Се уништува семејството, се наметнува перверзија и нихилизам

Вој­на за вред­но­сти, не­кои се „за“, не­кои се „про­тив“! – ова е тоа што му се слу­чу­ва на оп­штес­тво­то, ова е тоа што ѝ се слу­чу­ва на Ма­ке­до­ни­ја. Вла­да­та пред­во­де­на од Зо­ран За­ев отво­ри пра­ша­ња, кои, спо­ред мно­гу­ми­на, ги уни­шту­ва­ат ви­стин­ски­те вред­но­сти. Сѐ поч­на со пе­до­фи­ли­те, про­дол­жи со хо­мо­се­ксу­ал­ци­те, нив­но­то пра­во на брак, и по­втор­но во игра се чув­ства­та и пра­ва­та на де­ца­та – пра­во­то на по­сво­ју­ва­ње де­ца од стра­на на ро­ди­те­ли од исти пол.

Во ед­на при­го­да, отец Иви­ца да­де ед­на оце­на за тоа ко­ја е цел­та на Со­рос со про­па­ган­да, акти­ви­зам и со енорм­но вло­жу­ва­ње па­ри:

– Цел­та е мо­рал­на и ге­нет­ска му­та­ци­ја, да го за­бр­за­ат свет­ски­от про­цес на ен­тро­пи­ја, од­нос­но праз­не­ње на ду­хов­ни­те, мен­тал­ни­те, ин­те­ле­кту­ал­ни­те и на ка­па­ци­те­ти­те на кон­крет­на лич­ност, оп­штес­тво, на­ци­ја, др­жа­ва, чо­веш­тво­то. Тоа е про­цес на соз­да­ва­ње зом­би­ја, фор­ми­ра­ње фор­ми без су­шти­на, лич­но­сти без бо­го­цен­три­чен све­тог­лед, а со пре­поз­нат­лив ни­хи­ли­стич­ко огре­во­вен све­тог­лед. Та­кви­те „лич­но­сти“ се се­бе­цен­трич­ни, од­нос­но др­ски его­и­сти и се­бе­у­год­ни­ци. Ка­ко та­кви ста­ну­ва­ат „то­пов­ско ме­со“ на сво­и­те иде­о­ло­шки ди­ле­ри, кои ги дро­ги­ра­ат со умис­ле­но­ста де­ка тие се „фа­ктор“, де­ка сѐ им е доз­во­ле­но и де­ка не по­стои грев и од­го­вор­ност.

Тоа се слу­чу­ва во мо­мен­тов – му­ти­ра­ње на вред­но­сти­те. И от­ту­ка по­чи­ту­ва­чи­те на тра­ди­ци­о­нал­ни­те вред­но­сти го по­ста­ву­ва­ат пра­ша­ње­то зо­што не­кои не са­ка­ат вред­но­сти, ви­сти­ни и прин­ци­пи во оп­штес­тве­ни­от про­стор, ту­ку на­мет­ну­ва­ат ма­ни­пу­ла­ци­ја, пер­вер­зи­ја, ни­хи­ли­зам и са­та­ни­зам!?

Иви­ца То­до­ров од МПЦ ве­ли де­ка Со­рос има и дру­га де­стру­ктив­на про­гра­ма.

– Пос­лед­на­та про­гра­ма на оваа про­гра­ма на Со­рос, се раз­би­ра, во це­ла­та оваа ре­жи­ја има и дру­ги де­стру­ктив­ни про­гра­ми, а тоа е фор­ми­ра­ње чо­веш­тво без чо­век, од­нос­но чо­веш­тво без иден­ти­тет, од­нос­но чо­веш­тво без став, вред­ност и ви­сти­на.

Из­брав се­мејс­тво во оп­штес­тво со вред­но­сти

Пра­во­то на хо­мо­се­ксу­а­лен брак, пра­во­то на та­кви за­ед­ни­ци да по­сво­ју­ва­ат де­ца кре­на мно­гу прав во јав­но­ста. Се чи­ни, најз­ло­у­по­тре­бе­ни во це­ла­та де­ба­та се де­ца­та, но бор­ба­та за не­ка­кви чо­ве­ко­ви пра­ва и при­ви­ле­гии се по­ста­ви на пр­во ме­сто.

– По­чи­ту­вам се­чи­ја опре­дел­ба. Се­кој има пра­во да пра­ви што са­ка, се­кој има пра­во да са­ка, се­кој има пра­во да ужи­ва во љу­бо­вта. И не­мам ни­што про­тив ко­га маж из­брал да са­ка маж. Не ми пре­чи ни­чи­ја се­ксу­ал­на опре­дел­ба, сѐ до тој мо­мент до­де­ка јас не се по­чув­ству­вам за­гро­зе­на од таа нив­на се­ксу­ал­на опре­дел­ба. Не ме ин­те­ре­си­ра што му се слу­чу­ва не­ко­му до­ма в кре­вет. Не тре­ба ни­ко­го да го ин­те­ре­си­ра ни што се слу­чу­ва во мо­јот кре­вет. И сѐ е до­бро до­де­ка се слу­чу­ва во кре­ве­тот зад ѕи­до­ви­те. Но ко­га таа по­и­на­ква опре­дел­ба се про­мо­ви­ра, то­гаш ми пре­чи. По­рас­нав во оп­штес­тво во кое бра­кот е де­фи­ни­ран ка­ко за­ед­ни­ца ме­ѓу маж и же­на. Соз­да­дов жи­вот во оп­штес­тво со вред­но­сти, во кое се­меј­ни­те вред­но­сти се по­чи­ту­ва­ат. Се­га не­кој са­ка да на­мет­не мо­е­то де­те да рас­те, со­зре­ва и да се гра­ди ка­ко лич­ност во оп­штес­тво во кое ќе би­дат уни­ште­ни си­те вред­но­сти. Тоа ми пре­чи. Јас из­брав се­мејс­тво во оп­штес­тво во кое се­меј­ни­те вред­но­сти се по­чи­ту­ваа. Се­га не­кој са­ка да го про­ме­ни тоа оп­штес­тво. Ка­де се мо­и­те чо­ве­ко­ви пра­ва?! – ко­мен­ти­ра 35-го­диш­на­та Би­се­ра, ко­ја ве­ли де­ка е со отво­ре­ни пог­ле­ди кон не­шта­та сѐ до тој мо­мент ко­га не се чув­ству­ва за­гро­зе­на.

Таа по­со­чу­ва де­ка ба­ра ос­нов­но пра­во – оп­штес­тво во кое де­те­то ќе ѝ рас­те во од­го­вор­на љу­бов и ќе би­де вос­пи­ту­ва­но со доб­ле­сти, вред­но­сти и со ви­сти­ни што ќе му по­мог­нат да се фор­ми­ра во зре­ла лич­ност по­лез­на за оп­штес­тво­то.

Има мно­гу­ми­на што сме­та­ат де­ка не смее да им се доз­во­лат ни­ка­кви пра­ва на хо­мо­се­ксу­ал­ци­те.

– Ги за­гро­зу­ва­ат пра­ва­та на цел ма­ке­дон­ски на­род, а збо­ру­ва­ат за пра­ва­та на ЛГБТ за­ед­ни­ца­та?! Про­сти им Гос­по­де, нез­на­ат што пра­ват – ко­мен­ти­ра­ат тие што се спро­тив­ста­ву­ва­ат на иде­ја­та на ле­га­ли­за­ци­ја на исто­по­ло­ви бра­ко­ви.

Дру­ги, пак, ве­лат де­ка тие тре­ба да би­дат ед­на­кви пред за­ко­нот и де­ка нив­на­та се­ксу­ал­на ори­ен­та­ци­ја не тре­ба да би­де преч­ка за ос­тва­ру­ва­ње на пра­во­то на брак.

Би­тка за по­и­мот „брак“

Зо­што по­тре­ба од хо­мо­се­ксу­а­лен брак?! Пси­хо­ло­гот Мир­ја­на Сто­ја­нов­ска – Јо­ва­но­ска ве­ли де­ка си­те ние се иден­ти­фи­ку­ва­ме со тоа во кое жи­ве­е­ме, се иден­ти­фи­ку­ва­ме со тоа ко­га збо­ру­ва­ме кој сум јас, што пра­вам јас, јас хе­те­ро­се­ксу­а­лец, јас имам де­ца… Ние се иден­ти­фи­ку­ва­ме со тоа „јас“. Ко­га не­кој исто та­ка ка­жу­ва „јас“, „јас“, а е спро­тив­но од тоа што сум „јас“, ние го бра­ни­ме сопс­тве­но­то „јас“.

– Се­ка­де во све­тот ко­га се збо­ру­ва за хе­те­ро­се­ксу­ал­ни­те бра­ко­ви се ве­ли де­ка бра­кот е ед­на за­ед­ни­ца, ко­ја во дог­лед­но вре­ме ќе ис­чез­не. Од дру­га стра­на, хо­мо­се­ксу­ал­ни­те двој­ки са­ка­ат да ста­пат во брак. И се­га за тој по­им „брак“ на­ста­ну­ва де­ба­та – хе­те­ро­се­ксу­ал­ни­те двој­ки што ве­ле­ле де­ка бра­кот ка­ко за­ед­ни­ца на­ско­ро ќе ис­чез­не, поч­ну­ва­ат да се бо­рат за тоа име, сме­та­ат де­ка тоа е нив­на сво­и­на и де­ка хо­мо­се­ксу­ал­ни­те двој­ки не мо­жат да го ко­ри­стат тоа. Бра­кот, пред сѐ, е ед­на за­ед­ни­ца пред за­ко­нот, вер­ни­ци­те ве­лат де­ка тоа е за­ед­ни­ца пред Бо­га. Лу­ѓе­то што се са­ка­ат ве­лат де­ка тоа е за­ед­ни­ца на љу­бов, за­ед­ниш­тво и на раз­би­ра­ње. Се­кој го гле­да од сво­ја стра­на. Ка­кво и име да се ста­ви на таа за­ед­ни­ца, таа ќе по­стои. И не гле­дам зо­што да се бо­ри­ме за збо­рот „брак“, освен ако са­ка­ме да во­ју­ва­ме, да се до­ка­жу­ва­ме, да пра­ви­ме не­што за кое ќе се кре­ва вре­ва. Кој ко­му мо­же да му за­бра­ни ако са­ка не­кој со не­ко­го да жи­вее?! – ко­мен­ти­ра Мир­ја­на Сто­ја­нов­ска Јо­ва­но­ска.

Таа сме­та де­ка се­кој има пра­во да жи­вее со ко­го са­ка, но тоа на кое мо­ра да се вни­ма­ва е де­те­то и не­го­ви­от раз­вој.

– Тре­ба по­ве­ќе да се вни­ма­ва на пси­хо­ло­шки­от мо­мент. За­ко­нот одре­ду­ва кој мо­же да по­свои де­те. Но пси­хо­ло­шки­от дел не ва­жи са­мо за тие што са­ка­ат да по­сво­јат де­те, ту­ку за си­те тие што са­ка­ат да ста­нат ро­ди­те­ли еден ден. Тре­ба да се по­све­ти вни­ма­ние на тоа ка­ков ро­ди­тел ќе би­де, за што ги ра­ѓа­ме тие де­ца, ка­ква е на­ша­та иде­ја за тоа што тре­ба да ста­нат на­ши­те де­ца и што да на­пра­ви­ме ние од нив. Па, та­ка, и акту­ел­ни­те, кои са­ка­ат да по­сво­ју­ва­ат де­ца, тре­ба да раз­го­ва­ра­ат со струч­но ли­це, пси­хо­ло­шки да се ви­ди што са­ка­ат, да се ви­дат нив­ни­те идеи, што прет­ста­ву­ва­ат тие. Ко­га се ра­ѓа­ат де­ца­та ни­кој не знае што ќе се слу­чи отка­ко де­те­то ќе дој­де на свет. Ние си­те за­ра­ди не­кои на­ши по­тре­би ра­ѓа­ме, са­ка­ме да по­сво­и­ме де­ца – за­што тре­ба да има­ме де­те, за­што са­ка­ме, за­што на­ши­от би­о­ло­шки ча­сов­ник от­чу­ку­ва, тре­ба да за­до­во­ли­ме не­кои сопс­тве­ни на­го­ни. Во мо­мен­тот ко­га де­те­то ќе дој­де на свет или ко­га ќе го зе­ме­ме де­те­то, се­то тоа не ва­жи. Ние сме ту­ка за ед­на един­ка за ко­ја ја има­ме од­го­вор­ност да се раз­вие нај­до­бро­то од таа лич­ност. И ту­ка на­ста­ну­ва проб­ле­мот – ка­ко да го на­пра­ви­ме тоа. Што се слу­чу­ва со тие де­ца што ќе би­дат одг­ле­да­ни од двој­ки од исти пол?! Ова е мно­гу се­ри­оз­на те­ма. Се во­ди мно­гу мал­ку сме­тка за де­ца­та во ка­ква би­ло за­ед­ни­ца – до­да­ва пси­хо­ло­гот.

Ма­ни­пу­ла­ци­ја за при­ви­ле­гии

Отец Иви­ца сме­та де­ка ова е про­цес што поч­на во се­дум­де­сет­ти­те го­ди­ни на ми­на­ти­от век, а не­го­ва­та цел е ме­ну­ва­ње на ви­стин­ско­то зна­че­ње на тоа што зна­чи брак.

– Тие што, на­ви­сти­на, зна­ат и го вред­ну­ва­ат ви­стин­ско­то зна­че­ње на бра­кот, зна­ат што е брак, но има одре­де­ни стру­кту­ри што има­ат цел да го про­ме­нат тоа. Са­мо на лич­но­сти од спро­ти­вен пол тво­ре­цот им дал, на еден, за нас, ми­сте­ри­о­зен на­чин, да ја да­дат би­о­ло­шка­та ос­но­ва на но­ва­та лич­ност што тре­ба да дој­де на овој свет. Ра­ѓа­ње­то на де­те­то е ми­сте­ри­ја, а не ра­ци­о­на­лен акт, ма­те­ма­тич­ки или хе­ми­ски. Мно­гу е бит­но во ка­ква мен­тал­на, би­о­ло­шка, пси­хо­ло­шка и ду­хов­на со­стој­ба ќе би­дат ро­ди­те­ли­те на кои ќе им се ро­дат де­ца. Освен ро­ди­тел­ска гри­жа, тие де­ца тре­ба на ви­стин­ски на­чин да би­дат во­ве­де­ни во тај­на­та на по­сто­е­ње­то, со ви­стин­ски вред­но­сти – ко­мен­ти­ра отец Иви­ца.

Тој се по­ви­ку­ва на мис­ла од кни­га­та „Умет­но­ста на љу­бо­вта“ од Ерих Фром ка­де што стои:

„Љу­бо­вта е актив­на си­ла на чо­ве­кот, си­ла што ги про­би­ва ѕи­до­ви­те што го разд­во­ју­ва­ат чо­ве­кот од не­го­ви­те ближ­ни, ко­ја го со­е­ди­ну­ва со дру­ги­те“.

На ова оте­цот до­да­ва:

– Нај­вид­ли­во, нај­сил­но и најд­ла­бо­ко си­ла­та на љу­бо­вта ги по­вр­зу­ва лич­но­сти­те што со­чи­ну­ва­ат брак и се­мејс­тво. Во нив, ка­ко плод на си­ла­та на со­е­ди­ну­ва­ње­то – до­кол­ку се­мејс­тво­то е вте­ме­ле­но на ви­стин­ски­те ду­хов­ни вред­но­сти – од­но­си­те ме­ѓу лич­но­сти­те (маж – же­на, ро­ди­те­ли – де­ца, де­ца – ро­ди­те­ли, се­мејс­тво – оп­штес­тво) до тој сте­пен се ис­пол­ну­ва­ат со жр­тве­на љу­бов што се раз­го­ру­ва­ат ка­ко си­лен оган што ја одр­жу­ва свет­ли­на­та и топ­ли­на­та на жи­во­тот и на по­сто­е­ње­то во овој наш свет. Без овој љу­бо­вен оган, кој не­ми­ло­срд­но ги го­ри си­те ин­фек­ции што во на­ша­та лич­ност до­а­ѓа­ат од зло­то (за­вист – гор­дост – его­и­зам – ла­га – са­мо­жи­вост – жел­ба за уни­шту­ва­ње и за са­мо­у­ни­шту­ва­ње…) би би­ло не­воз­мож­но по­сто­е­ње­то и оп­сто­ју­ва­ње­то на чо­веш­тво­то. И за­тоа низ си­те ве­ко­ви и за си­те на­ро­ди се­мејс­тво­то ста­на­ло и оста­на­ло учи­ли­ште за љу­бов и за жи­вот. Од­нос­но, чу­дес­на за­ед­ни­ца во ко­ја љу­бо­вта се при­ма, да­ва, за неа и од неа се учи, во неа се рас­те, усо­вр­шу­ва и упо­до­бу­ва на оној кој е из­вор на љу­бо­вта, за­тоа што са­ми­от е љу­бов.

Тоа што по­себ­но го ре­вол­ти­ра отец Иван е оби­дот пре­ку ба­ра­ње­то за чо­ве­ко­ви пра­ва да се до­би­јат одре­де­ни при­ви­ле­гии. Цр­ква­та се об­ви­ну­ва за дог­ма­ти­зам, за­ста­ре­ност, а нас­про­ти тоа се про­мо­ви­ра­ат из­ме­сте­ни вред­но­сти и се зло­у­по­тре­бу­ва­ат чо­ве­ко­ви­те пра­ва.

– Ова е ма­ни­пу­ли­ра­ње со чо­ве­ко­ви­те пра­ва. Пр­во, ко­га се збо­ру­ва за чо­ве­ко­ви пра­ва тре­ба да се знае де­ка тоа пов­ле­ку­ва и од­го­вор­ност, ка­ко што има пра­во има и од­го­вор­ност. Не­кои бор­ци за чо­ве­ко­ви пра­ва са­ка­ат пре­ку ма­ни­пу­ла­ци­ја со чо­ве­ко­ви­те пра­ва да до­би­јат при­ви­ле­гии. Не­кои хо­мо­се­ксу­ал­ни двој­ки, кои, мо­же­би, има­ле не­га­тор­ски од­нос кон бра­кот се­га са­ка­ат сво­е­то за­ед­ниш­тво да го на­ре­чат брак, иа­ко оп­штес­тво­то им да­ва мож­ност тоа да го де­фи­ни­ра­ат на друг на­чин –парт­нерс­тво, за­ед­нич­ко жи­ве­е­ње со до­го­вор око­лу проб­лем со нас­ледс­тво­то. Но при­ви­ле­ги­ја е да до­би­еш не­што што не си или не мо­жеш да го имаш. А тоа е зло­у­по­тре­ба на чо­ве­ко­ви­те пра­ва – ве­ли отец Иви­ца.

Тој сме­та де­ка и ба­ра­ње­то за по­сво­ју­ва­ње де­ца од стра­на на хо­мо­се­ксу­ал­ни двој­ки е дел од ЛГБТ иде­о­ло­ги­ја­та пре­ку зло­у­по­тре­ба на чо­ве­ко­ви­те пра­ва и та­ка­на­ре­че­на­та сло­бо­да да дој­де до не­кои при­ви­ле­гии.

– Тоа е при­ви­ле­ги­ја – не е во брак, таа за­ед­ни­ца не е брак и се­га се ба­ра оп­штес­тво­то да му доз­во­ли да по­свои де­ца. Се слу­чу­ва во не­кои за­пад­ни оп­штес­тва. Ќе ги ви­ди­ме пос­ле­ди­ци­те, не­кои пос­ле­ди­ци ве­ќе ги гле­да­ме – мно­гу е важ­но да има ед­на при­род­на со­стој­ба на од­нос ка­де што врз де­ца­та ќе има­ат одре­де­но вли­ја­ние и мај­ка­та и та­тко­то со по­себ­но­ста на нив­на­та при­ро­да и на нив­но­то учес­тво во се­мејс­тво­то. Тоа вли­јае врз фор­ми­ра­ње на здра­ва­та лич­ност – по­со­чу­ва оте­цот.

Тој не се сог­ла­су­ва де­ка цр­ква­та има не­га­ти­вен од­нос кон тие што има­ат раз­лич­на се­ксу­ал­на ори­ен­та­ци­ја.

– Не­ма­ме проб­лем со не­чи­ја се­ксу­ал­на ори­ен­та­ци­ја. Има­ме проб­лем со ЛГБТ иде­о­ло­ги­ја­та и со зло­у­по­тре­ба­та на чо­ве­ко­ви­те пра­ва и со ба­ра­ње­то при­ви­ле­гии што не до­а­ѓа­ат од пра­ва­та што ги ба­ра­ат. Нај­су­штин­ско­то е де­ка ќе се бо­ри­ме за ви­стин­ско­то за­др­жу­ва­ње на зна­че­ње­то што се тоа брак и се­мејс­тво. Во спро­тив­но, ќе се за­гу­би су­шти­на­та на на­ше­то по­сто­е­ње, ќе дој­де до це­лос­на де­вал­ва­ци­ја на оп­штес­тво­то. Ед­на од иде­о­ло­ги­и­те на ЛГБТ е да се ре­ла­ти­ви­зи­ра по­лот – да не­ма ма­шки и жен­ски пол. Ве­ќе има 32 на­чи­ни на до­жи­ву­ва­ње на по­лот – из­ја­ву­ва отец Иви­ца.

Одре­де­ни по­ли­тич­ки стру­кту­ри го отво­ра­ат пра­ша­ње­то за бра­кот и за се­мејс­тво­то. Отец Иви­ца се спро­тив­ста­ву­ва и на од­лу­ка­та да се пов­ле­че учеб­ни­кот за че­твр­то од­де­ле­ние во кој де­ца­та тре­ба да до­не­сат фо­то­гра­фи­ја од свад­ба­та на сво­и­те ро­ди­те­ли и да од­го­во­рат да­ли се вен­ча­ни во цр­ква. Тој ко­мен­ти­ра:- Бра­ќа и се­стри од СДСМ ре­а­ги­рај­те и прик­лу­че­те се на фрон­тот на до­ма­ќи­ни­те и на до­ма­ќин­ки­те, на до­мо­љуп­ци­те, на се­меј­ни­те лу­ѓе што се се­ри­оз­но за­гри­же­ни за тоа во ка­кво оп­штес­тво ќе жи­ве­ат ни­ви­те де­ца, вну­ци, прав­ну­ци!

И отец Пар­те­ниј од Би­гор­ски­от ма­на­стир сме­та де­ка бра­кот ме­ѓу маж и же­на е за­вет пред Бо­га и де­ка без здра­ви­от брак не­ма нор­мал­но оп­штес­тво. Тој на Бо­жес­тве­на­та ли­тур­ги­ја на Га­лич­ка свад­ба љу­бо­вта ме­ѓу ма­жот и же­на­та ја спо­ре­ди со нај­све­ти­те не­шта во жи­во­тот на чо­ве­кот: со вр­ска­та ме­ѓу Бо­га и не­го­ва­та цр­ква.

– Вие, ма­жи­те, са­кај­те ги же­ни­те свои, ка­ко што и Хри­стос ја за­са­ка Цр­ква­та и се пре­да­де се­бе­си за неа“ (Ефес. 4,25). А ка­ко Хри­стос ја за­са­ка сво­ја­та Цр­ква?! Тој на кр­стот се жр­тву­ва­ше за сво­ја­та Цр­ква, да­де сѐ што има­ше за сво­ја­та Цр­ква, за да ја осве­ти и очи­сти. Ма­жот е дол­жен се­ко­гаш со та­ква љу­бов да ја са­ка сво­ја­та же­на – по­жр­тву­ва­но. На кра­јот, пак, од апо­сто­лот слуш­нав­ме: „А же­на­та да се бои од ма­жот свој“ (Ефес, 4,33). Че­сто же­ни­те по­и­на­ку го тол­ку­ва­ат ова. Но, јас са­кам да ви ка­жам де­ка ова бо­е­ње оз­на­чу­ва ду­хов­но по­чи­ту­ва­ње, ду­хов­но бо­е­ње. Ток­му та­ка ка­ко што се бо­и­ме да не му по­гре­ши­ме на Бо­га, оти го са­ка­ме; та­ка и же­на­та тре­ба да се бои со ни­што да не го из­не­ве­ри, со ни­што да не го на­жа­ли сво­јот маж. Од дру­га стра­на, и ма­жот тре­ба да е се­ко­гаш под­го­твен да се жр­тву­ва за сво­ја­та же­на. Та­ков е пра­вос­лав­ни­от брак! Ве мо­лам, че­да, по­ве­ќе да се по­тру­ди­те да на­у­чи­те за све­та­та тај­на брак – ве­ли ар­хи­ман­дри­тот Пар­те­ниј за вре­ме све­ште­ни­от чин на све­та­та тај­на брак на Га­лич­ка свад­ба.

Пишува: Билјана Зафирова
(Текст објавен во 255. број на неделникот „Република“, 21.7.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.