Груевски на театарската премиера на Абаџиева во Драмски (ФОТО)

Романот „Франкенштајн или новиот Прометеј“, на Мери Шели е готска романтична приказна, која раскажува за утопијата, старата желба на човекот да „одземе“ од функциите на Бог и сам да може да твори и да создава живот. Возможно ли ќе биде, остварлив ли е сонот на Виктор Франкенштајн да му даде душа на едно суштество, кое го „склопува“ од различни тела во својот анатомски театар. И дали простите, на прв поглед, желби на тоа суштество да стане дел од овој свет ќе се покажат едноставни за да се реализираат. Ќе може ли да ѝ одолее на неподносливата самотија на која е осуден поради својот страшен и одбивен изглед. Дали ќе можеме ние, раскажувајќи една од големите истории на романтизмот, да стигнеме до прашањето за божественото и демонското во Човекот и што е тоа кое го тера да живее во невозможната амплитуда на високото и ниското, на доброто и злото.

Дали би можеле во современиот свет каде секој од нас го живее сонот на романтиците за правото на индивидуалност, за правото да бидеш личност, да се вратиме назад кон големите прашања за смислата, за душата како честичка од Бога внатре во нас и респективно да успееме да ѝ ја доловиме на публиката таа врска помеѓу епохата на романтизмот и сегашноста. Тогаш ја немале слободата на личноста и индивидуалната слобода, која денес секој ја поседува, до степен што не ја вреднува. Но, што сме убиле во себе си? И каков е новиот романтичен утописки идеал? Ако „Франкештајн“ не нé натера да се загледаме во себе и да си ги зададеме прашањата за тоа каде по патот сме го загубиле духовното и кои се современите пронајдоци кои осудуваат на принудена самотија на душата и телото, тоа би значело дека погрешно ја сфаќаме целта на уметноста и респективно на театарот – се прашањата што ги загатнува режисерката Лилиа Абаџиева.