Крем-супа од тиква

Ти­ква. Го­ле­ма, жол­та, пор­то­ка­ло­ва, соч­на. Тр­ка­лез­на, ка­ко топ­ка или кру­шо­вид­на. Кол­ку што е по­тем­на, тол­ку е пос­ла­тка. Се­те­те се са­мо ка­ко ве под­ла­жу­ваа ко­га бе­вте ма­ли, а не са­ка­вте да ја­де­те пе­че­на ти­ква!

– Ама зе­ми, про­бај, ти­ква­та има ви­та­ми­ни исто кол­ку ба­на­на­та!

– Е па ако има дај­те ба­на­на, не са­кам ти­ква!

Не поз­на­вам во­зра­сен чо­век што не до­би­вал ва­кво об­јас­ну­ва­ње од ро­ди­те­ли­те, ба­би­те или де­дов­ци­те за хран­ли­во­ста на ти­ква­та. Ама то­гаш, ко­га си де­те, што ти е важ­но кол­ку ви­та­ми­ни има тоа што го ја­деш? Ич! Пред мно­гу го­ди­ни ба­на­ни­те, ка­ко увоз­но овош­је, беа ска­пи и се до­би­ваа са­мо за по­себ­ни при­го­ди – ко­га е не­кој бо­лен или ко­га ќе дој­дат го­сти, па ме­сто чо­ко­ла­да за де­ца­та но­сеа ба­на­ни. Се­га ба­на­ни­те се по­е­вти­ни и од на­ши­те пре­у­ба­ви прес­пан­ски ја­бол­ка, од муш­му­ли­те, гроз­је­то, кру­ши­те, од се­то есен­ско овош­је.

Ама це­на­та на ти­ква­та е при­фат­ли­ва за се­ко­го. Са­мо тре­ба пра­вил­но да ја из­бе­реш ти­ква­та иа­ко па­зар­џи­и­те зна­ат да ка­жат де­ка не­ма „ло­ша ти­ква“, си­те се сла­тки.

Тие го­ле­ми­те се­га се та­мам за пе­че­ње. Са­мо из­миjте ги уба­во, пре­се­че­те ги на пар­чи­ња, на­ре­де­те ги во та­ва, ста­ве­те мал­ку во­да на дно­то од та­ва­та и по­криј­те ги со фо­ли­ја за го­тве­ње. При кра­јот од пе­че­ње­то, са­мо трг­не­те ја фо­ли­ја­та, кол­ку да фа­тат ко­рич­ка. И има­те де­серт! А, сем­ки­те од ти­ква­та ни­ка­ко не се за фр­ла­ње. Са­мо ис­чи­сте­те ги уба­во од кон­ци­те од ти­ква­та, по­со­ле­те ги и пра­во в рер­на. По не­кое вре­ме има­те сем­ки за гриц­ка­ње.

Кру­шо­вид­ни­те ти­кви се иде­ал­ни за крем-су­па. Во сту­де­ни­те есен­ски де­но­ви крем-су­па­та од­лич­но за­гре­ва, хран­ли­ва е, се пре­по­ра­чу­ва за до­ен­чи­ња што поч­ну­ва­ат да ја­дат твр­да хра­на. Во­зрас­ни­те мо­жат да си до­да­дат јо­гурт или ки­се­ло мле­ко, а ме­не ми е нај­вус­на со пот­пе­че­ни леп­чи­ња во рер­на. Ре­дов­но во кре­де­не­цот ви се на­о­ѓа ба­јат, стар леб, кој ни­ка­ко не се фр­ла. До­вол­но е са­мо да го под­мач­ка­те со пу­тер и да го по­со­ли­те со ка­кви би­ло за­чи­ни што ќе ви се нај­дат на ра­ка. Леп­чи­ња­та се го­то­во за де­се­ти­на ми­ну­ти. Са­мо на­дро­бе­те ги во су­па­та и ужи­вај­те во ми­ри­си­те.

Со­стој­ки:

250 гра­ма ти­ква

1 ком­пир

1 гла­ви­ца кро­мид

1 мор­ков

1 це­лер

1 па­шка­нат

2 чеш­ни­ња лук

Мал­ку сол, црн пи­пер, мас­ли­но­во мас­ло, мор­ско орев­че

Под­го­то­вка:

Ти­ква­та, ком­пи­рот и мор­ко­вот из­ми­е­ни и из­лу­пе­ни се се­чат на по­го­ле­ми пар­чи­ња. Кро­ми­дот, лу­кот, це­ле­рот и па­шка­на­тот се ста­ва­ат це­ли во ло­нец со во­да. Се ва­рат за­ед­но 30-40 ми­ну­ти. По­тоа си­те со­стој­ки се дро­бат во блен­дер, до­де­ка не ста­нат ка­ко ка­ша. На крај се до­да­ва во­да­та во ко­ја се ва­рел зе­лен­чу­кот. За вкус се до­да­ва мал­ку мас­ли­но­во мас­ло, сол, црн пи­пер и мор­ско орев­че.

Леп­чи­ња­та во рер­на се пе­чат во го­ле­ма та­ва, на­ма­ча­ни со мал­ку пу­тер и оз­го­ра на­ро­се­ни со на­не, бо­си­лек, цр­ве­на сол. Та­ка под­го­то­ве­ни, се ста­ва­ат во за­гре­а­на рер­на на 180 Цел­зи­у­со­ви сте­пе­ни и се пе­чат не­кол­ку ми­ну­ти. По­вкус­ни се ако ле­бот не е та­зе.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.