Кога сум тука како да сум дома

Гос­по­ди­нот Ра­мон Аба­роа Ка­ран­са дип­ло­мат­ска­та ка­ри­е­ра ја поч­на во 1996 го­ди­на, ко­га е име­ну­ван за кул­тур­но ата­ше во Ам­ба­са­да­та на Кралс­тво Шпа­ни­ја во Лон­дон (В. Бри­та­ни­ја), има ра­бо­те­но и во Абу Да­би (ОАЕ), во Ма­ро­ко, а од пред че­ти­ри го­ди­ни е ам­ба­са­дор на Кралс­тво­то Шпа­ни­ја во Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја. За „Ре­пуб­ли­ка“, по­крај про­фе­си­о­нал­на­та стра­на, ам­ба­са­до­рот ја откри­ва и дру­га­та стра­на од сво­јот пре­стој ов­де, тој ве­ли де­ка во Ма­ке­до­ни­ја лу­ѓе­то се се­ко­гаш отво­ре­ни за при­ја­телс­тво, ту­ка се чув­ству­ва ка­ко до­ма. Не­мал те­шко­тии при но­ви­от на­чин на жи­вот би­деј­ки, ка­ко што ве­ли, не е мно­гу по­и­на­ков од жи­во­тот во Шпа­ни­ја. Збо­ру­ва че­ти­ри стран­ски ја­зи­ци, а го учи и ма­ке­дон­ски­от. Ја са­ка ма­ке­дон­ска­та куј­на, а за Охрид ве­ли де­ка е из­во­нре­ден град, ме­сто што мо­ра да се ви­ди и со за­до­волс­тво им го пре­по­ра­чу­ва на при­ја­те­ли­те

До­а­ѓа­те од зем­ја што има по­и­на­ква кул­ту­ра и тра­ди­ци­ја од Ма­ке­до­ни­ја. Ка­ко ус­пе­а­вте да се прис­по­со­би­те на жи­во­тот ов­де?

Не­мав те­шко­тии да го адап­ти­рам мо­јот на­чин на жи­ве­е­ње ов­де. Во Ма­ке­до­ни­ја се­ко­гаш се чув­ству­вам ка­ко да сум до­ма. Се­ко­гаш се чув­ству­вав ка­ко во Евро­па и не по­чув­ству­вав де­ка жи­во­тот ов­де е тол­ку раз­ли­чен.

Има­те ли при­ја­те­ли ме­ѓу Ма­ке­дон­ци­те? Кое е Ва­ше­то мис­ле­ње за ма­ке­дон­ски­от на­род?

Се­ка­ко де­ка имам при­ја­те­ли ов­де. Лу­ѓе­то се мно­гу до­бри, теч­но збо­ру­ва­ат анг­ли­ски и се се­ко­гаш отво­ре­ни за но­во при­ја­телс­тво.

Кол­ку Шпан­ци­те се раз­ли­ку­ва­ат од лу­ѓе­то ов­де?

Ма­ке­дон­ски­от на­род не е мно­гу по­и­на­ков од шпан­ски­от. И два­та на­ро­да сме ју­го­и­сточ­ни Евро­пеј­ци и лу­ѓе од Ме­ди­те­ра­нот. Лу­ѓе­то се ви­стин­ски при­ја­те­ли ов­де, ужи­ва­ат во жи­во­тот, са­ка­ат да се дру­жат, има­ат убав со­ци­ја­лен жи­вот и зна­ат ква­ли­тет­но да го по­ми­нат сво­е­то сло­бод­но вре­ме над­вор.

Збо­ру­ва­те анг­ли­ски и фран­цу­ски ја­зик. Те­шко ли е да се на­у­чи ма­ке­дон­ски­от ја­зик?

Да, иа­ко јас на­ви­сти­на на­у­чив мал­ку да збо­ру­вам ма­ке­дон­ски. Ка­ко и да е, си­те што сум ги срет­нал до­се­га во оваа зем­ја до­бро збо­ру­ва­ат анг­ли­ски. За­тоа, за жал, јас го не­мам на­у­че­но ма­ке­дон­ски­от ја­зик до сте­пен до кој би са­кал би­деј­ќи до­се­га не­мав по­чув­ству­ва­но го­ле­ма по­тре­ба од не­го.

Кол­ку има­те сло­бод­но вре­ме за да ја истра­жи­те Ма­ке­до­ни­ја?

Сум па­ту­вал низ Ма­ке­до­ни­ја ин­тен­зив­но, но јас сум мно­гу за­фа­тен ту­ка, па не сум па­ту­вал тол­ку кол­ку што би са­кал на­ви­сти­на.

Кое е ме­сто­то, кое, спо­ред Ва­ше­то мис­ле­ње, мо­ра да го по­се­ти се­кој што до­а­ѓа во Ма­ке­до­ни­ја?

Де­фи­ни­тив­но, ме­сто­то што се­кој тре­ба да го по­се­ти во Ма­ке­до­ни­ја е гра­дот Охрид, ка­де што мо­же да ужи­ва и во уба­ви­ни­те на Охрид­ско Езе­ро. Тоа е ме­сто што јас искре­но им го пре­по­ра­чу­вам на си­те мои при­ја­те­ли во Шпа­ни­ја. Тоа е уни­кат­но ме­сто, из­во­нред­но.

Што мис­ли­те за ма­ке­дон­ска­та куј­на? Ви се до­па­ѓа ли ма­ке­дон­ска­та хра­на?

Да, мно­гу ја са­кам ма­ке­дон­ска­та куј­на. По­себ­но ва­ши­те све­жи про­ду­кти. Вку­сот на ма­ке­дон­ско­то овош­је и зе­лен­чук е пре­кра­сен.

Ве­ќе че­ти­ри го­ди­ни сте во Ма­ке­до­ни­ја, Ви не­до­сти­га ли род­на­та зем­ја?

Ми не­до­сти­га мо­ја­та род­на зем­ја, тоа е нор­мал­но. Ка­ко и да е, ту­ка, на­ви­сти­на, се чув­ству­вам ка­ко до­ма. Ги за­поз­нав ва­ша­та уба­ва зем­ја и лу­ѓе­то. Жи­во­тот во Скоп­је е ко­мо­тен и ле­сен. Има уба­ви ме­ста за да се по­се­тат, уба­ви не­шта да се ви­дат, уба­ви про­дав­ни­ци, од­лич­ни ре­сто­ра­ни, воз­буд­ли­ви ка­фу­ли­ња и ме­ста што ко­га ќе се по­се­тат мо­жат да ти го на­пра­ват жи­во­то вре­ден за ужи­ва­ње.

Ко­га дој­до­вте во Ма­ке­до­ни­ја ре­ко­вте де­ка до­де­ка сте ам­ба­са­дор са­ка­та да се во­ве­де ди­ре­ктен ави­он­ски лет од зем­ја­ва до Шпа­ни­ја, со цел да се за­си­лат ту­ри­стич­ки­те од­но­си ме­ѓу две­те зем­ји, де­не­ска има­ме ди­ре­ктен лет Скоп­је – Бар­се­ло­на, сме­та­те ли де­ка на ва­ков на­чин се за­си­лу­ва­ат и при­ја­тел­ски­те, кул­тур­ни од­но­си ме­ѓу две­те зем­ји?

Ле­тот Скоп­је – Бар­се­ло­на, на­ви­сти­на, ги за­си­ли на­ши­те дип­ло­мат­ски од­но­си. По­не­ко­гаш слу­шам со­на­род­ни­ци што збо­ру­ва­ат шпан­ски на ули­ци­те низ Скоп­је, што, на­ви­сти­на, ме пра­ви сре­ќен и из­ну­ду­ва нас­ме­вка на мо­е­то ли­це. Имам соз­на­ни­ја и де­ка ќе има ди­ре­ктен лет од Скоп­је до Ма­дрид на­ско­ро, тоа ќе би­де пре­крас­но.

Што отка­ко ќе за­вр­ши Ва­ши­от ман­дат, би ја по­се­ти­ле ли по­втор­но Ма­ке­до­ни­ја?

Да, се раз­би­ра де­ка ќе се вра­там. Се на­де­вам де­ка ко­га ќе ми за­вр­ши ман­да­тот ќе оста­вам мно­гу при­ја­те­ли ов­де. Тоа ќе би­де при­чи­на да се вра­там и да ги по­се­там. И, се­ка­ко, ќе про­дол­жам да ги сле­дам жи­во­тот и на­ста­ни­те што ќе се слу­чу­ва­ат во Ма­ке­до­ни­ја.

Пишува:К.Н.К

(Текстот е објавен во 239 број на Неделникот Република)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.