„Париз, те сакам“ – вечер полна со безвременска музика

„Па­риз, те са­кам“ бе­ше нас­ло­вен кон­цер­тот кој го одр­жа Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја со поз­на­та­та ун­гар­ска џез-во­ка­лис­тка Мир­тил Ми­ше­лер на Де­нот на вљу­бе­ни­те. Тоа бе­ше ве­чер пол­на со љу­бов и со не­за­бо­рав­на му­зи­ка. На кон­цер­тот беа из­ве­де­ни по­пу­лар­ни фран­цу­ски шан­со­ни кои ги ис­пе­а­ле Едит Пјаф, Ив Мон­тан, Жо Да­син, Ми­шел Ле­гранд.

– Ми прет­ста­ву­ва го­ле­ма чест што ме по­ка­ни­ја да на­ста­пам на оваа пре­крас­на ве­чер по­све­те­на на љу­бо­вта и да ис­пол­нам пре­крас­ни пес­ни и аранж­ма­ни. Во ис­че­ку­ва­ње сум на ве­чер пол­на со љу­бов и не­за­бо­рав­на му­зи­ка – ре­че Мир­тил пред на­ста­пот во Скоп­је со Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја на кон­цер­тот „Па­риз, те са­кам“.

Мир­тил Ми­ше­лер е ро­де­на во 1972 го­ди­на во Бу­дим­пе­шта и е ед­на од нај­поз­на­ти­те ун­гар­ски во­ка­лис­тки, осо­бе­но во сфе­ра­та на европ­ска­та џез-сце­на. Таа на­ста­пи ка­ко со­лист на кон­цер­тот на Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја и ги до­не­се нај­по­пу­лар­ни­те фран­цу­ски шан­со­ни кои прв­пат во Ма­ке­до­ни­ја проз­ву­чи­ја со фил­хар­мо­ни­ски ор­ке­стар.

Отка­ко дип­ло­ми­ра ка­ко џез-во­ка­лист на Му­зич­ка­та ака­де­ми­ја „Франц Лист“, ка­ри­е­ра­та на Мир­тил ток­му ка­ко џез-пе­јач­ка ра­пид­но ќе по­рас­не.

До­се­га на­ста­пу­ва­ла со по­ве­ќе бен­до­ви и со­ло-ар­ти­сти од сво­ја­та зем­ја, а чест го­стин е на поз­на­та­та ун­гар­ска гру­па „Бен­ко Ди­кси­ленд бенд“.

Во 2004 го­ди­на го ре­а­ли­зи­ра де­би-ал­бу­мот „I Just Found Out About Love“, а по­тоа и ал­бу­мот „Same As You“, кој стек­ну­ва го­ле­ма по­пу­лар­ност и е но­ми­ни­ран за „Фо­но­грам“ за нај­до­бар џез-ал­бум за 2007 го­ди­на, го­ди­на­та ко­га Мир­тил е ста­ве­на на ли­ста­та ка­ко ед­на од 50-те нај­до­бри мла­ди ун­гар­ски умет­ни­ци спо­ред ре­но­ми­ра­ни­от ун­гар­ски вес­ник „Ма­ѓар хир­лап“.

Мир­тил е и пе­јач­ка­та ѕвез­да во по­пу­лар­но­то ун­гар­ско ТВ-шоу „Saturday Night Fever“ и во­ка­лен учи­тел на поз­на­ти­от на­ци­о­на­лен нат­пре­вар по пе­е­ње „Megastar“. Неј­зи­ни­от трет со­ло-ал­бум „Save the last dance for me“ (2008), на кој се на­о­ѓа­ат џез-евер­гри­ни во при­друж­ба на квар­тет со уни­кат­ни аранж­ма­ни, исто та­ка, на­и­де на ши­ро­ка по­пу­лар­ност.

– Мир­тил е мно­гу поз­на­та во Евро­па и во све­тот, мно­гу е ин­те­рес­на ка­ко во­кал и на­чи­нот на кој ин­тер­пре­ти­ра. Пре­крас­но се вкло­пи за­ед­но со ор­ке­ста­рот во ин­тер­пре­та­ци­ја на фран­цу­ска­та му­зи­ка – сме­та ди­ре­ктор­ка­та на Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја, Ма­ја Ча­на­че­виќ.

Ина­ку, Мир­тил е поз­на­та во му­зич­ки­те кру­го­ви по неј­зи­на­та по­ли­лин­гвал­ност би­деј­ќи из­во­нред­но пее и на ун­гар­ски и на анг­ли­ски, и осо­бе­но на фран­цу­ски ја­зик. Неј­зи­на­та жел­ба да го жи­вее фран­цу­ски­от сон се ро­ди­ла уште ко­га би­ла де­те.

– Мо­ја­та ка­ри­е­ра ја поч­нав со аме­ри­кан­ски­те џез-стан­дар­ди, а по­тоа поч­нав да екс­пе­ри­мен­ти­рам и со дру­ги сти­ло­ви, ка­ко фанк, поп, блуз, ла­ти­но-му­зи­ка. Во тие го­ди­ни не пе­ев на фран­цу­ски ја­зик иа­ко исти­от ми бе­ше бли­зок. За­тоа поч­нав да раз­мис­лу­вам ка­ко мо­и­те свинг афи­ни­те­ти да ги по­вр­зам со мо­ја­та љу­бов кон фран­цу­ски­от ја­зик и му­зи­ка, и на тој на­чин во 2011 го­ди­на про­из­ле­зе ал­бу­мот „Свинг­стик“. Мо­јот пос­ле­ден ал­бум го со­чи­ну­ва­ат пес­ни од Едит Пјаф пре­ра­бо­те­ни во еден спе­ци­фи­чен, ци­ган­ски свинг-стил. Во Скоп­је прв­пат ги пе­ев овие пес­ни во нив­ни­те ори­ги­нал­ни вер­зии – ве­ли таа за неј­зи­на­та по­ли­лин­гвал­ност и за жел­ба­та да пее, освен на ун­гар­ски и анг­ли­ски, и на фран­цу­ски ја­зик.

За­ед­но со ги­та­ри­стот Пин­тер го из­да­ва и ал­бу­мот „True Colours“ (2009), след­на­та го­ди­на и двој­ни­от ал­бум „Randez-vous“, на кој се на­о­ѓа­ат и поз­на­ти фран­цу­ски те­ми, со кој ги на­пол­ни кон­церт­ни­те са­ли низ Евро­па, а во 2011 го­ди­на и мош­не по­пу­лар­ни­от ал­бум „Swinguistique“.

– Со ги­та­ри­стот Ти­бор Пин­тер ра­бо­ти­ме на мно­гу за­ед­нич­ки про­е­кти, на­ста­пу­ва­ме ка­ко дуо глас и ги­та­ра со мно­гу раз­лич­ни ре­пер­то­а­ри, сви­ри­ме раз­ли­чен стил на му­зи­ка, ис­пол­ну­ва­ме по­пу­лар­ни пес­ни на наш спе­ци­фи­чен џез-на­чин. Ус­пеш­но функ­ци­о­ни­ра­ме по­ве­ќе од 11 го­ди­ни – ве­ли Мир­тил.

Неј­зин сле­ден пре­диз­вик е вра­ќа­ње кон ко­ре­ни­те на неј­зи­на­та зем­ја.

– Раз­мис­лу­вам да му при­ста­пам на ун­гар­ски­от фолк­лор на еден нов, свеж на­чин. Са­кам да адап­ти­рам не­кои ори­ги­нал­ни ун­гар­ски ме­ло­дии на мо­јот џез-стил. Сѐ уште ра­бо­там на тоа, но би са­ка­ла да ре­а­ли­зи­рам еден ва­ков про­ект – рас­ка­жу­ва Мир­тил.

Ди­ри­гент на кон­цер­тот бе­ше Бор­јан Ца­нев, ор­ке­стра­ци­и­те се на Емин Џи­јан, а го ре­жи­ра­ше Де­јан Про­шев. Фран­цу­ска­та ве­чер со Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја и Мир­тил Ми­ше­лер, по­крај му­зи­ка и од­лич­на во­кал­на из­вед­ба, по­ну­ди и по­е­зи­ја од фран­цу­ски­от по­ет Жак Пре­вер, ко­ја на сце­на­та ја чи­та­ше акте­рот Ва­сил За­фир­чев. Тој на свој спе­ци­фи­чен на­чин ги ин­те­пре­ти­ра­ше две­те кла­сич­ни те­ми на слав­ни­от Жо Да­сен: „Ако не по­сто­иш“ и „Ин­ди­јан­ско ле­то“, но и сти­хо­ви­те на го­ле­ми­от фран­цу­ски по­ет Жак Пре­вер.

Аранж­ма­ни­те на Емин Џи­јан беа од­лич­ни. Тој ка­ко ор­ке­стра­тор ја из­брал Ма­ке­дон­ска­та фил­хар­мо­ни­ја во це­ло­сен со­став.

– Ова е без­вре­мен­ска му­зи­ка. И де­нес да ја слу­ша­те, Едит Пјаф зву­чи све­жо. Тоа е му­зи­ка ко­ја не за­ста­ру­ва, не по­ми­ну­ва. Сѐ уште е мо­дер­на. Она што са­кам да го истак­нам, е де­ка по­крај ор­ке­ста­рот на сце­на­та ќе има и бенд кој ќе го збо­га­ти на­ста­нот. Тоа се: Бла­го­ја Пе­ру­нов­ски на хар­мо­ни­ка, Зо­ран Ко­ста­ди­нов­ски на ги­та­ра, јас ќе сви­рам кла­вир, Иван Беј­ков на аку­сти­чен и еле­ктри­чен бас и Мар­тин Ву­чиќ на та­па­ни. Ова е убав кон­церт кој до­не­се по­себ­на ат­мо­сфе­ра – ве­ли Џи­јан.

Разговараше: Невена Поповска
(Текст објавен во 233. број на неделникот „Република“, 17.2.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.