Перо Антиќ: Во НБА влегувам ослободен од притисоци

Ат­лан­та хокс е но­ви­от дом на ма­ке­дон­ски­от ре­пре­зен­та­ти­вец Пе­ро Ан­тиќ. Бур­но ле­то, под­го­то­вки со ре­пре­зен­та­ци­ја­та, до­го­во­ри со ти­мот од НБА… Ат­лан­та хокс и офи­ци­јал­но по­твр­ди де­ка е пот­пи­шан до­го­во­рот со Пе­ро Ан­тиќ, со што тој ста­на пр­ви­от Ма­ке­до­нец што ќе игра во нај­до­бра­та свет­ска ко­шар­кар­ска ли­га­та. Опе­ра­тив­ни­от пре­тсе­да­тел на ти­мот, Де­ни Фе­ри, не ште­де­ше збо­ро­ви во об­јас­ну­ва­ња­та зо­што и ка­ко Ма­ке­до­не­цот го об­ле­че нив­ни­от дрес. Ве­ли, Пе­ро е го­лем и се­стран играч, кој ќе ја прод­ла­бо­чи игра­та на Ат­лан­та хокс на­пред на те­ре­нот.

– Ќе се вклу­чи до­бро во ти­мот што го гра­ди­ме и воз­бу­де­ни сме што мо­же­ме да го прик­лу­чи­ме на на­ши­от тим – ре­че Фе­ри.

Клу­бот ги ка­жа сво­и­те оче­ку­ва­ња од ма­ке­дон­ски­от ко­шар­кар – оче­ку­ва­ат да до­бие ми­ну­та­жа во ти­мот ка­ко ре­зер­вен цен­тар. Тој е  нај­ви­со­ки­от играч во еки­па­та и, ка­ко што ве­лат од клу­бот, тој е из­не­на­ду­вач­ки се­стран играч за чо­век од не­го­ва­та го­ле­ми­на, се дви­жи до­бро на два­та кра­ја на те­ре­нот. Зад не­го­во­то име се за­пи­ша­ни 115 оби­ди за „трој­ка“ во Евро­ли­га­та и 32 про­цен­та ре­а­ли­за­ци­ја. Од ли­ни­ја­та за сло­бод­ни фр­ла­ња ми­на­та­та го­ди­на во ти­мот на Олим­пи­ја­кос има ре­а­ли­за­ци­ја  од 71 про­цент.

Ма­ке­дон­ска­та јав­ност ги знае ква­ли­те­ти­те на до­маш­ни­от играч, кој за­ед­но со дру­ги­от дел од ре­пре­зен­та­ци­ја­та пред две го­ди­ни ја на­пра­ви зем­ја­ва гор­да. Тој мо­мент­но е на под­го­то­вки со ре­пре­зен­та­ци­ја­та за прет­стој­но­то Европ­ско пр­венс­тво, кое ќе се одр­жи след­ни­от ме­сец. Од  4 до 22 сеп­тем­ври ко­шар­ка­ри­те ќе би­дат дел од уште ед­но го­ле­мо нат­пре­ва­ру­ва­ње, а стар­ту­ва­ат во гру­па­та Б:  Ср­би­ја, Ли­тва­ни­ја, Цр­на Го­ра, Бос­на и Хер­це­го­ви­на и Ле­то­ни­ја. По­ра­ди мно­гу­те об­вр­ски и па­ту­ва­ња, раз­го­во­рот со Ан­тиќ го пра­вев­ме на ин­тер­нет. Со пра­во горд на тоа што го по­стиг­нал, бла­го­да­рен на на­ви­ва­чи­те што искре­но го под­др­жу­ва­ат, ма­ке­дон­ски­от ре­пре­зен­та­ти­вец збо­ру­ва за тоа што го оче­ку­ва во НБА, но и за не­го­ва­та вер­ба де­ка, бла­го­да­ре­ние на пуб­ли­ка­та, ре­пре­зен­та­тив­ни­от со­став ќе има уште ед­но до­бро из­да­ние за вре­ме на на­ста­пот на ЕП.

Вле­гу­ва­те во исто­ри­ја­та ка­ко прв Ма­ке­до­нец што ќе за­и­гра во НБА. Што бе­ше ре­ша­вач­ко за пре­сел­ба?
Ан­тиќ: Пре­суд­ни беа европ­ски­те шам­пи­он­ски ти­ту­ли. Бе­ше вре­ме за уште еден го­лем пре­диз­вик во мо­ја­та ка­ри­е­ра. Сме­там де­ка ми тре­ба уште еден го­лем пре­диз­вик пред да ја за­вр­шам ка­ри­е­ра­та ка­ко ко­шар­кар. До­се­га не­кол­ку­па­ти ме во­де­ше па­тот кон НБА, ама мис­лам де­ка се­га е ви­стин­ско вре­ме за тоа.

Пре­диз­ви­кот е го­лем. Ве­ру­ва­те во се­бе де­ка мо­же­те да се со­о­чи­те со тоа што стои пред вас?
Ан­тиќ: Да, ве­ру­вам во се­бе и во тоа што мо­жам да го по­стиг­нам. Сме­там де­ка не тре­ба да си пра­вам не­кои до­пол­ни­тел­ни при­ти­со­ци и та­ка и ќе би­де. Вле­гу­вам ос­ло­бо­ден од ка­ков би­ло при­ти­сок. Имам го­ди­ни, имам игра, НБА си има пра­ви­ла… Мое е са­мо да се прис­по­со­бам.

Ри­та­мот во НБА е по­и­на­ков, се игра ре­чи­си се­ко­ја ве­чер,се па­ту­ва на да­леч­ни де­сти­на­ции…
Ан­тиќ:  Имам игра­но три го­ди­ни во ру­ски­от шам­пи­о­нат. Пос­лед­ни­те две го­ди­ни ги по­ми­нав во Евро­ли­га­та, та­ка што па­ту­ва­ња­та и нат­пре­ва­ри­те не­ма да би­дат ни­ка­ков проб­лем. Не би тре­ба­ло тоа да ми прет­ста­ву­ва не­ка­ков проб­лем.

Кои се Ва­ши­те аду­ти во ду­е­ли­те со ат­лет­ски сил­ни­те игра­чи во НБА и да­ли стра­ву­ва­вте од ри­зик да­ли ќе се прис­по­со­би­те на на­чи­нот на игра во НБА?
Ан­тиќ:  Не знам што би мо­жел да ка­жам се­га, освен де­ка ќе се тру­дам ма­кси­мал­но. Не знам што по­ве­ќе да ка­жам, све­сен сум ка­де вле­гу­вам и, ка­ко што ве­ќе ка­жав, не са­кам при­ти­сок. Одам че­кор по че­кор.

Кон­ку­рен­ци­ја­та за Ва­ша­та по­зи­ци­ја (кри­лен цен­тар) во клу­бот е го­ле­ма. Мо­же­те ли да се на­мет­не­те и кол­ка­ва ми­ну­та­жа оче­ку­ва­те на по­че­то­кот?
Ан­тиќ:  Не са­кам да се по­вто­ру­вам. Тоа е тоа. Ре­шив да вле­зам во ова и вле­гу­вам рас­то­ва­рен од сѐ. Одам та­му да се оби­дам во ед­на дру­га сре­ди­на да ја на­мет­нам мо­ја­та игра. Сме­там де­ка мо­ја­та агре­сив­на игра во од­бра­на­та е мо­јот нај­го­лем адут. Со ми­ну­та­жа­та во­оп­што не се оп­то­ва­ру­вам и во­оп­што не ме ин­те­ре­си­ра. НБА е ин­сти­ту­ци­ја во се­кој пог­лед, со врв­ни про­фе­си­о­нал­ци, та­ка што се­кој што ќе вле­зе се тру­ди да оста­не та­му. Јас не­ма да сум по­и­на­ков од нив.

Ка­кви беа ре­ак­ци­и­те на се­мејс­тво­то, на при­ја­те­ли­те и на со­и­гра­чи­те од ре­пре­зен­та­ци­ја­та ко­га доз­наа за транс­фе­рот во Ат­лан­та?
Ан­тиќ:  Нор­мал­но, пр­ва доз­на мо­ја­та со­пру­га. Раз­го­ва­рав­ме да­ли да при­фа­там, то­гаш ре­ша­вав што ќе пра­вам. Таа ми ка­жа са­мо ед­на ре­че­ни­ца, по што сѐ бе­ше ре­ше­но:  Имаш мож­ност да ги на­пра­виш на­ши­те си­но­ви мно­гу гор­ди. Тоа не се про­пу­шта, не­ли?! Ина­ку беа пре­среќ­ни си­те, и се­мејс­тво­то и при­ја­те­ли­те , што е со­се­ма нор­мал­но. Знам де­ка има­ло еу­фо­ри­ја и во Ма­ке­до­ни­ја по об­ја­ву­ва­ње­то де­ка ста­вив пот­пис и де­ка об­ле­ку­вам дрес на тим што е дел од НБА. За­тоа ги поз­дра­ву­вам мо­и­те искре­ни обо­жа­ва­те­ли. А тие што се­га пи­шу­ва­ат „бра­во“ и наг­ла­су­ва­ат кол­ку се гор­ди на мо­јот ус­пех, а пред не­ко­ја го­ди­на беа најг­лас­ни плу­кај­ќи по ме­не по­ра­ди она ФИРОМ… за нив са­мо ќе ка­жам де­ка ова е нив­ни срам, не мој.

Тоа е и мо­е­то след­но пра­ша­ње. Ка­ко гле­да­те се­га на тие, ус­лов­но ка­жа­но, про­во­ка­ции и на­вре­ди на со­ци­јал­ни­те мре­жи, кои се по­ја­ви­ја по ва­ша­та из­ја­ва де­ка сте од ФИРОМ?
Ан­тиќ:  То­гаш јас, мо­е­то се­мејс­тво­то и мо­и­те најб­ли­ски дој­дов­ме во по­зи­ци­ја да се об­јас­ну­ва­ме и да до­ка­жу­ва­ме кои сме и што сме. И тоа на лу­ѓе, кои по­ло­ви­на ден го по­ми­ну­ва­ат на комп­ју­тер. За жал, тоа се оче­ку­ва­ше. Не­кол­ку јав­ни лич­но­сти, не би спо­ме­ну­вал се­га ими­ња и не би ги вра­ќал тие ра­бо­ти на­зад, це­лос­но не­ин­фор­ми­ра­ни, се дрз­наа да ко­мен­ти­ра­ат и јав­но да плу­ка­ат. Еве, се­га ги чи­там исти­те тие лу­ѓе. Чи­там ка­ко исти­те тие лу­ѓе ве­ру­ва­ле во ме­не, гор­ди се на ме­не… Што да ви ка­жам, не са­кам да ка­жам „ма­ке­дон­ска ра­бо­та“.Тоа е мно­гу лош пер­и­од  во мо­јот жи­вот, во мо­ја­та ка­ри­е­ра. Дел од мо­и­те ус­пе­си се по­стиг­на­ти во дре­сот на оваа зем­ја. По­ра­ди тоа мно­гу ле­та сум по­ми­нал раз­де­лен од мо­и­те де­ца, до­де­ка овие па­три­о­ти, кои ги спо­ме­нав пред мал­ку, ле­ту­ва­ат во Гр­ци­ја. Ама тоа е (се смее).

Мно­гу­ми­на ма­ке­дон­ски спор­ти­сти, нај­че­сто врв­ни­те, со нај­до­бар ус­пех над­вор од др­жа­ва­та, се при­си­ле­ни да има­ат двој­но др­жав­јанс­тво. Тоа е слу­чај со фуд­ба­ле­рот Го­ран По­пов, со ва­ши­от ко­ле­га Пе­це На­у­мо­ски, еве се­га и Вие. Што бе­ше пре­суд­но за да се из­ва­ди и бу­гар­ско др­жав­јанс­тво?
Ан­тиќ: Тоа го на­мет­ну­ва­ат пра­ви­ла­та на европ­ски­те клу­бо­ви. Пра­ви­ла­та доз­во­лу­ва­ат игра­ње ка­ко до­ма­шен играч до­кол­ку имаш па­сош од Европ­ска­та уни­ја. Не гле­дам по­тре­ба од по­го­ле­мо об­јас­ну­ва­ње. Мис­лам де­ка си­те тие што има­ат мал­ку поз­на­ва­ње од спорт го зна­ат ова.

Пред Вас се об­вр­ски­те од ма­ке­дон­ска­та ре­пре­зен­та­ци­ја и Европ­ско­то пр­венс­тво во Сло­ве­ни­ја. Мо­же­ме ли да стиг­не­ме до ме­дал?
Ан­тиќ: Мо­же­ме да се под­го­тви­ме до­бро, мо­же­ме уште ед­наш да по­ка­же­ме до­бра игра, ка­ко што зна­е­ме и ка­ко што ве­ќе сме по­ка­жа­ле, мо­же да би­де­ме се­ри­о­зен тим. Дру­го­то сѐ ќе си дој­де на свое ме­сто. Во мо­мен­тов мно­гу е по­важ­но што има­ме не­кол­ку мла­ди игра­чи на кои, ние по­ста­ри­те, мо­же­ме мир­но да им ја оста­ви­ме ре­пре­зен­та­ци­ја­та. Нив­ни­те го­ди­ни до­а­ѓа­ат.

Има­те ли не­ка­кви пла­но­ви до ко­га би би­ле дел од ма­ке­дон­ски­от ре­пре­зен­та­ти­вен со­став?
Ан­тиќ: Ова европ­ско пр­венс­тво е, де­фи­ни­тив­но, мо­е­то пос­лед­но ре­пре­зен­та­тив­но игра­ње. Имав мно­гу об­јас­ну­ва­ња зо­што е тоа та­ка. Се­га ве­ќе се­кое утро и мо­е­то те­ло ми об­јас­ну­ва ме­не, та­ка што ова е де­фи­ни­тив­на од­лу­ка

Две го­ди­ни по Ли­тва­ни­ја и огром­ни­от пре­чек на пло­шта­дот во Скоп­је. Ка­кви спо­ме­ни бу­дат тие мо­мен­ти? Да­ли под­др­шка­та од на­ви­ва­чи­те и од ма­ке­дон­ска­та јав­ност по­не­ко­гаш е пре­суд­на за до­бри ре­зул­та­ти?
Ан­тиќ: Сним­ки­те од тоа Европ­ско пр­венс­тво, од са­ми­от пре­чек, се мо­е­то ап­че за сми­ру­ва­ње. Се­ко­гаш, на­ве­чер, ко­га сум воз­не­ми­рен, ги гле­дам. Ед­но­став­но, сѐ се сов­пад­на, сѐ бе­ше со­вр­ше­но. Не­што нај­у­ба­во… И по­крај две­те Европ­ски ти­ту­ли, пре­че­кот во Скоп­је по Пр­венс­тво­то во 2011 го­ди­на ми е не­што нај­ми­ло од ка­ри­е­ра­та.

Оче­ку­ва­те ли го­ле­ма под­др­шка од Ма­ке­дон­ци­те за вре­ме на на­ста­пот на ЕП во Сло­ве­ни­ја?
Ан­тиќ: Оче­ку­вам по­се­та на на­ши­те на­ви­ва­чи и мис­лам де­ка та­ква­та под­др­шка ни е по­треб­на. Оче­ку­вам пер­фект­на ор­га­ни­за­ци­ја од Сло­ве­ни­ја. Оче­ку­вам иста­та хе­ми­ја и еу­фо­ри­ја да би­дат пре­суд­ни за до­бар ус­пех.

Ко­га за­ми­ну­ва­те во САД? Да­ли на пр­во­то оде­ње за­ми­ну­ва­те сам или со се­мејс­тво­то?
Ан­тиќ:  За­ми­ну­вам вед­наш по Европ­ско­то пр­венс­тво во Сло­ве­ни­ја. Пр­во за­ми­ну­вам сам, да нај­дам со­вр­ше­на ку­ќа и учи­ли­ште. По­тоа ми се прик­лу­чу­ва­ат и мо­и­те.

Да­ли сме­та­те де­ка со­пру­га­та и си­но­ви­те бр­зо ќе се прис­по­со­бат на но­ва­та сре­ди­на? Од­бра­вте ли ме­сто ка­де што ќе жи­ве­е­те?
Ан­тиќ: Лу­ка, на­ши­от по­стар син, од­лич­но збо­ру­ва анг­ли­ски. Две го­ди­ни уче­ше во анг­ли­ско учи­ли­ште во Ати­на. По­ма­ли­от, вто­ри­от син, Па­вел, е бе­бе.  За не­го мо­же да би­де проб­лем па­тот до та­му, но мис­лам де­ка сѐ ќе би­де во ред.

Интервјуто е објавено во 49.број на неделникот „Република“

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.