сѐ, не би ре­кол де­ка мол­ска­вич­но се иска­чив­ме на свет­ски­от по­ди­ум, но уште по­мал­ку сме­там де­ка мол­ска­вич­но нѐ сне­му­ва по­ра­ди по­греш­на про­це­на или по­греш­на стра­те­ги­ја. На­ши­от план по­ка­жа кол­ку се ре­ал­ни и воз­мож­ни ос­тва­ру­ва­ња­то на меч­ти­те са­мо до­кол­ку не­што се са­ка и се ве­ру­ва во ус­пе­хот.

Се одр­жу­ва­ат ли кон­та­кти со на­ши­те др­жав­ја­ни што дој­доа до па­сош за соз­да­ва­ње сил­на ре­пре­зен­та­ци­ја во ва­тер­по­ло?
Поповски: Се­ка­ко, да не пре­те­рам, со по­ве­ќе­то од нив сме во ко­му­ни­ка­ци­ја ре­чи­си и на днев­на ос­но­ва, тоа е осо­бе­но лес­но де­нес, ко­га по­сто­јат со­ци­јал­ни­те мре­жи.

Кол­ку од нив би се одѕ­ва­ле на по­вик во мо­мен­тов?
Поповски: Мис­лам де­ка си­те тие што се чув­ству­ва­ат под­го­тве­ни или до­кол­ку не­ма­ат не­ка­кви клуп­ски или лич­ни об­вр­ски во пер­и­о­дот на актив­но­сти за ре­пре­зен­та­ци­ја не­од­лож­но ќе од­го­во­рат на ре­пре­зен­та­тив­ни­те об­вр­ски. Во мо­мен­тов, ду­ри по­ве­ќе­то и се ин­те­ре­си­ра­ат за прет­стој­ни­те нат­пре­ва­ру­ва­ња и ко­га ќе би­де на­ред­ни­от ре­пре­зен­та­ти­вен со­бир. Во при­лог на ова би го по­со­чил и ин­терв­ју­то на на­ши­от цен­тар Да­ни­ел Бе­ниќ во кое има мно­гу убав осврт за Ма­ке­до­ни­ја и за ма­ке­дон­ско­то ва­тер­по­ло.

Го под­др­жу­ва­вте ли вие овој про­ект, ко­га тој поч­ну­ва­ше та­му не­ка­де пред шест-се­дум го­ди­ни?
Поповски: Не са­мо што го под­др­жу­вав, ту­ку за­ед­но со Пу­леј­ков­ски (Сте­фан ген. се­кре­тар, з.а) бев­ме кре­а­то­ри на овој про­ект, а јас ка­ко то­гаш сѐ уште акти­вен играч, сум и ди­ре­ктен учес­ник и но­си­тел на си­те збид­ну­ва­ња што поч­наа во Оден­зе, во Дан­ска и за плас­ма­нот на Европ­ско­то Б-пр­венс­тво во Ман­че­стер. Би са­кал да ги по­тсе­там чи­та­те­ли­те де­ка во тој со­став од, не тол­ку да­леч­на­та 2007 го­ди­на, кој е но­си­те­лот и нај­од­го­вор­ни­от за овој под­виг, беа освен ме­не и Са­шо Спи­ров­ски, Бо­би Куз­ма­нов­ски, То­ми Сте­фа­нов­ски, Ра­де Ко­чов­ски, Шем­су­дин Сул­ја­ко­вич, Вла­тко Ри­стов­ски, Але­ксан­дар По­пов­ски, Не­над Ива­нов­ски, Ер­мин Ли­чи­на.

Ка­ко пос­ле­ди­ца или, мо­же­би, до­би­вка, што оста­на од тоа што ва­тер­по­ло­то по­ра­ди ре­зул­та­ти­те ов­де во еден пер­и­од ста­на ре­чи­си на­ци­о­на­лен спорт?
Поповски: На ова пра­ша­ње, за жал, ќе мо­ра да од­го­во­рам со до­за на раз­о­ча­ру­ва­ње би­деј­ќи со­стој­ба­та во ко­ја за­пад­нав­ме, а се дол­жи на не­ма­ње кон­ти­ну­и­ра­ни ус­ло­ви за ра­бо­та, од­нос­но ба­зе­ни, и не­по­сто­е­ње ус­ло­ви за раз­ви­ва­ње вр­вен спорт, лес­но мо­же да се слу­чи бр­зо да то­не­ме по го­ле­ми­те до­стиг­ну­ва­ња и ус­пе­си. Ме­сто да про­дол­жи­ме на­та­му и да се под­го­тву­ва­ме за сме­на на ге­не­ра­ци­и­те и да пра­ви­ме пла­но­ви за след­ни­те Олим­пи­ски игри, да ни оста­нат са­мо спо­ме­ни на ед­ни уба­ви вре­ми­ња.

Кол­ку клу­бо­ви ег­зи­сти­ра­ат во мо­мен­тов во Ма­ке­до­ни­ја?
Поповски: За жал, ег­зи­сти­ра са­мо еден се­ри­о­зен клуб, а тоа е Ра­бот­нич­ки. И тој не­ма ус­ло­ви за ра­бо­та, за­пад­на во фи­нан­си­ски проб­ле­ми и не­до­во­лен играч­ки по­тен­ци­јал. Се­ка­ко, по­сто­јат уште не­кол­ку клу­бо­ви ка­ко Ор­ки и Ори­он, кои ра­бо­тат на Олим­пи­ски­от ба­зен, и но­во­фор­ми­ра­ни­от пли­вач­ки и ва­тер­по­ло-клуб Бе­та, кој функ­ци­о­ни­ра на ба­зе­нот „Мла­дост“, од­нос­но „Бо­рис Трај­ков­ски“, но, за жал, овие клу­бо­ви сѐ уште ра­бо­тат са­мо со пом­ла­ди ка­те­го­рии и сѐ уште не по­ка­жу­ва­ат ам­би­ции. Нај­ве­ро­јат­но по­ра­ди фи­нан­си­ски­те имп­ли­ка­ции не се ре­ша­ва­ат за по­се­ри­оз­но раз­ви­ва­ње на се­ни­ор­ски еки­пи ка­ко пре­дус­лов за ор­га­ни­зи­ра­ње на на­ша ма­ке­дон­ска ли­га.

Има ли шко­ли за де­ца, за најм­ла­да во­зраст?
Поповски: Шко­ли има, но, за жал, по­втор­но ќе истак­нам де­ка не­ма ус­ло­ви. На ба­зе­нот „Бо­рис Трај­ков­ски“ функ­ци­о­ни­ра са­мо ма­тич­ни­от клуб Бе­та, но од ин­фор­ма­ци­и­те што ги имам има те­шко­тии со рас­пре­дел­ба на нај­ба­ра­ни­те тер­ми­ни за мла­ди пли­ва­чи и ва­тер­по­ли­сти. На Олим­пи­ски­от ба­зен има тре­нин­зи и со го­ди­ни тој функ­ци­о­ни­ра пер­и­о­дич­но, од­нос­но са­мо во тој пер­и­од ко­га вре­мен­ски­те ус­ло­ви не се ек­стрем­но сту­де­ни, до­де­ка во есен­ски­от и во зим­ски­от пер­и­од по­ра­ди ви­со­ки­те це­ни на енер­ген­ти­те во­да­та е со на­ма­ле­на тем­пе­ра­ту­ра, а гар­де­ро­би­те не се за­гре­а­ни, што е по­ра­зи­тел­но за нај­ма­ли­те и за­тоа нај­го­ле­ми­от број вед­наш си за­ми­ну­ва. Уште е по­страш­но во те­кот на зи­ма­та ко­га го­ле­ми­от ба­зен не ра­бо­ти и тре­нин­зи­те се од­ви­ва­ат са­мо во ма­ли­от ба­зен.

Под­за­преа и ам­би­ци­и­те на Ра­бот­нич­ки кој две се­зо­ни се оби­де и во Срп­ска­та ли­га?
Поповски: На­ста­пот на Ра­бот­нич­ки во из­ми­на­ти­ве го­ди­ни, пред сѐ, бе­ше мно­гу скап. Но, се­пак, тоа не бе­ше глав­на­та при­чи­на за отка­жу­ва­ње­то на Ра­бот­нич­ки оваа го­ди­на во таа ли­га. По­ве­ќе би ја по­со­чил го­ле­ма­та па­у­за што ја на­пра­ви­ја по­ве­ќе­то игра­чи. Но­си­те­ли­те на игра­та се ве­ќе сту­ден­ти на пр­ва, вто­ра или на тре­та го­ди­на, и во пер­и­о­дот на ис­пит­ни­те се­сии по­ве­ќе беа по­све­те­ни на об­вр­ски­те на сту­ди­и­те што соз­да­де пре­дол­га па­у­за од че­ти­ри или пет ме­се­ци во те­кот на лет­ни­от пер­и­од. Дел од нив се опре­де­ли­ја и да не про­дол­жат со про­фе­си­о­нал­но ан­га­жи­ра­ње во ва­тер­по­ло­то.

„На­ше­то ва­тер­по­ло за­пад­на во ед­на ти­вка кри­за, се­ка­ко дека ре­пре­зен­та­ци­ја по­стои и се подгот­ву­ва за Медитеранските игри и Уни­верзијадата”

Што е со та­лен­ти­те што имаа мож­ност да учат од го­ле­ми европ­ски ѕвез­ди. Ра­стат ли тие спо­ред пла­нот?
Поповски: Та­лен­ти­те се по­ја­ву­ва­ат и ги има­ме. За при­мер, ми­на­та­та се­зо­на Ди­ми­тар Ди­мов­ски бе­ше по­ви­кан да игра во Тур­ци­ја, но по­ра­ди об­вр­ски на фа­кул­те­тот, транс­фе­рот не се ре­а­ли­зи­ра­ше во це­лост. Игор Ми­ла­но­виќ во те­кот на ле­то­то игра­ше во Мал­та. Се­то ова по­ка­жу­ва де­ка Ма­ке­до­ни­ја по­втор­но мо­же да по­ну­ди ин­тер­на­ци­о­нал­ци ка­ко што бев јас пред две де­це­нии (на­ши­от со­го­вор­ник со го­ди­ни игра­ше во странс­тво з.а ).

Кол­ку др­жа­ва­та мо­же да спа­су­ва. Кол­ку е ре­ал­но да има но­ви и се­ри­оз­ни ин­ве­сти­ции во спорт од ти­пот на ва­тер­по­ло­то?
Поповски: Др­жа­ва­та тре­ба и мо­ра да спа­су­ва. Ние ка­ко ин­ди­ви­ду­ал­ци и ен­ту­зи­ја­сти ги по­ста­вив­ме ос­но­ви­те и по­ка­жав­ме де­ка ко­га не­што се са­ка се мо­же, но без да се вклу­чат ин­сти­ту­ци­и­те на др­жа­ва­та по­на­та­му е не­мож­но да се оди. По­мо­шта не ја гле­дам во ди­рект­ни па­рич­ни средс­тва, освен, се раз­би­ра, за на­ста­пи на др­жав­на­та ре­пре­зен­та­ци­ја, а тоа, без иск­лу­чок, мо­ра да би­де це­лос­но по­кри­е­но од др­жав­ни­те ин­сти­ту­ции би­деј­ќи на овие на­ста­пи ја прет­ста­ву­ва­ме на­ша­та др­жа­ва. Па тоа е исто ка­ко што во Бри­сел ис­пра­ќа­ме ам­ба­са­дор или дип­ло­ма­ти. Тие не одат на сопс­твен тро­шок. Мис­лам де­ка на овој план не­што тре­ба ит­но да се ме­ну­ва, а ко­га ве­лам ит­но тоа прет­по­ста­ву­ва де­ка во спро­тив­но мо­же да би­де доц­на за по­ве­ќе спор­то­ви.

По­пов­ски, што пред­ла­га­те кон­крет­но за ва­ши­от спорт, но и оп­што би­деј­ќи вие сте член на со­ве­тот за спорт при АМС?
Поповски: По­мо­шта ја гле­дам во обез­бе­ду­ва­ње ус­ло­ви за ра­бо­та, од­нос­но да не се на­пу­шти иде­ја­та за из­град­ба на но­ви ба­зе­ни, од­нос­но да се ре­а­ли­зи­ра. Се­ка­ко, ова, мо­же­би, и не­ма да има це­ло­сен ефект ако пли­ва­ње­то, ка­ко еден од ос­нов­ни­те спор­то­ви не ста­не за­дол­жи­те­лен во обра­зов­ни­от си­стем и тоа од нај­ра­на во­зраст, од­нос­но од пре­ду­чи­лиш­на во­зраст, и. Се­ка­ко. во ос­нов­ни­те учи­ли­шта. Ова е во­зраст ко­га де­ца­та тре­ба да поч­нат да спор­ту­ва­ат и во­зраст во ко­ја се вр­ши спорт­ско на­со­чу­ва­ње и се­лек­ци­ја. Во таа смис­ла, ду­ри би пред­ло­жил и про­ши­ру­ва­ње на фон­дот на ча­со­ви по спорт, во­ве­ду­ва­ње на си­те спор­то­ви по учи­ли­шта­та, по­ди­га­ње на ква­ли­те­тот на на­став­ни­от ка­дар и за­дол­жи­тел­но по­ла­га­ње одре­де­ни спор­то­ви ка­ко пре­дус­лов за про­дол­жу­ва­ње на шко­лу­ва­ње­то. Са­мо на овој на­чин ќе има­ме здра­ва по­пу­ла­ци­ја и здра­ви де­ца и, се­ка­ко, по­тен­ци­јал за раз­вој на врв­ни спор­ти­сти, па ако са­ка­те и по­ши­рок фонд за соз­да­ва­ње се­лек­ции во ва­тер­по­ло.

Разговараше: Перо Момировски
Фото: Игор Ангеловски

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.