Еден ден херој, друг ден предавник

Би­ха­ќка ста­на ве­ле­мај­стор за транс­фор­ма­ции. Ло­гич­но би би­ло до­мот на „без­греш­ни­те“ и ро­де­ни­те и соз­да­де­ни да вла­де­ат да би­де и ви­стин­ско­то ме­сто за соз­да­ва­ње чу­да. Во уло­га на вол­шеб­ни­кот Мер­лин, со мал­ку ма­ги­ја и мно­гу омра­за и без­и­деј­ност, ра­ко­водс­тво­то на СДСМ ус­пеа за са­мо 24 ча­са од еден ист чо­век да соз­да­де две со­се­ма раз­лич­ни лич­но­сти. И тоа не е прв­пат…

Во ма­ни­рот на хо­ли­вуд­ски­те блок­ба­сте­ри, сце­на­ри­сти­те од скоп­ска­та улич­ка од нај­го­ле­ми­от пар­ти­ски ма­че­ник и хе­рој ус­пе­а­ја да на­пра­ват пре­дав­ник. Пар­ти­ски­от функ­ци­о­нер по­ра­ди ко­го се ор­га­ни­зи­раа де­се­ти­ци про­те­сти пред суд и пред за­твор, се бло­ки­ра­ше ра­бо­та­та на ра­бот­на­та гру­па за 24 де­кем­ври – чии ре­зул­та­ти беа ус­лов од Бри­сел за Мар­тов­ски­от до­го­вор – чо­ве­кот кој бе­ше при­чи­на што нај­чест збор на СДСМ бе­ше „Сло­бо­да за Ши­по­виќ!“, по­ра­ди ко­го пар­тиј­ци­те го „сла­веа“ Бо­жик на про­те­сти пред Со­бор­ни­от храм, со ин­стант жи­го­су­ва­ње го до­би епи­те­тот на пре­дав­ник. Чо­ве­кот во кој до вче­ра се кр­сте­ше и пле­ја­да­та пар­ти­ски без­бож­ни­ци, на­ед­наш ста­на ан­ти­христ.

Про­па­ганд­на­та ма­ши­не­ри­ја со пол­на па­ра се вклу­чи мно­гу пред оп­штин­ска­та сед­ни­ца. Пар­ти­ски­те вол­шеб­ни­ци на­ми­ри­саа де­ка тој мо­же да поч­не да раз­мис­лу­ва со сво­ја гла­ва, па пре­ку сво­и­те „не­за­вис­ни“ пер­а уште ед­на не­де­ла пред со­о­чу­ва­ње­то ја поч­наа ле­бе­до­ва­та пес­на за не­го­ва­та сли­ка. На­бр­гу, кр­вта ја на­ми­ри­саа и оста­на­ти­те од глут­ни­ца­та, па жел­ни за по­го­ле­мо пар­че од не­пре­суш­ни­от фи­нан­си­ски ко­лач на 84-го­диш­ни­от аме­ри­кан­ско-ун­гар­ски „фи­лан­троп“ и ми­ли­јар­дер, ја про­дол­жи­ја и прод­ла­бо­чи­ја кр­ва­ва­та гоз­ба со оста­то­ци­те на до­сто­инс­тво­то на дов­че­раш­ни­от пар­ти­ски идол. Оди­граа и ед­на до­бра ме­стен­ка, а по­во­дот за дра­ма­та бе­ше ток­му ме­ди­ум­ска­та фа­ма. До­ко­лу оста­неа на сед­ни­ца­та на ко­ја се гла­са­ше ДУП-от, во нај­ма­ла ра­ка ќе беа па­та-па­та со со­вет­ни­ци­те на ВМРО-ДПМНЕ и Ши­по­виќ ќе мо­ра­ше да опре­де­ли чиј ДУП ќе ми­не. Ва­ка, на­пра­ви­ја дра­ма, го иско­ри­сти­ја оми­ле­ни­от бој­кот, па и по­крај не­го­ви­от глас про­тив, тој им оста­на ви­нов­ни­кот. Се­га ќе ста­ве­ле ве­то, па ќе гла­са­ле пак за две не­де­ли, а и та­ка ако не би­ло, ќе оде­ле на Уста­вен суд?! Очиг­лед­но, не­кој ов­де ку­пу­ва вре­ме и до­би­ва бесп­ла­тен ме­ди­ум­ски про­стор. Слич­но ка­ко и со бој­ко­тот на ре­зул­та­ти­те на из­бо­ри­те. Бла­го­да­ре­ние на не­го, тој е во фо­ку­сот, си­те за­бо­ра­ви­ја де­ка СДСМ за­гу­би со 200.000 гла­са раз­ли­ка, од­лич­но из­вр­ту­ва­ње, но за ра­ко­водс­тво­то, не и за пар­ти­ја­та и за чле­но­ви­те.

Од ли­дер на ли­дер пре­ми­ну­ва и на­ви­ка­та за ја­де­ње на сопс­тве­ни­те де­ца

Ја­де­ње­то на сопс­тве­ни­те де­ца одам­на е дел од се­којд­не­ви­е­то на Би­ха­ќка, не­и­зо­став­но пар­че од фолк­ло­рот на скоп­ска­та улич­ка, ка­де што ли­де­рот во уло­га на рим­ски­от Са­турн или по­ве­ро­јат­но грч­ки­от Кро­нос, се­ко­гаш ко­га ќе по­чув­ству­ва де­ка не­кој има ас­пи­ра­ции да го пре­зе­ме или раз­ни­ша не­го­ви­от трон ја­де по ед­но од сво­и­те де­ца. Чи­нот најп­ла­стич­но го нас­ли­ка Фран­ци­ско Го­ја. Кро­нос го пра­вел тоа на ро­ден­де­нот на си­но­ви­те, а СДСМ се­ко­гаш ко­га не­кој од функ­ци­о­не­ри­те ќе поч­не да раз­мис­лу­ва со сво­ја гла­ва. Огром­ни­от, па­то­ло­шки страв од гу­бе­ње­то на ли­дер­ска­та по­зи­ци­ја на­ла­га опе­ри­ра­ње од ка­кви и да е скру­пу­ли и дејс­тву­ва­ње кое не­ма ми­лост кон ни­ко­го, па бил тој и ваш дов­че­ра­шен нај­до­бар при­ја­тел и со­пар­ти­ец, ли­дер, пре­ми­ер, гра­до­на­чал­ник, пра­те­ник. Ли­ста­та е дол­га…

Во пр­ви­от мо­мент ко­га ќе се по­чув­ству­ва, ма­кар и тро­шка ин­ди­ви­ду­а­ли­зам или ка­ква и да е про­ја­ва на сопс­тве­но раз­мис­лу­ва­ње кое не со­од­вет­ству­ва со ра­ко­водс­тво­то, стар­ту­ва без­ми­лос­на­та ги­ло­ти­на на обез­ли­чу­ва­ње и ур­ни­су­ва­ње на лич­но­ста, ко­ја нај­че­сто за­вр­шу­ва со иск­лу­чу­ва­ње од пар­ти­ја­та.

Про­сто не­ве­ро­јат­но, но се­ко­гаш ко­га не­кој ќе се спро­тив­ста­ви на овој па­на­ѓур на ква­зи­и­де­о­ло­ги­ја, па ду­ри таа да и но­си са­мо по­ра­зи и срам на пар­ти­ја­та, сле­ду­ва каз­на. За „зло­сто­рот“ Би­ха­ќка има мно­гу ед­но­став­на сли­ка и опис и се ви­ка кон­три­ра­ње на ма­кар и не­бу­лоз­ни­те и не­ло­гич­ни чи­но­ви на вр­ху­шка­та.

При­ка­ска­та за дејс­тву­ва­ње­то на Кро­нос на скоп­ска­та улич­ка има бо­га­то ми­на­то и трае со де­це­нии. Ка­ко по не­пи­ша­но и не­при­кос­но­ве­но пра­ви­ло, дик­скре­ци­о­но­то пра­во за жи­го­су­ва­ње пре­ми­ну­ва од ли­дер на ли­дер и од ра­ко­водс­тво на ра­ко­водс­тво иа­ко во ми­на­то­то тоа бе­ше пер­со­ни­фи­ци­ра­но и суб­ли­ми­ра­но во ед­на, единс­тве­на лич­ност. Ток­му пр­ви­от ли­дер на СДСМ е и тво­рец на та­кви­от прин­цип, а под не­го­ва­та сен­ка пад­наа мно­гу­ми­на пр­кос­ни­ци и пар­тиј­ци кои не се сог­ла­су­ваа со на­чи­нот на игра, во­ста­но­вен од веч­ни­от и единс­твен па­па. Ќе бе­ше прем­но­гу да се оче­ку­ва де­ка но­ви­от ли­дер, идо­ло­пок­ло­ник и го­лем долж­ник на сво­јот прет­ход­ник ќе ста­ви крај на двор­ски­те игри на сво­јот по­ли­тич­ки гу­ру. По­ду­че­ни од сказ­ни­те на бра­ќа­та Грим, кои, освен пар­ти­ски­от бил­тен, на мно­гу­ми­на им оста­на­ле и пос­лед­но­то че­ти­во, со мно­гу до­бро раз­ра­бо­те­на тех­ни­ка, ус­пе­ваа и ус­пе­ва­ат од се­кој принц да соз­да­дат жа­ба или со об­но­вен во­ка­бу­лар од хе­рој и ма­че­ник – пре­дав­ник, од екс­пре­ми­ер – пре­дав­ник, од нај­до­бар гра­до­на­чал­ник – пре­дав­ник, од нај­до­бри ре­ше­ни­ја за пра­те­ни­ци – по­втор­но, што дру­го, ако не пре­дав­ни­ци на не­по­стој­на­та ка­у­за…

Со те­кот на го­ди­ни­те се ни­жеа и ими­ња­та на „пре­дав­ни­ци­те“. Нај­поз­на­ти­те од пле­ја­да­та лич­но­сти се Буч­ков­ски, Ја­ки­мов­ски, Буз­ле­ски, Гр­че­ва, Бу­ра­ли­е­ва, а се­га и Ши­по­виќ… Оче­ку­ва­ња­та на поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те се де­ка во сеп­тем­ври ли­ста­та на пре­дав­ни­ци ќе до­жи­вее ви­стин­ски бум, а ќе еска­ли­ра со оста­то­кот на ли­ста­та на опо­зи­ци­ски кан­ди­да­ти за пра­те­ни­ци. За­се­га, ма­кси­мал­но до­тур­каа и при­стиг­наа до бро­јот 7 од 20, а ре­чи­си 10 про­цен­ти се вра­ти­ја, т.е. ова бе­ше са­мо ед­на тре­ти­на од оние со мож­ност за пре­мис­лу­ва­ње. Оче­ку­ва­ња­та се де­ка СДСМ по дол­го­то, топ­ло ле­то го оче­ку­ва уште по­дол­га и по­же­шка есен.

Ло­јал­но­ста на јав­ни­от служ­бе­ник, ба­рем во све­тот, тре­ба да би­де во ко­ре­ла­ци­ја со ин­те­ре­си­те на гра­ѓа­ни­те или во нај­ма­ла ра­ка со иде­о­ло­шка­та ма­три­ца од ко­ја про­из­ле­гу­ва из­бра­ни­от функ­ци­о­нер, не­за­вис­но да­ли бил пра­те­ник, ми­ни­стер, гра­до­на­чал­ник, пре­тсе­да­вач со со­вет или со­вет­ник. Во оста­то­кот од све­тот, но не и кај нас, ли­бе­ра­лиз­мот е не­о­ту­ѓив дел од дејс­тву­ва­ње­то на ле­ви­ца­та, кај нас, пак, е ма­на. Нас­про­ти те­о­ри­ја­та на ли­бе­ра­лиз­мот, во на­ша­та „ле­ви­ца“ вла­дее те­о­ри­ја­та на ха­о­сот, ко­ја об­јас­ну­ва ка­ко ле­тот на пе­пе­ру­тка­та вли­јае врз кли­мат­ски­те про­ме­ни или кај нас – ка­ко бој­ко­тот на из­бо­ри­те еден ден ќе ги вра­ти опо­зи­ци­о­не­ри­те на власт.

Ја­ки­мов­ски: Пак ли не­кој ги пре­да­де? Ку­три­те тие…

Прв на офан­зи­ва­та про­тив Ши­по­виќ ре­а­ги­ра­ше чо­ве­кот што на сво­ја ко­жа го по­чув­ству­ва пар­ти­ско­то жи­го­су­ва­ње во пре­дав­ник. Стев­че Ја­ки­мов­ски, по­ра­не­шен прв чо­век на град­ска­та ор­га­ни­за­ци­ја на СДСМ и ми­ни­стер во нив­на­та вла­да, се­га­шен ли­дер на ГРОМ и гра­до­на­чал­ник на Кар­пош, при­чи­на­та ја гле­да во оту­ѓе­но­ста на пар­ти­ја­та во од­нос на по­чит­та кон лу­ѓе­то и об­вр­ска­та ко­ја ја има да им по­ма­га ко­га се во не­вол­ја.

Во сво­ја­та ко­лум­на, Ја­ки­мов­ски на­пи­ша:

„Пак ли не­кој ги пре­да­де? Ку­три­те тие. Нор­мал­но, и тоа не­кој на ко­го мно­гу му да­ле. Ка­ко не му е срам! Се­га ни­што дру­го не им пре­о­ста­ну­ва освен да се „са­мо­за­до­во­лу­ва­ат во круг“, да ги ја пол­нат ду­ша­та и уста­та со пе­лин она­ка се­кта­шки, клу­кај­ќи по „пре­дав­ни­кот“. Овој пат, ка­ко што тие ве­лат, е Ми­рос­лав Ши­по­виќ, и тоа оној, еден од оние ко­и­што беа во пр­ви­те бор­бе­ни ре­до­ви, пре­тсе­да­тел на нај­град­ска­та оп­шти­на – Цен­тар и, се раз­би­ра, по­бед­нич­ка­та – та­му ка­де што СДСМ тра­ди­ци­о­нал­но по­бе­ду­вал?!

Но, кој е мо­мен­тот? Што на­ве­ду­ва чо­ве­кот ка­ко при­чи­на за ва­кви­от по­тег? За тој не­ви­ден „скан­дал“ – од­лу­ка­та да дејс­тву­ва спо­ред сопс­тве­на­та со­вест ?! Па со­ве­ста е за­бра­не­та со пар­ти­ски де­крет, не­ли? Тој, она­ка скром­но, ме­ѓу за­би, ка­ко со кле­шти да му ги вле­чат збо­ро­ви­те, ис­по­ве­да де­ка се из­не­на­дил од од­но­сот на лу­ѓе­то за ко­и­што мно­гу сто­рил. Хмм, гос­по­ди­не Ши­по­виќ, во СДСМ ни­што но­во! Тие за сво­и­те лу­ѓе се гри­жат ка­ко за лан­ски­от снег“, на­пи­ша Ја­ки­мов­ски.

Тој јав­но го по­ста­ви и пра­ша­ње­то кој ко­го, всуш­ност, пре­да­де. Кон­ста­ти­рај­ќи де­ка има не­што тру­ло во пар­ти­ја­та, Ја­ки­мов­ски сме­та де­ка ток­му ели­тиз­мот е она што ги но­си да­ле­ку и од сопс­тве­но­то членс­тво и од гла­сач­ко­то те­ло, па се­га ка­ко по на­ви­ка ќе му ги исту­рат на Ши­по­виќ си­те плу­ка­ни­ци и. Ве­ли оти тоа се слу­чу­ва са­мо за­тоа што се дрз­нал да ре­че „ЈАС“!

Бо­жи­нов­ски: СДСМ има стру­кту­рен и си­стем­ски проб­лем

Се­ко­гаш ко­га се фор­ми­ра ед­на по­ли­тич­ка пар­ти­ја, неј­зи­на­та цел е да обе­ди­ну­ва, со што се пра­ќа сил­на по­ра­ка де­ка по­се­ду­ва ква­ли­тет, ве­ли по­ли­ти­ко­ло­гот Вла­ди­мир Бо­жи­нов­ски. Спо­ред не­го, проб­ле­мот на СДСМ има стру­кту­рен и си­стем­ски ка­ра­ктер, а во ос­но­ва­та на гре­шки­те ја ста­ва очиг­лед­на­та ло­ша ко­му­ни­ка­ци­ја во пар­ти­ја­та, ко­ја ре­зул­ти­ра со „пре­дав­ни­ци“ ка­ко Ши­по­виќ, Ја­ки­мов­ски, Бу­ра­ли­е­ва, Буч­ков­ски…

Бо­жи­нов­ски: За ед­на пар­ти­ја е мно­гу важ­но да се соз­да­де пер­цеп­ци­ја­та де­ка обе­ди­ну­ва, што соз­да­ва впе­ча­ток кај членс­тво­то, но и кај по­тен­ци­јал­ни­те гла­са­чи кои се во­дат од дејс­тву­ва­ње­то на ра­ко­водс­тво­то и чел­ни­ци­те на пар­ти­ја­та. До­кол­ку пар­ти­ја­та ус­пее да ги ар­ти­ку­ли­ра стру­и­те, кои се­ко­гаш ги има, тоа му да­ва по­си­лен ле­ги­ти­ми­тет на ра­ко­водс­тво­то. Се соз­да­ва пер­цеп­ци­ја де­ка пар­ти­ја­та е вред­на да ги ар­ти­ку­ли­ра ста­во­ви­те на гра­ѓа­ни­те кои ја под­др­жу­ва­ат. Раз­ли­ки­те, кои се­ко­гаш по­сто­јат, мо­ра да би­дат ре­ше­ни со ди­ја­лог. До­кол­ку во пар­ти­ја­та се соз­да­дат де­зин­те­гри­рач­ки про­це­си, ко­га ед­ни чле­но­ви се ди­стан­ци­ра­ат, а дру­ги се иск­лу­чу­ва­ат, тоа има кон­тра­е­фект и се соз­да­ва впе­ча­ток де­ка не­што не е во ред со таа пар­ти­ја. Во овој слу­чај, не­о­пре­де­ле­ни­те се мис­лат да­ли да гла­са­ат за неа, а чле­но­ви­те да­ли вре­ди да ра­бо­тат за пар­ти­ја­та. А, пар­ти­ја не мо­же да функ­ци­о­ни­ра без ра­бо­та на членс­тво­то на те­рен, таа ба­за ко­ја ја кре­и­ра кам­па­ња­та и из­ве­ду­ва 90 про­цен­ти од неа. Ако тие не се си­гур­ни за ко­го и за што ра­бо­тат, то­гаш има­ме ви­стин­ски проб­лем. Ако ба­за­та не е до­вол­но мо­ти­ви­ра­на, ако се ди­стан­ци­ра­ат и иск­лу­чу­ва­ат функ­ци­о­не­ри и чле­но­ви, се соз­да­ва ло­ша пер­цеп­ци­ја во членс­тво­то.

Спо­ред Бо­жи­нов­ски, ова се по­ка­жа на де­ло и на пос­лед­ни­те из­бо­ри ко­га СДСМ не са­мо што бе­ше по­ра­зе­на од ВМРО-ДПМНЕ, ту­ку, по­ра­ди вна­треш­ни конф­ли­кти, не ус­пеа да го мо­ти­ви­ра ни­ту сопс­тве­но­то гла­сач­ко те­ло да из­ле­зе со во­о­би­ча­е­ни­те 315.000–320.000, па на крај осво­и­ја са­мо 280.000 гла­са, ток­му по­ра­ди раз­е­ди­не­то­ста во пар­ти­ја­та. Ре­зул­та­тот на ва­кво ди­стан­ци­ра­ње на чел­ни­ци­те и поз­на­ти пар­тиј­ци е гу­бе­ње кон­такт со ба­за­та и вклу­чу­ва­ње на про­це­сот на де­зин­те­гра­ци­ја.

Про­тив СДСМ се про­мо­ви­ра­ше дејс­тву­ва­ње­то на ВМРО-ДПМНЕ, ко­ја из­ми­на­та­та де­це­ни­ја вло­жи мно­гу на­пор и вре­ме во обе­ди­ну­ва­ње­то на дес­ни­ца­та, ко­ја во те­кот на пр­ва­та де­це­ни­ја од но­ви­от век се рас­прс­на на не­кол­ку пар­тии со предз­на­кот на ВМРО. Бо­жи­нов­ски ве­ли де­ка пра­вил­на пер­цеп­ци­ја на акту­ел­но­то ра­ко­водс­тво на ВМРО-ДПМНЕ би­ло де­ка ток­му со обе­ди­ну­ва­ње­то на дес­ни­ца­та ќе би­де из­во­ју­ва­на по­бе­да, од­нос­но де­ка ток­му раз­е­ди­не­то­ста на пар­ти­ја­та е ви­стин­ски­от проб­лем.

Бо­жи­нов­ски: Ос­но­вен проб­лем уште од 1991го­ди­на кај ВМРО-ДПМНЕ беа кон­ти­ну­и­ра­ни­те оби­ди да се де­зин­те­гри­ра дес­ни­ца­та, осо­бе­но во 90-ти­те го­ди­ни и во пр­ви­те го­ди­ни од но­ви­от ми­ле­ни­ум. Ге­не­рал­на­та пер­цеп­ци­ја е де­ка нак­ло­не­то­ста на гра­ѓа­ни­те кон дес­ни­ца­та е по­го­ле­ма за­тоа што ле­ви­ца­та актив­но ра­бо­те­ше на неј­зи­на де­зин­те­гра­ци­ја. „Твр­до­то“ гла­сач­ко те­ло на ле­ви­ца­та е мно­гу по­ма­ло од дес­ни­ца­та. Зна­е­ме де­ка Љуб­чо Ге­ор­ги­ев­ски се оби­де да ја рас­ту­ри пар­ти­ја­та, но ВМРО-ДПМНЕ пра­вил­но про­це­ни де­ка лу­ѓе­то што си за­ми­наа со не­го не се „пре­дав­ни­ци“, па, на­ме­сто со не­га­тив­ни ак­ции и ре­то­ри­ка и це­лос­но од­де­лу­ва­ње од нив, ги прив­ле­коа на­зад во ја­дро­то. ВМРО-ДПМНЕ за две го­ди­ни, од 2006 до 2008 го­ди­на, клу­чен пер­и­од за исто­ри­ја­та на пар­ти­ја­та, ус­пеа да ја обе­ди­нат пар­ти­ја­та и да ги ин­те­гри­ра си­те струи по­ка­жу­вај­ќи де­ка тие не се не­при­ја­те­ли, ту­ку ед­но­став­но – раз­лич­ни струи на иста ма­три­ца. Со обе­ди­ну­ва­ње­то, тие ус­пе­а­ја да го за­др­жат исти­от број гла­со­ви. Тоа е мо­ќта на ко­хе­зив­на­та си­ла ко­ја обе­ди­ну­ва и прив­ле­ку­ва кон ма­три­ца­та. Ед­но­став­но, му ве­лиш: „Да, си згре­шил, но ти си дел од иста­та ма­три­ца“. Иде­о­ло­ги­ја­та е иста, це­ли­те се исти, са­мо тре­ба да се нај­де за­ед­нич­ки ја­зик.

Ако има ко­му­ни­ка­ци­ја во са­ма­та пар­ти­ја, де­зин­те­гра­ци­ја­та ни­ко­гаш не­ма да се слу­чи, а ако не­ма, то­гаш сѐ се све­ду­ва на ли­де­рот, а дру­ги­те се не­бит­ни, по­со­чу­ва Бо­жи­нов­ски, спо­ред ко­го во СДСМ овој про­цес не е од се­га, ту­ку вле­че ко­ре­ни од вре­ме­то на Бран­ко Цр­вен­ков­ски.

Бо­жи­нов­ски: Се­кој што му прет­ста­ву­ва­ше опас­ност и ка­ква и да е кон­ку­рен­ци­ја бе­ше или „при­ја­тел­ски“ трг­нат, ис­пра­тен ка­ко ам­ба­са­дор и слич­но, или иск­лу­чен од пар­ти­ја­та. Тоа бе­ше кон­ти­ну­и­ран про­цес, со што Цр­вен­ков­ски спре­чи да се соз­да­де лич­ност ко­ја ќе се гле­да ка­ко иден пре­тсе­да­тел. На За­ев, пак, му бе­ше јас­но де­ка не мо­же да ги др­жи кон­ци­те в ра­це, па тој на­ме­сто да на­пра­ви кон­стру­ктив­на сме­на на не­кол­ку лу­ѓе, сме­ни сѐ за да ја вос­по­ста­ви кон­тро­ла­та во СДСМ, но пер­цеп­ци­ја­та за не­ком­пе­тент­но­ста на За­ев во пар­ти­ја­та са­мо се за­си­ли со овие че­ко­ри. Ако не­кој е не­со­од­ве­тен за функ­ци­ја­та или не ра­бо­ти ка­ко што тре­ба, до­бро е да го сме­ниш и тоа е по­лез­но за пар­ти­ја­та, но це­лос­на­та сме­на но­си пер­цеп­ци­ја де­ка не­кој, бу­квал­но, ја „кид­на­пи­ра“ пар­ти­ја­та. Мо­раш да за­др­жиш лу­ѓе за да по­ка­жеш кон­ти­ну­и­тет. Очиг­лед­но е де­ка та­му не­ма ко­му­ни­ка­ци­ја. За да не­кој из­ле­зе и го­во­ри про­тив пар­ти­ја­та, тој е при­ну­ден на та­ков че­кор по­ра­ди тоа што не­ма ни­ка­ква ко­му­ни­ка­ци­ја во неа.

Се­кој чо­век ба­ра ди­ску­си­ја за да сфа­ти де­ка е це­нет, ве­ли Бо­жи­нов­ски, спо­ред ко­го се­ко­гаш има­ло и ќе има раз­лич­ни мис­ле­ња во си­те пар­тии, но до­кол­ку не­ма хо­ри­зон­тал­на ко­му­ни­ка­ци­ја – ме­ѓу чле­но­ви­те на исто пар­ти­ско ни­во, но и вер­ти­кал­на, ко­ја се од­ви­ва ме­ѓу раз­лич­ни­те ни­воа на хи­е­рар­хи­ско ни­во и не­кој та­ка ло­шо ра­ко­во­ди со пар­ти­ја­та – то­гаш се ја­ву­ва ви­стин­ски проб­лем.

Бо­жи­нов­ски: Тоа се слу­чи во слу­ча­јот и со Гр­че­ва, Бу­ра­ли­е­ва и со Ши­по­виќ. Проб­ле­мот, но по­не­ко­гаш и са­ми­от пар­ти­ски член, из­ле­гу­ва во јав­ност по­ра­ди тоа што не по­стои ко­му­ни­ка­ци­ја во са­ма­та пар­ти­ја. Не­ма­ше да ги има овие слу­чаи, ни­ту со Гр­че­ва, ни­ту со Бу­ра­ли­е­ва, ни­ту со Ши­по­виќ, до­кол­ку има­ше ко­му­ни­ка­ци­ја во пар­ти­ја­та. Ли­де­рот не е пар­ти­ја­та, од­лу­ки­те мо­ра да се ди­ску­ти­ра­ат во те­ла­та. До­кол­ку не­ма ни­ка­кви ка­на­ли на ко­му­ни­ка­ци­ја, то­гаш има си­ту­а­ци­ја ко­га тоа што ќе го ка­же ли­де­рот – или ќе го слу­шаш или бр­кај си ра­бо­та, а ако не – ние ќе те из­бр­ка­ме. Проб­ле­мот е до­кол­ку ги не­ма хо­ри­зон­тал­на­та и вер­ти­кал­на­та ко­му­ни­ка­ци­ја, ма­сов­на ор­га­ни­за­ци­ја ко­га пар­ти­ја­та не мо­же да функ­ци­о­ни­ра та­ка. Очиг­лед­но, не им би­ло об­јас­не­то зо­што го пра­ват бој­ко­тот, а има проб­лем и во оп­штин­ска­та ор­га­ни­за­ци­ја на СДСМ во цен­тар, од­нос­но не­син­хро­ни­зи­ра­ност во пар­ти­ја­та и ме­ѓу ко­а­ли­ци­о­не­ри­те. Проб­ле­мот е стру­кту­рен и си­стем­ски, не е иде­о­ло­шки.

Гр­ци­ја ба­ра автор­ски пра­ва на ве­то­то

Бој­ко­ти­раа, си за­ми­наа, па се вра­ти­ја со ве­то? Ова е ово­не­дел­на­та при­ка­ска на Оп­шти­на Цен­тар, но ко­га ре­че­ни­ца­ва би ја из­ва­ди­ле од кон­текст, мно­гу­ми­на би по­мис­ли­ле де­ка се ра­бо­ти за акт на на­ши­от ју­жен со­сед. Нај­го­ле­ми­от ко­рис­ник и обо­жа­ва­тел на дејс­тву­ва­ње­то на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја во пос­лед­на­та го­ди­на, кое на го­ле­мо ја „пер­е“ нив­на­та шо­ви­ни­стич­ка по­ли­ти­ка кон Ма­ке­до­ни­ја и кое го збо­га­ти нив­ни­от дип­ло­мат­ски во­ка­бу­лар, се­га кон­стант­но за­ки­тен со фло­ску­ла­та „за старт на пре­го­во­ри тре­ба да по­ра­бо­тат на вла­де­е­ње­то на пра­во­то и де­мо­кра­ти­ја­та во зем­ја­та“, се­га за воз­врат им го по­зај­ми сво­е­то оми­ле­но оруж­је – ве­то­то. По упо­тре­ба­та во Бу­ку­решт, за што до­би­ја и пре­су­да во Хаг, и пе­ткрат­но­то ве­ќе хро­нич­но ко­ри­сте­ње на ова средс­тво во Бри­сел, ве­то­то се­га ста­на ору­дие на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја, но на оп­штин­ско ни­во. Мо­же­би Гр­ци­те ќе по­ба­ра­ат и автор­ски пра­ва за не­го, ка­ко за бренд ре­ги­стри­ран на име на Ати­на со го­ле­мо ® и изум впи­шан во Европ­ска­та аген­ци­ја за па­тен­ти, но по­ра­ди по­сто­ја­но­то ко­ри­сте­ње на пло­до­ви­те на тру­дот на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја, нај­ве­ро­јат­но сѐ ќе ми­не со брат­ска про­шка. Очиг­лед­но, не беа ба­ди­ја­ла оние грч­ки про­ше­тки пеш по гра­ни­ца­та, не­кој не­што и на­у­чил…

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 99. број на неделникот „Република“, 25.07.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.