Моќ­ни­те же­ни на македонската театарска сце­на

Те­а­тар­ски пре­ми­е­ри, го­сту­ва­ња над­вор од зем­ја­ва, на­гра­ди, ме­на­џи­ра­ње на но­ва те­а­тар­ска сце­на – тоа е тоа со што мо­же да се по­фа­лат ма­ке­дон­ски­те актер­ки во 2012 година.  Вчера ги објавивме пет­ми­на­та акте­ри што имаа ус­пеш­на 2012 го­ди­на. Денес на ред се актер­ки­те.

Бил­ја­на Бе­ли­ча­нец – Але­ксиќ
Минатата година ја зе­де на­гра­да­та на фе­сти­ва­лот „Вој­дан Чер­но­дри­ски“ за нај­до­бра жен­ска уло­га, за Са­ра Глем­бај во прет­ста­ва­та „Ге­не­ти­ка на ку­чи­ња­та“, ко­ја на при­леп­ски­от фе­сти­вал бе­ше прог­ла­се­на за нај­до­бра прет­ста­ва. Од­лич­но се снај­де во уло­га­та на Ифге­ни­ја од Ма­ке­до­ни­ја во прет­ста­ва­та „Ар­хе­ла­ос се вра­ќа на Бал­ка­нот“, прет­ста­ва што пр­во ја ви­дов­ме на „Сто­би“, по­тоа на „Охрид­ско ле­то“ и на крај на сце­на­та на Драм­ски те­а­тар. За не­полн ме­сец по­доц­на се по­ја­ви и во но­ва­та прет­ста­ва „Вр­те­ле­шка“.  Освен пре­ми­е­ри­те, ја гле­да­ме во по­ве­ќе прет­ста­ви, ка­ко на сце­на­та на ма­тич­ни­от те­а­тар, та­ка и на дру­ги­те те­а­тар­ски сце­ни, а мо­мент­но се под­го­тву­ва за но­ва­та уло­га во „Со­лун­ски па­тр­дии“.
– Факт е де­ка 2012 го­ди­на ми е ед­на од најп­лод­ни­те про­фе­си­о­нал­ни го­ди­ни во мо­ја­та 19-го­диш­на ка­ри­е­ра. Бев при­сут­на во ме­ди­у­ми­те ка­ко глас, бев актив­на и кре­а­тив­на на те­а­тар­ска­та сце­на­та. Ми се слу­чи­ја не­кол­ку пре­ми­е­ри, но, се­пак, нај­го­лем пе­чат во ка­ри­е­ра­та ми оста­ви Са­ра од „Ге­не­ти­ка на ку­чи­ња­та“, за ко­ја и до­бив на­гра­да на „Вој­дан Чер­но­дрин­ски“. Не за­и­грав на филм, но кај нас сѐ уште ко­га ста­ну­ва збор за до­би­ва­ње жен­ска уло­га на филм е све­де­но на сре­ќа.Тре­ба да се на­ме­стат коц­ки­те. Но, не гу­бам на­деж де­ка ќе се по­ја­вам и на филм­ско­то плат­но – ве­ли Бе­ли­ча­нец – Але­ксиќ.

Га­бри­е­ла Пе­тру­шев­ска
Оваа актер­ка го игра­ше фран­цу­ски­от кон­зул Да­вид во те­а­тар­ска­та прет­ста­ва „Трав­нич­ка хро­ни­ка“, пос­лед­на­та пре­ми­е­ра на Би­тол­ски­от те­а­тар. Со лес­но­ти­ја се транс­фор­ми­ра­ше во ма­шки лик, што по­себ­но ја фас­ци­ни­ра­ше пуб­ли­ка­та. На„ Охрид­ско ле­то“ ја ви­дов­ме во уло­га на кра­ли­ца­та Мар­га­ре­та во прет­ста­ва­та Хе­нри Ше­сти. Фе­сти­вал­ско­то жи­ри на фе­сти­ва­лот „Ри­сто Ши­шков“ во ни­за­та из­во­нред­ни кре­а­ции ја изд­вои ток­му неј­зи­на­та уло­га во оваа прет­ста­ва, ко­ја бе­ше на­гра­де­на ка­ко нај­до­бра прет­ста­ва во це­ли­на. Таа прет­ста­ва на фе­сти­ва­лот „Све­тот за Гло­бус“ ја кре­на на но­зе пуб­ли­ка­та во те­а­та­рот „Гло­бус“ во Лон­дон. На фе­сти­ва­лот „Вој­дан Чер­но­дрин­ски“ пуб­ли­ка­та ја ви­де во „Виш­но­ва­та гра­ди­на“, прет­ста­ва со ко­ја поч­на и не­де­ла­та на Би­тол­ски те­а­тар во Скоп­је, ко­га Га­бри­е­ла Пе­тру­шев­ска ја гле­дав­ме и во „Ја­не За­дро­газ“, „Опас­ни вр­ски“, „Хе­нри Ше­сти“. На анкетата која ја спроведовме на Фејсбук, Габриела Петрушевска собра најмногу гласови за најуспешна актерка во 2012 година.

– Тоа што го по­са­ку­ваш, си­гур­но, ќе го нај­деш по па­тот.  2012 го­ди­на ме на­гра­ди со мно­гу уба­ви чув­ства што ме ис­пол­ну­ва­ат и ка­ко чо­век и ка­ко актер – ко­мен­ти­ра Пе­тру­шев­ска.

Таа ка­ко нај­ин­те­рес­но искус­тво го од­вои па­ту­ва­ње­то во Лон­дон, ка­де што по­себ­но вни­ма­ние прив­ле­че прет­ста­ва­та „Хе­нри Ше­сти“.

– Зна­ев де­ка не­ма да се по­сра­ми­ме ко­га ќе оти­де­ме та­му. Но, тој пре­чек што го имав­ме, таа ат­мо­сфе­ра, таа ре­ак­ци­ја на пуб­ли­ка­та е не­што што се слу­чу­ва ед­наш во жи­во­тот. Одев по мо­јот врв, се на­де­вам ќе има уште мно­гу вр­во­ви за ме­не и за акте­ри­те што си ја са­ка­ат ра­бо­та­та – до­да­ва таа.

Је­ле­на Жу­гиќ
Во неј­зи­на­та би­о­гра­фи­ја ќе оста­не за­пи­ша­но де­ка во 2012 го­ди­на таа е пр­ва­та ме­на­џер­ка на Те­а­та­рот на ко­ме­ди­ја­та. Актер­ка­та од­лич­но се снај­де во уло­га на ди­ре­ктор­ка на оваа ин­сти­ту­ци­ја. На сце­на­та на Драм­ски те­а­тар се по­ја­ви во прет­ста­ва­та „Ге­не­ти­ка на ку­чи­ња­та“, спо­ред­на уло­га, за ко­ја бе­ше на­гра­де­на на фе­сти­ва­лот „Вој­дан Чер­но­дрин­ски“. Има­ше и го­сту­ва­ње во Ки­ев на де­но­ви на ма­ке­дон­ска­та кул­ту­ра со „Але­ксан­дар“. Се под­го­тву­ва за уло­га­та на Фа­ри­ме во „Со­лун­ски па­тр­дии“.

– 2012 го­ди­на бе­ше се­ри­оз­на пре­сврт­ни­ца за ме­не. Од ед­но вле­гов во не­што со­се­ма дру­го. Од ком­фо­рен умет­ник, кој се гри­жи за сво­ја­та уло­га и за прет­ста­ва­та во ко­ја игра, се­га се гри­жам од ко­не­цот на фу­ста­нот, из­бо­рот на текст, про­даж­ба на кар­ти до офор­му­ва­ње ан­самбл… Ова бе­ше го­лем пре­диз­вик за ме­не и, на не­кој, на­чин са­мо­о­ткри­ва­ње. Открив не­кои ка­ра­кте­ри­сти­ки кај се­бе за кои и јас не бев свес­на де­ка ги имам. Не е лес­но да си чо­век за сѐ. Сѐ уште сум ци­мер, не­ма­ме свои чо­веч­ки ре­сур­си, свој мар­ке­тинг, свое фи­нан­си­ско од­де­ле­ние… Но, ужи­вам во се­то тоа. По­се­бен адре­на­лин и бла­го­род­но чув­ство е да­ва­ње­то шан­са на мла­ди лу­ѓе да трг­нат по па­тот на сво­ја­та ка­ри­е­ра. И, се­ка­ко, актерс­тво­то не е за­по­ста­ве­но. Со „Ге­не­ти­ка на ку­чи­ња­та“ зе­мав на­гра­да. Тоа е нај­до­бра­та прет­ста­ва го­ди­на­ва, ко­ја зас­лу­жу­ва да из­ле­зе над­вор од на­ши­те гра­ни­ци. Ја имав­ме 147. из­вед­ба на прет­ста­ва­та „Умри ма­шки“… Ед­но­став­но, по­са­ку­вам и ус­пеш­на 2013 го­ди­на, да би­де ол­ку плод­на и ус­пеш­на – ве­ли Жу­гиќ.

Ни­на Де­ан
Таа е но­сеч­ки лик во Те­а­та­рот на ко­ме­ди­ја­та. Неј­зи­но­то ус­пеш­но про­би­ва­ње во актер­ски­от свет е до­вол­на при­чи­на таа да се нај­де на на­ша­та ли­ста. Има­ше две пре­ми­е­ри на сце­на­та на овој те­а­тар „Ах љу­бов мо­ја“и „За се­ко­го има по ед­на…“. Го­ди­на­ва  до­би ре­ше­ние за вра­бо­ту­ва­ње во но­во­о­тво­ре­ни­от те­а­тар, но ја ви­дов­ме и на пре­ми­е­ри на дру­ги те­а­тар­ски сце­ни. Во МНТ до­би уло­га во „Жи­во­тот на Мо­ли­ер“, ка­де што Ни­на фас­ци­ни­ра со од­лич­на­та игра, ра­мо до ра­мо со го­ле­ми­те и искус­ни актер­ски ими­ња. Најм­ла­ди­те, пак, ја за­поз­наа пре­ку уло­га­та во прет­ста­ва­та „Вол­шеб­ни­кот од Оз“.

– Сѐ што еден млад aка­тер по­са­ку­ва да му се слу­чи, ме­не ми се слу­чи во 2012 го­ди­на. Се­ка­ко де­ка ми е мно­гу дра­го вра­бо­ту­ва­ње­то во Те­а­та­рот на ко­ме­ди­ја­та, но ка­ко мно­гу убав спо­мен ќе ми оста­не пре­ми­е­ра­та на „Жи­во­тот на Мо­ли­ер“, прет­ста­ва, ко­ја ми е мно­гу дра­га. Имав три комп­лет­но раз­лич­ни уло­ги – ед­на драм­ска и две уло­ги во ко­ме­ди­ја, но со со­се­ма раз­лич­ни ли­ко­ви. Се на­де­вам де­ка след­на­та го­ди­на ќе ми би­де уште по­ус­пеш­на од оваа, се­ка­ко, ако не дој­де крај на све­тот – ве­ли Ни­на.

Је­ле­на Јо­ва­но­ва
Ма­ла, но сла­тка уло­га во фил­мот „Во зем­ја­та на крв и на мед“ на Ан­џе­ли­на Џо­ли што ма­ке­дон­ска­та пре­ми­е­ра ја има­ше на по­че­то­кот на го­ди­на­та. Ја ви­дов­ме во „Фир­ма“ на Не­ла Ви­то­ше­виќ, ка­ко и во „Кој се пла­ши од Вир­џи­ни­ја Вулф“ на сце­на­та на МНТ, ка­де што игра и во но­ва­та прет­ста­ва­та „Де­ка­ме­рон“. На сце­на­та во род­ни­от Штип ја фас­ци­ни­ра­ше пуб­ли­ка­та со уло­га­та во „Ха­са­на­ги­ни­ца“:
– 2012 ме на­пра­ви по­бо­га­та со искус­тва,по­бо­га­та со лу­ѓе, по­бо­га­та со сни, по­хра­ба­ра во меч­та­е­ње­то и на па­тот за нив­но ја­ве. Со Си­ни­ша, Сен­ко, Вес­на и со Игор се „пла­шев­ме од жи­во­тот“, со Не­ла Ви­то­ше­виќ и со „Фир­ма“ се со­о­чу­вав­ме со на­ши­те стра­во­ви,  ја ба­рав­ме прав­да­та со Дра­га­на Ми­ло­шев­ска во „Ха­са­на­ги­ни­ца“ во штип­ски­от те­а­тар, а со Ан­џе­ли­на Џо­ли и со фа­ми­ли­ја­та од „Во зем­ја­та на крв и на мед“ осво­ив­ме две на­гра­ди на Бер­лин­ски­от филм­ски фе­сти­вал и про­дол­жив­ме да кра­де­ме сло­бод­но вре­ме за да се ви­ди­ме. Имав­ме и пре­ми­е­ра во Ми­ле­ни­ум – за ова веч­но сум му бла­го­да­ра­на на ди­ре­кто­рот Зла­тко Сте­вков­ски. Нај­дов нов дру­гар, со­јуз­ник за но­ви под­ви­зи со нај­до­бра­та Та­ња Ко­кев, оста­нав и ќе оста­нам ло­јал­на на мо­ја­та ма­тич­на ку­ќа МНТ, ко­ја има­ше ус­пеш­на со­ра­бо­тка со Те­а­та­рот за де­ца и за мла­дин­ци со „Де­ка­ме­рон“, поч­нав мно­гу но­ви ра­бо­ти, чи­и­што зре­ли пло­до­ви се на­де­вам де­ка ќе ги со­бе­рам годинава. И ка­ко мај­ка со мно­гу де­ца, ко­га би ја пра­ша­ле кое ѝ е нај­са­ка­но и не­ма да мо­же да ви изд­вои ни ед­но,та­ка и јас не би мо­же­ла да изд­во­јам, се­то ова е спо­мен од 2012 го­ди­на и инс­пи­ра­ци­ја за уште по­ус­пеш­на 2013.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.