Со ефекти и трикови до „Оскар“

Тоа што го ра­бо­тат кре­а­тив­ци­те во ма­ке­дон­ска­та ком­па­ни­ја за ди­ги­тал­ни ефе­кти е вид­ли­во, а фа­ктот де­ка од шест нај­го­ле­ми хо­ли­вуд­ски сту­ди­ја тие со­ра­бо­ту­ва­ат со че­ти­ри е го­лем ус­пех сам по се­бе.

Со аме­ри­кан­ски­от филм „Жи­во­тот на Пи“ во чи­ја­што изра­бо­тка учес­тву­ва­ше ма­ке­дон­ска­та ком­па­ни­ја за ви­зу­ел­ни ефе­кти и ани­ма­ци­ја „Фх3х“ се отво­ри но­во­то ки­но „Си­неп­лекс“ во скоп­ски­от „Си­ти мол“, мо­же­би нај­о­че­ку­ва­ни­от дел од тр­гов­ски­от цен­тар во скоп­ска­та на­сел­ба Кар­пош.

Ма­ке­дон­ска­та ком­па­ни­ја за про­дук­ци­ја на ви­зу­ел­ни ефе­кти и на ани­ма­ци­ја за игра­ни фил­мо­ви и за рек­лам­ни спо­то­ви „Фх3х“ е при­мер за ус­пеш­на фир­ма со ко­ја ос­но­ва­чи­те Ми­ли­во­је Ѓор­ѓе­виќ и Кри­сти­јан Да­ни­лов­ски го ос­тва­ри­ле сво­јот сон и со го­ди­ни го жи­ве­ат. Ком­па­ни­ја­та е фор­ми­ра­на во 1997 го­ди­на од нив двај­ца, а се­га ве­ќе има 115 вра­бо­те­ни, зад се­бе има ред ус­пеш­ни про­е­кти,има­ат ра­бо­те­но во ти­мот што до­би „Оскар“ за „Ран­го“ за нај­до­бар цр­тан филм и во ти­мот што до­би „Оскар“ за ви­зу­ел­ни ефе­кти на „Злат­ни­от ком­пас“. Има­ат и но­ми­на­ци­ја за на­гра­да­та „Еми“, а на љу­би­те­ли­те на на­уч­но-фан­та­стич­ни­те фил­мо­ви тре­ба да им се спо­ме­не ти­мот на ре­жи­се­рот Џорџ Лу­кас за кој Ѓор­ѓе­виќ ве­ли де­ка е за­до­волс­тво да се со­ра­бо­ту­ва. Кре­а­тив­ци­те на „Фх3х“, на­ви­сти­на, ја има­ат таа сре­ќа да со­ра­бо­ту­ва­ат со пре­крас­ни лу­ѓе, а нај­лес­но е да се со­ра­бо­ту­ва со ре­жи­се­ри што зна­ат што ба­ра­ат, ма­кар би­ло тоа и нај­не­воз­мож­на ра­бо­та на све­тот. Ѓор­ѓе­виќ го пре­по­ра­чу­ва „Жи­во­тот на Пи“ и за во­зрас­ни­те и за де­ца­та. Ком­па­ни­ја­та мо­мент­но ра­бо­ти на цр­тан филм со авто­ри­те на поз­на­ти­от „Ма­пет шоу“.

Си­гур­но бе­ше при­јат­но да се се­ди во, ка­ко што ги на­ре­коа, су­пе­ру­доб­ни­те стол­чи­ња во но­во­то ки­но „Си­неп­лекс“. „Жи­во­тот на Пи“, фил­мот во кој учес­тву­ва­вте, во Скоп­је ја има­ше пре­ми­е­ра­та са­мо не­кол­ку ча­са пред пре­ми­ер­но­то при­ка­жу­ва­ње во САД. Спо­ред поз­на­ва­чи­те, фил­мот „Жи­во­тот на Пи“ е филм што ги по­ме­сти гра­ни­ци­те на три­ди­мен­зи­о­нал­на­та тех­но­ло­ги­ја во чи­ја­што изра­бо­тка учес­тву­ва­ше и ти­мот на „Фх3х“ ра­бо­теј­ќи на сце­ни­те на бу­ра­та. Ка­ко го до­жи­ве­а­вте фил­мот?
Ѓорѓевиќ: Овој филм, иа­ко де­ло­ви­те на кои ра­бо­тев­ме ве­ќе ги имав ви­де­но, во це­лост ме из­не­на­ди. Ме вра­ти во еден дет­ски свет на чи­ста мис­ла и вер­ба во уба­ви­на­та. При­каз­на­та е пре­крас­на, а ви­зу­а­ли­за­ци­ја­та е на­пра­ве­на со­вр­ше­но. Фил­мот нај­топ­ло би го пре­по­ра­чал и за де­ца и за во­зрас­ни. Фил­мот е три­ди­мен­зи­о­на­лен, а но­ви­те ки­на „Синп­лекс“ овоз­мо­жу­ва­ат удоб­ност и ква­ли­тет­на про­ек­ци­ја за це­лос­но ужи­ва­ње во фил­мот.

По­сто­и­те 15 го­ди­ни, ком­па­ни­ја­та во 1997 го­ди­на ја фор­ми­ра­вте за­ед­но со Кри­сти­јан Да­ни­лов­ски. Зад се­бе има­те им­пре­сив­на број­ка од 35 фил­ма. Ва­ша­та ком­па­ни­ја има по­ве­ќе од 115 вра­бо­те­ни од кои ду­ри 105 се кре­а­тив­ци. Об­јас­не­те што точ­но ра­бо­ти­те на фил­мо­ви­те?
Ѓорѓевиќ: Во из­ми­на­ти­те 15 го­ди­ни ра­бо­тев­ме на мно­гу филм­ски про­е­кти и од го­ди­на во го­ди­на ста­ну­вав­ме сѐ по­до­бри и по­ус­пеш­ни во тоа што го ра­бо­ти­ме.
Ге­не­рал­но, фил­мо­ви­те на кои ра­бо­ти­ме мо­же­ме да ги по­де­ли­ме во две ка­те­го­рии, ани­ми­ра­ни фил­мо­ви и игра­ни фил­мо­ви.
Во ани­ми­ра­ни­те фил­мо­ви поч­ну­ва­ме со ра­бо­та уште во де­лот на под­го­то­вки­те на кои со­ра­бо­ту­ва­ме со ди­зај­не­рот и со ре­жи­се­рот, што е про­цес што поч­ну­ва две го­ди­ни пред поч­ну­ва­ње­то на про­дук­ци­ја­та на фил­мот, по­тоа кре­и­ра­ње­то и ани­ми­ра­ње­то на ли­ко­ви­те и на сце­ни­те, па сѐ до изра­бо­тка­та на за­врш­ни­те рен­де­ри, кои по­тоа гле­да­чи­те ги гле­да­ат во ки­но­са­ли­те. Мо­мент­но ра­бо­ти­ме на цр­тан филм со кре­а­то­ри­те на поз­на­ти­от „Ма­пет шоу“ и би ре­кол де­ка 85 про­цен­ти од цр­та­ни­от филм е на­пра­вен од на­ши­те авто­ри. На­јус­пе­шен цр­тан филм на кој сме ра­бо­те­ле е, се­ка­ко, „Ран­го“, кој освои „Оскар“ за нај­до­бар ани­ми­ран филм.
Во де­лот со игра­ни­те фил­мо­ви ра­бо­ти­ме на изра­бо­тка на ви­зу­ел­ни­те ефе­кти за хо­ли­вуд­ски­те хи­то­ви. Во го­лем дел од тоа што го пра­ви­ме е кон­ти­ну­и­ра­но истра­жу­ва­ње и уна­пре­ду­ва­ње на но­ви тех­но­ло­гии. Во оваа ин­ду­стри­ја тол­ку бр­зо се ме­ну­ва­ат и на­пре­ду­ва­ат тех­ни­ки­те што ми­на­то­го­диш­ни­те ви­зу­ел­ни ефе­кти се ве­ќе за­ста­ре­ни и се­кој нов филм ги по­ме­сту­ва гра­ни­ци­те за ед­на ска­ла по­ви­со­ко. На­ша пред­ност е што се­ко­ја го­ди­на ра­бо­ти­ме на сѐ по­го­ле­ми про­е­кти и на сѐ по­ве­ќе про­е­кти, па та­ка и оста­ну­ва­ме во кон­ди­ци­ја да ги сле­ди­ме си­те но­ви­ни ра­бо­теј­ќи со нај­до­бри­те во ин­ду­стри­ја­та.

Да­ли не­кои од сце­ни­те ги сни­ма­те во Ва­ше­то сту­дио, по по­тре­ба, или, пак, ја изра­бо­ту­ва­те са­мо ди­ги­тал­на­та ма­ни­пу­ла­ци­ја на сни­ме­ни­от филм?
Ѓорѓевиќ: За хо­ли­вуд­ски­те фил­мо­ви, за жал, сѐ уште не­ма­ме по­треб­на ин­фра­стру­кту­ра за сни­ма­ње во зем­ја­ва, ко­ја ќе од­го­во­ри на нив­ни­те ви­со­ки стан­дар­ди. Би са­кал да се офор­мат ус­ло­ви за та­ква про­дук­ци­ја, но за тоа е по­треб­но вре­ме и мно­гу ра­бо­та, па се на­де­вам де­ка за не­кое дог­лед­но вре­ме ќе би­де и тоа. За­се­га кај нас се сни­ма­ат до­маш­ни фил­мо­ви, кои се­ко­ја го­ди­на ста­ну­ва­ат сѐ по­до­бри и тех­нич­ки по­комп­лет­ни. За до­маш­ни­те фил­мо­ви сме при­сут­ни во два­та де­ла, на сни­ма­ње­то и по­тоа во обра­бо­тка­та, до­де­ка во хо­ли­вуд­ски­те са­мо во обра­бо­тка­та на сли­ка­та.

Ва­ша­та ком­па­ни­ја е мош­не ус­пеш­на. Ка­де се гле­да­те се­бе­си во свет­ска­та кон­ку­рен­ци­ја?
Ѓорѓевиќ: Во на­ша­та ра­бо­та не­ма мно­гу скри­е­ни вред­но­сти, ус­пеш­ни сте тол­ку кол­ку што се ус­пеш­ни и про­е­кти­те на кои ра­бо­ти­те. На­ши­от ква­ли­тет е во по­сто­ја­но ева­лу­и­ра­ње од стра­на на кли­ен­ти­те и не по­сто­јат олес­ни­тел­ни окол­но­сти. Са­ми­от факт што од ше­сте нај­го­ле­ми хо­ли­вуд­ски сту­ди­ја со­ра­бо­ту­ва­ме со че­ти­ри од нив е го­лем ус­пех сам по се­бе.

Дол­га е ли­ста­та на фил­мо­ви во чи­ја­што ре­а­ли­за­ци­ја сте учес­тву­ва­ле. Кои од со­ра­бот­ни­ци­те, од­нос­но ре­жи­се­ри­те, Ви е оста­нат во нај­до­бро се­ќа­ва­ње, а на ко­го не би го по­тро­ши­ле кре­а­тив­ни­от по­тен­ци­јал?
Ѓорѓевиќ: Во пос­лед­ни­те го­ди­ни, на­ви­сти­на, имав­ме сре­ќа да со­ра­бо­ту­ва­ме, пред сѐ, со пре­крас­ни лу­ѓе. Нај­лес­но е да се ра­бо­ти со ре­жи­се­ри што зна­ат што ба­ра­ат, па не­ка е тоа и нај­не­воз­мож­на­та ра­бо­та за кре­и­ра­ње. Ти­мот на Џорџ Лу­кас е ти­мот со кој е за­до­волс­тво да се со­ра­бо­ту­ва на се­кој про­ект. Во не­га­тив­на смис­ла не би изд­во­ил ни­ко­го. Мис­лам де­ка та­кви­те при­ме­ри, за на­ша сре­ќа, се ели­ми­ни­ра­ат во про­це­сот на при­род­на се­лек­ци­ја кон ус­пе­хот.

Иа­ко тоа е пра­ша­ње на ли­чен вкус, од тие фил­мо­ви на кои сте ра­бо­те­ле, кој филм најм­но­гу Ви се до­па­ѓа?
Ѓорѓевиќ: Лич­но, јас би го изд­во­ил цр­та­ни­от филм „Ран­го“, кој по­доц­на до­би и „Оскар“ за нај­до­бар цр­тан филм.

Мо­то­то на ком­па­ни­ја­та е: „Пер­фект­но ра­бо­те­ње без пре­по­тент­но од­не­су­ва­ње“. Да­ли е ова клуч­на­та фор­му­ла за ус­пе­хот на „Фх3х“?
Ѓорѓевиќ: Не по­сто­јат пра­вил­ни­ци за ус­пех што би ги при­ме­ни­ле. Мис­лам де­ка на­ше­то мо­то е по­ве­ќе наш пре­поз­нат­лив пе­чат по кој се изд­во­ју­ва­ме на сце­на­та.

Дол­га е ли­ста­та на фил­мо­ви за кои „Фх3х“ ги кре­и­ра­ле ви­зу­ел­ни­те ефе­кти. „Фх3х“ е ма­ке­дон­ска ком­па­ни­ја за про­дук­ци­ја на ви­зу­ел­ни ефе­кти и за ани­ма­ци­ја за игра­ни фил­мо­ви и за рек­лам­ни спо­то­ви. Нив­на­та ра­бо­та оп­фа­ќа кре­и­ра­ње ви­зу­ел­ни ефе­кти на ве­ќе сни­мен ма­те­ри­јал. „Ави­ја­ти­ча­рот“ е прв хо­ли­вуд­ски филм на кој ра­бо­те­ле. За „Ран­го“ и за „Злат­ни­от ком­пас“ беа во ти­мот што до­би „Оскар“ за ви­зу­ел­ни ефе­кти, ра­бо­теа и на „Тран­сфор­ме­ри 3: Тем­на­та стра­на на ме­се­чи­на­та“, кој, исто та­ка, бе­ше но­ми­ни­ран за нај­пре­стиж­на­та на­гра­да, имаа но­ми­на­ци­ја за на­гра­да­та „Еми“ за „Па­тот до 11 сеп­тем­ври“, а освен „Жи­во­тот на Пи“ ра­бо­теа и на: „Гне­вот на ти­та­ни­те“, „Цр­ве­ни опа­шки“, „Јас сум број че­ти­ри“, „Шер­лок Холмс: Игра на сен­ки“, „Пос­лед­ни­от вла­де­тел на ве­ко­ви­те“, „При­та­е­но зло: зад­гро­бен жи­вот“, „Тер­ми­на­тор: Спа­се­ние“, „Ср­це од ма­сти­ло“, „Точ­ка на гле­да­ње“, по­тоа ма­ке­дон­ски­те „Сен­ки“ и „Мај­ки“ на Мил­чо Ман­чев­ски, ка­ко и ма­ке­дон­ски­от кан­ди­дат за „Оскар“ „Тре­то по­лу­вре­ме“ на Дар­ко Ми­трев­ски.

Ми­на­та­та го­ди­на бе­ше мош­не ус­пеш­на за „Фх3х“, ко­га ја до­би­ја на­гра­да­та „Нов европ­ски шам­пи­он за 2011“ за прет­при­е­маш­тво. На­гра­да­та е за ува­жу­ва­ње на до­стиг­ну­ва­ња­та на ме­ѓу­на­род­ни­от па­зар ор­га­ни­зи­ра­на од Вар­шав­ска­та еко­ном­ска шко­ла.

Ком­па­ни­ја­та, ко­ја е сто про­цен­ти ма­ке­дон­ска, со­ра­бо­ту­ва и со др­жав­ни­те и со при­ват­ни­те уни­вер­зи­те­ти и се тру­ди да ја прод­ла­бо­чи со­ра­бо­тка­та со обра­зов­ни­те ин­сти­ту­ции кај нас. Со­ра­бо­ту­ва­ат со при­ват­ни­от Уни­вер­зи­тет за ау­ди­о­ви­зу­ел­ни умет­но­сти Европ­ска филм­ска и те­а­тар­ска Ака­де­ми­ја (ЕСРА) и со др­жав­ни­от Фа­кул­тет за ин­фор­ма­тич­ки на­у­ки и за комп­ју­тер­ско ин­же­нерс­тво ФИНКИ со цел да обу­чат ка­дар што по­на­та­му би го ре­гру­ти­ра­ле. Во нив­ни­от кре­а­ти­вен тим има се­ка­кви про­фи­ли од гра­фич­ки ди­зај­не­ри, пре­ку ар­хи­те­кти, ани­ма­то­ри, умет­ни­ци, мон­та­же­ри… па сѐ до врв­ни про­фе­си­о­нал­ци во ин­фор­ма­тич­ки­от се­ктор.

„Од­маз­ни­ци“, еден од фил­мо­ви­те на кој, исто та­ка, ја ра­бо­те­вте ани­ма­ци­ја­та, го гле­дав­ме во ки­но­то „Ми­ле­ни­ум“ и ги над­ми­на оче­ку­ва­ња­та на по­се­те­но­ста, ка­ко во САД та­ка и кај нас, а за „Ран­го“ бе­вте дел од ти­мот што до­би „Оскар“ за нај­до­бра ани­ма­ци­ја. Те­шко ли се оправ­ду­ва­ат овие ус­пе­си?
Ѓорѓевиќ: Ус­пе­си­те се са­мо ре­зул­тат на 15 го­ди­ни кон­ти­ну­и­ра­на ра­бо­та со ви­стин­ски при­стап и со пра­вил­но пла­ни­ра­ње. Те­шко бе­ше да ги оправ­да­ме на­ши­те ви­зии и на­чи­нот на ор­га­ни­за­ци­ја во ра­бо­та што бе­ше не­стан­дар­ден за ту­каш­ни ус­ло­ви. Ус­пе­си­те збо­ру­ва­ат са­ми за се­бе.

Ко­га поч­ну­ва­вте, Ва­ши­от сон бе­ше да ра­бо­ти­те на хо­ли­вуд­ски фил­мо­ви. Поч­на­вте со „Ави­ја­ти­ча­рот“, кој бе­ше прв го­лем про­ект и бе­ше го­ле­ма про­дук­ци­ја. По­тоа со ми­ни-се­ри­ја­та „Па­тот до 11 сеп­тем­ври“ до­би­вте и но­ми­на­ци­ја за на­гра­да­та „Еми“ во 2007 го­ди­на. Бе­вте во ти­мот што освои и „Оскар“. Уште кои со­ни­шта оста­наа да се отсо­ну­ва­ат и што е се­га пре­диз­вик за Вас?
Ѓорѓевиќ: До се­га стиг­нав­ме та­му ка­де што по­са­ку­вав­ме на по­че­то­кот, кол­ку и да бе­ше не­ве­ро­јат­на на­ша­та ви­зи­ја пред 15 го­ди­ни. Во тој пер­и­од на пр­сти се бро­е­ја лу­ѓе­то што ве­ру­ваа во тоа што го ка­жу­вав­ме. За след­ни­те 15 го­ди­ни има­ме уште пос­ме­ла ви­зи­ја, да се ка­чи­ме уште не­кол­ку ска­ли по­ви­со­ко во про­це­сот на изра­бо­тка­та на ви­со­ко­бу­џет­ни­те фил­мо­ви.

И за крај, што зна­чи име­то на ком­па­ни­ја­та?
Ѓорѓевиќ: FX3X (се чи­та: ефекс трикс) што во пре­вод би зна­че­ло ефе­кти и три­ко­ви.

Разговараше: Але­ксан­дра Маз­не­ва – Бун­да­лев­ска

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.