Поповски: Веслам на мојата петта Олимпијада

Не­ко­гаш пр­ви­от чо­век на Ко­ми­си­ја­та за спорт во МОК се­га е прв чо­век на АМС и од таа по­зи­ци­ја нај­а­ву­ва де­ка стра­те­ги­ја­та на­ско­ро ќе би­де го­то­ва. Во неа при­о­ри­тет ќе има­ат мла­ди­те ге­не­ра­ции, а, ко­неч­но, ќе се на­пра­ви и ка­те­го­ри­за­ци­ја на спор­то­ви­те од кои мо­же да оче­ку­ва­ме ме­дал. Во ин­терв­ју за „Ре­пуб­ли­ка“ тој го­во­ри и за транс­фор­ма­ци­ја­та на клу­бо­ви­те, за од­но­си­те со МОК и нај­а­ву­ва де­ка ќе би­де ис­пра­ве­на не­прав­да­та и тре­не­ри­те ќе ја до­би­јат зас­лу­же­на­та фи­нан­си­ска на­гра­да.

Ма­ке­дон­ски­те спор­ти­сти, и тие од свет­ска кла­са и зна­че­ње, и тие што се ов­деш­ни, клуп­ски, пред две го­ди­ни ја из­во­ју­ваа пр­ва­та важ­на би­тка. Не на те­рен, ту­ку фо­рум­ски. Еден од нај­пре­поз­нат­ли­ви­те ли­ко­ви од оса­мо­сто­ју­ва­ње­то на др­жа­ва­та, ви­стин­ска нив­на, всуш­ност на­ша ве­де­та, ка­ја­ка­рот Ла­зар По­пов­ски пре­зе­де од­го­вор­ност за се­гаш­но­ста и за ид­ни­на­та на пле­ја­да­та та­лен­ти, за по­тен­ци­јал­ни­те ре­пре­зен­та­тив­ци, за тре­не­ри­те, клу­бо­ви­те. За сѐ што го до­пи­ра на­ши­от спорт , за сѐ што ги ма­че­ше, со­пи­ра­ше тие што се или што ќе би­дат цр­ве­но-жол­та гор­дост, се­га има­ат ви­стин­ски, свој чо­век на ви­стин­ско ме­сто.

Кај обич­ни­те на­ви­ва­чи се­ко­гаш по­сто­е­ла ди­ле­ма­та ко­му му е по­те­шко, на спор­ти­стот при­тис­нат од по­тре­ба­та за по­стиг­ну­ва­ње или на тие што тре­ба да им обез­бе­дат ус­ло­ви.
Поповски: По­сто­јат два на­чи­на за ус­пех. Пр­ви­от со при­ме­на на на­уч­но-истра­жу­вач­ка ра­бо­та, ко­ја ба­ра мно­гу ре­сур­си, фи­нан­си­ски, но и чо­веч­ки и, вто­ри­от, до­ка­жан во пра­кти­ка­та со фа­на­ти­зам што ги над­ми­ну­ва си­те преч­ки. Ма­ке­дон­ски­те спор­ти­сти се иде­а­лен при­мер за вто­ри­от при­стап. Вол­ја­та и жел­ба­та и со­од­вет­ни­те ус­ло­ви се не­оп­ход­ни и одат за­ед­но би­деј­ќи спор­ти­стот мо­же да има нај­до­бри ус­ло­ви за тре­нинг и за нат­пре­ва­ри, а се­пак да би­де под оче­ку­ва­ња­та.

Искус­тво­то од че­ти­ри на­ста­пи на ОИ, мно­гу­те свет­ски и европ­ски пр­венс­тва, тре­ба да Ви би­де во­дач кон кре­и­ра­ње на по­ли­ти­ка­та во спор­тот за ко­ја се­га сте нај­од­го­во­рен?
Поповски: За ме­не е го­ле­ма чест што до­бив до­вер­ба и при­ви­ле­ги­ја, но и го­ле­ма од­го­вор­ност мо­е­то искус­тво од Олим­пи­ски­те игри да прет­ста­ву­ва во­дач кон кре­и­ра­ње на по­ли­ти­ка­та во ма­ке­дон­ски­от спорт.

Ка­ко оди под­го­тву­ва­ње на стра­те­ги­ја­та? Си­те оче­ку­ва­ат не­ка­ков ре­не­сан­сен план.
Поповски: Про­гра­ма­та за спорт, ко­ја во сог­лас­ност со За­ко­нот за спорт ја до­не­су­ва Вла­да­та на РМ, е стра­те­ги­ски до­ку­мент со кој се ста­ва крај на тран­зи­ци­ја­та во спор­тот и прет­ста­ву­ва ос­но­ва за раз­вој во след­ни­от пер­и­од. Таа тре­ба по­сто­ја­но да се на­до­гра­ду­ва и на неа тре­ба да се те­ме­лат и де­фи­ни­ра­ат го­диш­ни­те опе­ра­тив­ни пла­но­ви. Са­мо за спо­ред­ба, Пол­ска сво­ја­та про­гра­ма за раз­вој на спор­тот ја има де­фи­ни­ра­но до 2020 го­ди­на. Со про­гра­ма­та се ста­ва крај на по­ли­ти­ка­та со ко­ја про­е­кти­те, про­гра­ми­те и фи­нан­си­ра­ње­то за­ви­сеа од лич­но­ста што ја ра­ко­во­ди Аген­ци­ја­та. Отсе­га, па на­та­му, се­кој сле­ден мо­ра да про­дол­жи та­му ка­де што за­ста­нал не­го­ви­от прет­ход­ник.

Што ќе фа­во­ри­зи­ра таа, што ќе сти­му­ли­ра? Мо­же­те ли да изд­во­и­те де­та­ли, осо­бе­но тие што те­мел­но ќе го про­ме­нат на­ши­от спорт?
Поповски: Во фо­ку­сот е ба­за­та, а тоа се мла­ди­те ге­не­ра­ции. Ту­ка, клуч­ни се спорт­ски­те па­ра­лел­ки или, про­е­ктот на Вла­да­та на РМ по­пу­лар­но на­ре­чен – спорт­ска ака­де­ми­ја – ко­ја од по­че­то­кот на оваа учеб­на го­ди­на поч­на во рам­ки­те на спорт­ска­та гим­на­зи­ја во Скоп­је. На овој кон­цепт тре­ба да се на­до­вр­зе на­уч­но-истра­жу­вач­ка­та ра­бо­та и из­да­ва­ње­то ли­цен­ци на струч­ни­от ка­дар. Во про­дол­же­ние е мож­но­ста во спор­тот да вле­зат до­пол­ни­тел­ни средс­тва пре­ку прет­при­е­маш­тво­то, и тоа пре­ку ор­га­ни­за­ци­ја­та на спорт­ски на­ста­ни, ме­ѓу­на­род­на­та со­ра­бо­тка и спорт­ски­от ту­ри­зам. Тре­ти­от столб се об­је­кти­те и ин­фра­стру­кту­ра, и врв­ни­от спорт, кои се ин­ве­сти­ции во про­мо­ци­ја на др­жа­ва­та. Во про­гра­ма­та се оп­фа­те­ни и пре­ду­чи­лиш­ни­от, учи­лиш­ни­от и уни­вер­зи­тет­ски­от спорт, еди­ни­ци­те на ло­кал­на са­мо­у­пра­ва, ар­ми­ски­от и по­ли­ци­ски­от спорт, врв­ни­от, олим­пи­ски­от и ре­кре­а­тив­ни­от – спор­тот за си­те, же­на­та во спор­тот, спор­тот и еко­ло­ги­ја­та. По­крај вло­же­ни­те по­ве­ќе од 20 ми­ли­о­ни евра во фуд­бал­ски те­ре­ни, са­ли, те­ни­ски игра­ли­шта и 30 до 50 ми­ли­о­ни евра во Спорт­ски­от цен­тар „Бо­рис Трај­ков­ски“ и во Аре­на­та „Фи­лип Вто­ри“, сѐ уште по­стои огром­на по­тре­ба за об­је­кти за тре­нинг и за ре­кре­а­ци­ја.

Спо­ред Вас што, од­нос­но кои спор­то­ви тре­ба да се про­те­жи­ра­ат?
Поповски: Стра­те­ги­ја­та пред­ви­ду­ва ка­те­го­ри­за­ци­ја на спор­то­ви­те. Ко­неч­но, мо­ра да се опре­де­ли­ме кои спор­то­ви ќе ги тре­ти­ра­ме ка­ко на­ци­о­нал­ни. При тоа, ќе се зе­мат ре­ал­ни кри­те­ри­у­ми, од­нос­но груп­ни и ин­ди­ви­ду­ал­ни олим­пи­ски спор­то­ви во кои има­ме шан­си да на­ста­пи­ме на ОИ и не­о­лим­пи­ски спор­то­ви во кои мо­же­ме да до­не­се­ме ме­дал од го­ле­ми пр­венс­тва. До­ста беа кри­те­ри­у­ми од ти­пот – ге­о­граф­ско­то по­драч­је или кри­те­ри­у­ми­те да за­ви­сат од лич­ни ин­те­ре­си и од при­ја­тел­ски вр­ски.

„За ме­не е го­ле­ма чест што до­бив до­вер­ба и при­ви­ле­ги­ја, но и го­ле­ма од­го­вор­ност мо­е­то искус­тво од Олим­пи­ски­те игри да прет­ста­ву­ва во­дач кон кре­и­ра­ње на по­ли­ти­ка­та во ма­ке­дон­ски­от спорт“

Има ли си­ла ова оп­штес­тво, оваа др­жа­ва, да не­гу­ва мно­гу спор­то­ви и дис­цип­ли­ни?
Поповски: Све­до­ци сме де­ка кри­за­та го за­фа­ти и ре­ал­ни­от се­ктор и за­тоа не тре­ба прем­но­гу да оче­ку­ва­ме средс­тва за фи­нан­си­ра­ње про­гра­ми на фе­де­ра­ци­и­те и на клу­бо­ви­те. Нај­важ­но е да се до­де­лу­ва­ат та­му ка­де што има­ме мож­но­сти за ос­тва­ру­ва­ње вред­ни ре­зул­та­ти . За­ко­нот за спор­тот да­ва мож­ност и за фор­ми­ра­ње Фон­да­ци­ја за спорт, мож­ност што до­се­га не сме ја иско­ри­сти­ле, а ко­ја ќе ги фи­нан­си­ра иск­лу­чи­тел­но на­ци­о­нал­ни­те ти­мо­ви, а не не­ка­кви на­ста­ни и актив­но­сти од пер­и­фер­но зна­че­ње.

Да­ли во изра­бо­ту­ва­ње­то на стра­те­ги­ја­та без вклу­че­ни си­те на кои се од­не­су­ва таа?
Поповски: Изра­бо­ту­ва­ње­то поч­на во но­ем­ври ми­на­та­та го­ди­на на сред­ба со си­те фе­де­ра­ции, а на неа беа де­фи­ни­ра­ни се­дум при­о­ри­те­ти. Во АМС во тоа вре­ме ври­е­ше ка­ко во кош­ни­ца. Си­те што искре­но при­ста­пи­ја кон фор­ми­ра­ни­те ра­бот­ни гру­пи со идеи за раз­вој на ма­тич­ни­от спорт, но и за спор­тот во РМ во­оп­што, ги вгра­див­ме во еден ма­те­ри­јал што го раз­ра­бо­ту­ва­ше по­себ­на Ко­ми­си­ја во ко­ја беа вклу­че­ни спор­ти­сти, спорт­ски ра­бот­ни­ци, уни­вер­зи­тет­ски про­фе­со­ри, фе­де­ра­ции, ССФМ, МОК, тре­не­ри, ле­ка­ри, биз­нис­ме­ни, но­ви­на­ри. Ко­неч­но, за­врш­ни­от до­ку­мент вле­зе во вла­ди­на про­це­ду­ра, а сме­там де­ка е мно­гу важ­но за не­го да рас­пра­ва и Со­бра­ни­е­то на РМ.

Што пред­ви­ду­ва стра­те­ги­ја­та во де­лот на из­град­ба на об­је­кти за спорт, зо­што тие на нај­до­бар на­чин ќе по­ка­жат што ќе фа­во­ри­зи­ра­ме?
Поповски: Ин­фра­стру­кту­ра­та е на пр­во ме­сто. Во Ма­ке­до­ни­ја сѐ уште по­сто­јат сре­ди­ни ка­де што гра­ѓа­ни­те не­ма­ат при­стап до спорт­ски­те об­је­кти. За­мис­ле­те ка­ко им е на де­ца­та што не ви­де­ле кош или, пак, игра­ат фуд­бал на не­со­од­вет­ни те­ре­ни. Ка­де се ли­ца­та со ин­ва­лид­ност, ли­ца­та со по­себ­ни по­тре­би, со­ци­јал­ни­те слу­чаи, де­ца­та без ро­ди­те­ли. Са­ка­ме во спорт да ја прис­по­со­би­ме по­ра­ка­та на Мај­ка Те­ре­за, ко­ја ве­ли де­ка нај­го­ле­мо за­до­волс­тво е да се спре­чи ед­на сол­за. При­ста­пот до игра­ли­шта­та по нај­по­вол­ни ус­ло­ви е при­о­ри­тет. По­све­ту­ва­ме вни­ма­ние и на по­стој­ни­те об­је­кти во сопс­тве­ност на РМ и на на­чи­нот на нив­но­то ко­ри­сте­ње и одр­жу­ва­ње. Тоа е огро­мен ка­пи­тал, кој со те­кот на го­ди­ни­те, по­ра­ди ко­руп­тив­но и кри­ми­нал­но од­не­су­ва­ње, се ру­и­ни­ра­ни и во мно­гу мал про­цент се ко­ри­стат за ви­стин­ска­та на­ме­на.

Има ли сег­мент што ги оп­фа­ќа на­ши­те ста­ри, тра­ди­ци­о­нал­ни спорт­ски ба­зи ка­ко Са­рај, Ма­тка, Авто­ко­ман­да, Кру­ши­но?
Поповски: За овие ло­ка­ции и спорт­ски об­је­кти ќе ре­ша­ва Вла­да­та на РМ со ог­лед на нив­но­то стра­те­ги­ско зна­че­ње од по­ве­ќе ас­пе­кти.

Кол­ку и да изг­ле­да удоб­на и уба­ва ва­ша­та по­зи­ци­ја. Сли­ка­ње, поз­дра­ви со нај­ус­пеш­ни­те, таа има и тем­на стра­на би­деј­ќи по­сто­ја­но сте на удар на дел од тие што сме­та­ат де­ка зас­лу­жу­ва­ат по­ве­ќе?
Поповски: Ве­лат, кој зас­лу­жил ме­дал, не­ма по­втор­на по­тре­ба од не­го, а кој не го зас­лу­жил, веч­но го ба­ра. Да, на­ви­сти­на по­сто­јат две стра­ни на ме­да­лот, а ме­не ми е чест да им по­мог­нам во нај­го­ле­ма ме­ра на тие што зас­лу­жи­ле, на тие на кои Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја им е по­бит­на од лич­но­то его и од ма­те­ри­јал­ни­от ин­те­рес, на тие што жи­ве­ат за спор­тот и од спор­тот, кои и по­крај ра­бот­ни­те, се­меј­ни­те и дру­ги­те об­вр­ски, има­ат вре­ме да тре­ни­ра­ат или да му по­ма­га­ат на не­кој што ре­шил да се по­све­ти на спор­тот и да ја про­дол­жи тра­ди­ци­ја­та. Жал­на е сли­ка­та ко­га не­кој тре­нер или спор­тист за­бо­ра­вил де­ка има раз­ли­ка во тоа – да се освои ме­дал и да се би­де шам­пи­он. Ви­стин­ски­от шам­пи­он е тој што цел жи­вот дејс­тву­ва и им по­ма­га на мла­ди­те да ги над­ми­нат не­го­ви­те ус­пе­си. За не­кои вре­ме­то за­ста­на­ло во не­кој по­ра­не­шен си­стем, а дру­ги, ка­ко што е Бра­ни­мир Јо­ва­нов­ски, сво­е­то зна­е­ње и искус­тво го пре­не­су­ва­ат на нас­лед­ни­ци­те, но­сат ме­да­ли не са­мо за се­бе, ту­ку и за Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, скром­ни се и ни­ко­гаш не им пад­на­ло на ум да се отка­жат од на­ци­о­нал­ни­от тим.

Ле­то­во ја ви­до­вте пр­ва­та преч­ка во ва­ши­те на­ме­ри да ис­че­ко­ри­ме, да му се приб­ли­жи­ме на све­тот и да ста­не­ме про­фе­си­о­нал­ци. До ка­де е тој про­ект?
Поповски: Тран­сфор­ма­ци­ја на клу­бо­ви­те од здру­же­ни­ја на гра­ѓа­ни во ак­ци­о­нер­ски друш­тва е це­лос­но за­вр­шен за фуд­бал­ски­те, а во по­стап­ка се и ко­шар­кар­ски­те клу­бо­ви. Та­му се че­ка уште на КК Пе­ли­стер и на КК Вар­дар. Ра­ко­мет­на­та фе­де­ра­ци­ја на Ма­ке­до­ни­ја и ра­ко­мет­ни­те клу­бо­ви, за жал, се од­не­су­ва­ат ка­ко да игра­ат во дру­га др­жа­ва, но оче­ку­вам и тие, иа­ко ги про­би­ја си­те ро­ко­ви, да си ги ис­пол­нат за­кон­ски­те об­вр­ски. Искус­тва­та на тие што се транс­фор­ми­раа се по­зи­тив­ни, иа­ко по­сто­јат те­ков­ни проб­ле­ми. На при­мер, ед­но е да си пре­тсе­да­тел на здру­же­ние, а дру­го да си ди­ре­ктор на АД, а нај­ин­те­рес­на е из­ја­ва­та на еден гра­до­на­чал­ник, кој ве­ли, до вче­ра бев­ме спон­зо­ри, а се­га сме сопс­тве­ни­ци на клу­бот со кој на­ша­та оп­шти­на се гор­дее.

Ви­сти­на ли е де­ка на на­ши­от спорт мо­же да му се слу­чи апо­ка­лип­са, ка­ко што го­во­реа про­тив­ни­ци­те на за­мис­ла­та клу­бо­ви­те и си­те суб­је­кти да се „фи­ска­ли­зи­ра­ат”?
Поповски: Апо­ка­лип­са ќе до­жи­ве­ат са­мо тие што по­ра­но ги ко­ри­стеа клу­бо­ви­те за да из­ну­дат спон­зорс­тва, а средс­тва­та ги ко­ри­стеа за лич­ни ин­те­ре­си. Ќе се се­ти­ме, не­кои до­на­то­ри во клу­бо­ви­те ин­ве­сти­раа мно­гу, а не им се вра­ти ни со ре­зул­та­ти, ни со рек­ла­ма, ни со мла­дин­ски еки­пи. Ка­ко мо­же да до­жи­вее апо­ка­лип­са не­што што е при­ват­на сопс­тве­ност. Зар по­стои лич­ност што би го од­не­ла сво­е­то во про­паст?!.

Ова, се­ка­ко, ќе по­ми­не, но кол­ку во тој слу­чај спор­ти­сти­те, спорт­ски­те ра­бот­ни­ци, па не­ка се и спон­зо­ри­те, ви­стин­ски ќе би­дат за­шти­те­ни зна­еј­ќи де­ка ов­де се­ко­гаш се на­о­ѓа­ат дуп­ки во за­ко­нот?
Поповски: Ка­пи­та­лот, во нај­ма­ла ра­ка, ќе им би­де за­шти­тен и ни­кој не­ма да мо­же тол­ку лес­но да ги исфр­ли од клу­бо­ви­те. Прет­ход­ни­от си­стем во кој бе­ше овоз­мо­же­но да функ­ци­о­ни­ра­ат па­ра­лел­но и здру­же­ни­ја и ком­па­нии со деј­ност спорт, не да­де ре­зул­та­ти. Се­га, пре­ку ка­пи­та­ли­зи­ра­ње на по­ви­ка­ни­те спорт­ски суб­је­кти, се отво­ра мож­ност не­кој да би­де це­лос­но од­го­во­рен. Кла­си­чен при­мер е сопс­тве­ни­кот на ЖРК Вар­дар, кој вед­наш го при­фа­ти кон­цеп­тот на АД. Тој се­га не­ма по­тре­ба да ба­ра дуп­ки во за­ко­нот?!.

По­ле­ка ста­ну­ва еп­ски овој конф­ликт, се­ка­ко, во на­ши рам­ки, или мо­же­би е по­до­бро да го на­ре­че­ме раз­и­ду­ва­ње со МОК?
Поповски: Јас бев дел од МОК, тоа е мој дом. За жал, во кон­ти­ну­и­тет, ка­ко спор­тист и спорт­ски ра­бот­ник, ни­ка­ко не мо­жам да се по­чув­ству­вам та­му ка­ко до­ма. Ста­ту­сот на МОК, по­ра­но или по­доц­на, мо­ра да се ре­ши, но са­мо во рам­ки­те на за­ко­ни­те на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, се­ка­ко, це­лос­но по­чи­ту­вај­ќи ги одред­би­те од Олим­пи­ска­та по­вел­ба. Од дру­га стра­на, се­кој клуб, фе­де­ра­ци­ја, со­јуз, па и МОК, во сво­јот Ста­тут пред­ви­ду­ва це­ли и за­да­чи што мо­ра да ги ос­тва­ри, а очиг­лед­но е де­ка одре­де­ни ра­ко­водс­тва, без ог­лед да­ли од суб­је­ктив­ни или об­је­ктив­ни при­чи­ни, не ус­пе­ва­ат во тоа. Ко­га е та­ка, чес­но е да се пов­ле­чат и да оста­ват не­кои по­хра­бри и пос­по­соб­ни да ги ос­тва­рат це­ли­те за раз­вој на спор­тот, а не да но­сат на со­вест ге­не­ра­ции спор­ти­сти, кои по­ра­ди нив­на­та по­ли­ти­ка не мо­жат да го де­мон­стри­ра­ат сво­јот по­тен­ци­јал.

Но, факт е де­ка и АМС кон­ти­ну­и­ра­но, не го­во­ри­ме са­мо за оваа по­ста­ва, па и оваа вла­да, се оби­ду­ва да го мар­ги­на­ли­зи­ра МОК?
Поповски: МОК е моќ­на ин­сти­ту­ци­ја са­ма­та по се­бе, не гле­дам ка­ко не­кој мо­же да го мар­ги­на­ли­зи­ра, тоа е илу­зи­ја.

„Ако во МОК не се под­го­тве­ни да ги ос­тва­рат це­ли­те, чес­но е да се пов­ле­чат и да оста­ват по­хра­бри и пос­по­соб­ни да се оби­дат, а не да се но­сат на со­вест ге­не­ра­ции спор­ти­сти, кои по­ра­ди нив­на­та по­ли­ти­ка не мо­жат да го по­ка­жат сво­јот по­тен­ци­јал“

До­бро, кол­ку сти­пен­ди­сти има МОК, а кол­ку вие од АМС?
Поповски: За МОК не мо­жам да го­во­рам, а ние се­ко­ја го­ди­на да­ва­ме по 500 сти­пен­дии од ка­те­го­ри­ја­та – спорт­ска на­деж, а за се­кој ви­сок ос­тва­рен ре­зул­тат, спор­ти­сти­те се здо­би­ва­ат со сти­пен­ди­ја од свет­ска и од ме­ѓу­на­род­на ка­те­го­ри­ја. По­стои уред­ба и за на­ци­о­нал­но спорт­ско приз­на­ние – спорт­ска пен­зи­ја, а од оваа го­ди­на, си­сте­мот на ва­ло­ри­зи­ра­ње на спорт­ски­те ус­пе­си го за­тво­ра­ме и со др­жав­на­та на­гра­да за спорт „8 Сеп­тем­ври“. МОК бе­ше вклу­чен во си­те фа­зи на до­де­лу­ва­ње на ова нај­ви­со­ко спорт­ско приз­на­ние во Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја.

Ко­га сме кај сти­пен­ди­сти­те. Што по­ка­жу­ва­ат до­се­гаш­ни­те ана­ли­зи и ре­зул­та­ти. Во кол­кав про­цент и кај кол­ку­ми­на има вид­лив на­пре­док.
Поповски: Сти­пен­ди­и­те се ви­стин­ски сти­мул за спор­ти­сти­те. Се­кој ви­сок ре­зул­тат на ме­ѓу­на­род­но ни­во тре­ба да би­де на­гра­ден со фи­нан­си­ска по­ткре­па. Ние ток­му тоа и го пра­ви­ме. Тоа е по­стап­ка што е во­ве­де­на во ре­чи­си се­ко­ја др­жа­ва што се гри­жи за спор­ти­сти­те. Од оваа го­ди­на и си­те чле­но­ви на спорт­ска­та ака­де­ми­ја авто­мат­ски ќе до­би­ва­ат сти­пен­дии.

Тре­не­ри­те Ви се лу­ти. Ве­лат де­ка се за­ста­пе­ни ми­нор­но во фи­нан­си­ски­от пот­тик?
Поповски: Во пра­во се, во де­лот на пра­вил­ни­кот за ка­те­го­ри­за­ци­ја на спор­ти­сти­те е мно­гу јас­но пре­ци­зи­ра­но за се­кој спорт и, не­кој во ми­на­то­то, а се знае точ­но кој, во кон­ти­ну­и­тет ги на­ма­лу­ва­ше нив­ни­те бе­не­фи­ции. Ток­му за­тоа во тек се актив­но­сти за усог­ла­су­ва­ње. Во ме­ѓу­вре­ме по­не­се­ни од ми­ни­мал­ни­те при­до­би­вки за тре­не­ри­те, нив­на­та на­гра­да е са­мо 20 про­цен­ти од таа на спор­ти­стот, ре­шив­ме да ини­ци­ра­ме во­ве­ду­ва­ње на­гра­да „8 Сеп­тем­ври” со ко­ја ќе би­дат со­од­вет­но на­гра­де­ни, пред сѐ тре­не­ри­те, се­ле­кто­ри­те и спорт­ски­те ра­бот­ни­ци. Се­ка­ко, би­деј­ќи се ра­бо­ти за др­жав­на на­гра­да, кри­те­ри­у­ми­те мо­ра да се по­вр­за­ни со по­стиг­нат ре­зул­тат, но и со афир­ма­ци­ја на РМ во ме­ѓу­на­род­ни рам­ки. Не сме ко­му­ни­стич­ка др­жа­ва, па да ги де­ли­ме со де­крет.

Во на­лет на еу­фо­ри­ја до­де­ли­вте мно­гу на­гра­ди. Вие или Вла­да­та. Исто­то се од­не­су­ва и на пен­зи­и­те. Ќе има ли ту­ка ре­ви­зи­ја?
Поповски: Не­ма ни­ка­ква еу­фо­ри­ја, сѐ што во­ве­дов­ме е европ­ска пра­кти­ка, ду­ри раз­мис­лу­ва­ме да поч­нав­ме ини­ци­ја­ти­ва и за нор­ми­ра­ње на ед­но­крат­ни­те на­гра­ди и ед­наш за се­ко­гаш да се знае кол­ку вре­ди ме­дал од ОИ, од свет­ски и од европ­ски пр­венс­тва. Са­ка­ме отво­ре­ност и мо­ти­ва­ци­ја кај спор­ти­сти­те, но и кај нив­ни­те тре­не­ри би­деј­ќи и тие би би­ле оп­фа­те­ни. Не­мам ни­ка­ква на­ме­ра да пра­вам ре­ви­зи­ја на спорт­ски­те пен­зии и на­гра­ди. Си­те што се здо­би­ле со по­пу­лар­но на­ре­че­на­та спорт­ска пен­зи­ја, ја до­би­ле во сог­лас­ност со Уред­ба­та на На­ци­о­нал­но спорт­ско приз­на­ние.

Пред крај. Дел од спор­ти­сти­те и од тре­не­ри­те ве­лат де­ка сте под­за­бо­ра­ви­ле де­ка па­ри­те се по­по­треб­ни пред, откол­ку по до­бро или ло­шо за­вр­ше­на­та об­вр­ска?
Поповски: Точ­но е тоа, по­не­ко­гаш исп­ла­ти­те доц­нат, иа­ко АМС на­вре­ме­но ги до­ста­ви­ла на­ло­зи­те. Се­пак, ба­рем до­де­ка сум јас ди­ре­ктор на Аген­ци­ја­та, до­кол­ку се ра­бо­те­ло за не­што ит­но, не­од­лож­но, важ­но, до кој би­ло ор­ган или ин­сти­ту­ци­ја да сме се обра­ти­ле, сме на­и­ду­ва­ле на раз­би­ра­ње, со­ра­бо­тка и на при­ви­ле­ги­ран трет­ман, а по­себ­но од стра­на на пре­тсе­да­те­лот на Вла­да­та на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, кој, на­ви­сти­на, од ср­це ги по­ма­га си­те на­ши на­по­ри, а нај­че­сто и лич­но ги про­мо­ви­ра.

Кол­ку Ла­зар По­пов­ски се­га пра­кти­ку­ва спорт. Да не се од­да­ле­чи­вте од во­да­та по си­те овие фо­ру­ми, при­е­ми, со­ста­но­ци, ад­ми­ни­стра­ци­ја.
Поповски: Ре­ал­но се од­да­ле­чив од ка­ја­кот, пла­ни­на­ре­ње­то, веж­ба­ње­то, не­мам вре­ме за тре­нинг или за ре­кре­а­ци­ја. Чув­ство­то за го­ле­ми­те оче­ку­ва­ња што ги има спорт­ска­та и по­ши­ро­ка­та јав­ност, но и до­вер­ба­та што ми е ука­жа­на, за ме­не се го­ле­ма од­го­вор­ност. Во мо­мен­тов, со ти­мот од вра­бо­те­ни во АМС се чув­ству­вам ка­ко да на­ста­пу­вам на мо­и­те пет­ти Олим­пи­ски игри, но по­стои ту­ка и гор­дост што ус­пеш­но ги ре­а­ли­зи­ра­ме про­е­кти­те.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.