Лан­ски­от из­мет си го чу­ва­ме и за в го­ди­на

Ненад Мирчевски

Кра­јот на го­ди­на­та ка­ко по не­кое не­пи­ша­но пра­ви­ло е пер­и­од ко­га фр­ла­ме пог­лед на го­ди­на­та што ја ис­пра­ќа­ме, а во исто вре­ме по­са­ку­ва­ме ло­шо­то да го оста­ви­ме зад се­бе и да не се по­вто­ри во го­ди­на­та што сле­ду­ва. Ако тре­ба со еден збор да ги опи­ше­ме по­ли­тич­ки­те збид­ну­ва­ња во зем­ја­ва, 2013 го­ди­на сло­бод­но мо­же­ме да ја на­ре­че­ме „за­гу­бе­на“ го­ди­на.

На­ста­нот што нај­до­бро го илу­стри­ра зак­лу­чо­кот е ин­ци­ден­тот од 24 де­кем­ври 2012 го­ди­на, од­нос­но на­ста­ни­те по­вр­за­ни со овој не­мил на­стан, кои се пров­ле­ку­ваа сѐ до кра­јот на го­ди­на­ва и по­сто­ја­но нѐ по­тсе­ту­ваа де­ка лич­ни­те ин­те­ре­си на мно­гу на­ши по­ли­ти­ча­ри им се по­важ­ни од тие на гра­ѓа­ни­те, а пар­ти­ски­те од др­жав­ни­те. За жал, го­ди­на­ва не са­мо што не ус­пе­ав­ме да го оста­ви­ме зад нас ло­шо­то од 2012 го­ди­на, ту­ку и си го по­не­сов­ме во 2014 го­ди­на.

Во пред­ве­че­ри­е­то на 2012 го­ди­на не бе­ше те­шко да се прет­по­ста­ви де­ка ќе вле­зе­ме во уште ед­на те­шка еко­ном­ска го­ди­на за обич­ни­от гра­ѓа­нин и по ни­што по­и­на­ква од прет­ход­ни­те ко­га ста­ну­ва збор за пре­зен­ти­ра­ње по­ли­тич­ко ли­це­мерс­тво ис­преп­ле­те­но со лаж­ни ве­ту­ва­ња и со зап­ла­шу­ва­ње на на­ро­дот со из­мис­ле­ни цр­ни сце­на­ри­ја. Се­то тоа што се слу­чи во Со­бра­ни­е­то опо­зи­ци­ја­та го оправ­да со обид да се спре­чи бан­крот на др­жа­ва­та и фи­нан­си­ски крах. Се за­ка­ну­ваа и со бој­кот на из­бо­ри­те за да се пре­мис­лат во пос­ле­ден мо­мент, а се че­каа осум ме­се­ци за да сед­нат на ма­са со вла­ста за да се до­го­во­рат кој згре­ши на 24 де­кем­ври, со што ја ста­ви­ја во за­лож­ниш­тво европ­ска­та перс­пе­кти­ва на др­жа­ва­та. Не им бе­ше важ­но што ѝ се на­не­се го­ле­ма ште­та на зем­ја­та.

До ден де­нес, пак, сѐ уште че­ка­ме да се сми­лу­ва­ат и да ги спро­ве­дат зак­лу­чо­ци­те, кои са­ми ги до­го­во­ри­ја. Исто тол­ку вре­ме че­ка­ме раз­вр­ска и за ин­ци­ден­тот со но­ви­на­ри­те што се слу­чи исти­от тој 24 де­кем­ври, во иста­та са­ла. Це­ли­от слу­чај, мо­же­би, мно­гу по­лес­но ќе се рас­чи­сте­ше ако по­крај из­ви­ну­ва­ње­то не­кој по­не­се­ше и од­го­вор­ност за не­про­мис­ле­ни­от по­тег на со­бра­ни­ски­те служ­би.

Ни­што по­и­на­кво не ви­дов­ме ни­ту од на­ши­те при­ја­те­ли во ЕУ и во НАТО. Ли­це­мерс­тво­то кон ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни не бе­ше ни­што по­ма­ло и го­ди­на­ва, и од Бри­сел (од ка­де што до­би­вав­ме кон­фуз­ни по­ра­ки во кои, ве­ро­јат­но, не мо­жат да нај­дат ло­ги­ка ни­ту тие што ги пи­шу­ва­ат), и од не­кои дип­ло­ма­ти што се прет­ста­ву­ва­ат ка­ко на­ши го­ле­ми при­ја­те­ли, а во исто вре­ме нѐ тре­ти­ра­ат ка­ко де­ца од ули­ца без свое име и иден­ти­тет.

Го­ди­на­ва ја ис­пра­ќа­ме со жел­ба но­ва­та да не би­де ка­ко оваа, а вла­ста и опо­зи­ци­ја­та, ко­неч­но, да поч­нат да дејс­тву­ва­ат ко­ор­ди­ни­ра­но и единс­тве­но во од­нос на на­ци­о­нал­ни­те ин­те­ре­си. Но, се­пак, мо­ра­ме да би­де­ме ре­ал­ни и да приз­на­е­ме де­ка ви­сти­на­та е по­и­на­ква, а жел­би­те те­шко ос­твар­ли­ви – та­кви по­да­ро­ци не мо­же да ни ис­по­ра­ча Де­до Мраз, ту­ку сѐ за­ви­си са­мо од вол­ја­та на на­род­ни­те прет­став­ни­ци.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.