Александар Прокопиев повеќе децении другаруваше со Влада Дивљан
Смртта на легендарниот музичар Влада Дивљан, некогашниот водач на групата „Идоли“ и истакнат музичар на југословенскиот нов бран, нѐ затекна сите иако бевме запознаени со неговата здравствена состојба. На 5 март 2015 година стигна веста од Виена дека по долго и тешко боледување почина Дивљан, кој за пет дена не го дочека 57. роденден. Зад себе ги остави сопругата и двата малолетни сина. Иако последните години од животот ги мина во Виена, погребот на Дивљан беше одржан во неговиот роден град, Белград.
Александар Прокопиев е еден од најпознатите македонски писатели и професор на факултет, а за Дивљан го врзува лично пријателство кое траело со децении. Го контактиравме еден ден по смртта на Дивљан. Новинари од Белград и од Загреб веќе му се јавиле на Прокопиев. Тешко му беше да зборува.
– Луѓето како Влада Дивљан се сѐ поретки – вели Прокопиев за Дивљан.
Тој беше талентиран, убав, ретко чесен човек и едноставно моќен, вели Прокопиев за Влада Дивљан
Го замоливме Прокопиев да се присети на запознавањето, дружбите и на долгите разговори со вечното момче, а тој прецизно, како со четка, го наслика Дивљан каков ќе го памети цел живот. Прокопиев заминал да студира светска книжевност во Белград кога го запознал Дивљан на 16-годишна возраст.
– Последен пат се видовме лани, на доделувањето на наградата „Златна бубамара на популарноста“ за трајни музички вредности. Се видовме уште на пробите. Ги свиреше песните кои заедно ги создававме. Тогаш веќе знаев дека е болен. Кога се сретнавме, имав некакво мачно чувство дека се гледаме за последен пат – се присетува Прокопиев.
На крајот на седумдесеттите години на минатиот век Дивљан свиреше во џез-бендовите „Мерлин“ и „Звук улице“. Првиот албум на „Идоли“ го објави „Југотон“ од Загреб, а во време на првиот сингл „Маљчики“, групата веќе работеше на култната компилација „Пакет аранжман“ која влезе во историјата како едно од највлијателните изданија на југословенскиот рок. Првото издание на „Идоли“ со шест песни е продадено во 200 илјади примероци.
– Со Дивљан постојано се гледавме во младоста. Свиревме заедно. Нас не нѐ поврзуваше само музиката, ние разговаравме за многу други работи. Неговиот карактер остана ист низ годините. Тоа се гледа на разни слики и во разни ситуации. Тој беше талентиран, убав, ретко чесен човек и едноставно моќен. Отсекогаш имаше убав однос кон луѓето. Малкумина знаат колку беше образуван Дивљан. Тој беше магистер по рударство. Тоа не му пречеше со многу емпатија да се однесува кон луѓето. Никогаш не се правеше важен, напротив, беше многу искрен – вели Прокопиев.
Еден од најпознатите македонски писатели одигра важна улога во формирањето на култната група „Идоли“. Токму Прокопиев е пијанист и текстописец и втор вокал во групата која подоцна ќе се нарече „Идоли“. Прокопиев ја имал таа среќа студентските денови во Белград да ги помине со луѓе кои подоцна ќе станат влијателни и со кои ќе се создава новиот уметнички и литературен бран. Прокопиев е автор, меѓу другите, и на култната „Ретко те виѓам са девојкама“. Но, овој пат не сакаше да разговараме за него и за неговиот придонес во музиката и во формирањето на „Идоли“. Овие редови му се посветени на Дивљан, рече тој.
– Верувајте дека нему му беше најтешко да се приспособи на сцената. Му беше потребно време да се отпушти, да се навикне. Тој беше многу убаво воспитан и имаше голема образовна култура. Одлично свиреше. Вистински интелектуалец во секоја смисла на зборот. Многу пристоен, одмерен, но многу тежок на зборови. Од друга страна, многу љубопитен, многу работи го интересираа. Тој потекнуваше од вистинско граѓанско семејство и така се однесуваше секогаш – го портретира со зборови Прокопиев својот пријател.
Дивљан беше икона на југословенската и на српската музика. Во почетокот на осумдесеттите години од минатиот век беше водач на белградските „Идоли“. Нивниот албум „Одбрана и последњи дани“ од 1982 година за многумина беше најдобар југословенски рок албум на сите времиња.
Откако „Идоли“ се распаднаа, од 1985 година, Дивљан почнува успешна самостојна кариера, свирејќи и снимајќи со најпознатите музичари во регионот, а паралелно се занимава и со филмска музика.
Деведесеттите години Дивљан ги минува во Австралија, компонирајќи музика за филм, каде што забележува одлични резултати на полето на дизајн на звукот. Во Белград се враќа во 1997 година, а од 1999 година живее и работи во Виена. Дивљан компонираше и детска музика и музика за филмовите „Црни бомбардер“, „Седум и пол“, „Шест дена во јуни“, „Чекај ме, сигурно нема да дојдам“, „Три палми за две битанги и риба“ … Работеше и синхронизации на цртани филмови, а тој е автор и на најдолговечната шпица на вестите на ТВ Б92. Пред две години му беше дијагностициран тумор на слепото црево, кој му беше успешно опериран минатата година.
– Дивљан го сакам најмногу од сите членови на групата. Тој ми е најмил од сите – без размислување – на прва одговара Прокопиев.
Тој истакна дека Дивљан отсекогаш бил иноватор во музиката.
– Уште тогаш многу го интересираше индиската музика, латинската, ромската. Македонската посебно ја сакаше, многу ги пееше народните песни, посебно „Јовано, Јованке“. Затоа велам дека таквите луѓе како Дивљан се сѐ поретки – завршува Прокопиев.
Дивљан пееше и на македонски јазик. Освен легендарната „Малена“, тој ја отпеа и „Баба Зумбула“, хитот на најгледаниот македонски игран филм „Бал-кан-кан“.
Дивљан е несомнено еден од најталентираните, најзначајни уметници и неговото прерано заминување е огромна загуба. Неговата специфична лирика и љубовни текстови го обележаа југословенскиот нов бран на осумдесеттите години на минатиот век.
Пишува: Александра М. Бундалевска
(текстот излезе во 132, број на неделникот „Република“)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
