„Оф-фест 2013“ – музичка коалиција на светските виртуози

Про­гра­ма­та на два­на­е­сет­то­то из­да­ние на „Оф-фест“ но­си шест бо­га­ти фе­сти­вал­ски ве­че­ри, во кои ќе на­ста­пат поз­на­ти и зна­чај­ни му­зи­ча­ри од Ин­ди­ја, Шпа­ни­ја, Јуж­на Ко­ре­ја, Тур­ци­ја, Ко­лум­би­ја, Ве­ли­ка Бри­та­ни­ја, Ма­ро­ко, Се­не­гал, Фин­ска, Сло­ве­ни­ја и од Ма­ке­до­ни­ја, а ќе би­де при­ка­жан и еден му­зич­ки до­ку­мен­та­рен филм.

Ану­шка Шан­кар

Ану­шка Шан­кар де­нес е ед­на од во­деч­ки­те фи­гу­ри на т.н. му­зи­ка на све­тот. Неј­зи­но­то тво­реш­тво вле­че ко­ре­ни од ин­ди­ска­та кла­сич­на му­зи­ка, ка­ко и од му­зи­ка­та на неј­зи­ни­от та­тко, ле­ген­дар­ни­от Ра­ви Шан­кар, кај ко­го таа се шко­лу­ва од сво­ја­та де­ве­та го­ди­на. Ка­ко ком­по­зи­тор, таа ја истра­жу­ва плод­на­та син­те­за на ин­ди­ска­та му­зи­ка со раз­ни му­зич­ки жа­нро­ви, ка­ко: фла­мен­ко, еле­ктро­ни­ка, џез и кла­сич­на му­зи­ка. Ану­шка Шан­кар два­па­ти е но­ми­ни­ра­на за пре­стиж­на­та на­гра­да „Гре­ми“, а бе­ше и најм­ла­да­та му­зи­чар­ка и пр­ва же­на во исто­ри­ја­та на „Гре­ми“ но­ми­ни­ра­на во ка­те­го­ри­ја­та му­зи­ка на све­тот, за неј­зи­ни­от ал­бум „Live at Carnegie Hall“ (2002), а по­доц­на и прв му­зи­чар од Ин­ди­ја што бе­ле­жи на­стап на до­де­лу­ва­ње­то на на­гра­ди­те „Гре­ми“ (2006) ко­га бе­ше но­ми­ни­ра­на за ал­бу­мот „Rise“. Во 2011 го­ди­на, поз­на­та­та гер­ман­ска ети­ке­та „Дој­че гра­мо­фон“ го из­да­де неј­зи­но­то ше­сто це­де-из­да­ние „Traveller“, што ѝ ја до­не­се ти­ту­ла­та нај­до­бар му­зи­чар од стра­на на ма­га­зи­нот „Сонг­лајнс“, ка­ко и но­ми­на­ци­ја­та за на­гра­да­та „Гре­ми“ во ка­те­го­ри­ја­та нај­до­бар  ал­бум со му­зи­ка од све­тот. Тра­гај­ќи по ко­ре­ни­те на фла­мен­ко му­зи­ка­та во тра­ди­ци­ја­та на ин­ди­ски­те Ра­џа­ста­ни Ро­ми, во соз­да­ва­ње­то на „Па­ту­вач“ учес­тву­ва­ат ин­ди­ски и фла­мен­ко му­зи­ча­ри.

Азис Са­ма­уи и „Ју­ни­вер­зи­ти оф Гна­ва“

Азиз Са­ма­уи е поз­нат му­зи­чар и во­ка­лист, а „University of Gnawa“ е не­го­ви­от прв со­ло­ал­бум, со кој стек­на ни­за по­фал­би и приз­на­ни­ја. По­и­мот „гна­ва“ се од­не­су­ва на тра­ди­ци­о­нал­ни­от транс и ис­це­ли­тел­ска­та му­зи­ка од гра­нич­ни­от ре­ги­он ме­ѓу Ма­ро­ко и Ал­жир, но не­го­ви­те ко­ре­ни мо­же да се нај­дат и во Се­не­гал, Гам­би­ја и во Ма­ли. Са­ма­уи на­ста­пу­ва со гру­па­та од Се­не­гал, а про­е­ктот „Ју­ни­вер­зи­ти оф Гна­ва“ прет­ста­ву­ва син­те­за на зву­ци­те од Ма­ро­ко и од Се­не­гал. Му­зи­ка­та се ба­зи­ра врз ма­ро­кан­ски­от ин­стру­мент гим­бри, ка­ко и врз се­не­гам­би­ски­от нго­ни, но, исто та­ка, и врз обил­но­то при­сус­тво на еле­ктрич­на ги­та­ра, кла­ви­ја­ту­ри и пер­ку­сии. Му­зич­ки­те рас­по­ло­же­ни­ја се ме­ну­ва­ат ка­ко вр­те­ње­то на еден Су­фи дер­виш, пре­ми­ну­вај­ќи од ти­вки то­но­ви, до енер­гич­ни, хип­но­тич­ни тан­ци.

Би­о­ско­пи­ја

Про­е­ктот „Би­о­ско­пи­ја“ прет­ста­ву­ва со­ра­бо­тка ме­ѓу Го­ран Трај­ко­ски (Са­ра­це­ни, Па­дот на Ви­зан­ти­ја, Ми­зар, Апо­ре­ја, Ана­ста­си­ја) и Еле­на Хри­сто­ва, во­ка­лис­тка­та на ма­ке­дон­ски­от ет­но­со­став „Бак­ла­ва“, а од не­о­дам­на и пе­јач­ка во по­пу­лар­на­та тур­ска гру­па „Ба­ба Зу­ла“. Нив­ни­от за­ед­нич­ки ал­бум, под нас­лов „Би­о­ско­пи­ја“ (СЈФ Ре­кордс, 2011), со­др­жи че­ти­ри­на­е­сет ар­ха­ич­ни, тра­ди­ци­о­нал­ни, лир­ски и обред­ни ма­ке­дон­ски пес­ни, во чи­ја­што автен­тич­но ос­мис­ле­на обра­бо­тка му­зи­ча­ри­те ус­пе­ва­ат да го втис­нат сво­јот ли­чен, автор­ски пе­чат. Из­бра­ни од Хри­сто­ва, а аран­жи­ра­ни, про­гра­ми­ра­ни и про­ду­ци­ра­ни од Трај­ко­ски, овие ком­по­зи­ции прет­ста­ву­ва­ат из­во­нре­ден спој на раз­лич­ни му­зич­ки изра­зи и вли­ја­ни­ја: од ви­зан­ти­ска­та тра­ди­ци­ја, пре­ку кла­сич­ни­те фор­ми, па сѐ до мо­дер­ни­те те­ко­ви и стру­е­ња. Бла­го­да­ре­ние на кре­а­тив­ни­от по­тен­ци­јал на двај­ца­та му­зи­ча­ри, во „Би­о­ско­пи­ја“ е ос­тва­рен им­пре­си­вен спе­ктар на аку­стич­ни и еле­ктрон­ски ин­стру­мен­ти, хар­мон­ски и рит­мич­ки ре­ше­ни­ја, рас­по­ло­же­ни­ја и емо­ции. Ста­ну­ва збор за му­зи­ка што про­из­ле­гу­ва од бо­га­то­то нас­ледс­тво на ма­ке­дон­ски­от на­род, над­гра­де­но, до­пол­не­то и адап­ти­ра­но за слу­ша­ње де­нес и утре.

БРИ­НА

Со­ста­вот „Бри­на“, име­ну­ван спо­ред глав­на­та пе­јач­ка Бри­на Во­гел­ник, е фор­ми­ран во 2003 го­ди­на. Цр­пи мо­ти­ви од тра­ди­ци­о­нал­на­та му­зи­ка, во слу­ча­јов ре­а­ни­ми­ра­на и ре­а­ран­жи­ра­на, но од не­о­дам­на во нив­ни­от ре­пер­то­ар пре­ов­ла­ду­ва­ат ори­ги­нал­ни­те ком­по­зи­ции. Пр­ви­те два ал­бу­ма на гру­па­та, „Мла­до ле­то“ (2004) и „Пас­ја ле­ген­да“ (2006), оста­ви­ја си­лен пе­чат на гло­бал­на­та ма­па на т.н. му­зи­ка на све­тот, стек­ну­вај­ќи из­во­нред­ни ре­цен­зии, ка­ко од кри­ти­ча­ри­те во Сло­ве­ни­ја, та­ка и во свет­ски­те му­зич­ки спи­са­ни­ја.

Ки­мо Пох­јо­нен

Ки­мо Пох­јо­нен е хар­мо­ни­каш од Фин­ска, но да го на­ре­чеш Ки­мо хар­мо­ни­каш е исто ка­ко да ја на­ре­чеш „Ен­цик­ло­пе­ди­ја Бри­та­ни­ка“ кни­га. Од 1996 го­ди­на на­ва­му, по мно­гу­број­ни­те про­е­кти во об­ла­ста на фолк, денс, те­а­тар­ска и аван­гард­на му­зи­ка, тој се фо­ку­си­ра на сво­јот со­ло­про­ект со­чи­нет од ек­стрем­ни и ори­ги­нал­ни ком­по­зи­ции, ми­ди-еле­ктрич­на хар­мо­ни­ка изра­бо­те­на по не­го­ва ме­ра, семп­ло­ви во жи­во и ефе­кти, ди­на­мич­на сцен­ска из­вед­ба, спе­ци­јал­но освет­лу­ва­ње и звук од си­те стра­ни. Ди­зај­нот на свет­ло­то и зву­кот се клуч­ни еле­мен­ти во не­го­ви­от пер­фор­манс, што го пра­ви на­ста­нот из­во­нред­но сти­му­ла­ти­вен, ка­ко од ви­зу­ел­на, та­ка и од звуч­на перс­пе­кти­ва.

Он­да­тро­пи­ка

Фор­ми­ра­ни од ко­лум­би­ски­от му­зи­чар Ма­рио Га­ле­а­но и од бри­тан­ски­от про­ду­цент Вил Хо­ланд, „Он­да­тро­пи­ка“ обе­ди­ну­ва еден фан­та­сти­чен тим од ѕвез­ди на кла­сич­ни­от и на мо­дер­ни­от стил на ко­лум­би­ска­та му­зи­ка. Иде­ја­та е по­втор­но да се ожи­вее тра­ди­ци­о­нал­ни­от звук про­мо­ви­рај­ќи ги нај­до­бри­те му­зи­ча­ри што има­ле клуч­на уло­га во исто­ри­ја­та на ко­лум­би­ска­та му­зи­ка. Пес­ни­те на нив­ни­от прв ал­бум оп­фа­ќа­ат без­вре­мен­ски те­ми чии ко­ре­ни ги на­о­ѓа­ме во 60-ти­те и во 70-ти­те го­ди­ни на 20 век, но и во про­гре­сив­ни­те, мо­дер­ни ком­по­зи­ции на 21 век. Су­дир на поз­на­ти­те ко­лум­би­ски сти­ло­ви ка­ко кум­би­ја, по­ро, га­и­та и чам­пе­та со бу­га­лу, ска, бит-бокс, хип-хоп и фанк- зву­кот.

Та­ксим Трио

Еден од нај­ин­те­рес­ни­те му­зич­ки фе­но­ме­ни на Истан­бул е су­пер­гру­па со­ста­ве­на од три врв­ни му­зи­ча­ри. По­све­те­ни на сво­и­те ин­стру­мен­ти и на ме­ѓу­себ­но­то при­ја­телс­тво, „Та­ксим трио“ низ сво­ја­та му­зи­ка ткае ма­ги­ја, со ори­ен­тал­ни зву­ци што зву­чат древ­но, но во исто вре­ме све­жо и со­вре­ме­но. Дла­бо­ко вко­ре­не­ти во сопс­тве­но­то му­зич­ко нас­ледс­тво и во тра­ди­ци­ја­та на тур­ска­та му­зи­ка, „Та­ксим трио“ ин­кор­по­ри­ра и дру­ги сти­ло­ви во овој тра­ди­ци­о­на­лен мо­дел, ка­ко кла­си­ка и џез, доз­во­лу­вај­ќи пра­ве­цот на нив­но­то му­зи­ци­ра­ње да го при­ка­же Истан­бул во си­от свој рас­кош, исто­ри­ски и му­зич­ки.

То­ри Ен­самбл

Збо­рот „то­ри“ оз­на­чу­ва по­ве­ќе на­чи­ни на кои ед­на му­зич­ка тра­ди­ци­ја е ин­тер­пре­ти­ра­на во раз­лич­ни ре­ги­о­ни на Ко­ре­ја. Гру­па­та по­сто­ја­но тра­га по но­ви мо­де­ли на тре­ти­ра­ње на му­зи­ка­та и нив­но ком­би­ни­ра­ње со за­пад­ни­те му­зич­ки ди­ја­ле­кти. Од 2007 го­ди­на, во Ко­ре­ја и над­вор од неј­зи­ни­те гра­ни­ци тие на­ста­пу­ва­ат под име­то „То­ри ен­самб­л“, ка­ко гру­па од че­тво­ри­ца ко­реј­ски тра­ди­ци­о­нал­ни му­зи­ча­ри, но на­ста­пу­ва­ат и под име­то „То­ри про­ект“, со трој­ца аме­ри­кан­ски фри-џез ар­ти­сти: Нед Ро­тен­берг, Ерик Фрид­лен­дер и Са­то­ши Та­ке­и­ши. По­све­ту­вај­ќи се на врв­но­то му­зи­ци­ра­ње, на пес­ни­те со ко­реј­ско по­тек­ло и на бле­ска­ви­те им­про­ви­за­ции, тие соз­да­ва­ат ста­ра и но­ва му­зи­ка од не­кои да­леч­ни пре­де­ли.

Исто­ри­ја на „Оф-фест“

„Оф-фест“, во ос­но­ва, е фе­сти­вал на та­ка­на­ре­че­на­та му­зи­ка на све­тот, прик­лу­чу­вај­ќи се во осо­бе­но кре­а­тив­ни­от про­цес на гло­ба­ли­за­ци­ја на му­зи­ка­та ко­ја до­а­ѓа од си­те свет­ски ме­ри­ди­ја­ни и кон­ти­нен­ти. „Оф-фест“ е член на зна­чај­на­та и вли­ја­тел­на ор­га­ни­за­ци­ја „Европ­ски фо­рум на свет­ски фе­сти­ва­ли“ (European Forum of Worldwide Music Festivals).

Иде­ја­та бе­ше да се по­пол­ни кон­церт­на­та праз­ни­на во на­ши­от град, со ор­га­ни­зи­ра­ње фе­сти­вал кој ќе ги до­не­се најз­на­чај­ни­те прет­став­ни­ци на свет­ска­та ет­но­му­зи­ка. И по­крај ре­ла­тив­но кра­тка­та тра­ди­ци­ја на оваа ма­ни­фе­ста­ци­ја (12 го­ди­ни), ли­ста­та на учес­ни­ци што до­се­га на­ста­пи­ле на „Оф-фест“ е ве­ќе им­пре­сив­на:

Це­са­ри­ја Ево­ра, Деј­вид Брн, Зу­ко 103, ЛТЏ Бу­кем, Жил Пе­тер­сон, Ма­дре­де­уш, Мер­џан Де­де, Су­за­на Baca, Ели­ја­дес Очоа, Спи­ри­ту­лајзд, Ази­ја даб фон­дејшн, Мер­кур Рев, Си­бел, Ма­ри­за, Да­ни­ел Ва­ро, Трансг­ло­бал ан­дер­гра­унд, На­као Зум­би, Тар­тиф, Афел Бо­кум, Ха­биб Ко­и­те, Ли Скреч Пе­ри, Лос де Аба­хо, Ма­сив Атак, Го­тан про­џект, Мар­кос Ва­ле, Бал­кан Бит Бокс, Бе­бел Жил­бер­то, Али Фар­ка Ту­ре, Си­њор Ко­ко­нат и не­го­ви­от ор­ке­стар, Ор­ке­стар Ба­о­баб, Шон Ку­ти и Фе­ла Еги­пет 80, Ганг оф Фо­ур, Ли­ла Да­унс, Ме­лин­го, Пе­ти Смит, Ај­нур, Ге­рар­до Ну­њез, Са­ви­на Ја­на­ту, Ан­самбл Ти­ра­на, Ганг­бе Брас Бенд, Ро­дри­го Ле­ао, А Фи­ле­та, Ја­ман­ду Ко­ста, Те­ра­кафт, Мер­це­дес  Пе­он, Но­ре­ум Ма­чи, Ама­ду и Ма­ри­јам, Ху­ан де Мар­кос Афри­ка­ни­зам Ал Старс, Ер­кан Огур / Дер­ја Тур­кан, Ла­е­ти­тиа Сад­јер, Тор­туа, Та­ми­крест, по­крај поз­на­ти­те ма­ке­дон­ски ис­пол­ни­те­ли, ка­ко: Љу­бој­на, Про­ект Жлуст, Бак­ла­ва, Зо­ран Ма­џи­ров, Фол­тин, Дра­ган Да­у­тов­ски квар­тет, То­ни Ки­та­нов­ски и Чер­ке­зи.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.