| четврток, 6 декември 2018 |

Гробот на Александар Македонски се наоѓа во Билазора кај Свети Николе?!

Што е вистината за Александар Македонски, што се знае за неговиот живот? Македонците велат дека е закопан на нивна територија, а една од најприфатените теории е дека бил погребан во Мемфис, а подоцна телото е префрлено во Александрија.

Едно од изданијата на хрватската емисија „На работ на науката“ е посветено токму на Александар Македонски.  Домагој Николиќ, независен истражувач, вели дека е првиот што успеал да направи една голема држава. Успеал да основа многу градови, да промени многу верувања и да ги прошири погледите на филозофијата, да ги поврзе луѓето… Александар Македонски е човек со големи способности, човек што останува трајна фасцинација.

– Го претставуваат како Грк, но јас мислам дека тој не е никаков Грк. Тој е Македонец, словенска крв, никако грчка. Знаеме дека со Грците често разговарал со преведувач. Грците во неговата војска тоа го правеле со преведувач. Се чини дека неговата војска имала 37.000 војници, 7.000 Хелени, другите Македонци, Илири… – вели Домагој Николиќ.

Тој зборува за тоа кој е Аристотел, а кој Филип Втори, дека Филип Втори умрел како крал тогаш кога Александар Македонски се оженил, но не умрел како човек.

Aleksandar_Mak

– Александар, наводно, умрел во Вавилон. Неговата смрт доаѓа веднаш по смртта на Хефестион. Јас би рекол дека умрел Филип. Во тој момент Александар немал моќ да продолжи понатаму, тоа бил заеднички план и проект. Војската била уморна. Смртта го затекнала во Вавилон. Тој барал неговото тело да биде префрлено во Македонија. Но на пат кон Македонија, неговото тело било грабнато од Птоломеј, кој го префрлил во Александрија. Поворката во Мала Азија тргнала кон Александрија и, наводно, таму бил закопан. Не сум сигурен дека тоа било така. Секако, има елементи на вистина. Во Македонија постои народно предание според кое тој е закопан во Македонија. Почетната и крајната точка на кругот мора да се затвори. Тоа е таа метафизика во која верувале. Човекот мора да биде закопан таму каде што се родил. Според тоа Александар е закопан во градот Билазора (Златна зора). Билазора се наоѓа кај македонскиот град Свети Николе. Тоа е археолошко наоѓалиште, многу убаво и монументално. Недалеку од тука се наоѓа голема гробница, 85 на 45 метри, со чуден геоглиф како знакот на Касиопеја. Има доволно причини да веруваме дека таму е гробот на Александар Македонски. Таа гробница се наоѓа на само неколку километри од Свети Николе, а е во форма на космичко јајце. Направена е од земја. Секако, ако оваа теорија е точна таа треба да има влез, да постои саркофаг. Досегашните истражувања се секогаш материјалистички. Јас застапувам друг начин. Прво да најдеме за што се работи, па да решиме како ќе го истражиме тоа. Гробот на Александар е намерно скриен, но означен. Одбележан така за да го препознаат само тие што ја знаат светата тајна, односно што ја разбираат метафизиката. За најголем број антички владетели не знаеме каде им се гробовите. Народните преданија ги знаат тамошните упатени луѓе, поради што и информациите ги добив од локален истражувач од Свети Николе – вели хрватскиот истражувач.

Касиопеја е, можеби, најсјајното соѕвездие – кралица на небото. Според античките митови, се работи за македонска кралица. Тој симбол Касиопеја е симбол на кралицата на небото, односно Богородица. Во античкото време се сметало дека целиот свет се врти околу кралот, како што Касиопеја се врти околу ѕвездата Северница. Кралот е стабилна точка како поларната ѕвезда на небото.

Николиќ го објаснува значењето на денот на раѓање на Александар Македонски и моментот на раѓањето на Сонцето… Секоја година точно на денот на раѓање на Александар Македонски се поклопуваат Касиопеја и геоглифот. Тоа зборува за значењето на Свети Николе, односно неговата местоположба. Зборува за рудникот Алшар, од каде што се вадел минерал со кој се премачкувале штитовите на војската на Александар, за Кокино, за Островица… Зборува за пирамидите во околината на Свети Николе, близината со Кратово, најстариот град на Балканот.

Деталното објаснување слушнете го во видеото на следниот линк.

 „Република“ во јули годинава помина еден ден со археолозите што ја пронајдоа Билазора. Во продолжение прочитајте ја репортажата од Билазора

АРХЕОЛОЗИТЕ ВО МАКЕДОНИЈА ЈА ПРОНАЈДОА ПРЕСТОЛНИНАТА НА ПАЈОНСКИТЕ ВЛАДЕТЕЛИ

BILAZORA-2

Најстариот град на Балканот откриен во Свети Николе

Кнеж­је, ма­леч­ко се­ло, со три­е­се­ти­на жи­те­ли, на са­мо че­ти­ри ки­ло­ме­три од Све­ти Ни­ко­ле. Мир­но, ти­вко и на­ви­дум обич­но се­ло. Ве­ро­јат­но жи­те­ли­те на ова ма­ло се­ло ни­ко­гаш не ни по­мис­лу­ва­ле де­ка еден ден све­тот ќе се за­ин­те­ре­си­ра за нив­но­то ме­сто на жи­ве­е­ње, де­ка жи­ве­ат на ме­сто ка­де што не­ко­гаш, не­ка­де во 5 и 4 век пред на­ша­та ера, се на­о­ѓал нај­ста­ри­от и нај­го­ле­ми­от град во вна­треш­но­ста на Бал­ка­нот со­се го­ле­ма вла­де­тел­ска па­ла­та.

На ри­дот Гра­ди­ште, вед­наш до се­ло­то, нѐ пре­че­ка Дра­ги Ми­трев­ски, про­фе­сор на Ин­сти­ту­тот за ар­хе­о­ло­ги­ја при Фи­ло­зоф­ски­от фа­кул­тет на Уни­вер­зи­те­тот „Св. Ки­рил и Ме­то­диј“. За­до­во­лен од тоа што го откри­ле со не­го­ви­те сту­ден­ти и со не­го­ви­от со­ра­бот­ник од Аме­ри­ка, Вил­јам Нај­дин­гер, про­фе­сор по ар­хе­о­ло­ги­ја од Те­кса­шка­та фон­да­ци­ја за ар­хе­о­ло­шки исто­ри­ски истра­жу­ва­ња, поч­на да ни рас­ка­жу­ва за она што го откри­ле во из­ми­на­ти­от ме­сец. Би­ла­зо­ра не е са­мо при­каз­на. Та­ка ба­рем ве­лат нив­ни­те ис­пи­ту­ва­ња. Гру­па­та ар­хе­о­ло­зи вни­ма­тел­но ги откри­ваа украс­ни­те ка­ме­ња, ѕи­до­ви­те со фре­ски, кои се на­о­ѓаа дла­бо­ко под зем­ја, а кои по­тек­ну­ва­ат уште од 5 и 4 век пред на­ша­та ера.

BILAZORA-1

– Де­ка на рит­че­то има оста­то­ци од ан­ти­ка­та се знае мно­гу одам­на. Мес­но­то на­се­ле­ние со де­це­нии ва­ди бло­ко­ви, дел­ка­ни ка­ме­ња и ги упо­тре­бу­ва во сво­и­те ку­ќи. Во мно­гу до­мо­ви ќе нај­де­те бло­ко­ви од бе­де­ми­те и јав­ни­те град­би на гра­дот, а не би­ле ни свес­ни што ко­ри­стат. Во 80-ти­те го­ди­ни на 20 век ту­ка е откри­ен кул­тен ба­зен, кој де­нес е по­кри­ен, комп­лет­но со­чу­ва­на град­ба од ра­но ан­тич­ко вре­ме, ре­тка и зна­чај­на ар­хи­те­кту­ра, ко­ја све­до­чи за бо­гат и мо­ќен град кој се на­о­ѓал на ри­дот го­ре. За тој град мно­гу­ми­на се има­ат из­јас­не­то и во на­у­ка­та е при­фа­те­но де­ка тоа се оста­то­ци  од ан­тич­ка­та Би­ла­зо­ра,нај­го­ле­ми­от па­јон­ски град. Та­ка ве­лат исто­ри­ски­те из­во­ри, нај­го­ле­ми­от град на Па­јон­ци­те во вре­ме­то на нив­на­та не­за­вис­ност пред да би­дат при­по­е­ни кон ан­тич­ка Ма­ке­до­ни­ја. За не­го се вр­зу­ва­ат одре­де­ни исто­ри­ски из­во­ри со кон­крет­ни исто­ри­ски на­ста­ни што се слу­чи­ле во не­го или око­лу не­го. По­ра­ди тоа, се ра­бо­ти за исто­ри­ски по­све­до­чен град, спо­ред си­те па­ра­ме­три, и тоа нај­ве­ро­јат­но ан­тич­ка­та Би­ла­зо­ра. По­да­то­ци­те за тоа ка­ков бил, еко­ном­ска­та моќ, тр­гов­ски­те ре­ла­ции, ре­ли­ги­ја­та, умет­но­ста и мно­гу дру­го оста­на да ги ка­же ар­хе­о­ло­ги­ја­та пре­ку иско­пу­ва­ња­та. Та­кви по­да­то­ци ве­ќе откри­ва­ме во изо­би­лие – ве­ли про­фе­сор Ми­трев­ски.

BILAZORA-5-r1
Прв­пат иден­ти­фи­ку­ван во 1976 го­ди­на

Би­ла­зо­ра е нај­го­ле­ми­от па­јон­ски град од вре­ме­то пред Ма­ке­до­ни­ја да би­де оку­пи­ра­на од стра­на на Рим­ја­ни­те. Иван Ми­лу­чиќ прв го иден­ти­фи­ку­вал овој ло­ка­ли­тет ка­ко Би­ла­зо­ра во 1976 го­ди­на. Во 80-ти­те и во 90-ти­те го­ди­ни на ми­на­ти­от век поч­на­ле ма­ли иско­пу­ва­ња на овој ло­ка­ли­тет, а ве­ќе од 2008 го­ди­на се поч­ну­ва со по­се­ри­оз­ни ак­ции во ор­га­ни­за­ци­ја на На­род­ни­от му­зеј на Све­ти Ни­ко­ле, а од 2013 го­ди­на ло­ка­ли­те­тот е вклу­чен ме­ѓу ка­пи­тал­ни­те ар­хе­о­ло­шки на­о­ѓа­ли­шта и се истра­жу­ва од Фи­ло­зоф­ски­от фа­кул­тет (Ин­сти­тут за ар­хе­о­ло­ги­ја) во со­ра­бо­тка со ТФАХР од САД, а во ор­га­ни­за­ци­ја на На­род­ни­от му­зеј на Све­ти Ни­ко­ле.

Иско­пу­ва­ња­та во Кнеж­је се вр­шат по­ве­ќе го­ди­ни. Му­зе­јот во Све­ти Ни­ко­ле со де­це­нии пра­ви сон­ди­ра­ња на ри­дот, а го­ди­на­ва ло­ка­ли­те­тот, ко­неч­но, е вбро­ен ме­ѓу ка­пи­тал­ни­те ар­хе­о­ло­шки на­о­ѓа­ли­шта и е на­пра­вен по­кру­пен истра­жу­вач­ки про­ект, кој овоз­мо­жу­ва да се откри­јат мно­гу по­ве­ќе де­ло­ви од гра­дот и да се до­би­јат мно­гу кон­крет­ни по­да­то­ци од нај­раз­ли­чен ка­ра­ктер.

– Го­ди­на­ва отво­рив­ме ед­на мно­гу по­ши­ро­ка по­вр­ши­на со број­ни оста­то­ци од ве­ќе из­вес­на­та ре­пре­зен­та­тив­на град­ба и дру­ги де­ло­ви од гра­дот, кои све­до­чат за град со иск­лу­чи­тел­на еко­ном­ска и по­ли­тич­ка по­зи­ци­ја во овој дел од Бал­ка­нот. Сло­бод­но мо­же­ме да ка­же­ме де­ка тој е пр­ви­от, нај­ста­ри­от и нај­го­ле­ми­от град, ви­стин­ски ур­бан цен­тар во вна­треш­но­ста на Бал­ка­нот, над­вор од хе­ле­ни­ски­от свет. Та­ка, на при­мер, уште во вре­ме­то на та­ка­на­ре­че­на­та злат­на до­ба, на Пе­рик­ле во Ати­на, ова не би­ло пу­сте­ли­ја ка­ко што ка­жу­ва­ат ан­тич­ки­те авто­ри. Ту­ка има­ло град, ка­де што има­ло ци­ви­ли­зи­ран ур­бан жи­вот, ка­де што се не­гу­ва­ле ви­стин­ски естет­ски умет­нич­ки вред­но­сти, град  кој имал го­ле­мо зна­че­ње и уло­га на овој дел од Бал­ка­нот. Ва­кви дру­ги град­би во вна­треш­но­ста на Бал­ка­нот не се поз­на­ти. Ова за нас се зна­чај­ни по­да­то­ци за 5 и 4 век пред на­ша­та ера, ед­но мно­гу ра­но вре­ме ко­га гра­до­ви­те се во ни­кул­ци, ко­га, бу­квал­но, на Бал­ка­нот и не­ма­ло гра­до­ви. Тоа е вре­ме ко­га во Ати­на се гра­дел Акро­пол, но тој е за бо­го­ви­те, до­де­ка обич­но­то на­се­ле­ние жи­ве­е­ло во ку­ќи из­гра­де­ни од не­пе­че­на ту­ла, на кои, ка­ко што ве­лат из­во­ри­те, со еден удар со но­га мо­жеш да им го ур­неш ѕи­дот – ве­ли про­фе­со­рот.

BILAZORA-6-r2

Асфалт до ста­ри­от град

Во Му­зе­јот на Све­ти Ни­ко­ле се по­ста­ве­ни пред­ме­ти нај­де­ни под иско­пи­ни­те. На­кит, коп­ја, ору­ди­ја, ке­ра­мич­ки са­до­ви… Ло­кал­на­та са­мо­у­пра­ва, за­до­вол­на од вред­но­ста на тоа што е про­нај­де­но во Кнеж­је, нај­а­ву­ва де­ка ќе да­де сѐ од се­бе за овој ло­ка­ли­тет да ста­не го­ле­ма ту­ри­стич­ка атрак­ци­ја.

– Ло­кал­на­та са­мо­у­пра­ва сил­но ги под­др­жу­ва овие про­е­кти, кои се од ви­тал­но зна­че­ње за гра­дот и за др­жа­ва­та. Гле­дај­ќи го зна­че­ње­то на ло­ка­ли­те­тот и на­о­ди­те што из­ле­гу­ва­ат од са­ми­от ло­ка­ли­тет, за пер­и­о­дот за кој го­во­ри тој ло­ка­ли­тет, ло­кал­на­та са­мо­у­пра­ва, во сог­лас­ност со про­гра­ма­та што ја по­ну­ди Ми­ни­стерс­тво­то за зем­јо­делс­тво за ап­ли­ци­ра­ње за ло­ка­ли­те­ти, до­не­се од­лу­ка да се ап­ли­ци­ра, да се до­би­јат средс­тва за асфал­ти­ра­ње на па­тот за да го на­пра­ви­ме овој ло­ка­ли­тет до­ста­пен за јав­но­ста. Зна­чај­но е за гра­дот, за прив­ле­ку­ва­ње ту­ри­сти, за по­ка­жу­ва­ње на автен­тич­но­ста, де­ка сме по­сто­е­ле на овие про­сто­ри и да до­ка­же­ме де­ка има­ме не­што уни­кат­но на овој дел – ве­ли гра­до­на­чал­ни­кот Зо­ран Та­сев.

На кне­жев­ско­то гра­ди­ште (Би­ла­зо­ра) се гле­да­ат оста­то­ци од ед­на мно­гу ре­пре­зен­та­тив­на град­ба. Про­фе­со­рот рас­ка­жу­ва де­ка на по­че­то­кот се сме­та­ло де­ка мо­же­би се ра­бо­ти за све­ти­ли­ште, кул­тен комп­лекс. Но, иско­пу­ва­ња­та по­ка­жа­ле не­што со­се­ма дру­го. Откри­е­ни се по­ве­ќе од­де­ле­ни­ја по­кри­е­ни со фре­ски, де­ко­ра­тив­на пла­сти­ка, стол­бо­ви, вле­зо­ви, ре­пре­зен­та­тив­ни вле­зо­ви, цен­тра­лен кру­жен дел, ка­ко цен­трал­на про­сто­ри­ја на це­ли­от тој дел. Про­фе­со­рот сме­та де­ка се­то тоа збо­ру­ва за вла­де­тел­ска па­ла­та. Би­ле отко­па­ни и мно­гу стре­ли, што ве­ро­јат­но го­во­ри и за на­па­ди­те над вла­де­те­лот.
BILAZORA-3
– Ако е та­ка, то­гаш Би­ла­зо­ра се по­твр­ду­ва не са­мо ка­ко нај­го­лем па­јон­ски град ту­ку и ка­ко пре­стол­ни­на на не­за­вис­ни­те па­јон­ски вла­де­те­ли – до­да­ва ар­хе­о­ло­гот.
Тој сме­та де­ка овој дел мо­же да пре­рас­не во во­деч­ки ло­ка­ли­тет за ра­на­та ан­ти­ка на на­ша­та зем­ја, из­вор на по­да­то­ци за исто­ри­ја­та, кул­ту­ра­та, умет­но­ста, ре­ли­ги­ја­та.
Но­во­о­ткри­е­ни­те де­ло­ви се по­твр­ди­ја ка­ко оста­то­ци од вла­де­тел­ска па­ла­та, ко­ја за­ед­но со уба­ви­от мо­ну­мен­та­лен влез во гор­ни­от град, поп­ло­чен со круп­ни ка­ме­ња, и ре­пре­зен­та­тив­ни ку­ли и влез­на пор­та, а се­то тоа за­гра­де­но со еден го­лем мо­ну­мен­та­лен бе­дем, ги пра­ват глав­ни­те бе­ле­зи на до­се­га откри­е­ни­те де­ло­ви од гра­дот над Кнеж­је.
BILAZORA-7-r3

Би­ла­зо­ра ќе би­де свет­ска ту­ри­стич­ка атрак­ци­ја

Вил­јам Нај­дин­гер, про­фе­сор по ар­хе­о­ло­ги­ја од Те­кса­шка­та фон­да­ци­ја за ар­хе­о­ло­шки исто­ри­ски истра­жу­ва­ња, сме­та де­ка ова е ед­но од нај­воз­буд­ли­ви­те иско­пу­ва­ња во не­го­ва­та до­се­гаш­на ра­бо­та. Тој во Све­ти Ни­ко­ле е дој­ден со сво­јот тим. Ве­ли де­ка тоа го ра­бо­ти од 1979 го­ди­на, во мно­гу зем­ји, и сло­бод­но мо­же да ка­же де­ка ова е ед­но од нај­воз­буд­ли­ви­те и нај­до­бри­те иско­пу­ва­ња.
Про­фе­со­рот шес­на­е­сет го­ди­ни со­ра­бо­ту­ва со Ма­ке­до­ни­ја. Пре­за­до­во­лен е од за­ед­нич­ка­та ра­бо­та, а за пос­лед­ни­те иско­пу­ва­ња ве­ли:
– Сѐ оди по нај­до­бар ред. Мис­лам де­ка ова ги има си­те по­тен­ци­ја­ли да би­де свет­ска ту­ри­стич­ка атрак­ци­ја. По­треб­на е кон­вер­за­ци­ја, и ве­ру­вам де­ка овој ло­ка­ли­тет ќе прив­ле­че мно­гу вни­ма­ние и мно­гу ту­ри­сти од све­тот – ве­ли ар­хе­о­ло­гот Нај­дин­гер.
Она што се­га сле­ду­ва е кон­зер­ва­ци­ја и ту­ри­стич­ка про­мо­ци­ја на гра­дот. Про­фе­со­рот е пре­за­до­во­лен од со­ра­бо­тка­та со Оп­шти­на­та и со Град­ски­от му­зеј. Ве­ли де­ка сѐ е под ор­га­ни­за­ци­ја на Му­зе­јот на Све­ти Ни­ко­ле, а има­ат и го­ле­ма под­др­шка од гра­до­на­чал­ни­кот.
– Мис­лам де­ка гра­до­на­чал­ни­кот Зо­ран Та­сев е ду­ри и по­за­ин­те­ре­си­ран од нас да се на­пра­ви што е мож­но по­ве­ќе за овој ло­ка­ли­тет. Вед­наш го по­ста­ви пра­ша­ње­то за из­град­ба на пат до ту­ка, а Со­ве­тот  бр­зо го изг­ла­са. Ка­ко и да е, сѐ што е откри­е­но мо­ра да се кон­зер­ви­ра, ре­кон­стру­и­ра и не­кој да се гри­жи за тоа. За­тоа тре­ба да се мо­би­ли­зи­ра­ат си­те фа­кто­ри, да се из­вр­ши кон­зер­ва­ци­ја и да се пла­ни­ра­ат ус­ло­ви за ту­ри­стич­ка пре­зен­та­ци­ја. Ќе под­не­се­ме план до Ми­ни­стерс­тво­то за кул­ту­ра, кое го фи­нан­си­ра­ше иско­пу­ва­ње­то. Сме­та­ме де­ка мо­ра да се ин­тер­ве­ни­ра уште на­е­сен со ед­на пре­вен­тив­на за­шти­та за ло­ка­ли­те­тот да ја пре­жи­вее зи­ма­та. Но, во ид­ни­на ќе мо­ра да се пла­ни­ра не­кој вид ин­сти­ту­ци­ја, му­зеј на Би­ла­зо­ра – ко­мен­ти­ра про­фе­со­рот.

Разговараше: Билјана Зафирова
Фото: Александар Ивановски

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.

Top