Создавањето на македонскиот опозициски Франкенштаjн

По­ви­со­ки­те, на­ци­о­нал­ни ин­те­ре­си одам­на не се дел од дејс­тву­ва­ње­то на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја. Во са­мо­пре­диз­ви­ка­на­та фа­за на то­не­ње, ко­ја трае ре­чи­си ед­на де­це­ни­ја, исто­вре­ме­но за­чи­не­та со па­нич­на­та жел­ба и по­тре­ба за вра­ќа­ње на тол­ку по­са­ку­ва­на­та власт, кај опо­зи­ци­ја­та по­ле­ка, но си­гур­но атро­фи­ра­ше чув­ство­то за на­ци­о­нал­но­то. „Пре­до­дре­де­ни­те“ и „ро­де­ни­те“ да вла­де­ат од го­ди­на во го­ди­на сè по­ве­ќе ја гу­бат таа на­со­ка и од „др­жа­во­твор­на“ пар­ти­ја сè по­ве­ќе на­ли­ку­ва­ат на ан­ти­др­жа­вен еле­мент. Се­бич­но­то пра­кти­ку­ва­ње на ма­ки­ја­ве­лиз­мот ка­ко ос­нов­на опре­дел­ба во вра­ќа­ње­то на по­ли­тич­ка­та сце­на, т.е. на власт, ка­де што цел­та ги оправ­ду­ва средс­тва­та кои би при­до­не­ле во ос­тва­ру­ва­ње­то на при­мар­на­та опре­дел­ба, очиг­лед­но, ги из­бри­ша на­че­ла­та кои прет­по­ста­ву­ва­ат де­ка ос­нов­на­та цел на ег­зи­стен­ци­ја­та на ед­на по­ли­тич­ка кон­сте­ла­ци­ја во ко­ја и да е др­жа­ва во све­тот тре­ба да би­дат ток­му тие, по­ве­ќе од све­ти, на­ци­о­нал­ни ин­те­ре­си.

Фран­кен­штајн се ра­ѓа со „бом­ба­та“?!

Ни­за­та по­те­зи на опо­зи­ци­ја­та, ко­ја скло­пу­вај­ќи се­ри­ја од ту­ѓи по­ли­тич­ки дејс­тву­ва­ња по­ле­ка вле­гу­ва во зе­ни­тот на не­бу­лоз­но­ста, го соз­да­доа по­ли­тич­ки­от Фран­кен­штајн на ма­ке­дон­ска­та сце­на. Ком­би­на­ци­ја­та од во­ка­бу­ла­рот на Гр­ци­ја, бој­ко­тот на ал­бан­ска­та опо­зи­ци­ја, без­и­деј­но­ста на срп­ска­та опо­зи­ци­ја и из­мис­ле­ни­те еден ми­ли­он фан­том­ски гла­са­чи на бу­гар­ска­та опо­зи­ци­ја го офор­ми ли­кот и де­ло­то на опо­зи­ци­ско­то чу­до­ви­ште во Ма­ке­до­ни­ја. Су­штес­тво­то скло­пе­но од де­ло­ви на те­ла на мр­тви лу­ѓе, соз­да­де­но од до­кто­рот на Ме­ри Ше­ли ожи­веа со енер­ги­ја­та на гром, опо­зи­ци­ско­то чу­до­ви­ште, пак, тре­ба да го ожи­вее „бом­ба­та“ на За­ев. Ви­стин­ски­от проб­лем е што чу­до­ви­ште­то на д-р Фран­кен­штајн го уни­шти сопс­тве­ни­от тво­рец и це­ло­то не­го­во се­мејс­тво. Опо­зи­ци­ја­та, се­пак, ќе се оби­де да го ожи­вее одам­на мр­тво­то по­ли­тич­ко тки­во, си­зи­фов­ски труд во ком­би­на­ци­ја со на­уч­но-фан­та­стич­на бе­ле­три­сти­ка – ка­де што единс­тве­но и ус­пе­ва ожи­ву­ва­ње­то на мр­тво не­што. На­ме­сто да го при­фа­тат ре­ше­ни­е­то кое се ви­ка ши­рок опо­зи­ци­ски фронт, пре­стра­ше­ни од мис­ла­та за гу­бе­ње на при­ма­тот ка­ко пар­ти­ја, СДСМ ќе се оби­де со не­воз­мож­но­то – да ја ожи­вее мр­тва­та пар­ти­ја, ко­ја со си­те но­во­ком­по­ни­ра­ни при­ме­си на акту­ел­на­та вр­ху­шка и она­ка ли­чи на по­пу­ли­стич­ко-хеј­тер­ско по­ли­тич­ко зом­би. Ди­ле­тант­ски­от по­пу­ли­зам, кој ја надв­ла­деа се­ри­оз­но­ста во ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја, бе­ше и на­ме­ра­та на се­гаш­но­то ра­ко­водс­тво, кое пред из­бо­ри­те од сво­и­те ре­до­ви ги от­стра­ни вли­ја­ни­ја­та на искус­ни­те, се­ри­оз­ни по­ли­ти­ча­ри. Пре­вен­ци­ја­та на нив­но­то не­за­до­волс­тво од се­гаш­ни­те ка­та­стро­фал­ни че­ко­ри се по­ка­жа ус­пеш­на – без­и­ме­ни­те, не­поз­на­ти кан­ди­да­ти без проб­лем и двој­ба „за­и­граа“ во би­тка­та на опо­зи­ци­ска­та вр­ху­шка, ко­ја, ва­ка, без проб­лем ја те­ра сво­ја­та бес­мис­ле­на при­ка­ска. Акту­ел­ни­те ли­де­ри ќе беа во со­се­ма по­и­на­ква и не­за­вид­на си­ту­а­ци­ја до­кол­ку за сво­и­те по­греш­ни по­те­зи од­го­ва­раа пред ста­ри­те, искус­ни вол­ци, кои, бу­квал­но, ќе ги рас­трг­неа за ка­та­стро­фал­на­та се­ри­ја чиј единс­твен ре­зул­тат е гу­бе­ње­то на до­вер­ба­та кај гра­ѓа­ни­те. Ба­шка, си­те ка­ко да за­бо­ра­ви­ја де­ка „бом­ба­та“ ко­ја тре­ба да го ожи­вее по­ли­тич­ки­от Фран­кен­штајн, За­ев ја спо­ме­на уште во сре­ди­на­та на август, со исти­те збо­ро­ви – де­ка би­ла мно­гу штет­на за Ма­ке­до­ни­ја. Зна­чи, За­ев ја чу­вал не де­сет де­на, ту­ку це­ли три ме­се­ци.

Бал­кан­ско­то оро на СДСМ

Гу­беј­ќи ја под­др­шка­та од, за нив оми­ле­на и че­сто вос­пе­ју­ва­на, „ме­џу­на­род­на­та“ за­ед­ни­ца, опо­зи­ци­о­не­ри­те се свр­ти­ја кон Бал­ка­нот. Пр­во Фи­ле на за­ми­ну­ва­ње, а по не­го и не­го­ви­от нас­лед­ник Хан, јас­но ука­жа на по­тре­ба­та од вра­ќа­ње во пар­ла­мен­тот. Исто­то, мно­гу по­ди­рект­но, им го пре­до­чи­ја и де­се­ти­ци евро­пар­ла­мен­тар­ци, ме­ѓу нив и европ­ски со­ци­јал­де­мо­кра­ти. За­гу­би­ја под­др­шка од Бри­сел, но ја до­би­ја кај на­ши­от ју­жен со­сед, чиј шеф на дип­ло­ма­ти­ја­та со не­скри­е­но за­до­волс­тво по­сто­ја­но го истак­ну­ва „не­до­сти­гот“ од де­мо­кра­ти­ја и прав­на др­жа­ва, кои за опо­зи­ци­ја­та се ос­но­ва­та на по­ли­тич­ки­от во­ка­бу­лар и дејс­тву­ва­ње. По­вто­ру­вај­ќи ги овие фло­ску­ли, тие се на­де­ва­ат де­ка сто­па­ти ка­жа­на­та ла­га ста­ну­ва ви­сти­на. Та­ка но­ви­те „ша­тев­ци“ го за­и­граа бал­кан­ско­то оро. Се­пак, не са­ка­ат да приз­на­ат де­ка во Бри­сел, на де­кем­ври­ски­от Со­вет на ЕУ, Гр­ци­ја по­втор­но ќе се „пер­е“ пре­ку нив­ни­те игри, сер­ви­ра­ни во фор­ма на пе­на­ли за Ати­на. Во Ал­ба­ни­ја, пак, бој­ко­тот на опо­зи­ци­ја­та ста­на при­ро­ден тек и во­о­би­ча­ен на­чин на во­де­ње по­ли­ти­ка. Та­му е јас­но, кој не е на власт – го бој­ко­ти­ра Пар­ла­мен­тот. По­и­на­ку не мо­же – и точ­ка… Да­ли бил Бе­ри­ша или Ра­ма, не е бит­но, отсус­тво­то на опо­зи­ци­ја­та се по­драз­би­ра ка­ко „до­бар ден“. Проб­лем со сил­на кон­ку­рен­ци­ја за при­ма­тот во европ­ски рам­ки им пра­ват са­мо ма­ке­дон­ски­те опо­зи­ци­о­не­ри, кои во ед­на и пол го­ди­на бој­ко­ти­раа – де Пар­ла­мент, де ло­кал­ни из­бо­ри (ги вра­ти Фи­ле), де ра­бот­на гру­па за 24 де­кем­ври (ко­ја не ја откри ви­сти­на­та за слу­чу­ва­ња­та на тој ден, ток­му по­ра­ди нив), де ре­зул­та­ти од пар­ла­мен­тар­ни и пре­тсе­да­тел­ски из­бо­ри… За нив ве­ќе и не е важ­но да се учес­тву­ва во не­што за да се по­бе­ди, ту­ку за да се бој­ко­ти­ра.

Ана­ли­ти­ча­ри – ма­ке­дон­ски куj­ни го­тват за Гр­ци­jа

Поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те се сог­лас­ни де­ка СДСМ и Гр­ци­ја го спо­де­лу­ва­ат во­ка­бу­ла­рот. Не­сом­не­но е де­ка Ве­ни­зе­лос и не­го­ви­от ка­би­нет буд­но сле­дат одре­де­ни по­е­дин­ци во Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја кои на­пра­ви­ја ка­ри­е­ри со до­ле­ва­ње мас­ло на ог­нот, ве­ли доц. д-р Иван­ка До­дов­ска од Прав­ни­от фа­кул­тет во Скоп­је. За ана­ли­ти­ча­рот Але­ксан­дар Пан­дов, пак, е јас­но де­ка За­ев и Ве­ни­зе­лос игра­ат под иста ди­ри­гент­ска пал­ка.

ДО­ДОВ­СКА: Она што е еви­дент­но во овој слу­чај е де­ка во бес­мис­ле­ни­от спор по­вр­зан со пра­ша­ње­то за устав­но­то име на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, во си­ту­а­ци­ја ко­га не по­сто­јат се­ри­оз­ни ар­гу­мен­ти со кои би го ела­бо­ри­ра­ле за­сто­јот во евро­ин­те­гра­ци­и­те на на­ша­та др­жа­ва, Гр­ци­ја при­бег­ну­ва кон од­на­пред под­го­тве­ни и на­фр­ле­ни те­зи кои до­а­ѓа­ат ди­рект­но од из­вес­ни ма­ке­дон­ски куј­ни.

ПАН­ДОВ: Зна­е­те, исто­ри­ја­та нè учи де­ка и во ми­на­то­то по­сто­е­ле лу­ѓе кои за лич­ни ин­те­ре­си ги про­да­ва­ле на­ци­о­нал­ни­те. Де­нес сме све­до­ци ка­ко фон­да­ци­ја­та „Со­рос“, отво­ре­но фи­нан­си­ра ме­ди­у­ми низ др­жа­ва­та кои уште по­о­тво­ре­но и по­ди­рект­но ра­бо­тат кон по­дри­ва­ње на др­жа­ва­та и неј­зи­ни­те ин­сти­ту­ции, а ста­вот во од­нос на над­во­реш­на­та по­ли­ти­ка им е иден­ти­чен со тој на на­ши­те не­при­ја­те­ли. Бе­ља­та е до­тол­ку по­го­ле­ма што ли­де­ри­те на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја се под ди­рект­на кон­тро­ла на овие ме­ди­у­ми, а со са­мо­то тоа и тие се спро­ве­ду­ва­чи на по­ли­ти­ки­те на на­ши­те про­тив­ни­ци.

 

И по­крај си­те по­ра­ки од Бри­сел, СДСМ оста­ну­ва на бој­ко­тот. До­дов­ска ве­ли де­ка е уве­ре­на оти ра­ко­водс­тво­то на пар­ти­ја­та, очиг­лед­но, не са­ка да се вра­ти на власт.

ДО­ДОВ­СКА: Оваа кон­ста­та­ци­ја про­из­ле­гу­ва од очиг­лед­ни­от факт де­ка та­му, ка­ко при очи сле­пи, не са­ка­ат да при­фа­тат оти ле­гал­но ги за­гу­би­ја пред­вре­ме­ни­те пар­ла­мен­тар­ни из­бо­ри и де­ка со са­мо­то гу­бе­ње на из­бо­ри­те тре­ба да на­пра­ват ед­на те­мел­на транс­фор­ма­ци­ја во пар­ти­ја­та, и по хо­ри­зон­та­ла и по вер­ти­ка­ла.

ПАН­ДОВ: Ќе се сог­ла­си­те со ме­не де­ка по­стои ед­на кон­стан­та во СДСМ, а тоа е во­де­ње де­стру­ктив­на по­ли­ти­ка. Ед­но­став­но, кај нив не по­стои др­жа­вен или на­ци­о­на­лен ин­те­рес, кај нив по­стои са­мо ли­чен и пар­ти­ски ин­те­рес. Но, исто­ри­ја­та по­втор­но ќе се по­твр­ди, на лу­ѓе­то и на пар­ти­и­те што би­ле во­де­ни од не­га­тив­ни мис­ли, по пра­ви­ло, се­та не­га­тив­на енер­ги­ја им се уди­ра од гла­ва. СДСМ, за жал, ја по­ми­на цр­ве­на­та ли­ни­ја и са­ми­от, пред сè За­ев и Ше­ќе­рин­ска, до­не­се од­лу­ка за са­мо­у­ни­шту­ва­ње.

 

По нив оче­ку­ва­ат по­топ, ве­ли Пан­дов, а по­топ и ќе би­де, но на Би­ха­ќка, за да од се­то тоа про­из­ле­зат но­ви, ква­ли­тет­ни опо­зи­ци­ски пар­тии.

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 116. број на неделникот „Република“, 21.11.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.