Вишка, Лилиќ, Ристановски, Коцев, Михајловски – актерски успеси во 2012

Кои се актерите кои ја одбележаа 2012 година? Ус­пеш­на го­ди­на во фил­мот, ус­пеш­на го­ди­на за акте­ри­те. Од­во­ив­ме пет aктери и пет актерки кои имаат најголем успех минатата година. Се раководевме по го­ле­ми уло­ги што ги ос­тва­ри­ле, на­гра­ди за тие уло­ги и за про­е­кти­те на кои ра­бо­те­ле, ус­пе­хот над­вор од гра­ни­ци­те на Ма­ке­до­ни­ја.

Ви­сар Ви­шка
Фановите на Фејсбук страницата на Република на крајот на 2012 година имаа можност да гласаат кој е најдобриот актер и која е најдобрата актерка од листите кои ние ги објавивме. Го избраа Висар Вишка за најдобар актер во годината што измина. Актерот Висар Вишка објави видео, микс од неговите филмски улоги кое покажува само една од причините поради кое го одбравме да биде меѓу петте најдобри.

Отка­ко се свр­ши со во­ди­тел­ка­та Еле­на Ми­те­ва, Ви­сар Ви­шка се по­ја­ви на пре­стиж­ни­от филм­ски фе­сти­вал во Мон­тре­ал. Фил­мот „Шан­гај џип­си“ во кој игра глав­на уло­га, ја до­би на­гра­да­та за сце­на­рио во офи­ци­јал­на­та кон­ку­рен­ци­ја.  Во сло­ве­неч­ки­от филм Ви­сар ја игра глав­на­та уло­га, Лу­тви­ја Бел­мон­до Мир­га, ци­ган­ски „крал“, кој ре­ша­ва да на­пра­ви свое ци­ган­ско се­ло, кое го име­ну­ва Шан­гај. Ток­му со овој филм поч­на го­ди­наш­но­то из­да­ние на Фе­сти­ва­лот на европ­ски филм „Си­на­дејс 2012“, а има­ше пре­ми­е­ра и во Љуб­ља­на, Ма­ри­бор и во Са­ра­е­во. На те­а­тар­ска­та сце­на се по­ја­ви во пос­лед­но­то те­а­тар­ско ос­тва­ру­ва­ње на ре­жи­се­рот Вла­до Цве­та­нов­ски, „Жи­во­тот е сон“. Во оче­ку­ва­ње е на пре­ми­е­ри­те на про­е­кти­те – ани­ми­ран и кра­ток филм, кои ги ра­бо­тел со не­го­ви­от при­ја­тел Го­це Цве­та­нов­ски.

– Мно­гу ми е дра­го што по тол­ку го­ди­ни за­и­грав на сце­на­та на МНТ ка­ко актер вра­бо­тен во оваа ку­ќа, во прет­ста­ва­та на Вла­до Цве­та­нов­ски, кој, за жал, пре­ра­но за­ми­на. По­себ­но ми е дра­го што со не­го го имав и пр­ви­от про­ект на сце­на­та на Драм­ски те­а­тар пред 15 го­ди­ни. Нај­го­ле­ма ра­бо­та што ми се слу­чи­ла во жи­во­тот е пре­ми­е­ра­та на нај­ска­пи­от сло­ве­неч­ки филм „Шан­гај џип­си“ во кој играм глав­на уло­га. Бев на еден од нај­го­ле­ми­те свет­ски филм­ски фе­сти­ва­ли во Мон­тре­ал и бев пре­сре­ќен што тој филм вле­зе во кон­ку­рен­ци­ја за на­гра­да. Тоа што до­бив­ме ед­на од тие на­гра­ди по­ка­жа де­ка со љу­бов и истрај­ност во ра­бо­та­та мо­же да се до­стиг­нат се­ка­кви вр­во­ви – ве­ли Ви­шка.

Де­јан Ли­лиќ
Тој е акте­рот што лани ја прет­ста­ви Ма­ке­до­ни­ја на цр­ве­ни­от ки­лим во Ве­не­ци­ја со не­го­ва­та од­лич­на игра во ру­ски­от филм „Из­ме­на“. Ре­жи­се­рот на фил­мот во кој глав­на­та уло­га ја тол­ку­ва ток­му ма­ке­дон­ски­от актер, из­ја­ви де­ка Ли­лиќ е ви­стин­ски­от из­бор. Фил­мот бе­ше но­ми­ни­ран за на­гра­да­та „Зла­тен лав“, а има­ше и од­лич­на пре­ми­е­ра во Ру­си­ја. И, се­ка­ко, Ли­лиќ по­втор­но се нај­де ка­ко ед­на од глав­ни­те ѕвез­ди на цр­ве­ни­от ки­лим. Сле­ду­ва уште еден ус­пех по­вр­зан со Ру­си­ја. Во рам­ки­те на „Охрид­ско ле­то“ го игра­ше Ро­мео во „Ро­мео и Ју­ли­ја“, ма­ке­дон­ско-ру­ска прет­ста­ва, а бе­ше оди­гра­на и во те­а­та­рот „Ве­ра Ко­ме­сар­жев­ска­ја“ во Санкт Пе­тер­бург. Са­ла­та бе­ше пре­тес­на да ги со­бе­ре си­те тие што са­каа да ја ви­дат прет­ста­ва­та. Ко­мен­та­ри­те беа де­ка Ли­лиќ е нај­до­бри­от Ро­мео што го ви­де­ле Ру­си­те. На до­маш­на­та сце­на го ви­дов­ме и во прет­ста­ва­та „Ге­не­ти­ка на ку­чи­ња­та“, а за не­го­ва­та од­лич­на актер­ска игра го­во­ри на­гра­да­та „Вој­дан Чер­но­дрин­ски“ за нај­до­бра епи­зод­на уло­га. Има­ше и го­сту­ва­ња со „Хам­лет“ на денови на македонската култура во Марибор и Лече и во Киев со „Але­ксан­дар“, од ка­де што при­стиг­ну­ваа по­зи­тив­ни ко­мен­та­ри за актер­ска­та еки­па пред­во­де­на ток­му од не­го. Притоа во ниту еден момент не го запостави менаџирањето на театарската куќа во која е директор –МНТ. Се појави и во два дела од „Скопје ремикс“.

-Сѐ уште имам да живеам, сѐ уште се чувствувам млад, сѐ уште имам што да и дадам и подарам на публиката. Затоа не сметам дека 2012 е најуспешната година во мојата кариера, но дефинитивно е плодна и успешна година. Тоа што ми се случуваше во 2012 година не значи дека е врвот во мојата кариера. Некогаш договорите и контактите направени оваа година можат да донесат многу во наредните две-три години кои ќе те остварат и како актер и како менаџер, и како човек. Во 2012 година се случија многу работи, многу работи научив, осознав и созреав како човек. Учејќи ги работите треба дозволиш да осозрееш – вели Лилиќ.

Тој не одвои ниту една од овие работи кои му се случија во годината која изминува. Вели, драго ми е што видов кои ми се вистинските пријатели и во добро и во зло.

Ни­ко­ла Ри­ста­нов­ски
„Зве­ри­њак“ (Ѕве­рил­ник), „Бал­ка­нот не е мр­тов“,„ Жи­во­тот на Мо­ли­ер, „Оди­сеј“ – ова се дел од при­чи­ни­те што Ни­ко­ла Ри­ста­нов­ски вле­зе во ли­ста­та на нај­ус­пеш­ни акте­ри во 2012 го­ди­на. Ги со­бра на­гра­ди­те на до­маш­ни­те фе­сти­ва­ли „Ри­сто Ши­шков“ и „Вој­дан Чер­но­дрин­ски“ за уло­га­та на Мо­ли­ер во прет­ста­ва­та „Жи­во­тот на Мо­ли­ер“. Филм­ски­от фе­сти­вал во Ниш му до­де­ли спе­ци­јал­но приз­на­ние за нај­до­бар стран­ски актер за уло­га­та во срп­ски­от филм „Ѕве­рил­ник“, кој ма­ке­дон­ска­та пуб­ли­ка има­ше мож­ност да го ви­ди во рам­ки­те на фе­сти­ва­лот „Си­на­дејс“.  Пуб­ли­ка­та на „Бра­ќа Ма­на­ки“ пре­ми­ер­но го ви­де фил­мот „Бал­ка­нот не е мр­тов“. Дел е од нај­го­ле­ми­от ко­про­дук­ци­ски про­ект во ре­ги­о­нов, те­а­тар­ска­та прет­ста­ва­та „Оди­сеј“ во ре­жи­ја на Але­ксан­дар По­пов­ски, по текст на  Го­ран Сте­фа­нов­ски.

Го пра­шав­ме акте­рот од МНТ што е тоа што му е нај­дра­го од мно­гу­те ра­бо­ти што му се слу­чи­ја во 2012 година:
– Ќе би­дам кра­ток. Не слу­чај­но. Нај­важ­но­то не­што што му се слу­чи на те­а­та­рот оваа се­зо­на е „Жи­во­тот на Мо­ли­ер“ и не­го­ва­та тру­па во МНТ… ете та­ка, јас со­се­ма суб­је­ктив­но гле­дам на не­кои важ­ни ра­бо­ти оваа го­ди­на. Не­под­нос­ли­во ми е ми­ло што сум на мо­ја­та до­маш­на сце­на и што не­по­греш­ли­во се раз­би­ра­ме со пуб­ли­ка­та. Сѐ дру­го е, се­пак, са­мо поз­ла­та.

Са­шко Ко­цев
Му љу­бо­мо­рат по­го­лем број од Ма­ке­дон­ци­те по­ра­ди сце­на­та во Охрид­ско Езе­ро во ко­ја друш­тво му пра­ви топ-мо­дел­ка­та Ка­та­ри­на Ива­нов­ска.  Ја има­ше сво­ја­та пр­ва глав­на уло­га во еден од најг­ле­да­ни­те ма­ке­дон­ски фил­мо­ви „Тре­то по­лу­вре­ме“ на ре­жи­се­рот Дар­ко Ми­трев­ски. Фил­мот со фуд­ба­ле­рот Ко­ста,  кој пре­ми­е­ра­та ја има­ше во рам­ки на фе­сти­ва­лот „Бра­ќа Ма­на­ки“ во Би­то­ла, а по­доц­на и во Скоп­је, е ма­ке­дон­ски­от кан­ди­дат за но­ми­на­ци­ја за „Оскар“. Са­шко се по­ја­ву­ва на го­ле­ми­те плат­на низ све­тот. Не гу­бе­ше вре­ме, вед­наш поч­на со сни­ма­ње на но­ви­от филм на Сто­ле По­пов, „До бал­чак“, кој би тре­ба­ло да ја има сво­ја­та пре­ми­е­ра го­ди­нава. Те­а­тар­ска­та сце­на бе­ше мал­ку за­по­ста­ве­на, не го ви­дов­ме во не­ко­ја но­ва го­ле­ма уло­га во не­го­ва­та ма­тич­на ку­ќа МНТ, но го ви­дов­ме во прет­ста­ва­та „Фир­ма“ на не­за­вис­ни­от те­а­тар „Вон­дер­ленд“. Го гле­дав­ме ка­ко стен­дап-ко­ми­чар, во­ди­тел на „Злат­на бу­ба­ма­ра“, а 2012 го­ди­на освен на про­фе­си­о­на­лен план е не­го­ва го­ди­на и на при­ва­тен план –за­про­су­ва­ње на де­вој­ка­та пред пол­на Уни­вер­зал­на са­ла, свад­ба…

Са­шко се сог­ла­су­ва со на­ша­та кон­ста­та­ци­ја де­ка 2012 е ед­на од нај­ус­пеш­ни­те го­ди­ни во не­го­ва­та ка­ри­е­ра.

– Сло­бод­но и од­го­вор­но мо­жам да ка­жам –да! А, би­деј­ќи про­фе­си­о­нал­но­то че­сто ште­ти и од­зе­ма од при­ват­но­то, мно­гу сум сре­ќен што го из­бег­нав и ете ус­пе­си и среќ­ни мо­мен­ти имам и во при­ват­ни­от жи­вот – ве­ли Са­шко.

На пра­ша­ње­то што од тоа што му се слу­чу­ва­ше му е нај­дра­го, ни ре­че:
– Јас ја имам бо­ле­ста на се­кој актер, па си­те про­е­кти ми се дра­ги. Би ги изд­во­ил са­мо по­го­ле­ми­те: пре­ми­е­ра на ед­на од по­дра­ги­те прет­ста­ви „Фир­ма“, уште ед­на ус­пеш­на „Злат­на бу­ба­ма­ра“, че­ти­ри­ме­сеч­но­то сни­ма­ње на фил­мот „До бал­чак“ на Сто­ле По­пов, кој ќе има пре­ми­е­ра в го­ди­на, пре­ми­е­ра­та на „Тре­то по­лу­вре­ме“, од­лич­ни­от стен­дап-на­стап во Бел­град … и вен­ча­вка­та.
Акте­рот, кој за се­бе ве­ли де­ка е мно­гу са­мо­кри­ти­чен, се на­де­ва де­ка во 2013 го­ди­на нај­е­фи­кас­но и нај­без­бол­но ќе си ги ис­пра­ви гре­шки­те од 2012 го­ди­на.

 Tо­ни Ми­хај­лов­ски
Филм­ски пер­и­од за То­ни Ми­хај­лов­ски. 2012, ве­ро­јат­но, е не­го­ва­та најп­лод­на го­ди­на во пос­лед­ни­ов пер­и­од. По ус­пеш­на­та игра во срп­ски­от филм „Па­ра­да“, филм­ски­от фе­сти­вал во Ниш му до­де­ли на­гра­да за стран­ски актер. „Па­ра­да“ ја има­ше ма­ке­дон­ска­та пре­ми­е­ра, а Ми­хај­лов­ски го ви­дов­ме во уште ед­на филм­ска уло­га – во фил­мот на Дар­ко Ми­трев­ски „Тре­то по­лу­вре­ме“. Сни­ма­ше со Сто­ле По­пов, мо­мент­но ра­бо­ти на филм со Дра­ган Бје­ло­гр­лиќ , „Спо­ме­ни­кот на Мајкл Џе­ксон“, а во Би­то­ла сни­ма­ше тур­ски се­рии. Ра­бо­ти и на но­ва те­а­тар­ска прет­ста­ва со ко­ја се враќа во не­ко­гаш­на­та не­го­ва ма­тич­на ку­ќа МНТ.

Ми­хај­лов­ски ве­ли де­ка на се­ко­ја ра­бо­та се ра­ду­ва ед­на­кво кол­ку што и се пла­ши од неа.
– Па, се­пак, не­скром­но ќе ка­жам де­ка ве­ри­фи­ка­ци­ја­та на ра­бо­ти­те е нај­дра­га. На­гра­да­та во Ниш за нај­до­бар стран­ски актер ми е нај­дра­га од тоа што ми се слу­чу­ва­ше го­ди­на­ва. А, нај­у­ба­во ми бе­ше на сни­ма­ња­та на си­те овие про­е­кти. По­крај сѐ, те­а­та­рот е мо­ја­та нај­го­ле­ма љу­бов и пре­диз­вик и тоа што најм­но­гу го са­кам ќе дој­де во ја­ну­а­ри в го­ди­на – ве­ли искус­ни­от ма­ке­дон­ски актер.

Кои актерки влегоа во топ пет изборот на Република? Актерките и нивните успеси во 2012 година ќе бидат објавени утре.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.