Најголемата интервенција на кинескиот валутен пазар за повеќе од две децении ги потресе меѓународните финансиски пазари.
Ненадејната одлука на кинеската централна банка да го намали курсот на јуанот спрема американскиот долар ги шокираше глобалните пазари на капитал. Девалвацијата на јуанот за три проценти во текот на 11 и на 12 август беше најголемиот потег од 1994 година.
Интервенцијата се смета како почеток на нова рунда од глобалната војна на валути.
Со намалување на економскиот пораст, разнишаната берза и извозот пред колапс во јули, се чини дека девалвацијата беше совршено темпирана за да ѝ зададе удар на втората по големина економија во светот.
Но, другиот дел од светот тоа го гледа со страв. Сознанијата укажуваат дека Кина сега ќе го води падот во неконтролиран циклус од „конкурентска девалвација“, каде што големите економии ќе се борат за удел во извозот, ќе се соочат со дефлациски притисоци и ќе поставуваат трговски пречки.
Враќање во 1930 година?
Идејата за протекционистички трговски војни е многу важна за јавната свест.
На Запад, Вашингтон се потсмева со мотивите на навидум меркантилистичкиот Пекинг.
Во 2012 година, претседателскиот кандидат на Републиканската партија, Мит Ромни, вети дека штом ќе дојде на работа, ќе ја прогласи Кина за манипулатор со валути.
По потегот на кинеската централна банка, цел хор гласови во САД скокнаа за прогласување почеток на нова рунда во војната на валути.
Сегашниот претседателскиот кандидат на Републиканската партија Доналд Трамп нагласи: „Тие нѐ уништуваат. Тие ги девалвираат своите валути сѐ додека не ја постигнат вредноста што ја посакуваат. Драстично го намалуваат јуанот, а тоа ќе биде катастрофално за нас“.
Шефовите на индустриите ги повикаа своите влади да ги заштитат од потегот на Пекинг и да земат удел во светскиот извоз. Најголемото трговско тело на Индија стравува дека неговите извозници ќе станат „колатерална штета“ во глобалната трка кон дното.
Но, покрај гамбитот на Кина, се чини дека девалвација е едвај достојна на својот назив.
– Девалвацијата на Кина е ситна риба – вели Бенџамин Коен, професор по меѓународна политичка економија на Универзитетот во Калифорнија.
– Јасно е дека претераните наслови за намалувањето на кинескиот јуан беа погрешни. Ако Кина, навистина, сакаше да земе поголем дел од светскиот извоз, тешко е да се замисли дека нејзините креатори на политиката би се согласиле со такво скромно приспособување – вели Коен.
Во трговски мерки, кинескиот јуан се има засилено за 50 проценти од 2004 година. Едно слабеење и не го погодува многу. Воздржаноста на Пекинг да дозволи намалување на јуанот веднаш беше очигледна. Властите беа принудени да ја купат валутата и да го сопрат намалувањето неколку часа откако премина во новиот режим на девизниот пазар.
Во 30-тите години на минатиот век, пак, развиените светски економии беа подложени на просечни девалвации од 10 проценти, напуштајќи го веќе непостојниот златен стандард.
Многу причини се набројуваат за вистинските мотивации на Кина. Многумина укажуваат на тоа дека Кинеската централна банка игра лажна игра за полека да конструира поконкурентен јуан.
Но, најверојатниот мотив е и наједноставен.
Кина одамна бара официјален статус на резервна валута, кој го доделува Меѓународниот монетарен фонд преку својата валутна кошничка за специјални права на влечење. Доларот, фунтата, јенот и еврото во моментов ги сочинуваат специјалните права на влечење.
Либерализација на кинескиот јуан, за да може да се движи кон попазарна утврдена вредност, одамна е предуслов за нејзино вклучување во кошничката. Со менувањето од курсот на локалната валута, Пекинг ги презеде првите чекори за да стане официјална глобална резерва.
– Долгорочното размислување ѝ донесе на Кина некои краткорочни проблеми – вели Џошуа Мекалум, шеф на одделот за фиксен приход во Обединетата банка на Швајцарија.
– Ова повеќе личи на понуда за валутно помирување отколку валутна војна – вели тој.
– Ако Кина сакаше да добие конкурентна предност во однос на тоа каде се наоѓа сега, ќе ја оставеше валутата да флуктуира и ќе дозволеше да се намали за 10 проценти или повеќе. Но, дури и ако Кина го направеше тоа, никој економист не би го нарекол тоа валутна војна ако пазарот ја определува цената – додава тој.
Одмаздничките напори од страна на соседните економии, исто така, треба внимателно да се разгледаат, велат аналитичарите.
Централната банка на Виетнам беше меѓу првите што ја ослабна својата валута, донгот, за еден процент, и што го прошири распонот спрема доларот. Но, интервенцијата повеќе останува исклучок отколку правило во Источна Азија.
Централната банка на филијалата Ханој се движи кон поголема флексибилност на девизниот курс. Покрај чувствителноста на виетнамскиот извозот во Кина, валутата падна за многу помалку во однос на валутите на соседните економии.
Неексплодирана направа?
Предизвикувачите на валутна војна, исто така, забележуваат дека послабиот девизен курс сега е многу помалку ефективен во обезбедување конкурентно засилување за извозниците отколку што беше случај со меѓувоениот период.
Една сеопфатна студија за 46 економии од страна на Светската банка покажа дека во екот на финансиската криза, епизодите на големи депресијации имале мало влијание врз извозот.
Преносот од понизок девизен курс и поевтини производи стана нејасен поради крајното производство, кое се потпира на глобални снабдувачки синџири. Бидејќи поголемиот дел од стоката веќе не се произведува само во една економија, влијанието на девалвациите се намали. Кина не е исклучок бидејќи сака да се сврти кон повисоко крајно производството, станувајќи зависна од преплавување на светот со евтино кинеско производство.
Не постои подобра поучна приказна за неексплодираната направа на депресијацијата на вредноста на валутата од најблискиот економски ривал на Пекинг, Јапонија. Реалниот ефективен девизен курс на јенот падна на најниско ниво во последните 40 години поради масивното квантитативно олеснување што го спроведе премиерот Шинзо Абе. До денес, тоа не успеа да го заживее богатството на третата по големина економија во светот.
Властите се внимателни за грабливиот гамбит да се намали вредноста на јуанот да не ги осакати кинеските компании, кои се натоварени со долгови деноминирани во долари. Исто така, ќе привлече големи меѓународни критики, попречувајќи ги напорите на режимот да им конкурира на САД како глобална „мека сила“.
Сепак, дури и ако светот не влезе во жестока валутна војна, самозадоволство не треба да ги одврати творците на политиката од научување на најголемата лекција од 30-тите години од минатиот век – потребата од координирана акција за заживување на глобалниот пораст.
– Најдоброто нешто сега ќе биде ако креаторите на политиката се обидат да седнат заедно на маса и да решат што понатаму – Вели Мајкл Евери, шеф за истражување на пазарот во Рабобанк во Хонгконг.
– Независно од тоа, секоја земја води грижа за својата слаба економија, но не успеваат сите да спроведат структурни реформи – вели тој.
Депресивната домашна побарувачка и ослабнатата светска трговија се перфектни услови за да се одржува нулата сума на конкурентна девалвација. Тешко дека Кина ќе го означи почетокот на валутната војна.
Дали сме во валутна војна?
Валутната војна е, исто така, позната и како „конкурентска девалвација“. Во сегашната ера на флуктуирачки девизен курс, каде што валутните вредности се утврдуваат со пазарните сили, депресијацијата на вредноста на валутата, обично, се изработува од страна на централната банка на нацијата преку економска политика што може да ја намали вредноста на валутата, како што се намалување на каматните стапки или „квантитативно олеснување“. Тоа воведува поголема комплексност на валутните војни од пред неколку децении, кога фиксниот девизен курс бил поприсутен и една нација можеше да ја девалвира својата валута со намалување на девизниот курс за кој била врзана валутата.
Валутната војна не е термин за кој се зборува отпуштено во светот на економијата и на централното банкарство и токму затоа поранешниот бразилски министер за финансии Гвидо Мантега предизвика лавина реакции во септември 2010 година, кога предупреди за почнувањето меѓународна валутна војна. Но, со повеќе од 20 земји што ги намалиле каматните стапки или спровеле мерки за ублажување на монетарната политика од јануари до април 2015 година, прашањето од една милијарда долари е дали веќе сме среде валутна војна?
Извор: „Телеграф“, „Инвестопедија“
Превод: Ана Цветаноска
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.