На последните избори, по волја и притисок на СДСМ, граѓаните што сакаа да го искористат своето гласачко право во суверена и демократска Република Македонија, држава на прагот на Европската унија и на НАТО, требаше да бидат обележувани со видливо мастило на прстот. Сега истата таа гарнитура на СДСМ оди чекор подолу во „казнувањето“ на сопствениот народ за своите партиски изборни неуспеси.
Овој пат в пресрет (добро, има уште време, но сето време на овој свет, се чини, е кусо за СДСМ да се подготви како што прилега за избори) на веќе закажаните парламентарни избори во 2016 година се предлага однародување на сонародниците, па дури и одземањето на сувереното право на глас на секој полнолетен граѓанин, било тој да сака или не да го искористи. Предлогот „секој тој што сака да гласа, претходно да се пријави“ воопшто не е поинаков од системот за телефонско гласање во разните забавни емисии познати како „вашите 5 минути“. Недостига уште со ситни букви да е назначено „Секое пријавување чини ХХ,ХХ денари + ДДВ“. На сметка на опозицијата, секако.
Во оваа земја на специјални демократски решенија за сѐ се заборава дека гласот на граѓанинот не му го даваат партиите, а уште помалку тие што го бојкотираа референдумското прашање за македонска сувереност. Напротив, граѓанинот е тој што го доделува својот глас, по сопствена волја и убедување. Дури и неискористувањето на гласачкото право е став што сега СДСМ сака да го скрати. Граѓаните го имаат тоа неотуѓиво демократско право откако се изборија за него со напуштање на стариот систем од кој, како што се чини, единствена жива реликвија остана СКМ- ПДП, односно СДСМ и неговите сателити.
Регистрација на гласачи постои и сега се вика увид во избирачки список
Доколку СДСМ своите порази ги оправдува со Изборниот законик или избирачкиот список, несфатливо е зошто постојано е насочен кон омаловажување на неговото височество гласачот, притоа сметајќи токму на неговиот глас? Сите посочувања од нив на средбите што произлегоа од меѓупартискиот договор се однесуваат на дополнително оптоварување на граѓаните, било некој да им доаѓа на врата, или гласачите да одат некаде „да се регистрираат“ ако сакаат да гласаат.
Вториот начин, со пријавување на тие што сакаат да гласаат, без никаков сомнеж ќе го претвори избирачкиот список во „отворен базен“ од имиња на партиски активисти. Дури и „неиспилените“ политичари, не се толку наивни да не знаат дека ваквиот принцип отвора многу можности за манипулации со притисоци врз граѓаните од која било политичка партија.
Проблем е и тоа што така би се одзело правото на глас на неопределените или, пак, на тие што, едноставно, би се премислиле, па би посакале да гласаат токму во времето на изборниот молк. Бидејќи во случај и да се создава нов избирачки список, за тоа би морало да има определен рок кога тој би се затворил за да може да спроведат избори според тој список.
Гледано од друг агол, така би се постигнал и ефектот што сега му е трн во око на СДСМ – гласањето на дијаспората. Доколку проблемот во гласањето на дијаспората е бројот на добиени гласови за пратеничко место, што е тоа што би гарантирало дека со принципот на создавање избирачки список со самопријавување на тие што би сакале да гласаат, би се постигнала реална бројка на гласови, која би била вистински одраз на волјата на мнозинството граѓани во една од првите шест изборни единици? Попросто кажано, што ако граѓаните решат да го казнат ова предвидено понижување, па не се пријават како гласачи и ниеден кандидат за пратеник не дојде до 10 илјади гласови, колку што се потребни за пратеничко столче? Во таа насока е и реакцијата од Либералната партија, од каде што сметаат дека на тој начин ќе се преполови избирачкото тело и ќе се намали легитимноста на институциите.
Токму затоа избирачкиот список е составен од сите полнолетни лица што се способни да ја разберат политичката понуда. Притоа не смее да се заборави дека веќе постои еден вид саморегистрација и се вика увид во избирачкиот список.

Дијаспора!
Не е неразбирливо зошто опозицијата толку бега од дијаспората. Иселениците сѐ уште се сеќаваат на односот кон нив од тие што со сите сили сега се противат на нивните гласови. Негирањето на Македонците од дијаспората значи расчистување со тие чиишто врски со Македонија се многу почисти отколку на некои што останале тука, дома, за да ги поткопуваат темелите на државата и на сопствениот идентитет.
Доколку се анализираат изјавите и обвинувањата на опозицијата во однос на дијаспората и на иселувањето од Македонија, ваквото кинење и на последната нишка што ја поврзува директно со активностите во државата е односот што СДСМ сака да го гради натаму со неа. Ваквите изблици на инвентивност на СДСМ се поддржани и од таканаречени граѓански здруженија како „Цивил“, на пример, за чијашто врска со СДСМ е пишувано многу, особено за финансиските текови. Токму „Цивил“, заедно со несудениот челник на ООН Мерсел Биљали и со „разбудениот“ борец за човекови права под скопското Кале Артан Груби се најгласни во медиумите против гласовите на македонската дијаспора.
Идејата за ВМРО како демократска партија во суверена Македонија низ децениите пред осамостојувањето најмногу се одржуваше во задграничните комитети. Затоа аргументот на СДСМ во изворна форма гласи: „Па што ќе ни се тие од дијаспората, и така гласаат само за ВМРО-ДПМНЕ“. А зошто? Затоа што голем дел од нив се наследници на тие што бегаа пред неодамна лустрираните видни активисти на опозицијата. Од друга страна, токму тие, иселениците, директно знаат како е секојдневно да се „консумира“ демократија. И токму затоа, ако се следат нивните соопштенија, нивната насока на дејствување, сугестии и анализи, тие луѓе никако не може да се врзат со слепо следење на една партија. СДСМ, дополнително, со ваквиот став кон дијаспората се негира и себеси и обвинувањата за 400 илјади „мозоци што избегале поради режимот“. Дали сега СДСМ смета дека тие би се вратиле да гласаат против ВМРО-ДПМНЕ, или, пак, знае дека повторно нема да го добие нивниот глас.Македонската дијаспора денес е многу поинаква од тоа како сака СДСМ да ја претстави. Тоа се угледни граѓани, кои сакаат да ги одржат врските со Македонија, а тоа да не биде само со „директни дотации“, туку и со активно учество во развојот на државата. Бројот на иселеници што ќе го користат правото на глас ќе расте низ годините, но само ако нивните гласови бидат прифатени од тој аспект – нивни искрен придонес.
Поради тоа реагираа Обединетата македонска дијаспора и Македонскиот сојуз од Шведска, кои укажаа дека не само што не треба да се укине гласањето на дијаспората, туку треба и да се унапреди. Има модели за тоа, на пример со електронско гласање. Само што се чини дека дури во таков случај тие што постојано се жалат на нерегуларности, ќе го оспорат и овој модел на гласање.
Сѐ на сѐ, СДСМ во целост успеа да го девалвира, уништи и срамни со земја еден од главните столбови на демократијата во суверена Македонија – Собранието, со притисоците политичките решенија да се донесуваат на лидерски средби, далеку од очите на јавноста. Континуираните напади врз сувереното избирачкото право на граѓанинот се само обиди во целост да се суспендира демократијата во Македонија.
Пишува: Наум Стоилковски
(Текст објавен во 152. број на неделникот „Република“, 31.07.2015)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.


