Спасот не е во црвените линии

Ненад Мирчевски

1.
Ре­ши­тел­но­то грч­ко „не“ зна­че­ше ис­цр­ту­ва­ње цр­ве­на ли­ни­ја ко­ја Гр­ци­те не мо­жат да ја пре­ми­нат во вра­ќа­ње­то на дол­гот без при­тоа да си го по­га­зат до­сто­инс­тво­то. За си­те оста­на­ти тоа е без­о­бра­зен обид на Гр­ци­ја да ја по­ни­шти сме­тка­та од не­кол­ку­де­це­ни­ско­то не­кон­тро­ли­ра­но тро­ше­ње без да ја пла­ти. Кол­ку и да сме­та све­тот де­ка ста­вот на Гр­ци­ја е др­зок и не­из­др­жан, не мо­же да се за­не­ма­ри фа­ктот де­ка ре­чи­си две тре­ти­ни од Гр­ци­те ја од­би­ја по­ну­де­на­та ра­ка од кре­ди­то­ри­те иа­ко тоа за нив мо­же да зна­чи уште по­го­ле­ма кри­за. За­тоа, и по­крај гне­вот во Бри­сел, за­пад­на­та де­мо­кра­ти­ја приз­на де­ка мо­ра да се по­чи­ту­ва вол­ја­та на гра­ѓа­ни­те на Гр­ци­ја. Се­пак, пос­лед­на­та по­ну­да за по­мош на Бри­сел по ре­фе­рен­ду­мот бе­ше да­ле­ку по­ло­ша од прет­ход­на­та и има­ше ус­лов – из­лез од евро­зо­на­та. Да­ли грч­ки­от ина­ет овој пат ќе им се удри од гла­ва на на­ши­те со­се­ди ќе ви­ди­ме во бли­ска ид­ни­на. Единс­тве­но на што ние, Ма­ке­дон­ци­те мо­же­ме да им по­за­ви­ди­ме е единс­тво­то со кое ги шти­тат гор­до­ста и на­ци­о­нал­ни­те ин­те­ре­си по се­ко­ја це­на (ду­ри и ко­га не си во пра­во, ка­ко Гр­ци­ја во слу­ча­јот).

2.
Факт е де­ка ар­ши­ни­те на за­пад­на­та де­мо­кра­ти­ја се со­се­ма по­и­на­кви ко­га ста­ну­ва збор за Ма­ке­до­ни­ја, но, се­пак, ба­рем хи­по­те­тич­ки ин­те­рес­но е да се по­ста­ват след­ни­ве пра­ша­ња: ка­ко би ре­а­ги­ра­ле во Бри­сел ако утре на ре­фе­рен­дум две тре­ти­ни од Ма­ке­дон­ци­те ги отфр­лат уце­ни­те за про­ме­на на име­то ка­ко ус­лов за по­че­ток на пре­го­во­ри­те за членс­тво и по­ба­ра­ат од зем­ји­те-член­ки да нѐ приз­на­ат под име­то на др­жа­ва­та кое го од­бра­ле гра­ѓа­ни­те на Ма­ке­до­ни­ја? Да­ли гер­ман­ска­та кан­це­лар­ка и то­гаш ќе ка­же: „Мо­ра да ја по­чи­ту­ва­ме вол­ја­та на Ма­ке­дон­ци­те“? Ка­ков од­го­вор ќе до­би­е­ме од ЕУ и од НА­ТО ако огром­но­то мно­зинс­тво ма­ке­дон­ски гра­ѓа­ни на ре­фе­рен­дум ба­ра­ат да се сто­пи­ра­ат ре­фор­ми­те сѐ до­де­ка не се спро­ве­де пре­су­да­та на су­дот во Хаг? Да­ли то­гаш овие ор­га­ни­за­ции кон чи­е­што членс­тво се стре­ми­ме ќе по­ба­ра­ат по­чи­ту­ва­ње на ме­ѓу­на­род­но­то пра­во и на вол­ја­та на ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни или и то­гаш ќе ја по­чи­ту­ва­ат вол­ја­та на грч­ки­те по­ли­ти­ча­ри?

3.
Ан­до­нис Са­ма­рас под­не­се оста­вка од ли­дер­ска­та по­зи­ци­ја во Но­ва де­мо­кра­ти­ја по не­ус­пеш­ни­от обид да ги убе­ди Гр­ци­те да ги при­фа­тат стро­ги­те мер­ки за ште­де­ње. Подм­ла­до­кот и дел од чле­но­ви­те на пар­ти­ја­та оце­ни­ле де­ка по­ра­зот е ја­сен сиг­нал за сме­на на по­ли­тич­ко­то ли­дерс­тво. Са­ма­рас ја по­ми­на цр­ве­на­та ли­ни­ја на то­ле­ран­ци­ја кај членс­тво­то, но ни­ту тој ни­ту кој друг би­ло опо­зи­ци­ски по­ли­ти­чар не се дрз­на да го об­ви­ни грч­ки­от на­род де­ка до­нел по­греш­на од­лу­ка или, пак, да ги на­ре­че гра­ѓа­ни­те „глу­па­ви иди­о­ти“. Опо­зи­ци­ја­та во Ма­ке­до­ни­ја гу­би де­сет па­ти со ред, а чле­но­ви­те и неј­зи­ни­от подм­ла­док ни­ту ед­наш за овие де­вет го­ди­ни не под­не­ле ини­ци­ја­ти­ва за про­ме­на на ли­дерс­тво­то во сво­и­те де­но­ви. Очиг­лед­но, во СДСМ та­ка за­мис­лу­ва­ат и во ид­ни­на да ја пра­кти­ку­ва­ат де­мо­кра­ти­ја­та ако еден ден по­втор­но дој­дат на власт. На­ме­сто од­го­вор­ност во сво­и­те ре­до­ви, на­ша­та опо­зи­ци­ја се­којд­нев­но ги на­па­ѓа и на­вре­ду­ва гра­ѓа­ни­те оче­ку­вај­ќи со при­ме­на на си­ла и зап­ла­шу­ва­ње да ги на­те­ра да ја про­ме­нат сво­ја­та вол­ја. Ефе­ктот од оваа та­кти­ка го по­ка­жу­ва и пос­лед­на­та ан­ке­та на ИРИ.

4.
За­тоа што де­вет го­ди­ни ни­кој на „Па­вел Ша­тев“ (не­ко­гаш Би­ха­кќа) не по­ба­ра од­го­вор­ност од ра­ко­водс­тво­то, де­нес има­ме опо­зи­ци­ска пар­ти­ја ко­ја не са­мо што не­ма на­ме­ра да го сме­ни кур­сот на дејс­тву­ва­ње, ту­ку и вли­јае штет­но врз ре­форм­ски­те про­це­си во др­жа­ва­та. Пар­ти­ја­та е во ха­ос, ра­ко­водс­тво­то е без ком­пас, а ли­де­рот без јас­ни ста­во­ви и без чув­ство за се­ри­оз­ност по ни­ту ед­но пра­ша­ње од на­ци­о­на­лен ин­те­рес. Освен по ед­но – ко­га тре­ба да ја спа­су­ва сопс­тве­на­та ко­жа. Та­ка, чо­ве­кот кој без око да му треп­не твр­де­ше де­ка е под­го­твен да ја сви­тка кич­ма­та за да го сме­ни име­то на др­жа­ва­та, ис­пол­ну­вај­ќи ги жел­би­те на Гр­ци­ја, се­га со­се­ма цвр­сто се др­жи до сво­и­те цр­ве­ни ли­нии во пре­го­во­ри­те со вла­ста за из­лез од кри­за­та. Очиг­лед­но де­ка За­ев е мно­гу по­праг­ма­ти­чен ко­га пре­го­ва­ра за на­ци­о­нал­ни пра­ша­ња и за суд­би­на­та на ма­ке­дон­ски­те гра­ѓа­ни откол­ку ко­га е во пра­ша­ње не­го­ва­та ид­ни­на.

5.
Це­не­ти­от про­фе­сор Ден­ко Ма­ле­ски сме­та де­ка ап­се­ње­то на во­да­чот на опо­зи­ци­ја­та, кој не се прет­ста­ву­ва са­мо се­бе­си, ту­ку прет­ста­ву­ва еден зна­ча­ен сег­мент на ма­ке­дон­ско­то оп­штес­тво, е ру­ше­ње на де­мо­кра­ти­ја­та и во­вед во не­ми­ри! Да­ли со тој став про­фе­со­рот са­ка да ка­же де­ка Зо­ран За­ев е над за­ко­нот? Ако на За­ев му е доз­во­ле­но да пра­ви што са­ка за­тоа што прет­ста­ву­вал „зна­ча­ен сег­мент од оп­штес­тво­то“, то­гаш ка­кви бе­не­фи­ции за кр­ше­ње на за­ко­ни­те тре­ба да има пре­ми­е­рот зад ко­го стои не­кол­ку­крат­но „поз­на­ча­ен сег­мент од оп­штес­тво­то“? Нор­мал­но – ни­ка­кви. Ни ед­ни­от ни дру­ги­от.

Ако про­фе­со­рот и не­го­ви­те исто­мис­ле­ни­ци сме­та­ат де­ка Ма­ке­до­ни­ја тре­ба да има бе­ли меч­ки ме­ѓу по­ли­ти­ча­ри­те, то­гаш тоа мо­ра и за­кон­ски да се ре­гу­ли­ра. Та­ка во ид­ни­на За­ев и слич­ни­те на не­го ќе има­ат за­кон на кој ќе мо­жат да се по­ви­ку­ва­ат ко­га ќе ре­шат со не­ле­гал­ни средс­тва да го ури­ва­ат др­жав­ни­от по­ре­док. Ше­га­та на стра­на, опас­на е те­за­та да се твр­ди де­ка не­кој во др­жа­ва­та е над за­ко­нот. Си­те, вклу­чу­вај­ќи ги и ли­де­рот на опо­зи­ци­ја­та и ли­де­рот на вла­де­јач­ка­та пар­ти­ја, мо­ра да би­дат ед­на­кви пред за­ко­ни­те во др­жа­ва­та за­ед­но со си­те дру­ги гра­ѓа­ни и да од­го­ва­ра­ат за сто­ре­ни­те кри­вич­ни де­ла. Сѐ по­и­на­кво не би има­ло ни­ка­кви до­пир­ни точ­ки со де­мо­кра­ти­ја­та.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.