Обезличување или сдсмовизација на опозицијата

Кло­но­ви­те на СДСМ по­доб­ри од ори­ги­на­лот

Кло­но­ви­те (ко­а­ли­ци­о­не­ри) на­пад­наа иа­ко мла­ко и без не­кој по­се­бен ефект, но го сто­ри­ја про­гра­ми­ра­но­то од ли­де­рот. Дејс­тво­то се слу­чу­ва во 2014 го­ди­на во Ма­ке­до­ни­ја, иа­ко ли­чи и зву­чи ка­ко дел од исто­и­ме­на­та епи­зо­да на „Вој­на на ѕвез­ди­те“ од да­леч­на­та 2002 го­ди­на. Слу­чај­но или не, но ова е пер­и­од кој е за­пи­шан со ве­ќе изб­ле­де­ни злат­ни бу­кви на Би­ха­ќка, го­ди­на ко­га пос­ле­ден пат по­бе­ди­ја на пар­ла­мен­тар­ни из­бо­ри. Пи­ро­ва­та по­бе­да на СДСМ, пак, сле­ду­ва­ше ток­му по вој­на, но не на ѕвез­ди­те, ту­ку во Ма­ке­до­ни­ја, вој­на ко­ја то­гаш­ни­те „не­за­вис­ни“ но­ви­на­ри, спо­ред ши­ро­ко при­фа­те­но­то стран­ско сце­на­рио, ја на­ре­коа конф­ликт. То­гаш, ка­ко што и би­ло за­пи­ша­но во пос­лед­ни­те сце­ни, дој­де шу­ма­рот пер­со­ни­фи­ци­ран во САД и во ЕУ и ги „сми­ри“ Ма­ке­дон­ци­те и Ал­бан­ци­те.

Во 2002 го­ди­на ја до­би­ја вла­ста, а 12 го­ди­ни по­тоа пос­ле­ди­ци­те од ра­бо­те­ње­то или, по­до­бро ка­жа­но, не­ра­бо­те­ње­то на пар­ти­ја­та и ло­ши­от из­бор на нив­ни­те из­бра­ни­ци на ра­ко­вод­ни функ­ции ги чув­ству­ва­ат и „но­ви­те“ ге­не­ра­ции на СДСМ. Или и не се баш та­ка но­ви? Спо­ред ра­ко­водс­тво­то, си­гур­но не, но спо­ред не­ло­гич­но­ста на по­те­зи­те, ова е но­ва стра­ни­ца на при­ка­ска­та од Би­ха­ќка, нај­ра­ди­кал­на­та до­се­га. Или, се­пак, исто­ри­ја­та се по­вто­ру­ва и стра­ни­ца­та и бас­на­та не се баш и тол­ку но­ви, или та­ка си са­ка авто­рот или бе­ше ли­де­рот? По осум го­ди­ни пост од вла­ста, глад­ни­те со­ци­јал­де­мо­кра­ти отво­ре­но го по­ви­каа шу­ма­рот, од­нос­но ме­ѓу­на­род­на­та за­ед­ни­ца, да де­ли прав­да во Ма­ке­до­ни­ја, ко­ја, очиг­лед­но, во нив­ни­те лу­цид­ни умо­ви ли­чи на про­те­кто­рат. За­те­че­ни во сопс­тве­на­та без­и­деј­ност и без­из­лез­но­ста од ста­пи­ца­та ко­ја са­ми­те си ја соз­да­доа и кре­и­раа со ми­на­ти­от труд, а се ви­ка спо­ред­ба на сра­бо­те­но­то, Би­ха­ќка по­втор­но сво­јот очај­нич­ки апел за вра­ќа­ње на по­ли­тич­ка­та сце­на на ма­ла вра­та го адре­си­ра­ше до Го­ле­ми­от брат. Но, се слу­чи не­о­че­ку­ван пре­се­дан во при­ка­ска­та, дел од ли­ко­ви­те кои исте­раа мно­гу „от­пор­нич­ки“ би­тки и да­доа де­це­нии од сво­јот жи­вот за пар­ти­ја­та, остро за­ста­наа про­тив ра­ко­водс­тво­то и по­ба­раа од­го­вор­ност за де­бак­лот. По­го­лем пре­се­дан сле­ду­ва­ше ток­му од ко­а­ли­ци­о­не­ри­те. Пар­ти­и­те кои, ба­рем дек­ла­ра­тив­но, се са­мо­стој­ни по­ли­тич­ки те­ла, без по­го­вор, са­мо не­мо ким­наа и го одо­бри­ја из­бо­рот на За­ев и на Ше­ке­рин­ска. За­тоа што та­ка чув­ству­ваа, или, пак, та­ка им бе­ше на­ло­же­но? Во ква­зи­о­би­дот да се прет­ста­ват ка­ко го­ле­ма опо­зи­ци­ја, а не са­мо ка­ко СДСМ, зад За­ев бес­по­го­вор­но за­ста­наа Ти­то и Жер­нов­ски. Та­ка ре­ши­ле нив­ни­те пар­тии мо­ти­ви­ра­ни од но­ви­те слу­чу­ва­ња или, се­пак, од ста­ри­те дол­го­ви на ли­де­ри­те.

Пр­ви­от ѝ ја дол­жи на Би­ха­ќка де­неш­на­та ег­зи­стен­ци­ја на по­ли­тич­ка­та сце­на, ко­ја, иа­ко по­ве­ќе ли­чи на ве­ге­ти­ра­ње, го одр­жу­ва ка­ко по­ли­тич­ки фа­ктор. Поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те сло­бод­но ќе ре­чат де­ка без СДСМ, НСДП, ко­ја и она­ка е ни­што по­ве­ќе од фрак­ци­ја на ма­тич­на­та пар­ти­ја, не би осво­и­ла ни­ту еден пра­те­ник на из­бо­ри. Ви­сти­на­та е де­ка по 2006 го­ди­на, од ко­га и не­ма са­мо­стој­но на­ста­пу­ва­но на из­бо­ри и ко­га од­во­ју­вај­ќи се од ба­за­та освои се­дум пра­те­ни­ци, НСДП е са­мо де­кор на СДСМ, по­сто­ја­но ка­ко не­из­бе­жен дел од нив­ни­те ко­а­ли­ции, безг­лас­на бу­ква на не­ко­гаш­ни­от спи­кер и кан­ди­дат за пре­тсе­да­тел на др­жа­ва­та. Оние без влак­на на ја­зи­кот ќе ре­чат де­ка СДСМ го др­жи Пе­тков­ски чи­сто ка­ко де­кор во пар­ти­ја­та, тол­ку по­тре­бен и не­оп­хо­ден по­ра­ди не­го­во­то слав­но име, кое сѐ уште „па­ли“ кај мно­гу но­стал­ги­ча­ри по Ју­гос­ла­ви­ја, не­кон­вен­ци­о­нал­но средс­тво за прив­ле­ку­ва­ње на тол­ку по­треб­ни­те гла­со­ви, со кои, во пос­лед­но вре­ме, ко­а­ли­ци­ја­та баш и не мо­же да се по­фа­ли.

Ти­то и мо­же­би жи­вее на ста­ра сла­ва и на очај­на­та по­тре­ба за ма­сов­ност во опо­зи­ци­ски­те не­про­мис­ле­ни акти, но вто­ри­от долж­ник има мно­гу по­нов то­вар на сво­и­те пле­ќи. ЛДП во 2011 го­ди­на на­ста­пи са­мо­стој­но, чин кој го ан­ти­ци­пи­ра­ше НСДП и му­дро за­ста­на со Цр­вен­ков­ски, а „цен­три­сти­те“ оста­наа без ни­ту еден пра­те­ник во пар­ла­мен­тот. Оп­ти­ми­стич­ки прог­но­зи­раа ба­рем 7-8 ме­ста во за­ко­но­дав­ни­от дом, а осво­и­ја са­мо 16.000 гла­са и не го ми­наа ни­ту пра­гот. Во ме­ѓу­вре­ме, и тие, ка­ко и НСДП, ве­ге­ти­раа и пра­веа ма­те­ма­ти­ки за, ко­неч­но, да сфа­тат де­ка од бри­ше­ње на по­ли­тич­ка­та сце­на ги спа­су­ва единс­тве­но ко­а­ли­ци­ја со по­го­ле­ми­те. Та­ка, цен­та­рот ја од­бра ле­ви­ца­та, ко­ја во не­до­стиг од сопс­тве­ни ка­дри се пот­пре на сво­и­те ста­ро-но­ви ко­а­ли­ци­о­не­ри. Не слу­чај­но го из­браа Жер­нов­ски за да со пар­ти­ја од цен­та­рот го до­би­јат ток­му Цен­тар. От­та­му и дол­гот на пар­ти­ја­та да ги слу­ша сво­и­те по­број­ни по­бра­ти­ми во ос­тва­ру­ва­ње­то на нив­ни­от ни­ет, кол­ку тој и да бил по­гре­шен и ан­ти­др­жа­вен. Се­пак, ли­бе­рал­де­мо­кра­ти­те по­ка­жаа по­го­ле­ма доб­лест од НСДП. Кај нив, на гла­са­ње­то на Цен­трал­ни­от од­бор за вра­ќа­ње на ман­да­ти­те, трој­ца беа воз­др­жа­ни, еден ду­ри и про­тив. Ти­то­ви­сти­те беа единс­тве­ни во сво­ја­та од­лу­ка или ба­рем та­ка ве­лат. За тоа по­пре­циз­но би од­го­во­ри­ле нив­ни­те кан­ди­да­ти за пра­те­ни­ци кои ги до­би­ја ман­да­ти­те, но, очиг­лед­но, ко­га се ра­бо­ти за ин­те­ре­си­те на ма­тич­на­та пар­ти­ја, фрак­ци­ја­та на­ре­че­на НСДП и не е та­ка важ­на…

Сдсмов­ци­те про­тив За­ев, а ко­а­ли­ци­о­не­ри­те не­мо одоб­ру­ваа?!

Ка­ко врв на по­низ­но­ста, иа­ко тоа би се оче­ку­ва­ло ток­му од нив, ко­а­ли­ци­о­не­ри­те не ка­жаа ни­ту збор про­тив не­бу­лоз­ни­от и не­ар­гу­мен­ти­ран по­тег на За­ев. Спо­ред ло­ги­ка­та на не­шта­та, ток­му во СДСМ тре­ба­ше да би­дат ап­со­лут­но единс­тве­ни во пра­кти­ку­ва­ње­то и без­ус­лов­но­то одо­бру­ва­ње на од­лу­ка­та на ра­ко­водс­тво­то за не­при­фа­ќа­ње на из­бор­ни­те ре­зул­та­ти. Тре­ба­ше без ни­ка­ков по­го­вор да да­дат амин на ре­ше­но­то, кол­ку и да е тоа не­ло­гич­но и кон­тра­про­ду­ктив­но. Но, се слу­чи ток­му спро­тив­но­то, дел од пар­ти­ја­та за­ста­на про­тив чи­нот и од­лу­ка­та на За­ев и на Ше­ке­рин­ска, а „не­за­вис­ни­те“ ко­а­ли­ци­о­не­ри ак­ла­ма­тив­но одо­бри­ја?!

Пар­ти­ја­та, ка­ко и се­ко­ја ма­сов­на стру­кту­ра, кол­ку и да е де­мо­крат­ска, се ра­ко­во­ди спо­ред пра­ви­ла­та на хи­е­рар­хи­ја­та, но ду­ри и та­му дел од са­мо­свес­ни­те и ре­ал­ни пар­тиј­ци со­браа си­ла и за­ста­наа про­тив чел­ни­ци­те ба­рај­ќи ди­рект­на од­го­вор­ност од ха­зар­дер­ско­то ра­ко­водс­тво кое со ни­за коц­кар­ски и по­греш­ни по­те­зи ја до­ве­де пар­ти­ја­та до најс­ла­би­от ре­зул­тат во исто­ри­ја­та. Свес­ни за сопс­тве­ни­от ри­зик, кој од пар­ти­ска глед­на точ­ка мо­же да зна­чи и нив­но бри­ше­ње од стру­кту­ри­те и прог­ла­су­ва­ње за не­по­жел­на лич­ност на Би­ха­ќка, тие за­ста­наа про­тив дво­е­цот кој ја уни­шту­ва пар­ти­ја­та и про­тив нив­ни­те по­те­зи, но са­мо­свес­ни­те ко­а­ли­ци­о­не­ри кои на­вод­но се бо­рат за сво­и­те, не­за­вис­ни пар­ти­ски ин­те­ре­си, а ја до­жи­ве­а­ја иста­та гор­ка суд­би­на и де­бакл, не­маа доб­лест да го сто­рат исто­то и да за­ста­нат про­тив по­губ­ни­те сце­на­ри­ја, ту­ку ед­но­став­но и бес­по­го­вор­но ги одо­бри­ја по­те­зи­те на За­ев и на Ше­ке­рин­ска.

Аси­ми­ла­ци­ја­та на овој дел од опо­зи­ци­ја­та е ус­пеш­на, кон­ста­ти­рал не­кој на Би­ха­ќка. Да, кло­но­ви­те се со­вр­ше­ни, ду­ри и по­до­бри од ори­ги­на­лот, до­дал друг…

Пан­дов: По­те­гот на „при­вр­зо­ци­те“ е из­ну­ден, но и оче­ку­ван

Оче­ку­ван или из­ну­ден по­тег на т.н. са­те­лит-пар­тии во опо­зи­ци­ја­та? Дел од поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те, пак, и на­та­му не се уве­ре­ни де­ка си­те ко­а­ли­ци­о­не­ри ќе ги вра­тат ман­да­ти­те. По­ли­тич­ки­от ана­ли­ти­чар Але­ксан­дар Пан­дов не ве­ру­ва де­ка НСДП и ЛДП са­мо­стој­но мо­же­ле да осво­јат ба­рем еден пра­те­ник на из­бо­ри.

Пан­дов: Из­ну­ден де­фи­ни­тив­но, но по нај­а­ва­та на За­ев, се­ка­ко, и оче­ку­ван по­тег. Се­пак, мис­лам де­ка пред да збо­ру­ва­ме, пр­во тре­ба да ви­ди­ме да­ли не­кој на­ви­сти­на вра­тил ман­дат. Јас ве­ру­вам де­ка по по­чет­но­то отсус­тво од сед­ни­ци­те, на­ред­ни­те ме­се­ци ќе би­де­ме све­до­ци на тоа ка­ко пр­во не­кој, а по­тоа си­те пра­те­ни­ци ќе си дој­дат и ќе сед­нат на сво­и­те пра­те­нич­ки ме­ста. Тоа им е јас­но и на Пе­тков­ски и на Жер­нов­ски и от­та­му е нив­на­та „ло­јал­ност“ кон За­ев. Нив­ни­те ман­да­ти се ве­ри­фи­ци­ра­ни и тие не­ма­ат оти­де­но фи­зич­ки да си го по­диг­нат уве­ре­ни­е­то, но уште по­мал­ку не­кој од нив бил во ДИК за да се отка­же од ман­да­тот. Свес­ни се де­ка по цир­ку­сот, кој е во ре­жи­ја на СДСМ, ка­ко и за сѐ дру­го, ќе има про­ме­на на нив­ни­от став и де­ка, фа­ктич­ки, нив­ни­те пра­те­ни­ци, кои се дел од 34 опо­зи­ци­ски пра­те­ни­ци, ќе би­дат дел од ма­ке­дон­ско­то Со­бра­ние.

Јас не ве­ру­вам де­ка ЛДП и НСДП би осво­и­ле пра­те­ник ко­га би на­ста­пи­ле са­мо­стој­но на из­бо­ри. Тоа се пар­тии во кои актив­но учес­тву­ва­ат од 20-30 до 50 лу­ѓе. До­пол­ни­тел­но што чо­век не мо­же да се се­ти де­ка за це­ло вре­ме од нив­но­то по­сто­е­ње пред­ло­жи­ле, а уште по­мал­ку ре­а­ли­зи­ра­ле, не­ко­ја иде­ја или про­ект во зем­ја­ва. От­та­му и нив­на­та безг­лас­ност на пос­лед­ни­ве из­бо­ри, ка­ко пре­тсе­да­тел­ски, та­ка и пар­ла­мен­тар­ни. Но, од дру­га стра­на, таа ма­ла гру­па на лу­ѓе, ко­ја е актив­на во тие пар­тии, по пра­ви­ло е до­бро сме­сте­на на не­ко­ја функ­ци­ја и тие за тоа мо­ра да им се од­дол­жу­ва­ат на сво­и­те газ­ди во СДСМ. При­до­би­вка­та, пак, на СДСМ е што во си­ту­а­ции ка­ко оваа со ман­да­ти­те, ко­га не­ма под­др­шка ни во сопс­тве­ни­те ре­до­ви, мо­же да ги акти­ви­ра овие „при­вр­зок-пар­тии” за да ѝ по­ка­же на јав­но­ста де­ка не е сам.

Исто­вре­ме­но, ток­му Јор­ди Кукс­ла, пре­тсе­да­те­лот на гру­па­та ли­бе­ра­ли и де­мо­кра­ти во Пар­ла­мен­тар­но­то со­бра­ние на Со­ве­тот на Евро­па (ALDE), бе­ше еден од мно­гу­те европ­ски по­ли­ти­ча­ри што ја по­ви­каа ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја да пре­ки­не со бој­ко­тот и да ѝ ја че­сти­та по­бе­да­та на ВМРО-ДПМНЕ. Ин­ди­ка­тив­но или не, но ни­ту ед­на европ­ска пар­ти­ја до­се­га, од ни­ту ед­на про­ми­нент­ност (ле­ви­ца, цен­тар, дес­ни­ца), не да­де под­др­шка за по­те­гот на опо­зи­ци­ја­та, единс­тве­на­та кар­та на ко­ја, очиг­лед­но, тие и играа оче­ку­вај­ќи над­во­реш­на ин­тер­вен­ци­ја во не­до­сти­гот од под­др­шка од на­ро­дот. Се пре­це­ни ли опо­зи­ци­ја­та во прес­ме­тки­те?

Пан­дов: На се­кој по­ли­ти­чар што учес­тву­вал и сле­дел из­бо­ри му е јас­но де­ка во Ма­ке­до­ни­ја на 27 април гра­ѓа­ни­те нед­вој­бе­но и јас­но по­ка­жаа ко­ја по­ли­ти­ка ја под­др­жу­ва­ат и во ко­ја пар­ти­ја има­ат нај­го­ле­ма до­вер­ба. 200.000 гла­са раз­ли­ка е по­бе­да­та на ВМРО пред СДСМ. Кој друг по­ли­ти­чар, освен За­ев, би си доз­во­лил да не­ги­ра та­ков ре­зул­тат. Ду­ри и да има­ло жел­ба кај не­кои стру­кту­ри од над­вор да се вклу­чат во ос­по­ру­ва­ње на из­бо­ри­те, тие по за­вр­шу­ва­ње­то на гла­са­ње­то и не­го­во­то пре­бро­ју­ва­ње не­маа ар­гу­мент по­ра­ди тоа што сѐ по­ми­на во нај­до­бар ред, а ќе по­вто­рам де­ка ре­зул­та­тот е тој што ста­ва точ­ка на ка­ков би­ло сом­неж око­лу жел­ба­та на гра­ѓа­ни­те – ко­ја по­ли­тич­ка пар­ти­ја да ја во­ди др­жа­ва­та во на­ред­ни­те че­ти­ри го­ди­ни.

Кои се ва­ши­те оче­ку­ва­ња, ка­ко ќе се раз­ви­ва си­ту­а­ци­ја­та во опо­зи­ци­ја­та и  ка­ко таа со­стој­ба, што е мо­же­би и по­важ­но, ќе вли­јае врз ме­ѓу­на­род­на­та сли­ка на др­жа­ва­та?

Пан­дов: По кон­гре­сот на 11 мај, СДСМ ќе из­ле­зе уште пос­лаб и уште по­по­де­лен. Та­му ќе гле­да­ме по­дел­би на за­е­ви­сти и на бран­ко­ви­сти, ста­ри и но­ви, град­ски и сел­ски, ин­те­ле­кту­ал­ци и се­ла­ни. Ве­ру­вам де­ка ка­ко што ќе ми­ну­ва вре­ме­то, а За­ев и на­та­му ќе се ина­ти око­лу пра­те­ни­ци­те, еден по еден ќе си пре­ми­ну­ва­ат во дру­ги пар­тии. Нај­ло­гич­но ќе ми би­де де­ка ГРОМ ќе ста­не и пра­те­нич­ка гру­па. Исто мис­лам де­ка по­ра­ди апа­ти­ја­та и без­и­деј­но­ста во СДСМ, ќе би­де­ме све­до­ци на тоа це­ли оп­штин­ски ор­га­ни­за­ции да пре­ми­ну­ва­ат во дру­ги пар­тии. Тоа, се­ка­ко, не е до­бро за сли­ка­та на др­жа­ва­та. Во таа пар­ти­ја ва­жи пра­ви­ло­то де­ка нај­ви­сок ин­те­рес е лич­ни­от, па пар­ти­ски­от, па со­се­ма на крај др­жав­ни­от. Да­ли се ра­бо­те­ло за зна­ме на др­жа­ва­та, да­ли се ра­бо­те­ло за име на др­жа­ва­та, да­ли пре­диз­ви­ку­ва­ње во­ен конф­ликт во 2001 го­ди­на, тоа се лу­ѓе кои до­ка­жа­но се гри­жат за сво­јот ин­те­рес пред ин­те­ре­сот на гра­ѓа­ни­те. Пре­ку пра­ве­ње ште­та на др­жа­ва­та – ако тие мо­жат да дој­дат до власт, тоа за нив е мно­гу при­род­но од­не­су­ва­ње.

Исто­ри­ја или зош­то ни­кој ни­ко­гаш не по­ба­рал оста­вка од ан­ти­ре­жим­ски­те ли­де­ри?!

Иден­тич­на­та, фи­ктив­но скро­е­на ма­три­ца не­пре­че­но функ­ци­о­ни­ра кај ко­а­ли­ци­о­не­ри­те. И ним, во сог­лас­ност со иста­та куј­на од Би­ха­ќка, ка­ко и кај со­ци­јал­де­мо­кра­ти­те, во­ка­бу­ла­рот им е пре­полн со збо­ро­ви­те кои ја опи­шу­ва­ат сло­бо­да­та, бор­ба­та со ре­жи­мот, гро­зо­ти­ја­та на ди­кта­ту­ра­та и на ти­ра­ни­ја­та. Но, ед­на ра­бо­та оста­ну­ва да ви­си во воз­ду­хот. Хи­по­те­тич­ки, ду­ри и со­ци­јал­де­мо­кра­ти­те да се дон­ки­хот­ски бор­ци за сло­бо­да про­тив „ре­жи­мот“, ма­кар и за­мис­лен и соз­да­ден единс­тве­но во нив­ни­те лу­цид­ни умо­ви, по­втор­но по­стои еден го­лем проб­лем. За­мис­ле­те си де­ка тие на­ви­сти­на по­ве­ру­ва­ле во фил­мот за се­то тоа што го ка­жу­ва­ат и во про­тив­нич­ки­от та­бор, ма­кар фи­ктив­но, низ нив­на­та приз­ма гле­да­ат и ло­ци­ра­ат ре­жим и ди­кта­ту­ра?! Се­пак, ду­ри и до­кол­ку тие на­ви­сти­на жи­ве­ат во сво­јот фи­кти­вен свет и се­то тоа не е обич­на, без­и­деј­на бор­ба за власт со си­те средс­тва по ре­цеп­тот на Ма­ки­ја­ве­ли, ед­на ра­бо­та збо­ру­ва де­ка не­што е не­ло­гич­но, ло­шо ми­ри­са и не функ­ци­о­ни­ра на Би­ха­ќка. До­кол­ку и израс­на­ле чи­тај­ќи ги „Днев­ни­кот на мо­то­цик­ли­стот“ на Ер­не­сто Че Ге­ва­ра и „Ви­стин­ски­от Фи­дел Ка­стро“, ка­ко и ко­ја би­ло кни­га за кој би­ло ре­во­лу­ци­о­нер во све­тот, за ка­кви очиг­лед­но се за­мис­лу­ва­ат и са­ка­ат, ма­кар фи­ктив­но, да се прет­ста­ву­ва­ат, би раз­бра­ле ед­на не­ми­нов­ност – во екот на ре­во­лу­ци­ја­та, ка­ква и да е, не­при­ја­те­лот е еден и ни­кој, ни­ка­де, ни­ту на крај на умот не ба­ра оста­вка и раз­ре­шу­ва­ње на ли­де­рот. Тоа, очиг­лед­но, е во слу­чај ко­га мо­ти­ви­те на ре­во­лу­ци­о­не­ри­те се искре­ни, а не пот­тик­на­ти од пу­ста жел­ба за вра­ќа­ње на вла­ста. Од „ре­во­лу­ци­о­не­рот“ За­ев ја по­ба­раа мно­гу­ми­на, а нив­ни­от број, спо­ред нај­а­ви­те, ќе се мул­тип­ли­ци­ра на 11 мај.

Во ме­ѓу­вре­ме, не­за­вис­но од ид­ни­те че­ко­ри на пар­ти­ја­та, кои очиг­лед­но ни­ту јас­но­вид­ци­те не мо­жат да ги пред­ви­дат, ре­жи­мот, ди­кта­ту­ра­та и фа­шиз­мот ќе оста­нат да до­ми­ни­ра­ат во нив­ни­от во­ка­бу­лар, но ас­пе­ктот на не­ло­гич­но­ста и не­ар­гу­мен­ти­ра­но­ста оста­ну­ва да леб­ди со се­кој ва­ков ка­жан збор. Во те­кот на раз­го­вор, еден при­ја­тел, Евре­ин по по­тек­ло, де­но­ви­ве ка­жа го­ле­ма ви­сти­на, мно­гу таж­на за СДСМ. Те­жи­на­та на збо­рот про­из­ле­гу­ва и од не­го­ва­та на­ци­о­нал­ност и гор­ко­то искус­тво што не­го­ви­от на­род го иску­си низ исто­ри­ја­та. Тој из­ја­ви:

„Де­не­ска збо­ру­ваш за фа­ши­зам и за ре­жим, а утре и за­ду­тре по­втор­но збо­ру­ваш за фа­ши­зам и за ре­жим!? Не­воз­мож­но, ако има фа­ши­зам и ре­жим, де­не­ска збо­ру­ваш, а утре те не­ма!“

(Пишува: Љупчо Цветановски | Фото: Република
(Текст објавен во 88. број на неделникот „Република“, 9.05.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.