Луј Фаракан, лидер на Нацијата на исламот, смета дека Федералната власт на САД стои зад епидемијата на вирусот ебола. Ова е приказната за вирусот на еболата. Постојат три типа внатрешни хеморалгиски вируси денес во светот. Главниот, кој влијае на повеќе од 500.000 Aфриканци во централна и во супсахарска Африка, е вирусот ласо треска. Oвој вирус е одговорен за смртта на околу 20 проценти инфицирани, а откриен е во 1969 година кога две мисионерски сестри умреле од таа болест. Оваа болест постои многу години, но не е дефинирана како специфичен вид вирус бидејќи цел свет не обрати внимание за „смртта од треска“ меѓу африканското население. Овој вирус се пренесува преку урина или фецес на глушец, а кога ќе се најде во човечкото тело може да се пренесе преку телесни течности што дополнително ја компликува ситуацијата бидејќи тогаш може да стане воздушно пренослива болест.
Вториот внатрешен хеморагиски вирус се вика марбург вирус. Првпат е забележан во 1967 година кога на еден чуден начин истовремено се појавиле епидемии во лабораторијата во Марбург и во Франкфурт, Германија. Се смета дека овој вирус достигна во лабораториите од мајмуните од Уганда. Оваа епидемија беше сузбиена и за неа не се слушна ништо и за вирусот до 1974 година.
Во 1976 повторно се појавува вирусот на ебола откако воено-медицинскиот истражувачки институт за инфективни болести на САД направи лабораторија за биолошки оружја во кенеми, Сиера Леоне, Африка. Новооткриениот внатрешен хеморалгиски вирус беше како „бомба“. Развиен е со помош на Универзитетот „Тулејн“, Њу Орлеанс, Луизијана. USAMRIID секогаш бараат некаков вид оружје кое би нанело смрт и уништување на непријателот, а овој нов вирус стана совршен за таа улога. Тогаш, како што честопати се случува кај тактвите типови на истражувања, вирусот „побегнал“ и одеднаш стана закана за жителите на Африка, а на крајот и за целиот свет.
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
