Ѓорѓи Чековски – Силна снага, меко срце

Тр­ча, се бо­ри, не за­пи­ра. Мал­ку скок, мал­ку шут, ко­га по­го­ду­ва, ко­га не ус­пе­ва, но ма­ке­дон­ски­от ре­пре­зен­та­ти­вен кри­лен цен­тар, ед­но­став­но, не за­пи­ра.

МЗТ Скоп­је ги над­ми­на си­те оче­ку­ва­ња и на до­маш­на­та спорт­ска јав­ност, и на бал­кан­ска­та ко­шар­кар­ска јав­ност. Ае­ро­дром­ци имаа де­вет по­бе­ди од пред Но­ва го­ди­на, ко­га и се здо­би­ја со ста­ту­сот хит на ова из­да­ние на Ја­дран­ска­та ко­шар­кар­ска ли­га. Три ли­ка се на­мет­ну­ва­ат ка­ко ли­де­ри во из­не­на­ду­вач­ко­то па­те­шес­твие по по­ра­неш­на Ју­гос­ла­ви­ја: тре­не­рот Алеш Пи­пан, нај­и­скус­ни­от То­дор Ге­чев­ски и нај­ко­ри­сте­ни­от спо­ред ми­ну­та­жа­та Ѓор­ѓи Че­ков­ски. Сил­но­то кри­ло е го­стин на „Ре­пуб­ли­ка“. На пра­ша­ња­та за ам­би­ци­и­те на клу­бот, за не­го­во­то учес­тво во ре­пре­зен­та­ци­ја­та и кој тре­ба да ја во­ди, спо­ред сво­јот ка­ра­ктер, од­го­ва­ра бр­зо, отсеч­но, чес­но и без гри­жи да­ли не­ко­го ќе на­лу­ти. Впро­чем, од Стан­ко, ка­ко што го зна­ат и на­ре­ку­ва­ат си­те што има­ат ка­ква би­ло вр­ска со на­ша­та ко­шар­ка, ни­што по­и­на­ку и не оче­ку­вав­ме.

Че­ков­ски, че­сти­ти праз­ни­ци. Прет­по­ста­ву­вам, ги по­ми­на­вте во до­бро рас­по­ло­же­ние, со ог­лед на из­во­нред­ни­те ре­зул­та­ти на МЗТ Скоп­је?
Чековски: Пр­во на си­те ва­ши чи­та­те­ли и на си­те Ма­ке­дон­ци да им ги че­сти­там си­те ми­на­ти праз­ни­ци, вто­ро мо­рам да приз­на­ам де­ка рас­по­ло­же­ни­е­то ни бе­ше од­лич­но за­што ние спор­ти­сти­те, се­пак, сме под вли­ја­ние на тоа што сме го ос­тва­ри­ле. Со де­вет по­бе­ди, кои се над си­те прет­по­ста­вки, се­ка­ко де­ка и рас­по­ло­же­ни­е­то бе­ше ви­стин­ско, иа­ко ние во МЗТ, пра­ктич­но, и не­мав­ме кла­си­чен од­мор би­деј­ќи на 5 ја­ну­а­ри имав­ме меч со Бу­дуќ­ност.

Оче­ку­ва­ше ли ти та­ков плас­ман на сре­ди­на од де­би­то во Ја­дран­ска­та ли­га?
Чековски: Јас сум оп­ти­мист по при­ро­да, но не бев убе­ден до тој сте­пен во ва­ков ре­зул­тат. Да би­дам искрен, и на­ши­от став се ме­ну­ва­ше ка­ко што се од­ви­ва­ше нат­пре­ва­ру­ва­ње­то. Поч­нав­ме со две по­бе­ди и, нор­мал­но, се изра­ду­вав­ме, па до­жи­ве­ав­ме три по­ра­зи и мал­ку пад­нав­ме. Во тоа вре­ме се вра­ти Ге­чев­ски, дој­де Пи­пан и по­тоа трг­на и си дој­де на ме­сто.

Ка­ко гле­да­те се­га на оп­ста­но­кот, од­нос­но на раз­и­гру­ва­ње­то за пр­ви­те че­ти­ри? И ед­но­то и дру­го­то се и бли­зу и да­ле­ку.
Чековски: Ние сме бли­зу до оп­ти­мал­ни­те 10 по­бе­ди, но ли­га­та е мно­гу изед­на­че­на. Глав­на­та цел бе­ше да не би­де­ме ме­ѓу пос­лед­ни­те, но зна­е­те де­ка не­ма мно­гу фи­ло­зо­фи­ја, ка­ко што вле­гов­ме во се­ри­ја ус­пе­си та­ка мо­же­ме да оди­ме и во не­га­тив­на. Се­га си­те не сфа­ти­ја се­ри­оз­но и за­тоа да оди­ме че­кор по че­кор. Ако се знае де­ка еки­пи­те од Евро­ли­га­та се­га ќе би­дат кон­цен­три­ра­ни са­мо на АБА, ре­ал­но раз­и­гру­ва­ње­то за пр­ви­те че­ти­ри и не е тол­ку бли­зу, на­стра­на што тие има­ат и фи­нан­си­ска моќ, па ве­ро­јат­но и уште ќе ме­ну­ва­ат во со­ста­ви­те, ќе се за­си­лу­ва­ат.

Пи­пан ве­ли де­ка за ва­кво тем­по, се прет­по­ста­ву­ва и во игра и за ре­зул­та­ти­те, ви тре­ба­ат уште двај­ца во ро­та­ци­ја.
Чековски: За­дол­жи­тел­но. Со се­дум-осум игра­чи е те­шко да се из­др­жи овој ри­там. Нам ни тре­ба­ат уште еден цен­тар и еден бек. Ви­до­вте што се слу­чи со до­а­ѓа­ње­то на Ота­ше­виќ и на Ба­киќ, ста­нав­ме по­а­гре­сив­ни, мо­же­ме да при­ти­ска­ме во од­бра­на­та, а осо­бе­но е до­бро тоа што во нив до­бив­ме ко­шар­ка­ри што игра­ат за еки­па­та. Се сог­ла­су­вам со Пи­пан, ни тре­ба­ат уште двај­ца.

Че­сто се чи­ни де­ка те­бе не ти тре­ба за­ме­на, но, во исто вре­ме, имаш и го­ле­ми па­до­ви. Не е бел­ки фи­зич­ка­та под­го­то­вка проб­лем?
Чековски: Ве­ро­јат­но е нор­мал­но би­деј­ќи не­ма играч што мо­же да оди­гра 35-40 ми­ну­ти со иста кон­цен­тра­ци­ја. Ка­ко што ве­лат во спор­тот, по­стои тој еле­мент, по­тро­ше­ност на ма­те­ри­ја­лот. Ко­га се игра со та­ква ми­ну­та­жа не­из­беж­но до­а­ѓа до за­мор, а тој е при­чи­на за пос­ла­би­те пер­и­о­ди и кај ме­не, иа­ко ако не­кој ме пра­ша, јас би играл цел нат­пре­вар. И има уште не­што, јас и пси­хо­ло­шки сум це­лос­но вле­зен во се­ко­ја сред­ба, па мо­же­би и тоа ис­цр­пу­ва по­ве­ќе.

Ка­ко ин­тер­но е по­ста­вен МЗТ Скоп­је? Има ли хе­ми­ја ме­ѓу игра­чи­те или е тоа по­ста­ве­но на про­фе­си­о­нал­на ба­за?
Чековски: Ќе ре­чам де­ка, пред сѐ, ат­мо­сфе­ра­та е до­бра, но по­стои и фа­ктот де­ка овој МЗТ Скоп­је е нај­до­бро­ор­га­ни­зи­ра­ни­от ко­шар­кар­ски клуб во Ма­ке­до­ни­ја во овој пер­и­од на на­ша са­мо­стој­ност. Тре­ба да се истак­не и тоа де­ка Ацо (То­до­ров з.а) и То­ше (Ге­чев­ски з.а) соз­да­доа хе­ми­ја во еки­па­та и ги на­те­раа си­те да ги­нат, што е под вли­ја­ние и на на­ви­ва­чи­те во Ае­ро­дром, кои до­бро зна­ат кој и ко­га да­ва 100 про­цен­ти. Во исто вре­ме, мо­рам да наг­ла­сам и де­ка ор­га­ни­за­ци­ја­та е на нај­ви­со­ко ни­во, од пла­ќа­ње, пре­ку опре­ма, до во­де­ње гри­жа за сѐ што е по­вр­за­но со еки­па­та.

Ти си ли­дер и тоа ро­ден, а и Ге­чев­ски ги има тие ка­ра­ктер­ни цр­ти. Кој е ше­фот, нам ни се чи­ни ка­ва­дар­ча­не­цот.
Чековски: Ха­ха­ха­ха. И јас го слу­шам То­ше, а тоа јас­но ка­жу­ва кој е ше­фот. Ние сме до­бри при­ја­те­ли и тоа дол­го вре­ме. Се ра­зби­ра­ме во сѐ и над­вор од те­ре­нот, а и во не­го лес­но се до­го­ва­ра­ме. Зна­е­те, има­ме до­вер­ба и лес­но се по­кри­ва­ме во игра­та, без ог­лед на тоа да­ли е тоа во од­бра­на­та или во на­па­дот. Од То­ше мно­гу мо­же да се на­у­чи, страш­но па­ме­тен играч, кој ка­ко да игра и со грб и со ли­це на две­те стра­ни, тоа ве­ќе е го­ле­ма пред­ност за ме­не.

Имаш ли за­бе­ле­шки на ан­га­жи­ра­ње­то на со­и­гра­чи­те? Сме те гле­да­ле и пог­ла­сен и по­нер­во­зен ко­га не­кој си зе­ма по­го­ле­ма сло­бо­да.
Чековски: Не кри­јам, јас на нат­пре­вар сум и из­був­лив и знам да ре­а­ги­рам, што се дол­жи на огром­на­та жел­ба да по­бе­ди­ме. Ко­шар­ка­та е пет на пет и ако не­кој не е вле­зен комп­лет­но во ме­чот, сѐ е мно­гу по­те­шко. За ме­не при­о­ри­тет е од­бра­на­та и ту­ка не при­фа­ќам от­стап­ки, што се од­не­су­ва до мо­и­те гре­шки, а ги пра­вам, се­ка­ко, нај­че­сто ги приз­на­вам, а за­бе­ле­шки­те ги при­фа­ќам.

Кои се нај­кон­крет­ни­те при­чи­ни­те за по­диг­ну­ва­ње­то на еки­па­та? Од­бра­на­та, на­па­дот или сре­ќа­та?
Чековски: Сѐ вли­јае, сѐ си има свое. Си­те три еле­мен­ти се важ­ни за овој наш до­бар на­стап, а, мо­же­би, има и че­твр­ти. Нѐ пот­це­ни­ја, што ни оде­ше в при­лог, а ние тоа го иско­ри­стив­ме на нај­до­бар мо­жен на­чин. Но, факт е де­ка и до­бро оди­грав­ме во но­ем­ври и во де­кем­ври. Се­га сме за­ка­на и, ве­ро­јат­но, ќе би­де и по­те­шко, но сме­там де­ка ние и на­та­му рас­те­ме и убе­ден сум де­ка не­ма да за­ста­не­ме.

Да­ли вие, на­ви­сти­на, сте се­га тол­ку са­мо­у­ве­ре­ни кол­ку што ни се чи­ни нам на три­би­ни или пред екра­ни­те?
Чековски: Ве­ро­јат­но са­мо­до­вер­ба­та ни по­рас­на, та­ка оди тоа во спор­тот. Ко­га по­бе­ду­ва­те поч­ну­ва­те да се од­не­су­ва­те, да игра­те, по­лес­но и по­до­бро. За нас беа мно­гу важ­ни по­бе­ди­те со по­сто­ја­ни­те учес­ни­ци во Евро­ли­га­та. Ко­га по­бе­ду­ва­те со Ци­бо­на, Це­де­ви­та, Олим­пи­ја, ви ста­ну­ва јас­но де­ка вре­ди­те, но не сме­е­ме да оди­ме во дру­га крај­ност, ко­ја се ви­де во пр­ви­от ду­ел во 2013 го­ди­на, ко­га Бу­дуќ­ност во Скоп­је ни на­пра­ви 20 раз­ли­ка во пр­во­то по­лу­вре­ме, а ко­га ние се раз­бу­див­ме ве­ќе бе­ше доц­на. Не сме­е­ме да си доз­во­ли­ме от­пу­шта­ње, но и ни­ка­ко да не под­лег­не­ме на при­ти­сок, две­те се опас­ни за на­ши­те ам­би­ции.

Јас сум за Марин за селектор

Пи­пан е од­ли­чен тре­нер, но иа­ко е ова те­шка ди­ле­ма, јас сум за Ма­рин До­ку­зов­ски. Прет­по­ста­ву­вам алу­ди­ра­те на се­ле­ктор­ско­то ме­сто во пр­ва­та се­лек­ци­ја и спо­ред ме­не тоа е ре­дос­ле­дот за из­бор. Не­ма да пра­вам нив­на пер­со­нал­на ди­сер­та­ци­ја, са­мо ќе ре­чам де­ка двај­ца­та се мно­гу раз­лич­ни ка­ра­кте­ри и во во­де­ње на еки­па­та, и во од­не­су­ва­ње­то, и во при­ста­пот, пред и по сред­би­те. Во се­кој слу­чај, ли­ста­та за се­ле­ктор спо­ред ме­не е Ма­рин, па Пи­пан, вели Чековски.

Ко­ја е раз­ли­ка­та ме­ѓу То­до­ров и Пи­пан? Кој е мо­мен­тот што ве на­пра­ви да би­де­те тол­ку ус­пеш­ни со Сло­ве­не­цот?
Чековски: Не­ма го­ле­ма раз­ли­ка. Ед­но­став­но, ко­га не оди, се­ко­ја про­ме­на пра­ви раз­ли­ка. Пи­пан има свој тре­нинг и ин­си­сти­ра да се ра­бо­ти ма­кси­мал­но. Во нат­пре­ва­ри­те игра­ме поц­вр­ста и по­а­гре­сив­на од­бра­на, во на­па­дот кон­цеп­ти­те се, глав­но, исти. Има ту­ка и не­што што го на­ре­ку­ва­ме склоп на окол­но­сти, што му оде­ше в при­лог на Сло­ве­не­цот. Ток­му со не­го­во­то до­а­ѓа­ње се ре­ха­би­ли­ти­ра Ге­чев­ски, а на­бр­зо по­тоа ги до­не­сов­ме Ота­ше­виќ и Ба­киќ, што ре­зул­ти­ра­ше со на­ма­лу­ва­ње на за­гу­бе­ни­те топ­ки, кои пред тоа ги имав­ме прем­но­гу. Еве уште не­што што Пи­пан го спро­ве­де, го сме­ни во на­ши­от ре­кет. Јас че­сто чу­вам пе­тка, а То­ше про­тив­нич­ка че­твор­ка, што е, исто та­ка, се­ри­оз­на про­ме­на.

Ај­де уште ед­на спо­ред­ба: Ма­рин До­ку­зов­ски или Алеш Пи­пан?
Чековски: Пи­пан е од­ли­чен тре­нер, но иа­ко е ова те­шка ди­ле­ма, јас сум за Ма­рин До­ку­зов­ски. Прет­по­ста­ву­вам алу­ди­ра­те на се­ле­ктор­ско­то ме­сто во пр­ва­та се­лек­ци­ја и спо­ред ме­не тоа е ре­дос­ле­дот за из­бор. Не­ма да пра­вам нив­на пер­со­нал­на ди­сер­та­ци­ја, са­мо ќе ре­чам де­ка двај­ца­та се мно­гу раз­лич­ни ка­ра­кте­ри и во во­де­ње на еки­па­та, и во од­не­су­ва­ње­то, и во при­ста­пот, пред и по сред­би­те. Во се­кој слу­чај, ли­ста­та за се­ле­ктор спо­ред ме­не е Ма­рин, па Пи­пан.

Ко­го гле­даш, мо­же­би, и пре­по­ра­чу­ваш за се­ле­ктор ако не­ма до­го­вор со овие двај­ца?
Чековски: Мис­лам де­ка и Але­ксан­дар То­до­ров мо­же со мно­гу ус­пех да ја во­ди на­ша­та глав­на се­лек­ци­ја. Ла­га е де­ка тој не­ма да мо­же да спро­ве­де дис­цип­ли­на, на­про­тив, сѐ ќе би­де под ко­нец. Де­ка е Ацо до­бар и це­нет нај­до­бро збо­ру­ва тоа што вед­наш по за­ми­ну­ва­ње­то од МЗТ Скоп­је си нај­де ан­гаж­ман. Тој со Мар­јан Ср­би­нов­ски ка­ко по­мош­ник би би­ле со­се­ма до­бар тан­дем за на­ша­та ре­пре­зен­та­ци­ја, осо­бе­но што тие се во од­лич­ни од­но­си со си­те што се кан­ди­да­ти за на­стап на ЕП во Сло­ве­ни­ја.

Си­гур­но ли е тво­е­то ме­сто во ре­пре­зен­та­ци­ја­та?
Чековски: Не знам, тоа не е мо­ја ра­бо­та, не­ли. Но, и ако би­дам по­ви­кан, мо­же­би, тре­ба да раз­мис­лам за на­стап би­деј­ќи и јас не сум тол­ку млад. Се­ка­ко, пр­во не­ка име­ну­ва­ат се­ле­ктор, па ќе раз­го­ва­ра­ме, ќе се до­го­во­ри­ме. Имам те­шка се­зо­на, ед­на од по­те­шки­те во ка­ри­е­ра­та, се­мејс­тво­то е ту­ка, а и под­го­то­вки­те се и дол­ги и на­пор­ни.

Не­ко­гаш ви­се­ше, па не бе­ше на ЕП во Пол­ска. Ка­ко го до­жи­веа тој дел од ка­ри­е­ра­та?
Чековски: Да, про­пу­штив два ква­ли­фи­ка­ци­ски цик­лу­са и ед­но Европ­ско пр­венс­тво во Пол­ска. Те­шко ми е да збо­ру­вам за тој пер­и­од, но си­те зна­ат што се слу­чу­ва­ше. Ста­ну­ва­ше збор за лич­на не­тр­пе­ли­вост од стра­на на то­гаш­ни­от се­ле­ктор (Јо­ви­ца Ар­сиќ з.а), кој, за да би­де по­ин­те­рес­но, ми бе­ше тре­нер и во Чер­ка­си во Укра­и­на. И та­му ме оста­ва­ше на клу­па и не ме вик­на во се­лек­ци­ја­та, а ко­га сед­нав­ме да раз­го­ва­ра­ме не­ма­ше од­го­во­ри зо­што го пра­ви тоа. И ден де­не­ска не ми е јас­но зо­што тоа се
од­ви­ва­ше та­ка.

Кол­ку сме ние ка­дар­ни по­втор­но да ја из­не­на­ди­ме европ­ска­та јав­ност во Сло­ве­ни­ја?
Чековски: Ќе нѐ гле­да­ат по­и­на­ку, ќе се под­го­тву­ва­ат, ќе нѐ ске­ни­ра­ат, а тоа е ве­ќе по­те­шко. Ако нѐ тол­ку­ва­ат ка­ко фа­во­ри­ти, ќе има­ме мно­гу проб­ле­ми, ако си доз­во­лат да нѐ пот­це­нат, по­втор­но ќе има­ме го­ле­ми шан­си за до­бар плас­ман. Нор­мал­но, нај­важ­но е со ко­го ќе оди­ме, во кој со­став. Пр­во да се ре­ши си­ту­а­ци­ја­та со но­си­те­ли­те на игра­та: То­ше, Ан­тиќ, Или­ев­ски, од што ќе за­ви­си и на­о­ѓа­ње на но­ви­от ли­дер. На­та­му, кол­ку му тре­ба на Мек­кеј­леб да се од­мо­ри, зо­што ви­до­вте кол­ку ло­шо оди­грав­ме во Ка­ра­кас. На ква­ли­фи­ка­ци­и­те за Олим­пи­ски­те игри се по­ка­жа де­ка ние, се­пак, не­ма­ме мно­гу искус­тво за та­кви тур­ни­ри. Бев­ме зре­ли, не бев­ме исп­ла­ше­ни ка­ко што ве­леа, но пад­нав­ме ко­га ни­ка­ко не сме­ев­ме.

Ако не одат Ге­чев­ски и Ан­тиќ, ти вед­наш ста­ну­ваш но­си­тел, стан­дард­на че­твор­ка со Са­мар­џи­ски на пе­тка. Ка­ко би функ­ци­о­ни­ра­ло тоа?
Чековски: Да би­дам искрен, Пе­ро Ан­тиќ мо­ра да дој­де. Ние не­ма­ме ква­ли­та­тив­на ал­тер­на­ти­ва за не­го на таа по­зи­ци­ја. И не е са­мо тоа. Тоа е тип што е не­оп­хо­ден и по­ра­ди ам­би­ци­ја­та и мо­ти­вот, кои за­раз­но ги пре­не­су­ва на си­те око­лу не­го. Ако не дој­де ние има­ме го­лем хен­ди­кеп и сме пос­ла­би, мо­же­би и за це­ли 50 про­цен­ти. Јас, Са­мар­џи­ски и Ни­ко­лов­ски не­ма да мо­же­ме да го по­кри­е­ме тоа.

До­бри­те игри во МЗТ и членс­тво­то во се­лек­ци­ја­та А те пра­ват ин­те­ре­сен за европ­ски­те клу­бо­ви, а пред сѐ за бал­кан­ски­те клу­бо­ви. Има ли та­ков ин­те­рес кај те­бе?
Чековски: Не, не­ма по­ка­ни, а и не сум за­ин­те­ре­си­ран. Нор­мал­но, ако дој­де не­што су­пе­ра­тра­ктив­но да ме по­кре­не, во ред, но тоа тре­ба да би­де ек­стра за­што јас во МЗТ Скоп­је се чув­ству­вам од­лич­но и, искре­но, ни­што не би ме­ну­вал.

Имаш 33 го­ди­ни, иа­ко ни­кој не би ти дал тол­ку, но раз­мис­лу­ваш ли по­ле­ка за крај на ка­ри­е­ра­та?
Чековски: Да, си­гур­но, тре­ба да се раз­мис­лу­ва иа­ко се на­де­вам де­ка имам уште си­ла за игра на нај­ви­со­ко ни­во. Ќе пре­се­чам ко­га ќе ме сед­нат по­дол­го по­крај тре­не­рот за­што јас не сум тип за гре­е­ње клу­па. Ко­га ќе се слу­чи тоа вед­наш се пов­ле­ку­вам и поч­ну­вам со раз­мис­лу­ва­ње што на­та­му.

Имаш ли ви­зи­ја со што ќе се за­ни­ма­ваш? Се чи­ни де­ка не­маш нер­ви за тре­нер­ска ра­бо­та.
Чековски: Би са­кал да оста­нам во ко­шар­ка­та. Не иск­лу­чу­вам да би­дам и тре­нер, но тоа не­ма да би­де вед­наш со пр­ва еки­па. Ако се ре­шам да поч­нам со таа ра­бо­та ќе трг­нам со најм­ла­ди­те ка­те­го­рии за­што сѐ тре­ба да има не­ка­ков при­ро­ден тек.

Ми­ле­ник си на пуб­ли­ка­та ка­де и да играш. Мо­же ли тоа да се тол­ку­ва спо­ред де­ви­за­та – де­те од пред­гра­ди­е­то?
Чековски: Глав­на­та при­чи­на е бор­бе­но­ста, ко­ја, ве­ро­јат­но, си­те ја гле­да­ат. Јас не сум атрак­ци­ја да за­би­вам пре­ку чо­век или да да­вам по 40 по­е­ни, но за­тоа ги­нам во се­ко­ја сред­ба. Не сум раз­мис­лу­вал, мо­же­би има и та­кво не­што, јас сум од Ра­ди­ша­ни, а тоа си но­си еден на­чин на од­не­су­ва­ње, кое, ве­ро­јат­но, е бли­ско до по­ши­рок круг лу­ѓе. Ние од тој дел на глав­ни­от град сме та­кви, впро­чем ви­де­те ги и ра­ко­ме­та­ри­те Бор­ко Ри­стов­ски и Фи­лип Мир­ку­лов­ски, не­ли се исти спо­ред при­ста­пот.

На те­рен, во спорт­ска опре­ма, изг­ле­даш моќ­но, но Ѓор­ѓи Че­ков­ски, ве­ро­јат­но, ти­пич­но за спор­тист, е мно­гу вр­зан и крај­но емо­ти­вен кон се­мејс­тво­то.
Чековски: Син­че­то Мар­ко (кое мир­но го прос­ле­ди це­ло­то ин­терв­ју) е цен­тар на на­ше­то вни­ма­ние, гле­да­ме да му го по­све­ти­ме се­то сло­бод­но вре­ме, се­кој миг. Со со­пру­га­та Сне­же сме дол­го за­ед­но, це­ли 17-18 го­ди­ни и функ­ци­о­ни­ра­ме од­лич­но. Не­ма што да кри­јам. Ср­це­то ми е по­ме­ко ко­га сум во кру­гот на се­мејс­тво­то.

Разговараше: Перо Момировски – Р.С.Р.
Фото: Република

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.