Димитриев: ВМРО–ДПМНЕ стана движење

Кој е Емил Ди­ми­три­ев? Јав­но­ста Ве поз­на­ва од ме­ди­ум­ски­те на­ста­пи во Ми­ни­стерс­тво­то за од­бра­на. Се­пак, не сте тол­ку ме­ди­ум­ски за­ста­пе­ни кол­ку дру­ги ви­со­ки прет­став­ни­ци на ВМРО-ДПМНЕ.
Димитриев: Ни­ко­гаш не се во­дам од тоа де­ка мо­ра да го има чо­век во ме­ди­у­ми­те, по се­ко­ја це­на, ту­ку са­мо ко­га има не­што да се со­оп­шти, ко­га тоа е, на­ви­сти­на, по­треб­но. Вни­ма­ни­е­то на јав­но­ста е не­што што тре­ба да се до­бие и здо­бие со ма­ко­трп­на ра­бо­та и со ос­тва­ру­ва­ње де­ла, со из­град­ба на трај­ни вред­но­сти, кои го зас­лу­жу­ва­ат вни­ма­ни­е­то на јав­но­ста. Тоа го пра­ват и дру­ги­те лу­ѓе од ВМРО-ДПМНЕ, но спо­ред­бе­но мо­е­то по­ма­ло при­сус­тво во јав­но­ста, мо­же­би, се дол­жи и на при­ро­да­та на ра­бо­та­та, нор­мал­но е да се по­екс­по­ни­ра­ни ми­ни­стри­те од за­ме­ни­ци­те без раз­ли­ка на ан­гаж­ма­нот во ин­сти­ту­ци­ја­та и спе­ци­фич­но­ста на ре­со­рот во кој сум пет го­ди­ни, ко­ја не тол­ку че­сто има јав­ни на­ста­ни во мир­но­вре­мен­ска си­ту­а­ци­ја.
Скром­но­ста е не­што што ка­ко ка­ра­кте­ри­сти­ка се­ко­гаш сме­там де­ка е доб­лест, тоа е не­што што ка­ко нас­ледс­тво го здо­бив од мо­и­те ро­ди­те­ли, и за­тоа сме­там де­ка по мал­ку е неб­ла­го­дар­но чо­век да го­во­ри за се­бе. Оста­вам за лич­но­ста да го­во­ри тоа што ка­ко тра­га го оста­ва­ме зад се­бе ка­ко и мис­ле­ње­то на лу­ѓе­то што ме поз­на­ва­ат.

Но тоа што ме пра­ви осо­бе­но ис­пол­нет ка­ко лич­ност е мо­е­то се­мејс­тво, за­тоа би ре­кол де­ка сум сре­ќен та­тко и за­ед­но со мо­ја­та со­пру­га са­ка­ме на­ши­от син да го израс­не­ме во до­бра и ква­ли­тет­на се­меј­на сре­ди­на, да го на­у­чи­ме на до­бри­те вред­но­сти во жи­во­тот, на со­ли­дар­но­ста, на ху­ма­но­ста ка­ко ка­ра­кте­ри­сти­ки и на по­чи­ту­ва­ње­то на ви­стин­ски­те вред­но­сти. Отсе­ко­гаш гла­вен пре­диз­вик во жи­во­тот ми бе­ше про­у­чу­ва­ње­то на оп­штес­тве­ни­те на­у­ки. За­тоа и се за­пи­шав и по­доц­на дип­ло­ми­рав на Фи­ло­зоф­ски­от фа­кул­тет во Скоп­је, на Ин­сти­ту­тот за со­ци­о­ло­ги­ја, а по­тоа за­пи­шав пост­дип­лом­ски сту­дии, исто та­ка, на Фи­ло­зоф­ски­от фа­кул­тет во Скоп­је на Ин­сти­ту­тот за со­ци­о­ло­ги­ја.

Мо­ја­та актив­ност во ВМРО-ДПМНЕ, ка­ко и кај мно­гу­ми­на, се вр­зу­ва со мла­де­шки­от ен­ту­зи­ја­зам да се по­мог­не да се прид­ви­жат про­це­си­те во по­зи­ти­вен пра­вец. Од мо­е­то ра­бот­но ме­сто во ХС „Зле­то­ви­ца“, ра­ко­во­ди­тел на се­ктор, па сѐ до за­ме­нич­ко­то ме­сто во Вла­да­та, на­у­чив де­ка нај­важ­но од сѐ е да се би­де че­сен и да се оста­не дос­ле­ден на прин­ци­пи­те по кои чо­век се ра­ко­во­ди.

До­а­ѓа­те од Про­би­штип, од дел на Ма­ке­до­ни­ја ка­де што со де­це­нии те­шко се жи­вее и ка­де што ра­бо­ти­те те­шко се ме­ну­ва­ат. Кол­ку ќе Ви по­мог­не тоа што сте од мал град и што од­лич­но ги поз­на­ва­те проб­ле­ми­те на обич­ни­те лу­ѓе?
Димитриев: Да се по­тек­ну­ва од ма­ло ме­сто ка­ко Про­би­штип но­си свои пред­но­сти и на­мет­ну­ва из­вес­ни пре­диз­ви­ци. Но, јас ни­ко­гаш на тоа не гле­дав ка­ко на не­кој то­вар, ту­ку, на­про­тив, ка­ко на шан­са чо­век да се до­ка­же во по­ле­то во кое ра­бо­ти и дејс­тву­ва. Ко­га по­тек­ну­ва­те од ра­бот­нич­ко се­мејс­тво, осо­бе­но од тол­ку ма­ло ме­сто, не­ма­те не­кој го­лем из­бор. Или ќе се вло­жи­те це­лос­но и бес­по­штед­но за да ус­пе­е­те во жи­во­тот или ќе се пре­да­де­те, не­што што ни­ко­гаш за ме­не не бе­ше оп­ци­ја. Про­би­штип ја де­ли суд­би­на­та на се­кој друг ма­ке­дон­ски град. Ма­ло ме­сто по­го­де­но од тран­зи­ци­ја­та ка­де што нај­го­ле­ми­от пре­диз­вик на се­мејс­тво­то е да се обез­бе­ди при­стој­на ег­зи­стен­ци­ја. Про­би­штип ка­ко ру­дар­ско ме­сто бе­ше град полн со жи­вот, чи­ја­што стаг­на­ци­ја нај­сил­но се по­чув­ству­ва пре­ку за­тво­ра­ње­то на руд­ни­кот за оло­во и цинк „Зле­то­во“ во 2003 го­ди­на од кој без ра­бо­та оста­наа 1.600 ра­бот­ни­ци, плус 1.300 од фа­бри­ка­та за аку­му­ла­то­ри. От­ту­ка и мо­јот жи­вот не бе­ше ни­што по­и­на­ков од жи­во­тот на се­кое про­сеч­но про­би­штип­ско се­мејс­тво, проб­ле­ми­те се исти. Са­кам да истак­нам де­ка ток­му жи­во­тот во Про­би­штип ме на­у­чи за ви­стин­ски­те пре­диз­ви­ци со кои се со­о­чу­ва ма­ке­дон­ски­от гра­ѓа­нин. Про­би­штип е ми­крос­ли­ка­та за со­стој­би­те во це­ла­та др­жа­ва. Та­му се из­гра­ди­ја мно­гу ра­бо­ти.

Пог­лед­не­те, за са­мо не­кол­ку го­ди­ни во Про­би­штип се из­гра­ди но­ва­та пре­чи­сти­тел­на ста­ни­ца за во­да за пи­е­ње, дел од пр­ва­та фа­за од хи­дро­си­сте­мот „Зле­то­ви­ца“, кој се пу­шти во упо­тре­ба. Нај­важ­но е де­ка ра­бо­ти­те одат на­пред, се ре­ша­ва­ат нап­ла­сте­ни­те проб­ле­ми. Нив­но­то над­ми­ну­ва­ње е ре­зул­тат на раз­би­ра­ње­то на ре­ал­ни­те по­тре­би на гра­ѓа­ни­те. Лу­ѓе­то по­ра­но од овие ме­ста не беа ни­ту сос­лу­ша­ни, а ако не ги сос­лу­ша­те ка­ко мо­же да ги ре­ши­те нив­ни­те проб­ле­ми? Ток­му за­тоа ви твр­дам де­ка гра­ѓа­ни­те тоа го пре­поз­на­ва­ат и го поз­дра­ву­ва­ат искре­ни­от при­стап. На кра­јот, одам­на е по­твр­де­на те­за­та де­ка ква­ли­те­ти­те и вред­но­сти­те на еден чо­век не за­ви­сат од тоа да­ли до­а­ѓа од го­ле­мо или од по­ма­ло ме­сто.

Вие сте пр­ви­от ге­не­ра­лен се­кре­тар на пар­ти­ја­та што не жи­вее во Скоп­је. Од но­ви­те трој­ца чле­но­ви на ИК, ду­ри се­дум не се од Скоп­је. Има ли про­стор за по­до­бру­ва­ње на од­но­си­те што вла­де­ат ме­ѓу чле­но­ви­те и функ­ци­о­не­ри­те што жи­ве­ат во ру­рал­ни­те и во ур­ба­ни­те сре­ди­ни во РМ? Во не­кои пар­тии се по­ка­жу­ва де­ка се ра­бо­ти за се­ри­оз­ни пре­диз­ви­ци, кои те­шко се над­ми­ну­ва­ат.
Димитриев: Ед­на од ра­бо­ти­те што да­ва зна­ча­ен им­пулс и прет­ста­ву­ва спо­ред­бе­на пред­ност е при­сус­тво­то на лу­ѓе во Из­врш­ни­от ко­ми­тет на пар­ти­ја­та од си­те де­ло­ви од др­жа­ва­та. Та­ка се­га во Из­врш­ни­от ко­ми­тет има­ме не­по­сре­ден увид за со­стој­би­те во Ки­че­во, исто ка­ко и во Ку­ма­но­во, Би­то­ла, Ма­вро­во Ро­сту­ше, Охрид, Стру­ми­ца и во дру­ги­те гра­до­ви. Из­вор­но сме за­поз­на­е­ни и нај­не­по­сред­но пре­ку ко­му­ни­ка­ци­ја со гра­ѓа­ни­те се за­поз­на­ва­ме за со­стој­би­те и со проб­ле­ми­те и на­о­ѓа­ме ре­ше­ни­ја за нив. ВМРО-ДПМНЕ бе­ше и оста­на на­род­на пар­ти­ја, пар­ти­ја на обич­ни­те гра­ѓа­ни, на тие што се су­шти­на­та и ја­дро­то на на­ше­то оп­штес­тво. На­ша­та за­да­ча ка­ко по­ли­ти­ча­ри е, пред сѐ, да го по­до­бри­ме жи­во­тот на про­сеч­ни­от ма­ке­дон­ски гра­ѓа­нин, да об­зе­бе­ди­ме ус­ло­ви за си­гур­на ра­бо­та, ква­ли­тет­но обра­зо­ва­ние и до­бра здрав­стве­на за­шти­та. Ние по­ка­жав­ме де­ка во ВМРО-ДПМНЕ не се на­пре­ду­ва по по­тек­ло ни­ту по ме­сто­то на жи­ве­е­ње или имот­ни­от ста­тус, ту­ку по зас­лу­ги и ква­ли­тет. Се­кој од нас вре­ди тол­ку кол­ку што мо­же да при­до­не­се и тол­ку кол­ку што се­бе­си мо­же да се вло­жи за на­пре­до­кот. Тоа им го дол­жи­ме на гра­ѓа­ни­те што ни да­ле до­вер­ба.

Прет­по­ста­ву­вам, не е лес­но да сте на че­ло на нај­ви­со­ко­то те­ло на пар­ти­ја­та, ко­ја ре­чи­си вле­гу­ва во ос­ма­та го­ди­на од вла­де­е­ње. Што е тоа што мо­же да го да­де­те ка­ко им­пулс од оваа по­зи­ци­ја?
Димитриев: Ние не доз­во­лив­ме да нѐ зга­зи вре­ме­то и да за­гу­би­ме кон­такт со ре­ал­но­ста. Из­ми­на­ти­те го­ди­ни ка­ко на ра­ко­вод­ни­те ме­ста та­ка и во дру­ги­те пар­ти­ски стру­кту­ри вне­су­ва­ме по­сто­ја­ни про­ме­ни и ро­ти­ра­ат мно­гу но­ви лич­но­сти. Тоа ја одр­жу­ва пар­ти­ја­та во до­бра кон­ди­ци­ја и да­ва јас­на по­ра­ка де­ка ни­ту ед­на функ­ци­ја не е за­га­ран­ти­ра­на и де­ка ако не­кој стиг­нал до одре­де­но ме­сто тоа е та­ка за­тоа што од не­го се оче­ку­ва­ат мно­гу ра­бо­та, чес­ност и, пред сѐ, отво­ре­ност и ре­ша­ва­ње на проб­ле­ми­те. Ток­му за­тоа беа и про­ме­ни­те што ги до­не­се но­ви­от бран, за­тоа што мо­жам да ви га­ран­ти­рам де­ка ква­ли­те­тот е тој што се вред­ну­ва, жел­ба­та за ра­бо­та и упор­но­ста да се по­стиг­не не­што. Де­нес мо­же да се ка­же де­ка но­ви­от бран во ВМРО-ДПМНЕ не е са­мо по­е­ди­неч­на ре­фор­ма што има­ше свој по­че­ток и ре­а­ли­за­ци­ја, ту­ку но­ви­от бран е еден по­сто­јан про­цес. Има ка­дри што се за­мо­ре­ни од тем­по­то на ра­бо­та и тие се сме­не­ти. Има и та­кви што по­ра­ди те­жи­на­та и при­ро­да­та на ра­бо­та­та, ка­ко и ви­со­ки­те ба­ра­ња и ре­зул­та­ти што се оче­ку­ва­ат, се отка­жаа. Ако е по­треб­но да се ра­бо­ти со двој­но ра­бот­но вре­ме ќе се пра­ви и тоа, чи­сти­от образ и прин­ци­пи­те до кои др­жи­ме не сме­ат да би­дат из­не­ве­ре­ни. Вто­ри­от сег­мент на кој ка­ко пар­ти­ја ќе про­дол­жи­ме со уште по­го­лем ин­тен­зи­тет да по­све­ту­ва­ме вни­ма­ние е ди­рект­на­та и не­по­сред­на ко­му­ни­ка­ци­ја со гра­ѓа­ни­те. Ка­ко пар­ти­ја на власт не се за­тво­рив­ме, ние, всуш­ност, и не пре­ста­нав­ме да би­де­ме во по­сто­ја­на ко­му­ни­ка­ци­ја со нив.

Ге­не­рал­ни­от се­кре­тар че­сто е цел на кри­ти­ки, од опо­зи­ци­ја­та, по­не­ко­гаш од членс­тво­то, не­ко­гаш и од обич­ни­те гра­ѓа­ни. Под­го­тве­ни ли сте за кри­ти­ки?
Димитриев: Ап­со­лут­но да. Ви­де­те, ние, за раз­ли­ка од на­ши­те по­ли­тич­ки кон­ку­рен­ти, не ве­ли­ме де­ка сме без­греш­ни. Доб­ле­ста во по­ли­ти­ка­та и во­оп­што кај еден чо­век е по­сто­ја­но да се по­до­бру­ва, да на­о­ѓа по­е­фи­кас­ни и по­до­бри на­чи­ни на ра­бо­та и на функ­ци­о­ни­ра­ње. Ние ја има­ме до­вер­ба­та од гра­ѓа­ни­те не за­тоа што сме без­греш­ни ту­ку за­тоа што гра­ди­ме еден искрен и че­сен од­нос. Не­ма за­о­би­ко­лу­ва­ње на проб­ле­ми­те. Ние не ве­ту­ва­ме чу­да, ту­ку ре­ал­ни опип­ли­ви ра­бо­ти. Ко­га има не­ко­ја те­шко­ти­ја или преч­ка ние јас­но ги по­со­чу­ва­ме ра­бо­ти­те. Таа искре­ност ја пре­поз­на­ва­ат гра­ѓа­ни­те.За­тоа ова пра­ша­ње би го по­де­лил во два сег­мен­та. Кри­ти­ка што ја да­ва­ат гра­ѓа­ни­те и кри­ти­ка на ка­ква јав­но­ста на­вик­на од опо­зи­ци­ја­та. Во овие 22 го­ди­ни плу­ра­ли­зам, тран­зи­ци­ја, при­ва­ти­за­ци­ја, пер­и­од на те­жок жи­вот, го­ле­ми ве­ту­ва­ња и из­ма­ме­ни на­де­жи, гра­ѓа­ни­те по­ка­жаа му­дрост и ги пре­поз­на­ва­ат вред­но­сти­те. Тие нај­до­бро зна­ат ко­га не­кој ла­же, а ко­га не­кој ја ка­жу­ва ви­сти­на­та. Не­ма на­пре­док без по­сто­ја­но пре­ис­пи­ту­ва­ње и по­до­бру­ва­ње. За­тоа е по­треб­на кон­стру­ктив­на­та кри­ти­ка. Јас ка­ко чо­век сум отво­рен за се­ка­кво мис­ле­ње. И за­тоа мис­ле­ње­то од гра­ѓа­ни­те ни е нај­важ­но и ток­му за­тоа ја одр­жу­ва­ме по­сто­ја­на­та ко­му­ни­ка­ци­ја. Ко­га ќе оти­де­те, на при­мер, на сред­ба со гра­ѓа­ни во стру­мич­ко Сто­ја­ко­во та­му не­ма ла­га, гра­ѓа­ни­те го ка­жу­ва­ат тоа што мис­лат, или во би­тол­ско Но­ва­ци, при­леп­ско Ка­нат­лар­ци, бе­ров­ско Ру­си­но­во. Гра­ѓа­ни­те или ќе ве под­др­жат или не­ма да го на­пра­ват тоа. Ток­му по­ра­ди ва­кви­от искрен од­нос тие ја да­ва­ат под­др­шка­та на ВМРО-ДПМНЕ и за­тоа гра­ѓа­ни­те се на­ши­от парт­нер и ре­пер што го сле­ди­ме. Од дру­га­та стра­на е кри­ти­ка­та од опо­зи­ци­ја­та. И ту­ка има еден ин­те­ре­сен фе­но­мен. Нив­ни­от кон­цепт е по­све­тен на го­ла и не­ар­гу­мен­ти­ра­на кри­ти­ка. Еве да ре­че­ме де­ка тоа е нив­но пра­во, тоа е нив­на­та стра­те­ги­ја, Но тие и по­крај сѐ про­дол­жу­ва­ат со кон­цепт ба­зи­ран на кри­ти­ка кон тоа што се гра­ди. Не мо­же­те да ја ба­ра­те под­др­шка­та на гра­ѓа­ни­те ка­ко што пра­ви СДСМ, а да го кри­ти­ку­ва­те про­е­ктот за дис­пер­зи­ра­ни сту­дии, кој на ма­ке­дон­ски­те сту­ден­ти им овоз­мо­жу­ва ви­со­ко обра­зо­ва­ние во нив­ни­от ро­ден град. Не мо­же­те да ве­ли­те де­ка сте бли­ски до гра­ѓа­ни­те ка­ко опо­зи­ци­ја­та, а да ги кри­ти­ку­ва­те суб­вен­ци­и­те што ги да­ва вла­да­та на ма­ке­дон­ски­те зем­јо­дел­ци, не мо­же да ја кри­ти­ку­ва­те вла­да­та за­тоа што пра­ви ре­фор­ми и ку­пу­ва но­ва опре­ма за ма­ке­дон­ски­те бол­ни­ци, за­тоа што се гра­ди нов кли­нич­ки цен­тар за гра­ѓа­ни­те, не мо­же да ја кри­ти­ку­ва­те вла­да­та за­тоа што гра­ди об­је­кти за др­жав­ни ин­сти­ту­ции и им за­ште­ду­ва па­ри на гра­ѓа­ни­те, кои прет­ход­но со го­ди­ни се да­ваа за ки­рии и за­вр­шу­ваа во при­ват­ни џе­бо­ви.

Што ста­ну­ва со иде­ја­та што бе­ше при­сут­на во јав­но­ста пред не­кол­ку го­ди­ни, ко­га се збо­ру­ва­ше за ВМРО-ДПМНЕ ка­ко дви­же­ње, а не ка­ко кла­сич­на пар­ти­ја?
Димитриев: ВМРО-ДПМНЕ е во по­сто­јан по­раст. Но тоа што ме ра­ду­ва е де­ка ВМРО-ДПМНЕ бе­ше и оста­на пар­ти­ја на обич­ни­от и про­се­чен ма­ке­дон­ски гра­ѓа­нин. Но, исто та­ка, во ме­ѓу­вре­ме ста­нав­ме и пар­ти­ја во ко­ја се обе­ди­ни­ја си­те по­ли­тич­ки стру­кту­ри што во ми­на­то­то бе­ше не­за­мис­ли­во да дејс­тву­ва­ат под иста ка­па, во ВМРО се обе­ди­ни­ја и ил­јад­ни­ци мла­ди, ма­ке­дон­ски сту­ден­ти и ин­те­ле­кту­ал­ци, ра­бот­ни­ци, ма­ке­дон­ски зем­јо­дел­ци, не­вра­бо­те­ни и сте­чај­ци, кои беа обес­пра­ве­ни, про­фе­со­ри и ин­те­ле­кту­ал­ци, до­кто­ри, бра­ни­те­ли, умет­ни­ци,сто­панс­тве­ни­ци и пен­зи­о­не­ри. Во ВМРО-ДПМНЕ има и чле­но­ви со раз­лич­на на­ци­о­нал­на при­пад­ност и ве­ро­ис­по­вед. Ста­нав­ме стру­кту­ра што ги над­ми­ну­ва ка­ра­кте­ри­сти­ки­те на обич­на пар­ти­ска стру­кту­ра. И од се­гаш­на перс­пе­кти­ва мо­жам да се сог­ла­сам, да – ние ве­ќе ста­нав­ме дви­же­ње во кое на­ро­дот го има глав­ни­от при­мат. Дви­же­ње око­лу кое се обе­ди­ни­ја гра­ѓа­ни­те со единс­тве­на цел за на­пре­док, за по­до­бру­ва­ње на со­стој­би­те и за ре­ша­ва­ње на нап­ла­сте­ни­те проб­ле­ми. Тоа е дви­же­ње што на­ста­на од на­ро­дот и за­тоа тоа ќе се раз­ви­ва сѐ до­де­ка сме отво­ре­ни за ква­ли­тет­ни­те, за до­бро­на­мер­ни­те и за спо­соб­ни­те. Тоа е на­ша­та на­ме­ра и тоа е на­ша­та цел од ко­ја не­ма да от­ста­пи­ме.

За­ед­но со Вас, во пар­ти­ја­та за прв­пат во нај­ви­со­ко­то те­ло бе­ше из­бран и мус­ли­ман по ве­ро­ис­по­вед. Да­ли тоа зна­чи но­ва енер­ги­ја во оби­дот за по­се­ри­оз­на ин­те­гра­ци­ја во нај­ви­со­ки­те по­зи­ции во пар­ти­ја­та и, на не­кој на­чин, по­пра­вед­на при­сут­ност на Ма­ке­дон­ци­те-мус­ли­ма­ни?
Димитриев: Тоа е до­каз за отво­ре­но­ста на пар­ти­ја­та и за неј­зи­но­то рас­те­ње во се­ко­ја смис­ла. Но, тоа е и од­лу­ка што про­из­ле­гу­ва од по­тре­ба­та за до­пол­ни­тел­на енер­ги­ја, ко­ја ќе обез­бе­ди по­го­ле­ма ин­те­гра­ци­ја на еден оп­штес­твен сег­мент, кој би ре­кол де­ка е не­пра­вед­но за­по­ста­ву­ван уште од ми­на­ти­от си­стем, а, за жал, тој тренд про­дол­жи и во де­ве­де­сет­ти­те го­ди­ни. Лич­но сме­там де­ка тоа се на­ши со­гра­ѓа­ни, кои спо­де­лу­ва­ат ма­ке­дон­ска кул­ту­ра, тра­ди­ци­ја и се нив­ни чу­вар во кра­и­шта­та ка­де што оп­сто­ју­ва­ат и ка­ко та­кви ние тре­ба да им од­да­де­ме зго­ле­ме­на по­чит и приз­на­ние. ВМРО-ДПМНЕ ка­ко пар­ти­ја пре­ку сво­и­те оп­штин­ски ко­ми­те­ти е иск­лу­чи­тел­но актив­на во ре­ги­о­нот на оп­шти­ни­те Де­бар, Ма­вро­во Ро­сту­ше, Стру­га и низ це­ла За­пад­на Ма­ке­до­ни­ја и ние ќе про­дол­жи­ме та­ка, со цел да им по­ка­же­ме на тие лу­ѓе де­ка не се за­бо­ра­ве­ни, де­ка се по­чи­ту­ва­ни и де­ка го има­ат на­ше­то ед­на­кво вни­ма­ние ка­ко и гра­ѓа­ни­те од дру­ги­те де­ло­ви на др­жа­ва­та.

Што има­те ка­ко аген­да ко­га се збо­ру­ва за Ки­че­во, Стру­га, ге­не­рал­но, за ме­ста­та ка­де што жи­ве­ат Ма­ке­дон­ци, а кои по­не­ко­гаш има­ат чув­ство де­ка се за­гро­зе­ни?
Димитриев: На пос­лед­ни­те из­бо­ри ние из­ле­гов­ме со за­ед­нич­ка со­вет­нич­ка ли­ста и со кан­ди­да­ти за гра­до­на­чал­ни­ци, кои беа за­ед­нич­ки под­др­жа­ни. Са­кам да истак­нам де­ка со тоа по­ка­жав­ме го­ле­ми­на и по­ми­нав­ме по­крај си­те ви­до­ви раз­ли­ки што ги има­ме со СДСМ на ге­не­рал­но ни­во. Тоа го на­пра­вив­ме би­деј­ќи за нас та­му раз­ли­ки­те со СДСМ не се бро­јат и фа­ктот де­ка од­го­вор­но­ста спре­ма наши­те под­др­жу­ва­чи е по­го­ле­ма и поз­на­чај­на од што би­ло. Та­му се обе­ди­нив­ме би­деј­ќи про­це­нив­ме де­ка се ра­бо­ти за по­ви­сок ин­те­рес со пр­венс­тве­на цел да обез­бе­ди­ме по­си­лен на­пре­док на тие ме­ста. Ре­зул­та­ти­те на из­бо­ри­те не беа по­вол­ни и, за жал, се по­чув­ству­ваа на де­ло штет­ни­те пос­ле­ди­ци од ло­ша­та те­ри­то­ри­јал­на рас­пре­дел­ба на­пра­ве­на уште во 2004 го­ди­ни на ко­ја ние ка­ко пар­ти­ја остро се про­ти­вев­ме. Но, исто та­ка, са­кам да истак­нам де­ка тоа не нѐ обес­хра­бру­ва ни­ту нѐ пре­мис­лу­ва. Јас ка­ко ге­не­ра­лен се­кре­тар не­мам ди­ле­ми де­ка овие ме­ста оста­ну­ва­ат на вр­вот од на­ши­те при­о­ри­те­ти. И Стру­га и Ки­че­во и гра­ѓа­ни­те та­му го има­ат на­ше­то це­лос­но вни­ма­ние, пр­ва мо­ја по­се­та ка­ко нов ге­не­ра­лен се­кре­тар бе­ше ток­му на Стру­га. Тоа нѐ пот­тик­ну­ва уште по­ве­ќе да ра­бо­ти­ме и уште по­ве­ќе да при­до­не­су­ва­ме за овие ме­ста. Та­ка, на при­мер, мно­гу ин­тен­зив­но се ра­бо­ти на ожи­ву­ва­ње на еко­но­ми­ја­та и на отво­ра­ње но­ви ра­бот­ни ме­ста во Стру­га пре­ку из­град­ба­та на тех­но­ло­шко-ин­ду­стри­ска раз­вој­на зо­на на по­те­гот Стру­га – Охрид. Се про­дол­жу­ва со из­град­ба на па­ти­шта во Ки­че­во и во Ки­чев­ско и со прив­ле­ку­ва­ње но­ви ин­ве­сти­ции, кои ќе зна­чат ра­бо­та за гра­ѓа­ни­те од овие кра­и­шта.Отво­рен е и Тех­нич­ко-тех­но­ло­шки фа­кул­тет и Пра­вен фа­кул­тет во Ки­че­во, во со­ра­бо­тка со Вла­да­та и со Ми­ни­стерс­тво­то за обра­зо­ва­ние. Из­гра­ден е нов об­јект на ос­нов­но­то учи­ли­ште „Сан­де Штер­јо­ски“ и на ос­нов­но­то учи­ли­ште „Куз­ман Јо­си­фо­ски – Пи­ту“, во со­ра­бо­тка со Ми­ни­стерс­тво­то за обра­зо­ва­ние и за на­у­ка. Од дру­га стра­на, исто­вре­ме­но лу­ѓе од овие гра­до­ви се и во нај­ви­со­ки­те ра­ко­вод­ни ор­га­ни на пар­ти­ја­та. На­ши­те функ­ци­о­не­ри се та­му ме­ѓу ки­чев­ци и стру­жа­ни на чес­тву­ва­ње­то на се­кој по­го­лем праз­ник. Тоа нѐ охра­бру­ва и по­ка­жу­ва кон­крет­на гри­жа за гра­ѓа­ни­те од овие кра­и­шта.

Што е тоа што на ВМРО-ДПМНЕ ѝ но­си ве­ќе осум по­бе­ди на из­бо­ри? Ко­ја е раз­ли­ка­та со СДСМ, на при­мер?
Димитриев: Тоа што ВМРО-ДПМНЕ осум па­ти во ни­за по­бе­ду­ва на из­бо­ри за нас е го­ле­ма од­го­вор­ност да ја оправ­да­ме таа до­вер­ба пред гра­ѓа­ни­те, но и ја­сен по­ка­за­тел де­ка сме на до­бар пат во ис­пол­ну­ва­ње­то на на­ши­те стра­те­ги­ски опре­дел­би за раз­вој и за на­пре­док. Ви­де­те, ние мно­гу чес­но и искре­но из­ле­гу­ва­ме пред гра­ѓа­ни­те со про­гра­ма во ко­ја се со­др­жа­ни пре­циз­ни про­е­кти. Тие про­гра­ми не се уто­пи­ја или не­што са­мо кол­ку да е на­пи­ша­но на пар­че хар­ти­ја. На­про­тив, се­кој про­ект и се­кој ред на­пи­шан во таа про­гра­ма се изра­бо­те­ни во со­ра­бо­тка со гра­ѓа­ни­те и се реф­ле­кси­ја на нив­ни­те ба­ра­ња и по­тре­би. Тие про­гра­ми се од­го­вор на проб­ле­ми­те што ги за­се­га­ат гра­ѓа­ни­те. Та­ка соз­да­де­ни, ние про­гра­ми­те им ги ну­ди­ме на гра­ѓа­ни­те и им ве­ли­ме ова е на­ша­та ви­зи­ја и ме­ре­те нѐ спо­ред тоа што има­ме да го по­ну­ди­ме. Вто­ри­от сег­мент е де­лот на ре­а­ли­за­ци­ја на про­гра­ми­те. Ние из­ле­гу­ва­ме со ре­дов­ни от­че­ти за сра­бо­те­но­то. Пре­циз­но ка­жу­ва­ме што сме сра­бо­ти­ле. Оце­ну­вај­те спо­ред де­ла­та. Ни­ко­гаш не твр­ди­ме де­ка ќе ги ре­ши­ме си­те проб­ле­ми, но ве уве­ру­вам де­ка ра­бо­ти­ме да ре­ши­ме кол­ку што е мож­но по­ве­ќе. Тој че­сен и искрен при­стап, ви­зи­ја­та и про­гра­ма­та за ра­бо­та, кои соз­да­ва­ат де­ла, се ос­нов­на­та раз­ли­ка со СДСМ, ка­де­што има ед­на дол­га апа­ти­ја, не­за­ин­те­ре­си­ра­ност за вклу­чу­ва­ње во про­це­си­те и не­ма­ње ви­зи­ја и про­гра­ма. Имам чув­ство де­ка се ра­ко­во­дат спо­ред прин­ци­пот ку­пи ден по­ми­ни. Ако мо­же де­нес да из­ле­зат на прес-кон­фе­рен­ци­ја и да нѐ искри­ти­ку­ва­ат за што би­ло, ќе го на­пра­ват и тоа и не во­дат сме­тка што по­тоа. Тоа е дво­ен стан­дард и не­и­скрен од­нос.

Ка­ко гле­да­те на по­тен­ци­ја­ли­те на опо­зи­ци­ја­та да по­мог­не во ко­неч­на транс­фор­ма­ци­ја на зем­ја­та?
Димитриев: Не­ма­ат план и не­ма­ат ви­зи­ја. При­чи­на­та за ва­кви­от на­чин на ра­бо­те­ње е мно­гу под­ла­бо­ка и се на­о­ѓа во не­ма­ње­то ка­па­ци­тет за ка­дров­ска сме­на. Та­му се ре­чи­си исти­те лу­ѓе це­ли два­е­сет го­ди­ни, а ако не се тие во пр­ви­те ре­до­ви, то­гаш се нив­ни­те кло­но­ви, кои пос­луш­но ра­бо­тат спо­ред нив­ни­те на­со­ки. Таа раз­ли­ка во при­ста­пот и во су­штин­ско­то гле­да­ње на про­це­си­те ме­ѓу нас и СДСМ се гле­да во се­кој сег­мент и во се­кое по­ле. Пог­лед­не­те го, на при­мер, про­це­сот на лу­стра­ци­ја, ние ко­га поч­нав­ме со ини­ци­ра­ње на про­це­сот не­мав­ме ни­ка­кви ди­ле­ми де­ка тоа тре­ба да се ре­а­ли­зи­ра, ни­ту, пак, имав­ме не­ка­ква кал­ку­ла­ци­ја или прес­ме­тка. Ед­но­став­но, ај­де да ви­ди­ме кои се жр­тви­те, а кои се џе­ла­ти­те, не­за­вис­но де­нес кој ка­де при­па­ѓа или ка­ква функ­ци­ја вр­ши.

Пог­лед­не­те ка­ко се од­не­су­ва­ат од дру­га­та стра­на. СДСМ пра­ви сѐ за да се спре­чи овој про­цес и да се фр­ли дам­ка. Ако мо­же да се зат­скрие или за­бо­шо­ти не­што. Та­ков е нив­ни­от од­нос и кон дру­ги­те стра­те­ги­ски пра­ша­ња за др­жа­ва­ва, вклу­чи­тел­но и име­то, на­ша­та ин­те­гра­ци­ја во ЕУ или во НАТО. За­тоа кол­ку по­ве­ќе ги ана­ли­зи­рам ка­ко дејс­тву­ва­ат тол­ку по­ве­ќе сум си­гу­рен де­ка сме на ви­стин­ски­от пат. Са­лон­ска­та по­ли­ти­ка што ја спро­ве­ду­ва­ат ги за­тво­ри и на­пра­ви да се са­мо­и­зо­ли­ра­ат, да за­гу­бат кон­такт со ре­ал­но­ста. Прет­по­ста­ву­вам де­ка во нив­ни­те кан­це­ла­рии се чув­ству­ва­ат мно­гу су­пе­ри­ор­но, се са­мо­за­до­во­лу­ва­ат со раз­но-раз­ни су­е­ти и ега, но тоа поч­ну­ва и за­вр­шу­ва во нив­ни­те кан­це­ла­рии, над­вор од пра­гот на овие ме­ста поч­ну­ва ре­ал­ни­от жи­вот. Са­мо кол­ку па­ти доз­во­ли­ја во пос­лед­ни­те го­ди­ни др­жа­ва­та да би­де за­лож­ник на нив­ни­те пар­ти­ски су­е­ти? Бло­ки­ра­ње­то на ра­бо­та­та на ко­ми­си­ја­та за рас­вет­лу­ва­ње на на­ста­на­ти­те од 24 де­кем­ври е пос­лед­ни­от при­мер. Гра­ѓа­ни­те ба­ра­ат де­ла за на­пре­док, ние и го ну­ди­ме тоа. Ние не се пла­ши­ме и не бе­га­ме од од­го­вор­ност.. За­тоа ние се­ко­гаш сме под­го­тве­ни за из­бо­ри, ко­га и да се слу­чат. За­тоа што не се пла­ши­ме од про­вер­ка на до­вер­ба­та за­тоа што има­ме че­сен и искрен при­стап кон гра­ѓа­ни­те. Ние сме во пакт со гра­ѓа­ни­те и тие се на­ши­от ре­пер и не­ма да доз­во­ли­ме да скрш­не­ме и да се од­ле­пи­ме од тој пат.

И Вие ка­ко и ва­ши­от прет­ход­ник сте млад чо­век, со не­пол­ни 35 го­ди­ни, не­кои об­ви­ну­ва­ат де­ка вла­де­јач­ка­та пар­ти­ја е прем­но­гу мла­да во про­сек и де­ка ѝ не­до­сти­га­ат лу­ѓе со искус­тво. Кое е ва­ше­то искус­тво?
Димитриев: За раз­ли­ка од на­ши­те по­ли­тич­ки кон­ку­рен­ти, ние ка­ко ге­не­ра­ци­ја не дол­жи­ме ни­ко­му, не­ма­ме не­рас­чи­сте­ни сме­тки од тран­зи­ци­ја­та и на­ши­от гла­вен пре­диз­вик и пот­тик е да соз­да­де­ме и из­гра­ди­ме не­што по­ве­ќе за оваа др­жа­ва. На се­ко­ја по­зи­ци­ја на ко­ја се на­о­ѓам се тру­дам да ги за­чу­вам овие мои прин­ци­пи. Мо­и­те по­че­то­ци се вр­зу­ва­ат со ЕСМ ка­де што бе­ше мо­е­то пр­во­то вра­бо­ту­ва­ње, по­тоа се вра­бо­тив во ХЕЦ „Зле­то­ви­ца“. Мо­е­то искус­тво отсе­ко­гаш бе­ше вр­за­но со ко­му­ни­ка­ци­ја со лу­ѓе­то. Поч­ну­вај­ќи ка­ко со­вет­ник во Со­ве­тот на Оп­шти­на Про­би­штип, па сѐ до мо­е­то име­ну­ва­ње за за­ме­ник-ми­ни­стер за од­бра­на. Во овој пер­и­од на­у­чив де­ка чо­век вре­ди тол­ку кол­ку што мо­же да соз­да­де. Искус­тво­то се соз­да­ва и гра­ди со вре­ме­то, тоа се цр­пи и од лу­ѓе­то по­крај вас, кои има­ат по­долг ра­бо­тен стаж, но тоа што оста­ну­ва ка­ко трај­ност е вер­но­ста кон прин­ци­пи­те и вред­но­сти­те што ги соз­да­ва­те. За да гра­ди­те, по­треб­на е енер­ги­ја, а таа ја но­си мла­до­ста.

Во Ми­ни­стерс­тво­то за од­бра­на сте од 2008 го­ди­на, бе­вте кре­а­тор на про­е­ктот со кој дел од цен­три­те на АРМ ста­наа дел од си­сте­мот на НАТО. Кол­ку искус­тво­то од АРМ ќе Ви по­мог­не во ра­бо­та­та во стру­кту­ри­те на пар­ти­ја­та?
Димитриев: Во из­ми­на­ти­ве пет го­ди­ни ги ра­ко­во­дев про­е­кти­те ка­ко што е поч­ну­ва­ње со ра­бо­та на Во­е­на­та ака­де­ми­ја, транс­фор­ма­ци­ја на по­ра­неш­на­та Во­е­на бол­ни­ца, се­кој пат се за­ла­гав за уна­пре­ду­ва­ње на пра­ва­та на на­ши­те вра­бо­те­ни, во по­го­ле­ми­от дел ус­пе­ав, но оста­ну­ва уште ра­бо­та. Од дру­га стра­на, Ар­ми­ја­та отсе­ко­гаш ва­же­ла за рес­пе­кта­би­лен фа­ктор, кој ужи­ва го­лем авто­ри­тет ме­ѓу гра­ѓа­ни­те. И, на­ви­сти­на, е чест да мо­же да се ра­бо­ти и при­до­не­су­ва на тоа по­ле. Ма­ке­до­ни­ја ка­ко др­жа­ва ги ис­пол­ни нај­ви­со­ки­те стан­дар­ди за влез во стру­кту­ри­те на НАТО, што и бе­ше по­твр­де­но од са­ма­та ми­си­ја на НАТО. Ма­ке­дон­ски­те вој­ни­ци пар­ти­ци­пи­ра­ат во по­ве­ќе ми­ров­ни ми­сии и се акти­вен учес­ник во обез­бе­ду­ва­ње­то на ре­дот и ми­рот во тие кра­е­ви од све­тот. На­ши­от пре­диз­вик оста­на да ги за­чу­ва­ме тие стан­дар­ди и ка­ко Ми­ни­стерс­тво да функ­ци­о­ни­ра­ме со полн ка­па­ци­тет. При­тоа мо­жам да кон­ста­ти­рам де­ка беа ре­ше­ни зна­чај­ни пра­ша­ња ме­ѓу кои е и ре­ша­ва­ње на ста­ту­сот на про­фе­си­о­нал­ни­те вој­ни­ци.Пре­ку по­ди­га­ње­то на ста­рос­на­та гра­ни­ца, ка­ко и по­ка­жа­на­та под­го­тве­ност на Вла­да­та и на Ми­ни­стерс­тво­то за од­бра­на, пре­ку со­од­вет­на по­стап­ка и изра­бо­ту­ва­ње со­од­вет­но за­кон­ско ре­ше­ние, ус­пе­ав­ме да по­стиг­не­ме над­ми­ну­ва­ње на еден гор­лив проб­лем за кој со го­ди­ни се за­ла­гаа при­пад­ни­ци­те на ма­ке­дон­ска­та ар­ми­ја, и со кој до­пол­ни­тел­но ус­пе­ав­ме да се зго­ле­ми кре­ди­би­ли­те­тот на Ар­ми­ја­та и да се по­до­бри жи­вот­ни­от стан­дард на при­пад­ни­ци­те по уг­лед на стан­дар­ди­те на НАТО.

Пред по­ве­ќе од 13 години, во 2000 го­ди­на по­бе­ди­вте на ед­ни од ре­тки­те сту­дент­ски из­бо­ри што не беа ос­по­ру­ва­ни од ни­ко­го. Што е пла­нот со мла­ди­те лу­ѓе и со сту­ден­ти­те што би тре­ба­ло да би­дат глав­на­та енер­ги­ја на зем­ја­та, а кои, за жал, не­ре­тко се­бе­си се гле­да­ат над­вор од неа?
Димитриев: Спро­ве­ду­ва­ме ни­за мер­ки што ќе го олес­нат сту­ди­ра­ње­то и обра­зо­ва­ни­е­то на мла­ди­те. За­тоа ја на­ма­лив­ме пар­ти­ци­па­ци­ја­та за сту­ди­ра­ње на др­жав­ни­те уни­вер­зи­те­ти, но и го зго­ле­мив­ме ме­сеч­ни­от из­нос на сред­но­школ­ски­те уче­нич­ки сти­пен­дии во про­сек за 25 про­цен­ти, од­нос­но ме­сеч­ни­те из­но­си за си­те ка­те­го­рии на уче­нич­ки сред­но­школ­ски сти­пен­дии ли­не­ар­но се зго­ле­му­ва­ат за по 500 де­на­ри, и тоа за си­те пет ви­до­ви сти­пен­дии, кои актив­но ќе се до­де­лу­ва­ат оваа го­ди­на пре­ку Ми­ни­стерс­тво­то за обра­зо­ва­ние и на­у­ка.

Со цел да обез­бе­ди­ме по­го­лем ква­ли­тет на обра­зов­ни­от про­цес, Вла­да­та до­де­лу­ва пол­на сти­пен­ди­ја, ко­ја вклу­чу­ва шко­ла­ри­на и тро­шо­ци за пре­стој и за ис­хра­на, на си­те ли­ца што ќе ус­пе­ат да се за­пи­шат на не­кој од нај­ре­но­ми­ра­ни­те 100 уни­вер­зи­те­ти во све­то­то од об­ла­ста на оп­штес­тве­ни­те ли нај­до­бро­ран­ги­ра­ни 200 од об­ла­ста на тех­нич­ки­те на­у­ки. Актив­но се ре­а­ли­зи­ра про­е­ктот за обез­бе­ду­ва­ње на­став­ни про­гра­ми од Анг­ли­ја од Кем­бриџ, ка­ко и пре­зе­ма­ње на учеб­ни­ци­те од анг­ли­ски­от си­стем на обра­зо­ва­ние.

Од след­на­та учеб­на го­ди­на ќе се поч­не со не­кол­ку пред­ме­ти, а по­тоа етап­но ќе се пре­зе­ма­ат си­те. Та­ка на­ши­те уче­ни­ци и де­ца ќе учат од нај­до­бри­те кни­ги и про­гра­ми и ќе има­ат рам­но­прав­на и до­бра ос­но­ва за на­пре­док и за над­град­ба. Но обра­зо­ва­ни­е­то е ед­ни­от дел од стра­те­ги­ја­та, дру­ги­от е раз­во­јот на еко­но­ми­ја­та за што сил­но сме по­све­те­ни и ра­бо­ти­ме, прив­ле­ку­ва­ње ин­ве­сти­ции и отво­ра­ње­то но­ви ра­бот­ни ме­ста, кои ќе овоз­мо­жу­ва­ат шан­са се­кој да се раз­ви­ва во сог­лас­ност со сво­и­те мож­но­сти и спо­соб­но­сти.

Ка­ков Ви е од­но­сот со ко­ле­ги­те од дру­ги­те пар­тии? Ко­га Ма­ке­до­ни­ја ќе ја над­ми­не тес­но­пар­ти­ска­та и лич­на не­тр­пе­ли­вост и ќе поч­не да функ­ци­о­ни­ра ка­ко со­вре­ме­ни­от свет ка­де што ин­те­ре­сот на др­жа­ва­та и на на­ци­ја­та е пред си­те дру­ги ин­те­ре­си?
Димитриев: Јас ка­ко ге­не­ра­лен се­кре­тар сум отво­рен за со­ра­бо­тка со се­кој што има иде­ја, вол­ја и жел­ба да по­мог­не за на­пре­до­кот на др­жа­ва­та. Нај­важ­но од сѐ е за­чу­ву­ва­ње на др­жав­ни­те и на­ци­о­нал­ни ин­те­ре­си. Има ра­бо­ти око­лу кои не смее да има ди­ле­ма и има ра­бо­ти за кои е по­тре­бен кон­сен­зус. По­тре­бен е парт­нер­ски од­нос за важ­ни­те и чув­стви­тел­ни пра­ша­ња за др­жа­ва­та. Ние сме до­стап­ни и отво­ре­ни за со­ра­бо­тка во тој пог­лед.

Разговараше: Горан Момироски
Фото: Ѓорѓи Личовски
(Интервјуто со Емил Димитриев беше објавено во 50. број на неделникот Република)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.