„Граѓанскиот концепт“ на Зоран Заев почна да го покажува својот вистински лик уште пред да бидат соопштени официјалните резултати од предвремените избори. Додека СДСМ со помош надворешниот фактор се обидува преку изборен инженеринг да извлече нерешена ситуација, со која опозицијата колку-толку би ги амортизирала обвинувањата дека ја краде народната волја, сценариото на „чадорот“ е СДСМ да формира влада по секоја цена, со што би почнала последната фаза од процесот на распад на државата. Следејќи ја реториката на Заев и наметнатото сценарио, албанските партии уште пред да се знае мандатарот на новата влада побрзаа јавно да ги испорачаат барањата и условите за евентуално партиципирање во новата влада, кои, се разбира, се кренати до небо благодарение на налудничавите ветувања на Заев за целосна двојазичност и редефинирање на системот на државата.
Па така, од партијата на Ахмети, која во моментов го има клучот за новата влада, преку неколку медиуми веќе најавија дека ќе преговараат врз основа на петте ветувања од нивната платформа – официјализирање на албанскиот јазик, пропорционална распределба на Буџетот, решение на спорот за името, интеграција на Македонија во НАТО и инфраструктурно поврзување на териториите населени во поголемиот дел со Албанци. Беса не прифаќа ништо помалку од редефинирање на државата, а на иста линија е и Алијансата, која, освен официјален албански, бара и поделба на Буџетот по етничка линија, како и правична застапеност на Албанците по вертикала и по хоризонтала. Не се воздржуваат во пакетот да стават и барања за Албанец премиер, шеф на држава или претседател на Собрание.
Јавно откриените позиции на албанските партии не само што не најавуваат решение на кризата туку и укажуваат дека влегуваме во уште поопасен период во кој ќе почне реализацијата на ветувањата на Заев, кои ќе доведат до распад на државата, а опозициските мегафони се обидуваа да ги претстават како целосни невистини. Со други зборови, албанските партии сега само го бараат тоа што Заев и СДСМ им го ветија на Албанците во изминатиот период при обидот да се дограбат до власт по секоја цена.
За жал, предупредувањата за ваквото опасно сценарио недоволно сериозно ги сфатија дел од македонските граѓани, па така денес сме во ситуација кога пет од шесте партии и коалиции што освоија места во новиот парламент (односно сите освен ВМРО-ДПМНЕ и „Коалицијата за подобра Македонија“) имаат заеднички став за редефинирањето на државата и за воведувањето на целосната двојазичност.
Оттука не е тешко да се претпостави во која насока ќе се движат преговорите за нова влада дури и ако по прегласувањето во Теарце СДСМ не успее целосно да го реализира сценариото за изборен инженеринг.
Ситуацијата нема да биде помалку сериозна дури и ако ВМРО-ДПМНЕ го добие мандатот за формирање влада со 51 пратеник. Ќе биде исклучително тешко да се убедат албанските партии дека барањата се нерационални и спротивни од волјата на мнозинското македонско население. Повеќе од јасно е дека Пандорината кутија е отворена и сега никој не може да каже со сигурност колкава штета ќе претрпи македонскиот народ. Со оглед на фактот дека ВМРО-ДПМНЕ остана единствена парламентарна партија што се залага за правата на македонскиот народ, не ни останува ништо друго освен да се потпреме на ветувањето објавено во Прогласот дека оваа партија ќе ги брани националните интереси по секоја цена.
За потсетување, претседателот на ВМРО-ДПМНЕ, Никола Груевски, читајќи го Прогласот соопшти дека партијата нема да дозволи „аболираниот криминалец Зоран Заев да формира влада со фалсификувана волја на граѓаните на Република Македонија и дека ВМРО-ДПМНЕ нема да прифати и нема да дозволи кантонизација и редефинирање на државата под какви било услови и под какви било околности“.
Од друга страна, пак, го имаме СДСМ кој, откако сфати дека многу тешко ќе успее да освои мандат само со прегласување во Теарце, соопшти дека „промената на мандатот е повеќе од симболична отколку потребна за формирање на новата влада“. Тоа само потврдува дека приговорите беа нереални и измислени за потребите на сценариото со кое се штелуваше изборниот инженеринг, но нивното пропаѓање не значи и откажување од намерата за реализирање на планот за насилно преземање на власта.
Напротив, Заев со сите расположливи средства ќе се обиде да ги задоволи барањата на албанските партии за да обезбеди мнозинство во парламентот. Сепак, колку и да е реална опасноста дека за многу точки во преговорите ќе најдат заеднички јазик, мора да се има предвид фактот дека голем дел од Македонците што гласале за СДСМ уште сега се покајаа што го дале гласот за оваа партија затоа што сериозно почнаа да се сомневаат дека човекот што го сметаа за „трчи-лажи“, можеби, сериозно размислува да воведе двојазичност и да го редефинира системот. Тоа значи дека дури и да успее Заев со изборен инженеринг да се дограби до мандат да формира влада, реализацијата на сценариото нема да оди така мазно, со оглед на фактот дека еден дел од гласачкото тело на СДСМ ќе остане со прстот во уста.
За потсетување, Заев во текот на предизборието, во стилот на подвоена личност, водеше две сосема различни кампањи кај албанските и кај македонските гласачи. На Албанците им ветуваше нов живот во двојазична и редефинирана Македонија и ги „убедуваше“ дека тоа навистина ќе се случи делејќи им милиони евра, а на Македонците им тврдеше дека тоа е лага и дека ќе имаат средна плата од 30.000 денари, а минимална од 16.000 денари.
Оттука, кого и да реши да задоволи, другата етничка заедница ќе биде гневна и во истиот момент ќе бара негова одговорност. Не би било пријатно да видиме како Зоран ги одбива барањата на Албанците за официјализирање на албанскиот јазик и за промена на името за влез во НАТО или, пак, како Заев ги лаже Македонците дека не е тој виновен за воведувањето двојазичност и дека не прифатил промена на името на државата.
Во вакви околности многу е веројатно гневот на измамените гласачи (и оние на ВМРО-ДПМНЕ и оние на СДСМ кои се против двојазичност и редефинирање на државата) да се излее на улиците и граѓаните да ги преземат работите во свои раце во одбрана на државата.
Очигледно, креаторите на сценариото за распад на државата превиделе еден многу важен детал – за успешна реализација не е потребно да се урне само Никола Груевски, туку и целиот македонски народ. Груевски е само еден од 455.000 Македонци што јасно кажаа „не“ на таквите валкани игри. А, тука се и десетици илјади Македонци што до прва стануваат свесни за тоа што ни се случува. Тој што ќе се осмели да тргне против народот, треба да биде подготвен на долг и на жесток отпор. Затоа, за доброто на сите, се надевам дека во политичките партии ќе преовлада разумот и дека ќе донесат одлука во интерес на државата, а не во нивен личен интерес.
Враќање нема! За Македонија се работи!
Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.