Рацете на Лионел Боеру се тресат додека говори за „Гардијан“ за денот кога пред 25 години крај тоалетот во смрзнатиот двор во Трговиште го стрелаше романскиот диктатор Николае Чаушеску и неговата сопруга Елена.
На Божиќ 1989 година тој беше стражар на нивното мелодрамско формално судење. Ги изведе од зградата додека диктаторот ја пееше Интернационалата, а неговата помалку прибрана жена врескаше „е*ете се“! Потоа ги постави пред ѕидот и ги покоси со својот калашњиков.
Се се случи толку брзо што воениот фотограф кој го снимаше судењето успеа да го фати само последниот рафал и телата што се струполија на подот. Но, и тие неколку секунди го обележија животот на овој падобранец.
-И денеска сум нервозен кога говорам за тоа, вели и ја испива чашата ракија. „Прекинав два животи. Во војна тоа е прифатливо, но многу е потешко кога ќе убиеш невооружени луѓе. Тоа никому не би му го посакал, иако мене убивањето луѓе ми е работа.
Крупен човек со мустаќи од матните снимки, денеска е полничок дедо кој не жали што токму тој го означи крајот на владеењето на Чаушеску, обележана со страв и сиромаштија. И неговото семејство било меѓу милионите прогонети.
-Мојот дедо беше свештеник, либерал, поголемиот дел од животот го помина во затвор, вели Боеру. „Тој навистина е среќен по овие настани, среќен е што режимот се променил, што Чаушеску е мртов. Ми рече: „Без грижа, јас на себе ги земам твоите гревови“.
Не е лесно да се биде еден од најславните крвници на минатиот век. Го плати тоа со губење на приватноста и брак со жената на која и пречеше таквата мачна слава.
Боеру верува дека токму неговите куршуми ги убија Чаушеску и неговата сопруга, бидејќи кога почнал да пука, воочил дека еден од тројцата челанови на стрелачкиот вод се скаменил на неколку секунди, а другиот заборавил да го стави оружјето да работи на автоматски начин, а успеал да испука само неколку поединечни куршуми.
Николае и Елена „сеуште беа многу вљубени“ и бараа да умрат заедно и покрај пресудата која предвидува одвоено погубување. Тој им ја исполнил таа последна желба и се теши што ги убил веднаш. „Многу брзо ги застрелав. Сметам дека им овозможив да умрат достоинствено“, вели.
Во Романија, неговата генерација, која во училиште била воспитувана со комунистичките теории, а дома со човечка окрутност, и денес прилично едноставно говорат за цената на политичките превирања. „Секоја револуција бара крв. А не заборавајте дека револуцијата ги јаде своите јунаци“, вели тој и ги крева рамениците.
Боеру тогаш имал 31 година и бил во елитната падобранска единица, каде се јавил како доброволец за таинствената божикна мисија. Наредбата ја добиле само миг пред средбата со Николае Чаушеску кој само пред ден-два бил апсолутен владетел.„ Министерот ме праша ’Војнику можете ли тоа да го сторите?‘, одговори, ’Можам‘. А што можев да речам?“
Останатите војници тогаш молеа да им падне в раце Чаушеску. За жал добија повеќе од тоа, вели Боеру. Кога се враќаа од местото на судењето, хеликоптерот беше полн со тужители, судии, високи офицери и немаше место за војниците.
-Тогаш сите сакаа да бидат на нашето место, денеска никој не сака“, заклучува Боеру.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
