Кога партиското го победува националното

„Точ­ка“ е до­бро­поз­нат збор од во­е­на­та тер­ми­но­ло­ги­ја, по­им кој го знае се­кој што слу­жел во­ен рок, да­ли во ЈНА (ка­ко „тач­ка“) или во АРМ. Се од­не­су­ва на не­до­ста­то­ци кај ре­гру­тот или вој­ни­кот. Во не­го­во­то до­сие, до­кол­ку има не­до­ста­то­ци, фи­зич­ки или пси­хич­ки, тие се опи­ша­ни со т.н. „точ­ка“ де­фи­ни­ра­на со одре­ден број, кој, всуш­ност, е оз­на­ка за не­го­ви­от не­до­ста­ток. Се да­ва­ат при прег­ле­ди­те што се од­ви­ва­ат пред не­го­ва­та ре­гру­та­ци­ја или, пак, ги зас­лу­жу­ва­те во те­кот на во­е­ни­от рок. Та­ка има­те по­себ­на точ­ка или број кој оз­на­чу­ва де­ка ре­гру­тот има проб­лем со те­жи­на­та, пре­ма­ла или пре­го­ле­ма, точ­ка за слаб вид или, пак, ин­те­ли­ген­ци­ја во гор­ни­те гра­ни­ци на пот­про­сеч­но­ста.

Слу­чај­но или не, но ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја се ре­ши да дејс­тву­ва ток­му пре­ку „точ­ки“ или ба­рем та­ка јав­но со­оп­шти во ед­на од пос­лед­ни­те из­ја­ви по илин­ден­ски­те по­ну­ди на др­жав­ни­от врв за обе­ди­ну­ва­ње на пар­ти­и­те во име на по­ви­со­ки­те, на­ци­о­нал­ни и др­жав­ни ин­те­ре­си. „Пет­те кон­крет­ни точ­ки за пре­го­во­ри што ги ба­ра СДСМ се дел од стра­те­ги­ја­та за дејс­тву­ва­ње што ја нај­а­ви ли­де­рот на пар­ти­ја­та Зо­ран За­ев отка­ко беа вра­те­ни пра­те­нич­ки­те ман­да­ти во Со­бра­ни­е­то на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја“, ова бе­ше еден од пос­лед­ни­те ко­мен­та­ри на лу­ѓе­то од Би­ха­ќка на пра­ша­ње­то ко­ја е нив­на­та стра­те­ги­ја и што се слу­чи со нај­а­ви­те за ра­бо­та на те­рен. Та­ка, дов­че­раш­ни­те „те­ми“ пре­ми­наа во „точ­ки“. Ко­га си­те оче­ку­ваа вла­ди во сен­ка, пан­да­ни на по­стој­ни­от пар­ла­мент, про­те­сти и чу­да од опо­зи­ци­ја­та, тие сво­и­те актив­но­сти ги све­доа на „дејс­тву­ва­ње“ со точ­ки?! Ше­го­биј­ци­те ќе ре­чат – па и ша­хот е спорт…

Ка­ко и во­е­ни­те, та­ка и ед­на од нив­ни­те точ­ки го по­ка­жа нај­го­ле­ми­от не­до­ста­ток. Точ­ка­та со број 5 е „тех­нич­ка­та вла­да“, ос­нов­ни­от проб­лем кој ста­ви крај на пре­го­во­ри­те ме­ѓу вла­ста и опо­зи­ци­ја­та. Во во­е­на­та кла­си­фи­ка­ци­ја на не­до­ста­то­ци­те, таа точ­ка би оз­на­чу­ва­ла не­до­стиг на смис­ла за ко­му­ни­ка­ци­ја или вој­ник кој бе­скрај­но се пре­це­ну­ва се­бе­си и сво­и­те мож­но­сти и ка­па­ци­те­ти, во пре­вод пот­про­се­чен ре­грут кој мис­ли де­ка е ком­би­на­ци­ја на Рам­бо и не­кој од ли­ко­ви­те на Чак Но­рис. Слу­чај­но или не, но ток­му оваа не­ре­ал­на точ­ка број 5 на СДСМ поч­на ти­вко и не­за­бе­ле­жи­тел­но да ис­чез­ну­ва и да се гу­би од ме­ни­то на пре­го­ва­рач­ка­та ма­са…

Илин­ден, ко­неч­но, го из­ва­ди За­ев во јав­ност

При­ка­ска­та за ва­де­ње­то на „точ­ки­те“ ка­ко уни­ка­тен стил на пар­ти­ско дејс­тву­ва­ње поч­на со Илин­ден. На ви­де­ли­на ги из­ва­ди­ја ток­му по­ра­ки­те на др­жав­ни­от врв, кој во име на го­ле­ми­на­та на праз­ни­кот и обе­ди­ну­вач­ка­та ни­шка со­др­жа­на во не­го, со по­да­ва­ње ра­ка се оби­де да до­пре до СДСМ и до неј­зи­но­то ра­ко­водс­тво, чиј ли­дер ток­му Илин­ден го из­ва­ди од „иле­га­ла“. За по­тсе­ту­ва­ње, цел ме­сец пред го­ле­ми­от праз­ник, ма­ке­дон­ска­та јав­ност се пра­шу­ва­ше ка­де ис­чез­на Зо­ран За­ев, кој, освен со две пар­ти­ски со­оп­ште­ни­ја, на­пи­ша­ни од не­го­ви­от тим на Би­ха­ќка, ис­чез­на во ак­ци­ја. Си­те шу­шка­ше де­ка за­ми­нал на од­мор, но ни­кој не са­ка­ше да по­ве­ру­ва де­ка во та­ка „ло­ша“ си­ту­а­ци­ја за др­жа­ва­та, ка­ква со си­те си­ли се оби­ду­ва­ат да ја прет­ста­ват, по не­приз­на­ва­ње на ре­зул­та­ти­те на из­бо­ри и којз­нае кој бој­кот по ред во ед­на и пол го­ди­на, не­кој би се ос­ме­лил на та­ков не­про­мис­лен чин. Се­пак, отка­ко си­те раз­мис­ли­ја за не­про­мис­ле­но­ста на пар­ти­ски­те по­те­зи во из­ми­на­ти­те ме­се­ци, ова не бе­ше го­ле­мо из­не­на­ду­ва­ње, ту­ку це­лос­но се вкло­пи и „лег­на“ во сто­ри­ја­та за ре­во­лу­ци­о­не­ри­те со апа­на­жа. За­мис­ле­те го са­мо Че Ге­ва­ра или Ка­стро, за ка­кви и се прет­ста­ву­ва­ат, спру­жен со сла­ме­на шап­ка и ко­ктел в ра­ка на Ко­па­ка­ба­на во екот на нај­го­ле­ми­те би­тки, ка­ква, спо­ред Би­ха­ќка, би тре­ба­ло да би­де акту­ел­на­та на СДСМ. Ка­ко и да е, по еден ме­сец во уло­га на „не­вид­лив ли­дер“ или, се­пак, са­мо до­бро­си­ту­и­ран ту­рист, За­ев се по­ја­ви на Илин­ден во Кру­ше­во.

И вла­ста и опо­зи­ци­ја­та ѝ се обра­ти­ја на јав­но­ста со го­во­ри и со че­сти­тки по по­вод нај­го­ле­ми­от ма­ке­дон­ски праз­ник. Не­кој со сто­ти­ци ре­че­ни­ци на по­ве­ќе по­ли­ња, друг со це­ли шест ре­че­ни­ци. Пр­ви­те збо­ру­ваа за ве­ков­на­та бор­ба и за иде­а­ли­те прес­ли­ка­ни од на­ши­те ре­во­лу­ци­о­не­ри и илин­ден­ци од 1903 и од 1944 го­ди­на, проб­ле­мот со Гр­ци­ја, иден­ти­тет­ски­те не­бу­ло­зи на­мет­на­ти од јуж­ни­от со­сед, апе­ли­раа до по­ли­тич­ки­те кон­ку­рен­ти за пре­кин на по­дел­би­те по пар­ти­ска ба­за и кла­си­фи­ка­ци­ја­та на „ва­ши“ и „на­ши“, па сè до по­ра­ки­те во ду­хот на Кру­шев­ски­от ма­ни­фест за ме­ѓу­ет­нич­ки со­жи­вот. Дру­ги­те, пак, кра­тко, во не­до­стиг од идеи или сил­на­та ре­во­лу­ци­о­нер­на по­тре­ба од од­мор и сон­ча­ње на не­ко­ја пла­жа, по­ба­раа „сло­бо­да“ за гра­ѓа­ни­те и ја пре­не­соа за­гри­же­но­ста и наг­ла­се­на­та „ко­неч­на“ по­тре­ба од на­пре­док на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја на па­тот кон ЕУ и кон НА­ТО. Тие што ми­лу­ва­ат да се са­мо­на­ре­ку­ва­ат др­жа­во­твор­на пар­ти­ја, на по­ну­де­на­та ра­ка за по­ми­ру­ва­ње и на по­тре­ба­та за на­ци­о­нал­но и нат­пар­ти­ско обе­ди­ну­ва­ње во име на по­ви­со­ки­те це­ли по­втор­но од­го­во­ри­ја кра­тко со фа­моз­ни шест ре­че­ни­ци, кои, очиг­лед­но, се стан­дард­ни­от ли­мит, опре­де­лен од ма­кси­мал­но доз­во­ле­ни­от фонд на збо­ро­ви и ре­че­ни­ци во пар­ти­ја­та.

Ево­лу­ци­ја на СДСМ – од тех­нич­ка вла­да до фер ус­ло­ви за из­бо­ри

Нај­но­ва­та пре­о­ку­па­ци­ја на скоп­ска­та улич­ка е ка­ко јав­но­ста да за­бо­ра­ви на ба­ра­ње­то за тех­нич­ка вла­да. По­жел­на би би­ла ед­на ко­ле­ктив­на ам­не­зи­ја на ма­ке­дон­ска­та јав­ност во пер­и­о­дот од 27 април, па сè до де­не­ска, но, би­деј­ќи жел­ба­та е не­воз­мож­на, ми­си­ја­та на­ла­га игра со по­и­на­ква ква­зип­си­хо­ло­ги­ја. Пра­ша­ње­то е да­ли ко­ле­ктив­но­то за­бо­ра­ва­ње и вра­ќа­ње­то во Со­бра­ни­е­то би зна­че­ле и за­бо­ра­ва­ње за „греш­ни­те“ пра­те­нич­ки кои дејс­тву­ваа ли­бе­рал­но и са­мо­стој­но и не ја при­фа­ти­ја игра­та на вр­ху­шка­та со од­би­ва­ње на ман­да­ти­те.

Во игра­та со по­стап­на­та ам­не­зи­ја, по­ле­ка, но си­гур­но т.н. ос­нов­но ба­ра­ње на СДСМ или точ­ка 5 сè по­ре­тко се спо­ме­ну­ва и сè по­че­сто се за­ме­ну­ва со опис­ни збо­ро­ви кои има­ат со­се­ма по­и­на­кво зна­че­ње. Про­це­сот на но­се­ње на тех­нич­ка­та вла­да во за­бо­рав трае ре­чи­си еден ме­сец и е ре­зул­тат на стран­ски­те, но и на сè по­го­ле­ми­те вна­тре­пар­ти­ски при­ти­со­ци кои ја до­ве­ду­ва­ат пар­ти­ја­та до точ­ка на пу­ка­ње по ра­бо­ви­те. Проб­ле­мот, се­пак, е пре­го­лем за та­ка лес­но да се про­гол­та и за­бо­ра­ви ед­но тол­ку го­ле­мо и „ос­нов­но“ ба­ра­ње.

Про­ме­на­та на реч­ни­кот на СДСМ бе­ше нај­о­чиг­лед­на во илин­ден­ски­те пре­пи­ски и по­ра­ки со вла­ста. Се­ри­ја­та од­го­во­ри во кои ми­сте­ри­оз­но ис­чез­на ка­кво и да е спо­ме­ну­ва­ње тех­нич­ка вла­да поч­на со од­го­во­рот на илин­ден­ска­та по­ра­ка на пре­ми­е­рот, во ко­ја Гру­ев­ски, ме­ѓу дру­го­то, од Пе­лин­це им по­ра­ча да сед­нат и да раз­го­ва­ра­ат отво­ре­но и ди­рект­но ка­ко по­на­та­му, со раз­ум­ни ба­ра­ња, за кои ве­ти де­ка се под­го­тве­ни да ги при­фа­тат. Из­не­се и под­го­тве­ност, до­кол­ку ви­на­та е кај нив, да ја при­фа­тат од­го­вор­но­ста, но и тие да по­мог­нат во гра­де­ње­то на тие мо­сто­ви.

„До­кто­ри­те за из­вр­ту­ва­ње“ од СДСМ, по­да­де­на­та ра­ка ја до­че­каа со потс­мев и од се­то ка­жа­но зак­лу­чи­ја де­ка Гру­ев­ски сра­меж­ли­во си ги приз­нал гре­шки­те, но ни­ту абер од тех­нич­ка­та вла­да. „СДСМ е под­го­твен за раз­го­во­ри и ди­ја­ло­гот тре­ба да поч­не. Ме­ѓу­тоа, до­кол­ку Гру­ев­ски сме­та де­ка ба­ра­ња­та за обез­бе­ду­ва­ње фер и де­мо­крат­ски из­бо­ри се не­ра­зум­ни, до­го­вор не­ма да има“, со­оп­шти­ја од Би­ха­ќка, по­втор­но од­на­пред осу­ду­вај­ќи го мож­ни­от ди­ја­лог, ус­ло­вен ди­рект­но со ис­пол­ну­ва­ње на нив­ни­те ба­ра­ња.

Ко­му­ни­ка­ци­ја­та во ко­ја тер­ми­нот „тех­нич­ка вла­да“ сра­меж­ли­во про­дол­жи да ис­чез­ну­ва кај Би­ха­ќка сле­ду­ва­ше и по об­ви­ну­ва­ња­та на пре­ми­е­рот де­ка од др­во­то не ја гле­да­ат шу­ма­та и оти, во­ден од тес­но­пар­ти­ски ин­те­ре­си, СДСМ ѝ пра­ват ште­та на др­жа­ва­та. Од­го­во­рот од Би­ха­ќка бе­ше ре­чи­си иден­ти­чен со тој на илин­ден­ски­те по­ра­ки за обе­ди­ну­ва­ње, но се­га му по­ра­чаа на Гру­ев­ски де­ка тој бил на по­тег. За­ев, пак, из­ја­ви де­ка бил под­го­твен за ди­ја­лог, но под ус­лов од ВМРО-ДПМНЕ да би­ле искре­ни во на­ме­ри­те. Исти­от тој мал­ку прет­ход­но ја од­би ини­ци­ја­ти­ва­та на пре­тсе­да­те­лот Ива­нов за сед­ну­ва­ње на иста ма­са со Гру­ев­ски. И во два­та слу­чаи не­ма­ше ни­ту збор од тех­нич­ка, а не, пак, од вла­да.

Про­ме­на­та во во­ка­бу­ла­рот и сми­ре­ни­от тон кај ли­де­рот од Би­ха­ќка поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те ги про­тол­ку­ваа ка­ко до­каз де­ка СДСМ, по­ле­ка но си­гур­но, се оби­ду­ва да из­ле­зе од ста­тус-кво­то на­мет­на­то од сопс­тве­ни­те не­ре­ал­ни ба­ра­ња и не­ис­пол­не­ти оче­ку­ва­ња од ак­ци­ја на ме­ѓу­на­род­на­та за­ед­ни­ца, ко­ја тре­ба­ше да му „по­мог­не“ да се вра­ти на власт и да го оправ­да бој­ко­тот на из­бор­ни­те ре­зул­та­ти. Ток­му за­тоа, ве­лат ана­ли­ти­ча­ри­те, во реч­ни­кот на СДСМ сè по­ре­тко се слу­ша збо­рот „тех­нич­ка вла­да“, ту­ку сè по­че­сто се ра­бо­ти за фра­за­та „обез­бе­ду­ва­ње ус­ло­ви за фер и де­мо­крат­ски из­бо­ри“. По сè изг­ле­да де­ка оваа ево­лу­ци­ја во во­ка­бу­ла­рот на со­ци­јал­де­мо­кра­ти­те ќе за­вр­ши со вра­ќа­ње во пар­ла­мен­тот, но се­га проб­ле­мот е ка­ко да се отка­жат од не­ло­гич­но­то ба­ра­ње, а при­тоа пред јав­но­ста да не из­ле­зат ка­ко то­тал­ни гу­бит­ни­ци.

До­бар чин за чи­сте­ње на „ло­ша­та крв“, а опо­зи­ци­ја­та се од­не­су­ва ка­ко де­те во про­дав­ни­ца за играч­ки

Др­жав­ни­от врв, пре­тсе­да­те­лот Ива­нов, пре­ми­е­рот Гру­ев­ски и со­бра­ни­ски­от спи­кер Ве­ља­но­ски на Илин­ден по­ба­раа обе­ди­ну­ва­ње  и ѝ по­да­доа ра­ка на опо­зи­ци­ја­та. Се­кој на свој на­чин – Ива­нов пре­ку ком­па­ра­ци­ја­та на ин­сти­ту­ци­и­те соз­да­де­ни на АС­НОМ и по­тре­ба­та од нив­но­то по­чи­ту­ва­ње, Гру­ев­ски пре­ку ба­ра­ње­то за об­но­ву­ва­ње­то на мо­сто­ви­те и пре­кин на днев­но-по­ли­тич­ки­те игри, Ве­ља­но­ски со по­ви­кот за пре­ста­ну­ва­ње со по­дел­ба­та на „ва­ши“ и на „на­ши“. Поз­на­ва­чи­те на со­стој­би­те се за­чу­де­ни од од­но­сот на опо­зи­ци­ја­та. По­ли­тич­ки­от ана­ли­ти­чар Але­ксан­дар Пан­дов ве­ли де­ка ако ве­ќе не са­ка­ат да по­ма­га­ат, то­гаш ба­рем не­ка не од­ма­га­ат, а ва­ка се од­не­су­ва­ат ка­ко де­ца во про­дав­ни­ца за играч­ки. До­цент д-р Иван­ка До­дов­ска од Прав­ни­от фа­кул­тет во Скоп­је, пак, по­со­чу­ва де­ка со по­ра­ки­те на Илин­ден, вла­ста ја по­ка­жа­ла по­ли­тич­ка­та зре­лост и од­го­вор­ност и по­ну­ди­ла до­бар на­чин за чи­сте­ње на „ло­ша­та крв“, но опо­зи­ци­ја­та сè уште не мо­же или не са­ка да ги ста­ви на­ци­о­нал­ни­те над пар­ти­ски­те ин­те­ре­си.

Пан­дов: Таа по­да­де­на ра­ка јас не ја гле­дам са­мо ка­ко мож­ност СДСМ да ста­не од кал­та во ко­ја се нај­де, ту­ку и ка­ко мож­ност – во ед­ни по­ли­тич­ки мно­гу тур­бу­лент­ни вре­ми­ња кои се слу­чу­ва­ат на европ­ска­та, а и на свет­ска­та по­ли­тич­ка сце­на – да сед­не на иста ма­са со ВМРО-ДПМНЕ и за­ед­нич­ки да до­не­сат стра­те­ги­ја за клуч­ни­те пре­диз­ви­ци пред кои ќе би­де ис­пра­ве­на Ма­ке­до­ни­ја во ид­но вре­ме. По­ра­ки­те што беа ис­пра­те­ни од др­жав­ни­от врв беа де­ка по­сто­јат оправ­да­ни сом­не­ва­ња оти бу­ри­те и ура­га­ни­те што бес­не­ат по се­вер­на Афри­ка, Бли­ски­от Исток, ка­вка­ски­от ре­ги­он, а и во Укра­и­на, мно­гу лес­но мо­же да ги за­ду­ва не­кој лош ве­тар и да се нај­дат над на­ше­то не­бо.

Во по­ра­ки­те, ве­ли Пан­дов, е по­тен­ци­ра­на под­го­тве­но­ста на ин­сти­ту­ци­и­те на др­жа­ва­та да се спро­тив­ста­ват и да ги спре­чат та­кви­те мож­ни сце­на­ри­ја, но, се­ка­ко, де­ка др­жа­ва­та и неј­зи­ни­те ин­сти­ту­ции се по­сил­ни ко­га си­те по­ли­тич­ки игра­чи се единс­тве­ни по стра­те­шки­те пра­ша­ња.

Пан­дов: За­чу­ду­ва мо­мен­тот што во си­ту­а­ци­ја­ва две­те ал­бан­ски по­ли­тич­ки пар­тии по­ка­жу­ва­ат мно­гу по­го­ле­ма свест, по­све­те­ност и ло­јал­ност кон др­жа­ва­та откол­ку СДСМ. Во та­ква си­ту­а­ци­ја по­ве­ќе од ин­фан­тил­но е од­не­су­ва­ње­то на ра­ко­водс­тво­то на СДСМ кое и на­та­му ин­си­сти­ра на за­ни­ма­ва­ње со днев­на по­ли­ти­ка. Пре­ми­е­рот Гру­ев­ски на­пра­ви нај­до­бра ком­па­ра­ци­ја – за­ни­ма­вај­ќи се да се отп­ле­тка­ат од не­кол­ку дрв­ца, не мо­жат да ја ви­дат це­ла шу­ма. За ме­не, се­ка­ко, е за изд­во­ју­ва­ње и по­ра­ка­та – ако ве­ќе не са­ка­ат за­ед­нич­ки и единс­тве­ни да ги ре­ша­ва­ат пре­диз­ви­ци­те, то­гаш не­ка не од­ма­га­ат и за сит­ни ин­те­ре­си се про­да­ва­ат и по­ма­га­ат на лу­ѓе и ор­га­ни­за­ции кои не ѝ са­ка­ат до­бро на Ма­ке­до­ни­ја. Ап­со­лут­но раз­о­ча­ру­вач­ко бе­ше со­оп­ште­ни­е­то на СДСМ кое бе­ше ка­ко да жи­ве­е­ле и сла­ве­ле не­кој друг праз­ник и во дру­га др­жа­ва!

До­дов­ска, пак, сме­та де­ка ако из­ле­зе­ме од тес­ни­от фо­кус на кра­тка­та вид­ли­вост и од ком­фор­на­та зо­на на „за­тво­ре­ни­те за­ед­ни­ци“, ќе има­ме при­ли­ка да сог­ле­да­ме еден на­ви­сти­на ши­рок спе­ктар на се­ри­оз­ни проб­ле­ми со кои се со­о­чу­ва со­вре­ме­на­та ма­ке­дон­ска др­жа­ва и од­на­тре и од­над­вор. Пос­лед­ни­от пер­и­од, ве­ли До­дов­ска, имав­ме мож­ност да би­де­ме све­до­ци на ед­на дол­го­трај­на и ис­цр­пу­вач­ка по­ли­тич­ка кри­за, ве­штач­ки соз­да­де­на од стра­на на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја, ко­ја ако ја про­а­на­ли­зи­ра­ме по­се­ри­оз­но, ќе ви­ди­ме де­ка ка­ко единс­тве­на цел го има, на овој или на оној на­чин, со­бо­ру­ва­ње­то на акту­ел­на­та власт во др­жа­ва­та и неј­зи­но­то вра­ќа­ње на во­деч­ка­та по­ли­тич­ка сце­на.

До­дов­ска: И тоа не е ни­што но­во, впро­чем, за исто­то по­ве­ќе­па­ти до­се­га имам го­во­ре­но, но она што ме­не ми е осо­бе­но ин­те­рес­но и кое мо­жам по­кон­крет­но да го ела­бо­ри­рам, пр­венс­тве­но трг­ну­вај­ќи од оп­што поз­на­ти­те те­о­рет­ски одред­ни­ци кои афир­ма­тив­но по­твр­ду­ва­ат де­ка за ед­но ли­бе­рал­но и де­мо­крат­ско оп­штес­тво не е не­ле­ги­тим­на цел­та на осво­ју­ва­ње на вла­ста, ту­ку, на­про­тив, таа е ло­гич­на и фун­да­мен­тал­на во јав­но­то по­ли­тич­ко дејс­тву­ва­ње. Во се­гаш­на­ва си­ту­а­ци­ја тоа што ме­не лич­но ме за­гри­жу­ва е со­др­жа­но во фа­ктот де­ка иста­та таа цел е единс­тве­но­то не­што што го има за цел акту­ел­но­то ра­ко­водс­тво на опо­зи­ци­ја­та, пред­во­де­на од СДСМ. Во ус­ло­ви ко­га не­ма кли­ма кај ма­ке­дон­ски­от еле­кто­рат за нив­ни­от по­ли­тич­ки кон­цепт, за кој во су­шти­на ни­ко­гаш до крај и не раз­брав­ме што е и да­ли во­оп­што по­стои и во си­ту­а­ци­ја во ко­ја во­деч­ки­те по­ли­тич­ки ен­ти­те­ти на вр­вот на опо­зи­ци­ја­та има­ат ка­та­стро­фал­но лош реј­тинг (ко­га го­во­рам за тоа, не мис­лам са­мо на дво­е­цот За­ев-Ше­ќе­рин­ска, ту­ку исто­то се од­не­су­ва и на оста­на­ти­те ли­де­ри од овој блок), во овие ус­ло­ви, по­вто­ру­вам, жел­ба­та да се пре­зе­ме вла­ста е илу­зор­на и таа нав­ле­гу­ва во ед­на крај­но се­ри­оз­на па­то­ло­шка со­стој­ба ис­пол­не­та со не­ра­ци­о­нал­ни и бес­пред­мет­ни днев­но-по­ли­тич­ки кон­струк­ции кои до­пол­ни­тел­но го раз­ја­ду­ва­ат кре­вко­то ма­ке­дон­ско др­жав­но тки­во.

От­та­му, це­ни До­дов­ска, по­ра­ки­те за по­ми­ру­ва­ње и за со­ра­бо­тка ме­ѓу по­зи­ци­ја­та и опо­зи­ци­ја­та, кои беа упа­те­ни од стра­на на др­жав­ни­от врв на Илин­ден, се ја­сен сиг­нал де­ка вла­ста во Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја се­ри­оз­но ги раз­би­ра ус­ло­ви­те во кои се на­о­ѓа на­ша­та др­жа­ва и де­ка со исти­от гест ја де­мон­стри­ра сво­ја­та по­ли­тич­ка зре­лост и по­ли­тич­ка од­го­вор­ност.

До­дов­ска: Та­кви­от на­чин на од­не­су­ва­ње е при­фат­лив, во­ди кон уна­пре­ду­ва­ње и раз­вој на ма­ке­дон­ска­та др­жа­ва и прет­ста­ву­ва до­бра ос­но­ва да се ис­чи­сти ло­ша­та крв ме­ѓу по­ли­тич­ки­те про­тив­ни­ци за јав­на­та по­ли­ти­ка да се од­ве­де на ви­стин­ски­от пат на кој по­ли­тич­ка­та бор­ба ќе се во­ди врз ба­за на кон­цеп­ти, раз­вој­ни идеи и актив­но дејс­тву­ва­ње во јав­ни­от про­стор, кој, спо­ред ме­не, е нај­ин­те­рес­ни­от и нај­си­лен адут кој мо­же да го има ед­на опо­зи­ци­ја ко­ја пре­тен­ди­ра да ста­не власт.

Пр­вич­на­та ре­ак­ци­ја на ли­де­рот на СДСМ, таа ја оце­ну­ва ка­ко фор­мал­на, не­де­фи­ни­ра­на и бле­да, а при­чи­ни­те ги гле­да во не­де­фи­ни­ра­но­ста и не­и­скри­ста­ли­зи­ра­на­та кон­цеп­ци­ја во не­го­ви­от блок за тоа што има­ат на­ме­ра да на­пра­ват за Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја.

До­дов­ска: Од це­ли­от по­ли­тич­ки ка­па­ци­тет со кој рас­по­ла­га овој блок до­се­га ви­дов­ме са­мо ни­ски, днев­но-по­ли­тич­ки кон­струк­ции, ре­чи­си ни­ка­ква по­ли­тич­ка про­гра­ма, не­де­фи­ни­ра­на пла­тфор­ма за по­ли­тич­ко дејс­тву­ва­ње, бес­пред­мет­ни об­ви­ну­ва­ња, уце­ни и оби­ди за спро­ве­ду­ва­ње на­силс­тво врз ин­сти­ту­ци­и­те на си­сте­мот. Се­то тоа го­во­ри де­ка ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја во овој мо­мент сè уште не е под­го­тве­на да ги ста­ви др­жав­ни­те ин­те­ре­си пред лич­ни­те тес­но­пар­ти­ски ин­те­ре­си, а пр­ви­от и нај­ја­сен сиг­нал за тоа е не­де­фи­ни­ра­но­то по­ли­тич­ко обра­ќа­ње и иг­но­ри­ра­ње­то на по­ли­тич­ки­от ди­ја­лог од стра­на на вр­вот на опо­зи­ци­ја­та за вре­ме на ед­но од нај­важ­ни­те др­жа­во­твор­ни чес­тву­ва­ња.

 

Дон­ки­хот­ско­то во СДСМ и твр­дог­ла­во­ста ка­ко по­ли­тич­ка ма­на

Ко­му­ни­ка­ци­ја­та што сле­ду­ва­ше во на­та­мош­ни­от дел од при­ка­ска­та, ини­ци­ра­на од илин­ден­ска­та по­ну­да за по­ми­ру­ва­ње, по што сле­ду­ва­ше на­со­чу­ва­ње на во­да­та на во­де­ни­ца­та од Би­ха­ќка, за Пан­дов на­ли­ку­ва на од­не­су­ва­ње на де­те во про­дав­ни­ца за играч­ки.

Пан­дов: Јас по­дол­го вре­ме во од­не­су­ва­ње­то на СДСМ не мо­жам да ви­дам ни стил, ни при­стап, ни стра­те­ги­ја, ни во­де­ни­ца. Тоа што мо­жам да го ви­дам кај СДСМ е од­не­су­ва­ње на ма­ло де­те пред про­дав­ни­ца за играч­ки, кое вре­ска за да ја до­бие по­са­ку­ва­на­та играч­ка. Ло­ша­та ра­бо­та кај овој тип де­ца е тоа што тие и на след­ни­от из­лог за играч­ки се од­не­су­ва­ат исто ка­ко и пред прет­ход­ни­от, без раз­ли­ка да­ли ја до­би­ле играч­ка­та или не.

От­ту­ка, спо­ред Пан­дов, во­оп­што не чу­ди тоа што на по­ви­ци­те на ВМРО-ДПМНЕ за за­ед­нич­ки др­жа­вен на­стап, СДСМ и на­та­му го­во­ри за сво­јот ли­чен пар­ти­ски ин­те­рес. Ед­но­став­но, ве­ли тој, лу­ѓе­то, а и по ва­ков го­лем на­ци­о­на­лен праз­ник, не мо­жат да се над­ми­нат са­ми­те се­бе­си и да пог­лед­нат по­да­ле­ку од рам­ки­те на пар­ти­ја­та.

Пан­дов: Тие ло­ват, а и на­та­му ќе ло­ват ве­тер­ни­ци, вр­те­ле­шки и во­де­ни­ци. Не мо­жам да се се­там ко­га пос­ле­ден пат сме слуш­на­ле од нив­на стра­на не­кој кон­стру­кти­вен и кон­кре­тен пред­лог за спро­ве­ду­ва­ње на не­ко­ја по­ли­ти­ка ко­ја ќе го по­до­бри жи­ве­е­ње­то во Ма­ке­до­ни­ја. Мис­лам де­ка ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни не­ма да до­че­ка­ат уште по­долг пер­и­од про­ме­на на овој курс од стра­на на СДСМ, а со тоа и на пар­ти­и­те што гра­ви­ти­ра­ат око­лу нив.

Ви­сти­на­та се­ко­гаш се при­фа­ќа те­шко, осо­бе­но ако сте на стра­на­та на тие што дла­бо­ко по­гре­ши­ле, ве­ли До­дов­ска, спо­ред ко­ја, та­ка е на ме­ѓу­чо­веч­ко ни­во на ко­му­ни­ка­ци­ја, а исто­то ва­жи и ме­ѓу по­ли­тич­ки­те ен­ти­те­ти.

До­дов­ска: Лич­но сме­там де­ка твр­дог­ла­во­ста и иск­лу­чи­тел­но­ста во­дат кон не­по­прав­ли­ва гор­де­ли­вост, а тоа е нај­страш­на­та суд­би­на ко­ја еден по­ли­тич­ки фа­ктор мо­же да си ја опре­де­ли са­ми­от на се­бе­си. Од тие при­чи­ни, по­ли­тич­ка­та бор­ба на СДСМ со за­доц­нет рок на дејс­тву­ва­ње и пот­пре­на врз прин­ци­пот по­ста­ву­ва­ње на кон­тра­те­зи е нај­бр­зи­от на­чин да се онес­по­со­би те­кот на сле­де­ње на на­ста­ни­те и пре­ку нив пре­тен­ди­ра­ат, прет­по­ста­ву­вам, тие да се де­фор­ми­ра­ат до сте­пен во кој ќе се за­гу­би се­ка­ква смис­ла за на­та­мош­на ди­ску­си­ја. Тој прин­цип е лош би­деј­ќи, по­втор­но ќе ре­чам, не­ма ни­ка­ква здра­ва ос­но­ва и во перс­пе­кти­ва прет­ста­ву­ва ед­но­на­со­чен пат. От­та­му лич­но сме­там де­ка ни­ко­му не му е доз­во­ле­но не­се­ри­оз­но да си игра со суд­би­на­та на ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни, а на Би­ха­ќка мо­ра, ко­неч­но, да на­у­чат де­ка по­чит­та мо­ра да се зас­лу­жи!

(Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 101. број на неделникот „Република“, 8.08.2014)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.