Ѓу­ле: Стра­ву­ва­ме са­мо од Бо­га, да не ни се на­лу­ти на нас ов­де на Зем­ја­та

Во до­пол­ни­тел­на­та про­гра­ма на Охрид­ско ле­то, срп­ска­та рок-гру­па  „Ван Гог“ ќе го прос­ла­ви сво­јот ју­би­леј – 30 го­ди­ни дел од бал­кан­ска­та му­зич­ка сце­на.

Уште од нив­но­то ос­но­ва­ње, тие по­сто­ја­но се на­ши го­сти, но ма­ке­дон­ска­та пуб­ли­ка се­ко­гаш ги до­че­ку­ва со ист жар. Во Охрид, на 1 август, „Ван Гог“ ќе го про­мо­ви­ра сво­јот нов ал­бум, но и ќе ги ис­пее си­те пес­ни, кои ни­ка­ко да ни здо­де­ат.

Во­да­чот на гру­па­та Зво­ни­мир Ѓу­киќ – Ѓу­ле ве­ли де­ка за се­кој на­стап во Ма­ке­до­ни­ја по­стои по­себ­на воз­бу­да.

Не ви е ни прв, се на­де­ва­ме, ни пос­ле­ден пат ка­ко до­а­ѓа­те во Охрид, но кон­церт во Дол­ни Са­рај е, се­пак, не­што по­и­на­кво. Што оче­ку­ва­те од ова ме­сто и од кон­цер­тот?

Ѓу­ле: Се­ко­гаш е го­ле­ма чест да на­ста­пи­ме во Ма­ке­до­ни­ја, а по­себ­но се ра­ду­ва­ме што на­ши­от кон­церт во Охрид на 1 август ќе се одр­жи на автен­ти­чен про­стор ка­ко што е Дол­ни Са­рај. Та­му пре­ми­ер­но ќе ги ис­пе­е­ме пес­ни­те од но­ви­от ал­бум „Ako stanemo gubimo sve“, а по­се­ти­те­ли­те ќе се за­ба­ву­ва­ат и со ста­ри­те хи­то­ви. Дра­го ни е што во Охрид за­ед­но со пуб­ли­ка­та ќе го обе­ле­жи­ме го­ле­ми­от ма­ке­дон­ски праз­ник Илин­ден. Впро­чем, овој наш кон­церт во Охрид е и нај­а­ва за по­че­то­кот на на­ша­та тур­не­ја низ Ма­ке­до­ни­ја нас­ло­ве­на ка­ко „Ли­це в ли­це“.

Че­сто сте во Ма­ке­до­ни­ја. Што пра­ви­те пр­во ко­га ќе дој­де­те?

Ѓу­ле: Уба­во е чув­ство­то ко­га до­а­ѓаш во Ма­ке­до­ни­ја, зем­ја ка­де што си до­бре­дој­ден и ве­се­ло пре­че­кан. Тоа што го пра­ви­ме пр­во е ди­ше­ме дла­бо­ко, а по­тоа тра­ди­ци­о­нал­но си наз­дра­ву­ва­ме со жол­та ра­ки­ја и со ри­та­мот на на­ши­от но­ти и сти­хо­ви си по­са­ку­ва­ме ве­тар во едра­та.

Tри­е­сет го­ди­ни ка­ри­е­ра, а уште таа иста енер­ги­ја на сце­на­та. За­до­вол­ни сте со тоа што го по­стиг­на­вте за ова вре­ме? Што да оче­ку­ва­ме след­ни­те 30?

Ѓу­ле: Нас нѐ во­ди ин­стин­ктот низ це­ли­от овој пер­и­од од дол­го­го­диш­на му­зич­ка ка­ри­е­ра. Ра­бо­ти­ме со це­ло ср­це за си­те овие 30 го­ди­ни да би­де­ме во­де­ни од емо­ци­и­те и енер­ги­ја­та што про­из­ле­гу­ва­ат од ма­ги­ја­та на му­зи­ка­та што ја соз­да­ва­ме. Оче­ку­ва­ме след­на­та 2017 го­ди­на да има­ме ед­на по­и­на­ква кре­а­тив­ност, та­ка што, де­фи­ни­тив­но, ќе поч­не­ме со но­ва стил­ска му­зич­ка не­из­вес­на аван­ту­ра во след­ни­те но­ви 30 го­ди­ни.

Се чув­ству­ва­те ли мал­ку ка­ко дон Ки­хот, вие и ва­ши­от ро­ке­нрол про­тив цел тој тур­бо­фолк?

Ѓу­ле: Не, не, ка­ков дон Ки­хот, не се бо­ри­ме про­тив ни­ко­го, а во ни­кој слу­чај про­тив таа ве­штач­ка твор­ба. Ед­но­став­но, има­ме пол­но ср­це за до­сто­инс­тве­но и ис­пра­ве­но да че­ко­ри­ме со на­ша­та му­зи­ка, иа­ко, за вол­ја на ви­сти­на­та, во овие вре­ми­ња кул­ту­ра­та во му­зи­ка­та не е на за­вид­но ни­во. Но, ние ту­ка сме 30 го­ди­ни и сме по­ми­на­ле мно­гу тур­бу­лен­ции низ му­зич­ка­та кул­ту­ра. На­у­чив­ме де­ка нај­важ­но од сѐ е да се тру­ди­те и да си по­све­ти­те вни­ма­ние на сво­јот му­зич­ки­от вкус што ќе го кон­су­ми­ра ар­ми­ја­та на мла­ди и на сред­ни ге­не­ра­ции, пре­поз­на­вај­ќи ја сим­бо­ли­ка­та и по­ра­ка­та што ја ис­пра­ќа­ме пре­ку на­ши­те пес­ни.

Стра­ву­ва­те ли де­ка во (бли­ска) ид­ни­на ве­ќе не­ма ни да има пуб­ли­ка за овој вид му­зи­ка?

Ѓу­ле: Не стра­ву­ва­ме од ни­ко­го, освен од Бо­га, да не ни се на­лу­ти на нас, ов­де на зем­ја­та. Од ка­де ви е иде­ја­та де­ка не­ма да има­ме пуб­ли­ка за овој вид му­зи­ка?! Вни­ма­вај­те, за­гу­бе­но е тоа од кое ние сме се отка­жа­ле, а ние не­ма да го сто­ри­ме тоа, ту­ку, на­про­тив, ќе се вло­жу­ва­ме по­сто­ја­но и по­ве­ќе во на­ша­та му­зи­ка.

Кој ма­ке­дон­ски му­зи­чар со за­до­волс­тво го слу­ша­те?

Ѓу­ле: Има­ме го­ле­мо по­чи­ту­ва­ње кон си­те на­ши ко­ле­ги од Ма­ке­до­ни­ја и кон дру­ги­те му­зич­ки го­ле­ми ими­ња на овие про­сто­ри.

Пес­на­та „Andjele moj brate“ има и сво­ја ма­ке­дон­ска вер­зи­ја. Лес­но е да се пее на ма­ке­дон­ски? Да­ли е ја­зик што уба­во зву­чи во пес­ни­те?

Ѓу­ле: По­ра­ка­та на пес­на­та „Andjele moj brate“ е со уни­вер­зал­на по­ра­ка, пол­на со емо­ции и моќ што од­лич­но се чув­ству­ва енер­ги­ја­та на се­кој ја­зик. Би ни бил го­лем пре­диз­вик и чест иста­та таа пес­на да ја от­пе­е­ме на ма­ке­дон­ски ја­зик.

Ва­ши­от пос­ле­ден ал­бум из­ле­зе во април. На што ра­бо­ти­те во овој мо­мент?

Ѓу­ле: Мо­мент­но па­ту­ва­ме низ цел Бал­кан ка­де што има­ме бо­га­та лет­на кон­церт­на се­зо­на и ра­бо­ти­ме на но­ви­те пес­ни што ќе го од­бе­ле­жат дру­го­то по­лу­вре­ме на на­ше­то му­зич­ко­то па­ту­ва­ње во на­ред­ни­те 30 го­ди­ни.

Пишува: Марина Костовска
(Текст објавен во 204. број на неделникот „Република“, 29.07.2016)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.