| четврток, 6 декември 2018 |

Дејан Пројковски: В сабота ќе се отвори нов театарски дом на цела Европа

Лу­ѓе­то од те­а­три­те од зем­ји со го­ле­ми тра­ди­ции зна­ат кол­ку е ре­тка мож­но­ста да се отво­ри ед­на ва­ква згра­да. Мис­лам де­ка и ан­самб­лот ја но­си таа енер­ги­ја, спло­те­ност, ко­ја ја има­ме се­га во прет­ста­ва­та. До­а­ѓа вре­ме­то ко­га ра­бо­ти­те ќе за­ви­сат од нас. Има­ме тех­но­ло­ги­ја ко­ја нѐ ста­ва во де­сет­те во­деч­ки те­а­три во Евро­па, ве­ли во ин­терв­ју­то за „Ре­пуб­ли­ка“ ре­жи­се­рот Прој­ков­ски

Dejan Projkovski (4)

Дејан Пројковски

Со пре­ми­е­ра­та на „Веч­на­та ку­ќа“ в са­бо­та офи­ци­јал­но поч­ну­ва ре­пер­то­а­рот на Ма­ке­дон­ски­от на­ро­ден те­а­тар (МНТ) во но­ви­от об­јект. Освен три­те пре­ми­е­ри, на 7, 8 и на 9 де­кем­ври, прет­ста­ва­та ќе се игра уште де­вет па­ти во де­кем­ври, а од ја­ну­а­ри МНТ поч­ну­ва со ре­до­вен ре­пер­то­ар.

Око­лу 150 лу­ѓе беа вклу­че­ни во дол­го­о­че­ку­ва­на­та прет­ста­ва, а од нив по­ло­ви­на се акте­ри. Ин­те­рес­но е што во прет­ста­ва­та акте­рот То­ни Ми­хај­лов­ски прв­пат игра за­ед­но со сво­јот син Але­ксан­дар, а Ва­сил Ши­шков го игра ли­кот на сво­јот та­тко, бар­дот на ма­ке­дон­ско­то глу­ми­ште Ри­сто Ши­шков. Си­те се сог­лас­ни де­ка тоа е ед­на од нај­по­трес­ни­те сце­ни во прет­ста­ва­та. В са­бо­та ќе има спе­ктакл на сце­на­та во ви­стин­ска смис­ла на збо­рот. На пре­ми­е­ри­те ќе има го­сти од 40 те­а­три од Евро­па. Пред пре­ми­е­ра­та раз­го­ва­рав­ме со Де­јан Прој­ков­ски, ре­жи­се­рот на „Веч­на ку­ќа“. Те­стот е на Јор­дан Плев­неш, кој по па­у­за од 30 го­ди­ни по­втор­но се игра на сце­на­та на Ма­ке­дон­ски­от на­ро­ден те­а­тар (МНТ).

Мис­ли­те ли де­ка со пре­ми­е­ра­та ќе ја за­вр­ши­те оди­се­ја­та на но­ва­та сце­на на МНТ или, на­про­тив, поч­ну­ва­те но­во па­ту­ва­ње?

Прој­ков­ски: Мис­лам де­ка поч­ну­ва­ме но­во па­ту­ва­ње. Ова го збо­ру­вам од по­зи­ци­ја на умет­нич­ки ди­ре­ктор. Се­га МНТ има го­ле­ма мож­ност што тре­ба да ја иско­ри­сти­ме и да на­пра­ви­ме сопс­твен те­а­тар­ски иден­ти­тет. Мож­но­сти­те што ги ну­ди сце­на­та, ус­ло­ви­те во кои ра­бо­ти­ме. Нај­важ­на е по­зи­ци­ја­та од ко­ја се­га ние мо­же­ме да го соз­да­ва­ме тој те­а­тар­ски уни­вер­зум. Го­ле­ма, клуч­на шан­са ни е да­де­на да го про­нај­де­ме сво­јот те­а­тар­ски иден­ти­тет и да се про­фи­ли­ра­ме ка­ко спе­ци­фич­на на­ци­о­нал­на те­а­тар­ска ку­ќа. Со­ра­бот­ни­ци­те од странс­тво се во­о­ду­ше­ве­ни и шо­ки­ра­ни од спе­ци­фич­но­ста на ја­зи­кот на прет­ста­ва­та, кол­ку е тој на­ци­о­на­лен, наш, а кол­ку го но­си уни­вер­зал­но­то во се­бе. Мис­лам де­ка во таа на­со­ка тре­ба да се дви­жи МНТ и да се раз­ви­ва ка­ко кос­мо­по­лит­ски те­а­тар. Има­ме нај­а­ве­но по­ве­ќе од 40 го­сти од раз­лич­ни на­ци­о­нал­ни те­а­три и фе­сти­ва­ли, кои до­а­ѓа­ат утре и во си­те на­ред­ни пре­ми­е­ри. В са­бо­та ќе се отво­ри нов те­а­тар­ски дом во це­ла Евро­па. Лу­ѓе­то од те­а­три­те од зем­ји со го­ле­ми тра­ди­ции зна­ат што зна­чи тоа и зна­ат кол­ку е ре­тка мож­но­ста да се отво­ри ед­на ва­ква згра­да. Мис­лам де­ка и ан­самб­лот ја но­си таа енер­ги­ја, спло­те­ност, ко­ја­што ја има­ме се­га во прет­ста­ва­та. Се­га до­а­ѓа вре­ме­то ко­га ра­бо­ти­те за­ви­сат од нас. Има­ме тех­но­ло­ги­ја ко­ја нѐ ста­ва во де­сет­те во­деч­ки те­а­три во Евро­па. След­ни­те го­ди­ни се го­ди­ни­те ко­га прв­пат ќе има­ме про­фи­ли­ра­но на­ци­о­на­лен те­а­тар што е мно­гу важ­но за си­те нас. Важ­но е за на­ци­о­нал­ни­от те­а­тар, но и за аван­гард­ни­от те­а­тар.

Интервјуто со Дејан Пројковски може да го прочитате во новиот број на неделникот „Република“, кој излезе денеска, 6 декември.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.

Top