Неколку работи се константни од независноста. Црни константи. Една од нив е истиот тој, сега само 25 години постар Џорџ Сорос. Унгарско-американскиот „филантроп“, контрадикторен Евреин, кој е антисемитист и финансиски ги помага Хезболах и Хамас и ред други организации што ги убиваат Евреите, истиот тој што во периодот 1944-1945 година како христијанин со лажен, купен идентитет бил нацистички колаборационист, го одземал имотот на унгарските Евреи и учествувал во нивниот попис. Вели, периодот го паметел како „најрадосниот дел од животот“. Патем, 500.000 од нив загинаа во нацистичките логори. „Хуманитарецот“ и левичар што заработи една милијарда долари за еден ден преку малверзации со британската фунта и чиешто богатство од „само“ девет порасна на цели 25 милијарди долари токму во времето на владеењето на Барак Обама. Случајно, нели.
Е, за тој општествено штетен и идеолошки перверзен Џорџ Сорос многу нации ги врзуваат некакви спомени. Некакви. Најчесто грди. Веројатно, убави спомени за него имаат само семејствата Клинтон, Ротчајлд и Обама. Во Македонија, пак, се семејствата Милчин, Ордановски, Фрчкоски, Калајџиев, Најчевска, Пировска, Заев, Шекеринска, Поповски итн…. Упс, вака излегува дека малата Македонија има повеќе семејства со добри спомени за него од САД?!
25 години независност, 25 години СОРОС. Таксират…
УСО „Орце Николов“, во далечната 1993 година имаше одделенска претстава во која преку пародија се исмеваше тогашното македонско општество, раководено од „државотворната“ (требаа 23 години за вистинското „државоуривачка“) СДСМ. Една од песните во претставата имаше стих, кој велеше: „Еве дојде време Сорос да го молиме, да ни даде некој долар за да не пропаднеме, да не пропаднемееее!“ Време кога ретко кој одеше на одмор, најдобар автомобил и сон беше „југо 55“, а кредит беше апстрактна именка. Потрошувачкиот, тој за стан сѐ уште не постоеше ни како поим. Истата година Сорос го оформи и ФИООМ, а папочната зависност на СДСМ од него трае до ден денес. Всушност, минатата 2016 година го достигна крешчендото. И издиша ли? Којзнае. Но, некој, конечно, смогна сили и го обелодени ова зло, кое четврт век за свои цели ја поткопува државата. Интервјуто на Никола Груевски дигна многу прав. Да, како печурки по дожд, така и сите вработени кај Сорос и во филијалите излегоа на виделина за да си поплукаат. И да си ги оправдаат илјадниците долари земени во замена за разнебитување на државата и за терање туѓи интереси. Напатени и неразбрани гревчиња, квазиинтелектуалци, идеолози и идеалисти. Најпосакувани квалитативи во Соросовото јато.
Предлог: НВО да се преименуваат во СО
Нацистот лесно ќе го препознаете по идеологијата и дејствувањето. Комунистот и анархистот, исто така. И исламистот. Психопатот малку потешко. А како оди тоа со Сорос и со неговите послушници? Чуму светските познавачи што со децении се занимаваат со него го опишуваат како психопат и светско зло?
„Истакнат непријател на демократијата и на нејзините институции, вклучувајќи ја националната држава, која е во нејзината основа. Тој и неговите платеници влегуваат во општеството и го јадат однатре напаѓајќи ги основните вредности: личната самосвест, семејството, народот, државата, Уставот, законите. Човек што уште во 1988 година напиша дека државниот суверенитет мора да биде подложен на наднационални организации“.
Да, вака странските аналитичари го опишуваат Сорос. Контрадикторен лик, кој се противи на западните вредности и кој поттикнува атеизам, абортус, легализација на наркотиците, евтаназија, масовна и слободна миграција, хомосексуални права и што ли уште не. Соросовата војска се идеолози и идеалисти. Првите обожаваат пари, а вторите не ја ни разбираат стварноста, некритички прифаќаат и голтаат сѐ и со тоа помагаат и учествуваат во уништувањето на тоа што сакат да го одбранат. Познати се како „загубени души“. Ви текнува? Па сето ова што светот го опишува како дејствување на Сорос е матрицата на сите македонски т.н. НВО, кои, конечно, треба да се прекрстат во СО, Соросови организации, или СЧ, Соросови чеда. Најдобро, нека бидат Борги, одлично им прилега. Да не ги заборавиме и „професионалните“ медиуми, кои тоа „професионални“, веќе знаете со што треба да го сменат. СДСМ веќе има „С“ во името, со нив ќе биде најлесно…
Ќе беше ли Македонија роденденски подарок? За малку…
Сорос на своите пулени им нуди квазиидеологија, тие веруваат, остваруваат и заработуваат, а тој многу, многу повеќе. Ова би била основата на дејствувањето на „филантропот“, чијашто егзистенција во изминатите 15-20 години е поврзана со сите „револуции“ и насилни смени на власта во светот. Проблемот е уште поголем затоа што неговата фондација, која многумина ја споредуваат со секта, се вика Отворено општество. Арно ама, поимот што тој го злоупотреби е создаден во 30-тите години на минатиот век од Анри Бергсон и од Карл Попер и во својата основа „отвореното општество“ се разликува од „затвореното“ токму по тоа што во првото власта се менува слободно, без крвопролевање, а во „затвореното“ тоа се прави со револуции и со пучови?! Некој овде нешто не разбрал. Прилега ли ваква глупост на некого во Македонија, на еден лидер на партија? Исто така, Сорос има месијански комплекс и многу пати во интервјуа се споредува со Бог. Упс, уште една паралела со црпнатиот спасител…
Можеби и токму затоа податливите и лесно обработливи македонски соросоиди можат да бидат прототип за совршен војник на Џорџовите научници. Немаат трошка национално чувство во себе, без проблем го распродаваат и тоа малку што некој им го „зајмил“, обожаваат странски интервенции, кои за нив се најнормален распоред на работите, сонуваат да станат елитисти и нешто повисоко од другите, атеизмот им завршува само кога верата носи гласови, а нацијата, државата и Уставот им се менлива категорија. Бинационална држава? Такво нешто не постои во светот. Можеби „ненационална“ или, подобро кажано, Соросова држава. Ех, ете што била целта на Заев, 87.роденден на Сорос да му го честитаат со прва рожба од ваков вид меѓу државите. Штета, македонскиот народ им ги наруши плановите, па сега за утеха Шекеринска ќе мора да му скокне од тортата. Или Ременски. Зависи од вкусот на Џорџ…
Вистинско време за „летање“ од Македонија
Неповратни 93 милиони долари! Ова е неверојатната сума, која Сорос ја потроши во Македонија изминатите 25 години. 12 милиони во 1994 година. Лани „само“ пет милиони. Верувале или не, но толку трошел и во една Русија, секако, пред Путин да го избрка и забрани. Чуму и со што нашата мала држава заслужи толкаво внимание од него? Па и на Хамас им давал „само“ стотици илјади, не милиони?! Со што сме толку важни, освен со можноста да бидеме прва држава со уредување по негова желба и идеја. Веројатно, Македонците го разочараа на последните избори, а уште поверојатно неговите НВО, „професионални“ медиуми и јуришници го убедувале дека успеале сите да ги преиначат во Македончиња. И сето тоа пред доаѓањето на неговиот јасно деклариран непријател Трамп. Така си кажа самиот Сорос. Истиот тој Трамп да ти поддржувал политичари и држави што мислат со сопствена глава, кои се залагаат за семејството, за нацијата, за вистинските вредности. Сето тоа што го мрази Сорос. Вистинска штета.
Матрицата е насекаде иста. Унгарија, Украина, Хрватска, Русија, Македонија, Србија… Истата шема дејствува на сите. Криминалецот Ходорковски бил слободоумен, Путин диктатор итн. Каде и да се дигне некоја нација, не дај Боже со десничарка влада, тука е Сорос со филијалите да стави сопка. Една од сестринските фирми му е НЕД. И неа ја забранија во Русија. Американецот и републиканец Рон Пол напиша: „Орвелијански е да се тврди дека американските манипулации на избори во странски држави, наводно, ја развиваат демократијата. Како би реагирале Американците, доколку, да речеме, Кинезите со милиони долари поддржуваат прокинески политичари во САД? Дали и тоа би бил развој на демократијата?“ Аналитичарот Пол Крег Робертс, пак, праша: „Зошто на Русија ѝ требаа цели 20 години за да сфати дека НЕД и Отворено општество не се организации што ѝ сакаат добро, туку криминални, кои насекаде по светот работат на дестабилизација на влади и на држави…“
Истото, 25 години се случува во Македонија, особено засилено кога ВМРО-ДПМНЕ е на власт, оти кога е СДСМ немаат потреба да се заморуваат. Џорџ Сорос е раснет во семејство на „интернационалисти“, кои зборувале есперанто. Вистинското име му е Ѓорѓи Шварц (Gyorgy Schwartz), а самододаденото Сорос на есперанто значи „ќе лета“. Епа, крајно време е неговите пари и тој да „летаат“ од Македонија. Не е битно каде, затоа што каде и да одат, завршат и „слетаат“, нема да направат добрини. Време е за проветрување, паралелно со дератизација и со десороизација…
Чилиманов: Нема да бидеме сами ни кога ќе почнеме да возвраќаме
Проблемот со мрежата на Сорос во Македонија е што преку неа вештачки се продолжи животниот рок на истрошената владејачка елита останата во Македонија од времето на комунизмот, заедно со нејзинитеe банкротирани идеи, вели новинарот Цветин Чилиманов, идеи што во некои случаи станаа дури и порадикални, отколку што беа во минатото.
Чилиманов: Со милиони долари на Сорос доставувани секоја година, пари што за овој милијардер се релативно мал износ, се финансираше трансформацијата на медиумите, академијата, креаторите на јавното мислење и полициските служби од времето на комунизмот и нивно приспособување под новите услови, во кои тие мораа барем да глумат дека толерираат плурализам и демократија, но, всушност, направија обид да ги зачуваат своите најлоши карактеристики на едноумие, нетолерантност кон различни мислења, одложуваа реформирање на пропаднатиот економски модел и го задржаа левичарскиот светоглед, кој доминираше во Југославија. Со целосната доминација на кадрите на Соросовата фондација врз медиумите што се создадоа во независна Македонија, врз меѓународната соработка во високото образование, контактите со странските дипломати и новинари, и сето тоа во тесна соработка со најотровните отпадоци од тајната полициска служба на поранешната држава се направи обид да се спречи развивање на вистинска демократија во Македонија. Оваа мрежа секогаш реагира жолчно кога некој надвор од нивниот круг, особено партијата ВМРО-ДПМНЕ, ќе дојде на власт во Македонија, и тогаш ги активира своите ресурси во тајните служби, медиумите, меѓународната заедница и најчесто преку обид за генерирање меѓуетнички и безбедносни кризи, се обидува да се врати на власт.
Ова не е случај само во Македонија. Сведоци сме како од сличностите во настапувањето, така и од хакираните интернет-пораки на соработниците на Џорџ Сорос, дека десетици држави низ светот се соочуваат со слични обиди за преземање или контролирање на нивната власт од страна на овој мегаломанијак. Гледајќи ги сличностите со протестите во Полска, нападите за, наводно, кршење на човековите права во Унгарија, обоените револуции во Турција или Ерменија, упадите во државните институции во Босна или Албанија, сведоци сме дека имаме работа со регионална, агресивна мрежа, чијашто цел е преземање на власта и нејзино концентрирање надвор од одделните држави, во меѓународни институции. Во принцип, се работи за антидемократска и тоталитарна опција, тоталитарна во смисла на зборот дека тоталноста на политичките и на економските одлуки мора да се донесуваат од страна на еден центар.
Во последно време сведоци сме дека левата политичка опција, на која Сорос, несомнено, ѝ припаѓа, станува сѐ порадикална. Тоа се забележува во нејзините настапи во САД и во Европа, и во голема мера е причина за серијата порази што ги трпи оваа политичка опција. Во светогледот што го застапува Сорос веќе не постојат државни граници, веќе нема нации или религии, не постои традиционалното семејство, користењето на дрога е право на личен избор, а Германија, на пример, е задолжена неограничено да ги плаќа долговите на Грција. Агресивното промовирање на ваквата политика, инсистирањето САД и Европа да имаат отворени јужни граници и покрај зачестените терористички напади, организирањето насилни протести против полицијата и поттикнувањето расни безредија во САД, отворените обиди за уривање на сите десноориентирани влади во источна Европа, обидите да се игнорираат референдумите на кои граѓаните се изјаснуваат против оваа политика и да се замолчат медиумите што изразуваат критика за левичарските идеи… Сите овие чекори предизвикуваат сѐ пожестоки реакции на граѓаните, како во САД така и во Европа, до таму што политичките опции што ги поддржува Сорос се речиси избришани на ниво на одделните држави и егзистираат само уште во административните апарати во Брисел и во Вашингтон, а и тука нивното време изминува. Упорното мешање во македонската демократија и обидите за дестабилизација на земјата ја принудија, инаку прилично толерантната партија ВМРО-ДПМНЕ, да најави процес на десоросоизација, но, како што не бевме сами кога бевме напаѓани, гарантирам дека нема да бидеме сами ниту сега, кога е време да почнеме да возвраќаме.
Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 228. број на неделникот „Република“, 13.1.2017)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.