Артим Шаќири, фудбалскиот синоним за кохезија на Македонците и на Албанците

Шаќири: Без компромиси, нека нѐ водат најдобрите

Пред не­кол­ку де­на се на­вр­ши­ја де­сет го­ди­ни од нај­поз­на­ти­от, нај­важeн и нај­вр­тен гол во исто­ри­ја­та на ма­ке­дон­ски­от фуд­бал, тој од кор­нер про­тив Анг­ли­ја во Са­у­темп­тон, кој го по­стиг­на стру­жа­не­цот Ар­тим Ша­ќи­ри. По дол­га ап­сти­нен­ци­ја, Ар­тим од ова ле­то по­втор­но е при­су­тен ка­ко тре­нер на те­тов­ска Шкен­ди­ја. Искрен, не­ра­си­пан, отво­рен, Ша­ќи­ри е единс­тве­ни­от што им оста­на оми­лен и на „Ко­ми­ти­те“ и на „Ба­ли­сти­те“.

Ар­тим, од оваа вре­мен­ска ди­стан­ца, ка­ко ти изг­ле­да тој гол од кор­нер што му го да­де на Си­ман? Кол­ку таа итро­шти­на и ве­шти­на ти по­мог­наа да соз­да­деш име и ка­ри­е­ра?
Шаќири: Тоа се не­за­бо­рав­ни мо­мен­ти, вре­ме што не се вра­ќа, но и спо­мен што не се бри­ше. Ни по­мог­на на си­те да из­ле­зе­ме од ано­ним­ни­от свет, да соз­да­де­ме ка­ри­е­ра, ба­рем за еден пер­и­од да се по­чув­ству­ва­ме важ­ни. Вли­ја­е­ше и на ка­ри­е­ра­та на си­те што беа дел од таа пре­крас­на ноќ. На ме­не, мо­же­би, најм­но­гу.

По­втор­но си на­зад во ма­ке­дон­ски­от фуд­бал. Што те пре­диз­ви­ка да се по­ја­виш по не­кол­ку го­ди­ни во кои бе­ше ап­стра­хи­ран од ов­деш­на­та фуд­бал­ска јав­ност?
Шаќири: Од­лу­ка­та фуд­бал­ски да жи­ве­ам ин­ког­ни­то бе­ше мо­ја и се дол­же­ше са­мо на од­но­си­те што вла­де­е­ја. Сом­ни­тел­ни нат­пре­ва­ри, на­силс­тво, по­ли­ти­ка на те­ре­нот. Не­ма да кри­јам, најм­но­гу ме по­го­ди отсус­тво­то на сенс кај не­кои, то­гаш важ­ни лич­но­сти, да не ми на­пра­ват чест и да не се про­стам со ба­рем пет­ми­ну­тен на­стап на при­ја­тел­ски­от нат­пре­вар со Шпа­ни­ја ле­то­то 2009 го­ди­на. И де­нес не ми е јас­но зо­што не ми бе­ше овоз­мо­же­на чес­на про­штал­на сред­ба, ко­га на­ви­ва­чи­те го са­каа и го оче­ку­ваа тоа.

„Отсе­ко­гаш сум бил за тоа нај­до­бри­те да ра­бо­тат во фуд­ба­лот и да не се во­ди сме­тка за тоа кој од ка­де е или што е. Мо­дер­ни­от фуд­бал не доз­во­лу­ва­ат та­кви ком­про­ми­си, па ма­кар бил во пра­ша­ње и Ба­ден­тер“

Ар­тим, не е тај­на де­ка си еден од ре­тки­те во Ма­ке­до­ни­ја што зас­лу­жи­ле огро­мен рес­пект кај две­те глав­ни за­ед­ни­ци. „Ре­пуб­ли­ка“ ја ин­те­ре­си­ра, а ти го гле­даш тоа низ приз­ма на игра­та, да­ли се ре­ла­ти­ви­зи­ра­ат со­стој­би­те во Ма­ке­до­ни­ја?
Шаќири: Па, во ос­но­ва, да, иа­ко не тре­ба се ме­ша­ат ра­бо­ти­те. Не­ка си ја гле­да се­кој сво­ја­та ра­бо­та. Та­ка ќе би­де нај­до­бро.

Ка­де и во ка­ква фор­ма ја гле­даш Ма­ке­до­ни­ја за де­сет го­ди­ни? Што пре­ов­ла­ду­ва, тен­ден­ци­ја на приб­ли­жу­ва­ње или, пак, се од­да­ле­чу­ва­ме?
Шаќири: Ние спор­ти­сти­те сме бли­ски и за нас ни­ко­гаш не­ма­ло проб­лем. Не би са­кал да се за­ни­ма­вам со дру­ги об­ла­сти за­тоа што, мо­же­би, јас и не сум нај­у­па­тен. Се др­жам до до­бро­поз­на­ти­от те­рен, спорт­ски­от.

Ко­му­ни­ци­раш и со ед­ни­те и со дру­ги­те. И со за­гре­а­ни­те на­ви­ва­чи и со вид­ни­те, кои до­а­ѓа­ат на фуд­бал за да се сли­ка­ат. Ка­ко тре­ба да се гра­дат мо­сто­ви? Има ли во тво­јот фуд­бал­ски опус па­то­ка­зи за си­ту­а­ции ка­ко на­ша­та? Ви­де ли ти не­ка­де мо­дус што е прис­по­соб­лив за оваа те­ри­то­ри­ја?
Шаќири: Да, да ви­дов и низ ка­ри­е­ра­та, ка­де и да играв, а гле­дам и се­га. Па ви­де­те ги Гер­ма­ни­ја со пет-шест игра­чи што не се Гер­ман­ци, Фран­ци­ја со де­вет црн­омурни фудбалери или Швај­ца­ри­ја за ко­ја игра­ат шест Ал­бан­ци и уште шест дру­ги, а Тур­чин е ка­пи­тен. И сѐ функ­ци­о­ни­ра. Да им се по­да­де ра­ка на си­те и си­те, очиг­лед­но, ќе вра­тат со до­бро.

Кој тре­ба да ја пре­зе­ме оп­штес­тве­на­та од­го­вор­ност да ги до­гра­ду­ва од­но­си­те: ин­сти­ту­ци­и­те, пар­ти­и­те, јав­ни­те лич­но­сти?
Шаќири: Си­те, ама не сум си­гу­рен де­ка са­ка­ат. Мо­же­би не­ко­му му од­го­ва­ра ва­ка да се од­ви­ва­ат ра­бо­ти­те. Не­кој по­сто­ја­но има ко­рист од ва­кви си­ту­а­ции. И во фуд­ба­лот е та­ка.

Спо­ред те­бе, што мо­же да би­де глав­но ко­хе­зив­но оруж­је на ми­ро­твор­ци­те: по­ли­ти­ка­та, спор­тот, обра­зо­ва­ни­е­то, се­мејс­тво­то или не­што дру­го?
Шаќири: Па, ве­ро­јат­но, ком­би­на­ци­ја од си­те деј­но­сти и гру­пи. Не ги пот­це­ну­вам дру­ги­те, но јас, се­ка­ко, сме­там де­ка спор­тот е нај­е­ле­гант­ни­от и нај­суп­ти­лен на­чин за ини­ци­ра­ње за­ед­ниш­тво. Има нај­раз­но­вид­ни на­чи­ни мла­ди­те да се приб­ли­жу­ва­ат пре­ку спорт, са­мо да се има ми­ни­мум жел­ба.

„Има на­чин да се гра­дат мо­сто­ви, са­мо не тре­ба да се ме­ша­ат ра­бо­ти­те. Се­кој не­ка си ја гле­да сво­ја­та ра­бо­та и сво­ја­та об­ласт. Та­ка ќе би­де нај­до­бро“

На­зад на спорт. Што те пре­диз­ви­ка по удоб­ни­от пер­и­од да при­фа­тиш тре­нер­ска ра­бо­та?
Шаќири: Ни­ко­гаш не­мав ди­ле­ма што ќе ра­бо­там по за­вр­шу­ва­ње­то на игра­ње­то. Де­се­ти­на го­ди­ни се под­го­тву­вам, пи­шу­вам, пре­пи­шу­вам ак­ции, мо­де­ли на игра. Ед­но­став­но, че­кав по­вол­на шан­са за да се вра­там на те­рен. Од Те­то­во беа ко­рект­ни, се до­го­во­рив­ме бр­зо и се­га тре­ба да ви­ди­ме ка­ко ќе те­че оваа со­ра­бо­тка, ко­ја тре­ба да трае до кра­јот на пр­венс­тво­то.

Што тре­ба да на­пра­виш со Шкен­ди­ја? Има ли им­пе­ра­тив за ти­ту­ла?
Шаќири: Не, не­ма та­кви ул­ти­ма­тив­ни ба­ра­ња. Евро­па да, и плус соз­да­ва­ње игра­чи или, по­пре­циз­но кре­и­ра­ње на та­лен­ти­те што ги има во клу­бот. Но, искре­но, со ог­лед на тоа со ка­ков ка­дар рас­по­ла­гам и ка­ко се од­ви­ва­ат ра­бо­ти­те во на­ша­та Пр­ва ли­га, сѐ е мож­но, па и двој­на кру­на. Но, ве­лам, не­ма при­ти­сок.

Ка­ко ја оце­ну­ваш кон­ку­рен­ци­ја­та? Има ли ло­ги­ка Тур­но­во да би­де ли­дер или уште по­ве­ќе Тур­но­во пр­вак, Дри­та осво­ју­вач на ку­пот?
Шаќири: Има, не­ма при­чи­на да не би­де та­ка и во мај, што не­ма да го на­ма­ли ре­но­ме­то на ма­ке­дон­ски­от фуд­бал. И до­бро е што се­ка­де се ин­ве­сти­ра, што има ин­те­рес, са­мо мо­ра да се по­чи­ту­ва­ат кри­те­ри­у­ми­те. Мис­лам де­ка све­тот оди на­пред во де­лот на ус­ло­ви­те што им се обез­бе­ду­ва­ат на игра­чи­те и на на­ви­ва­чи­те, а ние ов­де оди­ме че­кор на­зад.

За ква­ли­те­тот. Во кој пра­вец оди на­ши­от фуд­бал?
Шаќири: Стаг­ни­ра де­сет го­ди­ни. Ве­ро­јат­но, ду­ри и оди на­до­лу. Ре­пре­зен­та­ци­ја­та е најс­ли­ко­вит до­каз за тоа. Ние ед­но вре­ме бев­ме 45. во све­тот, се­га сме под 100. по­зи­ци­ја. По­вре­ме­ни­те европ­ски клуп­ски из­ле­ти, ка­ко тие на Вар­дар или на Ра­бот­нич­ки, не се до­вол­ни. Ние се­ко­ја го­ди­на мо­ра да има­ме прет­став­ник што дол­го, во те­кот на ле­то­то, ќе го прив­ле­ку­ва вни­ма­ни­е­то и по­тоа ќе го по­ди­га ин­те­ре­сот за на­ша­та ли­га.

Те не­ма во и око­лу ФФМ. Не бе­ше во прет­ход­на­та по­ста­ва, не си ни во оваа.
Шаќири: Јас го на­пра­вив мо­е­то ка­ко играч и ка­ко лич­ност со сво­е­то од­не­су­ва­ње. Не доз­во­лу­вам ни­кој да ма­ни­пу­ли­ра со мо­е­то име. Се­ко­гаш сум ту­ка, но со фер од­нос. Ако сум ле­ген­да, ка­ко што ве­лат мно­гу­ми­на, то­гаш да не би­де са­мо име­то. Јас не сум вле­гол во ФФМ не­кол­ку го­ди­ни, а бо­га­ми и тие не по­ба­ра­ле мис­ле­ње. За ана­ли­за или су­ге­сти­ја не ста­ну­ва збор.

Да­ли мр­да не­што во на­ши­от фуд­бал по до­а­ѓа­ње­то на Ѓор­ѓи­ов­ски и по де­ми­си­о­ни­ра­ње­то на Ха­ри?
Шаќири: Мно­гу мал­ку. Мо­же­би е ра­но, впро­чем ед­на го­ди­на е не­ка­ков раз­у­мен рок за си­те но­ви. Де­ка не­ма без­греш­ни, во овие не­кол­ку ме­се­ци по­ка­жа и оваа фуд­бал­ска вла­да, но ве­лам има вре­ме, не­ка сог­ле­ду­ва­ат, не­ка се по­пра­ва­ат.

Има ли нај­а­ва де­ка тво­е­то искус­тво ќе би­де ко­ри­сте­но од Ја­нев­ски?
Шаќири: За­се­га не. Во вре­ме­то на про­ме­ни ми нај­а­ву­ваа де­ка ќе со­ра­бо­ту­ва­ме и по­тоа, ве­ро­јат­но, за­бо­ра­ви­ја што сме збо­ру­ва­ле. Имам впе­ча­ток де­ка е во пра­ша­ње не­ка­ква по­ли­ти­ка, ко­ја со­се­ма не­ло­гич­но се ме­ша во фуд­ба­лот.

На ко­ја по­зи­ци­ја мо­жеш најм­но­гу да по­мог­неш? Таа не мо­ра да би­де тре­нер­ска. Мо­же­би ди­ре­ктор­ска, во УО, ме­на­џер­ска?
Шаќири: Во мо­мен­тов сум по­све­тен на Шкен­ди­ја и не раз­мис­лу­вам на таа те­ма иа­ко не мо­жам да скри­јам де­ка сум жи­во за­ин­те­ре­си­ран за слу­чу­ва­ња­та во ре­пре­зен­та­ци­ја­та. Јас сум, се­пак, неј­зин не­и­зо­ста­вен дел по 15 го­ди­ни по­ми­на­ти во неа.

Да­ли ал­бан­ски­те тре­не­ри се до­вол­но за­ста­пе­ни? Да­ли си ти за Ба­ден­тер и во фуд­ба­лот?
Шаќири: Отсе­ко­гаш сум бил за тоа нај­до­бри­те да ра­бо­тат во фуд­ба­лот и да не се во­ди сме­тка за тоа ко­ја од ка­де е или што е. Мо­дер­ни­от фуд­бал не доз­во­лу­ва­ та­кви ком­про­ми­си, па ма­кар бил и Ба­ден­тер.

Има ли во ал­бан­ски­от фуд­бал­ски кор­пус тре­не­ри што вре­дат, а не до­би­ле шан­са?
Шаќири: Па да, си­гур­но. Има и та­кви што се струч­ни во ра­бо­та со де­ца и та­кви што се зре­ли за се­ни­ор­ски ти­мо­ви и за ре­пре­зен­та­ци­ја. Са­мо тре­ба да се сле­дат, да им се да­де мож­ност. До­бра е и ма­ла ро­та­ци­ја на тие што се ре­дов­ни, со тие што сѐ уште не сме ги ви­де­ле.

Ка­ко се над­гра­ду­ваш? Има ли не­ко­ја шко­ла што ја по­чи­ту­ваш?
Шаќири: Одам­на имам и Б-ли­цен­ца и А-ли­цен­ца, а од ла­ни и ПРО. По­сто­ја­но сум по­све­тен на фуд­бал и сѐ бе­ле­жам, усво­ју­вам. Што се од­не­су­ва до гло­бал­ни рам­ки, најб­ли­зок по фи­ло­зо­фи­ја ми е Алекс Фер­гу­сон. Ин­си­сти­ра на кон­тро­ла на топ­ка, но не на сме­тка на бр­зи­на­та и на атра­ктив­но­ста што го раз­ли­ку­ва­ат од Пеп Гвар­ди­о­ла. Има и не­што дру­го, тре­не­рот на Ман­че­стер Ју­нај­тед трае и трае и се чи­ни де­ка му не­ма крај.

За крај, и по оби­кол­ка на кон­ти­нен­тот не се отка­жа од Стру­га. Ни Те­то­во, ни Скоп­је, од се­ло Ли­ва­да на Дрим. Ви­сти­на ли ка­ко Стру­га не­ма дру­га?
Шаќири: Ни дру­га, ни тре­та. Од­лич­но ми е на Дрим и за­се­га не­мам на­ме­ра да го ме­ну­вам жи­ве­а­ли­ште­то иа­ко ра­бо­там во Те­то­во, а си­те па­ти­шта во­дат во Скоп­је. Не е иск­лу­че­но во ид­ни­на да ја сме­нам адре­са­та,но тоа ќе би­де ко­га ќе ре­шат Ру­ди­на и Са­ра, а во тој слу­чај единс­тве­на оп­ци­ја е глав­ни­от град.

Разговараше: Перо Момировски – Р.С.Р.
Фото: Игор Ангеловски

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.