Со вечерната богослужба на Велјасреда завршуваат великоипосните богослуженија, а продолжуваат посебни богослужби, со друг состав и со особено значење. До Велјасреда во богослужбените текстови има поттик за плач на луѓето поради својата грешност, а од Величетврток почнува поинаков плач на верниците – плач од глетката на ужасните страдања, мачења и распнување на Христа Спасителот.
Тогаш се испомешани чувствата на плач и на радост – плач за маките на Христа, а радост поради нашето спасение и благодарност кон Бога. Таа неопислива промена на чувствата ги возбудува срцата на верниците и ја исполнува душата. Тоа е време со наплив од горки и радосни чувства, умилителни и животворни молитви, богољубивост и црквољубие.
Богослужбите нè пренесуваат кај настаните во Ерусалим, на Елеонската Гора, на Сион, во Гетсиманија, по Патот на страданијата, на Голгота и во градината на Јосифа од Ариматеја – во неговата гробница. Таа непроценлива можност ни ја даваат овие дни, кога можеме постојано да се молиме и да созерцаваме за тоа. Ние тогаш сме со Господа и учествуваме во сите собитија, со мислите, со срцето и со душата.
На Величетврток се одбележуваат настаните што се случиле пред да тргне Спасителот на доброволните страданија. Во овој ден си споменуваме за: Тајната вечера и сè што се случувало тогаш: подготовката, миењето нозе на апостолите, поуката за смирението и братољубието, посочување на предавникот и излегувањето на Јуда од вечерата, востановување на Светата евхаристија, најава за Петровото одрекување, прошталната беседа на Христа со 11 апостоли, завршувањето на тајната вечера и излегувањето од Ерусалим кон Елеонската Гора – во Гетсиманската Градина.
Величетврток е денот на тајната вечера. На овој ден се повикуваат верниците на причест, затоа што на Величетврток е востановена Светата причест, на тајната вечера. Тоа е празникот на причеста. Тогаш, од рацете на Господа Исуса Христа, директно ја примиле причеста светите апостоли и во тој спомен е овој ден на причеста. И во пофалната песна за Богородица, која се пее на литургијата (место Достојно…) се повикуваат верниците на Христовата вечера на бесмртната трпеза. А, место херувимската песна, денес се пее за тајната вечера, се изобличува Јуда, а се воспева благоразумниот разбојник.
Евангелските текстови ги опишуваат сите тие настани, а светите отци и учителите на црквата ги разјаснуваат и толкуваат, низ своите поуки и текстови. Четивата од овие случувања се поразителни, трогателни и многу чувствени, а мислите се насочуваат кон Бога и неговата преголема жртва за нас. Тоа е изразено и во богослужбените песни и во молитвите.
Ние сме внесени во тоа и созерцателно ги предаваме нашите мисли, чувства и волја на Бога. Да бидеме со него во последните мигови на страданијата, да бидеме Христови сострадалници, во сета ск’рб, мака и страдание. Такво треба да биде нашето христијанско срце – сочувствено и сострадално.
А кој е тој страдалник? За кого страда? Зошто трпи? Што згреши за да биде мачен и распнат?
Христос Безгрешниот Спасител на светот, страда заради нас грешните, доброволно – од љубов кон нас. Ние, пак, треба да покажеме побожност и благодарност. Да не бидеме предавници како Јуда и отстапници од Господа, ниту богопротивници како тие што му судеа на Бога, туку да се поклониме пред долготрпеливиот Господ и Спасител Исус Христос. /МИА
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
