Заев е подготвен да го смени името

По­не­дел­ни­кот, не­по­сред­но пред сред­ба­та со Ни­миц, Ко­ѕи­јас, она­ка „не са­кај­ќи“, му на­пра­ви го­ле­ма бе­ља на За­ев. Грч­ки­от шеф на дип­ло­ма­ти­ја­та, во нап­лив на искре­ност, сре­де Бри­сел си приз­на што, ко­га и зо­што по­са­ку­ва­ла Ати­на. Приз­на и де­ка жел­ба­та им се ос­тва­ри­ла. Исто­вре­ме­но, во иста­та ре­че­ни­ца, Ко­ѕи­јас ја ка­жа и го­ле­ма­та ма­ка што ја има­ле из­ми­на­ти­те 11 го­ди­ни. Ма­ка­та на јуж­ни­от со­сед се ви­ка­ла Ни­ко­ла Гру­ев­ски, а жел­ба­та и по­са­ку­ва­ни­от лик во кој вле­ва­ат сил­ни на­де­жи се ви­ка Зо­ран За­ев. Го гле­дал ка­ко че­ти­ри пр­сти отво­рен за про­ме­на на име­то, т.е. за ре­ше­ние. Ка­ко по­и­на­ку да ја об­јас­ни­те оваа тро­га­тел­но искре­на ре­че­ни­ца, ко­ја Ко­ѕи­јас ја со­ста­ви за „Еу­ро­а­ктив“ на са­мо еден час пред сред­ба­та со по­сред­ни­кот?

„Им ка­жав на мо­и­те европ­ски при­ја­те­ли се­га да би­дат вни­ма­тел­ни и да не соз­да­дат втор Гру­ев­ски би­деј­ќи За­ев ги има си­те пре­дис­по­зи­ции за да го раз­бе­ре проб­ле­мот и да би­де отво­рен за ви­стин­ско ре­ше­ние“.

Не тре­ба да сте Ајн­штајн за да сфа­ти­те за ка­кви пре­дис­по­зи­ции збо­ру­ва грч­ки­от ми­ни­стер, кој има­ше „ин­те­рес­на и се­ри­оз­на“ сред­ба со Ни­миц. Да, за на­ша жал, во мо­мен­тов Ма­ке­до­ни­ја ја во­ди опор­ту­нист што има сил­ни пре­дус­ло­ви и пре­дис­по­зи­ции за про­ме­на на име­то на др­жа­ва­та и ко­го мно­гу-мно­гу не го за­се­га­ат иден­ти­те­тот и исто­ри­ја­та на сопс­тве­ни­от на­род. Нас­про­ти не­го е пре­тсе­да­те­лот на ВМРО-ДПМНЕ и не­го­ва­та пар­ти­ја, па­три­о­ти од стар ков, кои си ги са­ка­ат др­жа­ва­та и на­ро­дот, но та­кви ка­кви што се, без до­да­то­ци, при­да­вки, до­го­во­ри со кои се про­да­ва на­ци­о­нал­но­то. За­мис­ле­те, тие да не по­пу­шта­ле за тоа што де­дов­ци­те ни го оста­ви­ле во ама­нет. За тоа да ти би­ла це­ла­та оваа три­го­диш­на хај­ка, де­вал­ва­ци­ја и хи­сте­ри­ја. Еу­ре­ка, но са­мо за тие што и ден де­нес, без да џва­ка­ат, ги гол­та­ат по­вра­ќа­ни­ци­те на ска­по пла­те­ни­те из­вр­ту­ва­чи. Има са­мо ед­на раз­ли­ка, се­га исти­те (до­кол­ку не се вра­бо­те­ни во Вла­да, не­ли) да ти би­ле пров­ла­ди­ни, а ве­сти­те ро­зо­ви, со си­те ни­ша­ни и стран­ски фал­би за За­е­ва­та вла­да. Кри­ти­ка, јок, тоа „умре“ со из­бо­рот на но­ва­та вла­да, а плу­ка­чи­те се транс­фор­ми­раа во ли­жа­чи. Не, не им бе­ше те­шко за­тоа што во два­та слу­ча­ја нај­бит­ни се плун­ко­ви­те жлез­ди, а тие им се тол­ку до­бро раз­ви­е­ни и „на­бил­да­ни“ од 11-го­диш­но плу­ка­ње по вла­да­та на ВМРО-ДПМНЕ. Не е ше­га, на СДС, на кој Ма­ке­до­ни­ја, де­фи­ни­тив­но, не му при­ле­га, му тре­ба нај­сил­ни­от ве­тер во едра за да ја про­тур­ка „ре­фор­ма­та“ за ко­ја е и на­са­ден на „Илин­ден­ска“.

Се­га, на­стра­на, не зна­ат ка­де им е гла­ва­та од ра­бо­та. Не­мој­те да мис­ли­те де­ка со до­не­су­ва­ње­то на За­ев на власт ја за­вр­ши­ја за­да­ча­та. За ва­кви­те „одра­бо­ту­ва­чи“ се­ко­гаш има дру­га, но­ва и до­бро пла­те­на ра­бо­та. Спо­ред пос­лед­ни­те ин­фор­ма­ции, ду­зи­на пров­ла­ди­ни, „про­фе­си­о­нал­ни“ но­ви­на­ри (не де­ка не­маа кас­мет да се вра­бо­тат во вла­ди­ни­те служ­би, ту­ку пла­ти­те се ма­ли за нив­ни­те по­тре­би и „ква­ли­те­ти“) и пет­ми­на исто­ри­ча­ри се ве­ќе ан­га­жи­ра­ни во соз­да­ва­ње ат­мо­сфе­ра и до­бра под­ло­га за „амин“ на За­е­ва­та бу­гар­ска „до­го­во­ран­ци­ја“. По­доб­ни­те исто­ри­ча­ри­те, ме­ѓу кои и еден Бла­же, се срет­на­ле со „из­бра­ни­от“ и ве­ќе да­ле „амин“. На ред се из­вр­ту­ва­чи­те, кои след­ни­те де­но­ви тре­ба да ги одра­бо­тат па­ри­те. Под­го­тве­те ги сто­ма­ци­те. Вре­ме е за „лаж­ни ве­сти“ и за но­ви под­ли­зур­ков­ски по­вра­ќа­ни­ци…

Бриселски натпревар: Коѕијас го фалеше Заев, Хан и Могерини уште повеќе

Ко­ѕи­јас са­мо ја по­твр­ди „ре­форм­ска­та“ уло­га на но­ва­та Вла­да и ја до­об­јас­ни таа за мно­гу­ми­на тол­ку не­ар­гу­мен­ти­ра­на, не­об­јас­ни­ва и чуд­на, а од дру­га стра­на тол­ку сил­на и без­о­браз­но на­ме­сте­на под­др­шка на „ме­ѓу­на­род­на­та“ за­ед­ни­ца за За­ев и ком­па­ни­ја. Да, со­се­ма слу­чај­но, не­ли, во исто вре­ме ко­га За­ев во Скоп­је на „за­тво­ре­на“ сед­ни­ца го образ­ло­жу­ва­ше не­бу­лоз­ни­от до­го­вор со Бу­га­ри­ја, овен­чан со сто­ти­на дуп­ки и не­ло­гич­но­сти, во Бри­сел Мо­ге­ри­ни ви­де „нов по­че­ток“ за Ма­ке­до­ни­ја. Ар­но ама, не е оваа Ма­ке­до­ни­ја, ба­рем Фе­де­ри­ка да приз­на­е­ше на ко­ја и ка­ква Ма­ке­до­ни­ја мис­ли, да го откри­е­ше ба­рем дру­го­то име што го под­го­тву­ва­ат одам­на, а се­га има­ат и по­до­бен „пре­ми­ер“, кој ќе да­де сѐ за да им уго­ди на сопс­тве­ни­те твор­ци. Та­ка, син­хро­ни­зи­ра­ни и до­бро на­веж­ба­ни во соз­да­ва­ње­то дим­на за­ве­са и во зат­скри­ва­ње­то на ан­ти­ма­ке­дон­ски­те цр­ни дам­ки, Хан и Мо­ге­ри­ни ни по­ра­чаа да сме се фо­ку­си­ра­ле на ре­фор­ми­те и на до­бро­со­сед­ски­те од­но­си. За­тоа што ние сме ви­нов­ни за сѐ, та­ка ба­рем ве­ле­ше За­ев. За до­бро­то на Ма­ке­до­ни­ја, не­ли.

За­мис­ле­те го са­мо и па­ра­до­ксот, се­га по­ра­ди „ре­фор­ми­те“ на За­ев ќе ја од­мрз­не­ле пре­по­ра­ка­та што ја за­мрз­наа ток­му по­ра­ди глу­по­сти­те на исти­от тој лик, кој три го­ди­ни со „бом­би“, про­те­сти, бој­ко­ти на Со­бра­ние и на из­бо­ри и со ква­зи­ре­во­лу­ции ги др­же­ше во за­лож­ниш­тво сопс­тве­на­та зем­ја и на­род. На­стра­на што збо­ру­ва­ме за „пре­по­ра­ка“ со ко­ја ЕК оце­ну­ва де­ка сме под­го­тве­ни за пре­го­во­ри од дам­ни­на, а ко­ја е та­ква це­ли осум го­ди­ни са­мо по­ра­ди Гр­ци­ја и неј­зи­но­то ве­то (кое ЕУ не­ма­ше ни доб­лест да го приз­нае) за поч­ну­ва­ње пре­го­во­ри, по­ли­тич­ки ва­ку­ум што содз­да­де од­ли­чен про­стор за ку­де­ње и за ма­не­вар ток­му за За­ев и за не­го­ва­та бан­да. Тој, пак, ѝ по­ма­га­ше во ар­гу­мен­та­ци­ја­та на Гр­ци­ја де­ка во Ма­ке­до­ни­ја не­ма де­мо­кра­ти­ја, де­ка вла­де­е­ле „ре­жим“ и ка­ква ли не бу­да­ла­шти­на. Од­лич­но си се на­до­пол­ну­ва­ат, па чу­му то­гаш и Ати­на да не го по­са­ку­ва за парт­нер во пре­го­во­ри­те, т.е. во про­ме­на­та на име­то. Кој не би по­са­кал та­ков парт­нер?

Прет­ход­ни­от ден, пак, во исти­от тој Бри­сел, до­де­ка ЕУ го ме­сте­ше мор­ко­вот на ста­пот со кој кон ма­ке­дон­ска­та јав­ност тре­ба­ше да за­ма­вта­ат Ди­ми­тров и Ос­ма­ни, Ко­ѕи­јас го ис­по­фа­ли нив­ни­от шеф За­ев. Ни­кос без за­о­би­ко­лу­ва­ње откри де­ка Зо­ран го раз­би­ра проб­ле­мот и е отво­рен за ре­ше­ние. Исто­вре­ме­но, не за­бо­ра­ви да им по­со­чи на Евро­пеј­ци­те де­ка тре­ба­ло да нѐ на­у­чат што би­ло ком­про­мис?! Ве­ру­ва­ле или не, Гр­ци­ја, ко­ја со го­ди­ни ма­вта со сво­и­те „цр­ве­ни ли­нии“, зем­ја­та што ни на­мет­на не­по­сто­ен и ен­дем­ски проб­лем со име­то, „до­бро­на­мер­ни­от“ со­сед што не ни ги приз­на­ва име­то, на­ци­ја­та и исто­ри­ја­та, др­жа­ва­та што не приз­на­ва мал­цинс­тва на сво­ја те­ри­то­ри­ја и ко­ја пред еден век ни го од­зе­де нај­го­ле­ми­от дел од те­ри­то­ри­ја­та, се­га глу­ми „не­ви­на“ и пра­вед­ник и ба­ра Евро­па да нѐ учи што е тоа ком­про­мис? Ти­пич­но грч­ки, не­ли. Но на­ро­дот ве­ли „наш­ле, па заш­ле“, а овој пат Гр­ци­те не­ма­ат са­мо „ме­ѓу­на­ро­ден“ со­јуз­ник во при­ти­со­кот во ЕУ и САД, ту­ку и ин­стру­и­ран вна­тре­шен квис­линг (чи­тај квис­лин­зи) во кој по­ла­га­ат сил­ни на­де­жи.

Балканската тројка како подготовка за бриселската двојка

На Бал­ка­нот ве­ќе ста­на во­о­би­ча­е­но – ко­му ќе му „тек­не“ – да со­ли ум за Ма­ке­до­ни­ја и да ни ги ре­ди вна­треш­ни­те и над­во­реш­ни од­но­си. И та­ка, Ма­ке­до­ни­ја ве­ќе еден и пол ме­сец е кла­си­чен про­те­кто­рат, но во до­се­гаш­на­та исто­ри­ја мно­гу про­те­кто­ра­ти по­ка­жа­ле по­го­ле­ма са­мо­стој­ност и мно­гу по­ве­ќе „за­би“ и до­сто­инс­тво од За­е­ва­та вла­да кон на­ши­те ми­ли со­се­ди.

Ре­ал­но, За­е­ва­та оди­се­ја кон пре­ми­ер­ска­та фо­тел­ја и поч­на со бал­кан­ски игри и не­бу­ло­зи. Ини­ци­рач­ка­та ка­пис­ла беа пла­тфор­ма­та од Ти­ра­на и Еди Ра­ма, пок­ло­не­ние на кое на ли­де­ри­те на ма­ке­дон­ски­те Ал­бан­ци им ја скро­и­ја суд­би­на­та на но­ва­та вла­да, чин со кој го од­да­ле­чи­ја од се­бе по­бед­ни­кот на из­бо­ри­те, кој не мо­же­ше и не са­ка­ше да го при­фа­ти не­при­стој­ни­от пред­лог.

Се­га, до­де­ка За­ев ги љу­би сво­и­те ближ­ни со­се­ди Бо­ри­сов и Ци­прас, тие, за­си­ле­ни со Ву­чиќ (единс­тве­ни­от што не е во љу­бов со Зо­ран за­тоа што не е не­гов „тип“, би­деј­ќи Але­ксан­дар е ру­ски тип во мо­мен­тов) се срет­наа ни по­мал­ку ни по­ве­ќе ту­ку во Со­лун и де­ба­ти­раа и за Ма­ке­до­ни­ја.

Со­се­ма слу­чај­но, ка­ко и сѐ што се слу­чу­ва во др­жа­ва­та, на­ши­те со­се­ди со кои има­ме ду­зи­на проб­ле­ми од нај­раз­ли­чен тип, се со­браа и зак­лу­чи­ја де­ка за­ед­но би­ле де­сет па­ти по­сил­ни! За да не му пад­не не­ко­му на ум де­ка не е та­ка. А про­тив ко­го им тре­ба таа „си­ла“? Во це­ла­та при­ка­ска не­до­сти­га­ше са­мо ли­кот и не­де­ло­то на Еди Ра­ма, кој по­ра­ди прет­ход­но­то за­ла­га­ње во вна­треш­ни­те ра­бо­ти на Ма­ке­до­ни­ја, оправ­да­но отсус­тву­ва­ше.

А За­е­ва­та вла­да не ја по­ла­зи ни му­ва што не­кој та­му бе­се­ди и ре­ша­ва за Ма­ке­до­ни­ја, без неа… Не ка­жаа низ бор, ка­ко ни за пла­тфор­ма­та од Ти­ра­на, ко­ја не по­сто­е­ше, па се­га се по­ка­жа де­ка 90 про­цен­ти ве­ќе би­ла усво­е­на, а сле­ду­ва­ат дво­ја­зич­но­ста и на­ци­о­нал­ни­те одред­ни­ци.

Којз­нае са­мо, по ло­кал­ни­те из­бо­ри, по кој ред ќе поч­нат – да­ли со име­то, со дво­ја­зич­но­ста или со хим­на­та, зна­ме­то или, мо­же­би, со гр­бот? Којз­нае, не­ли.

Па кој друг, ако не „ча­до­рот“…

Чилиманов: Македонија под Заев е слаба и уценета

Зо­ран За­ев и не­го­ви­те под­др­жу­ва­чи се на пат да доз­на­ат де­ка, во бал­кан­ски­те по­ли­тич­ки игри, ко­га ќе нај­а­виш де­ка си под­го­твен да ја ви­ткаш „кич­ма­та“, ве­ли но­ви­на­рот Цве­тин Чи­ли­ма­нов, тоа за со­пер­ни­кот не е сиг­нал да го при­фа­ти тво­е­то по­пу­шта­ње ка­ко знак на доб­лест на ко­ја тре­ба да од­го­во­ри со по­пуст­ли­вост, ту­ку ка­ко знак на сла­бост на ко­ја тре­ба да од­го­во­ри та­ка што ќе ти ја скр­ши и тоа мал­ку „кич­ма“ што ја имаш.

Чилиманов: Од пр­ви­от ден од ста­пу­ва­ње на власт, па и пред тоа За­ев сиг­на­ли­зи­ра сла­бост кон на­ши­те со­се­ди, по си­те стра­те­ги­ски важ­ни пра­ша­ња и по си­те те­ми што тра­ди­ци­о­нал­но ги дви­жат на­ци­о­на­ли­стич­ки­те ди­скур­си во ре­ги­о­нот, и тоа е иск­лу­чи­тел­но опас­но имај­ќи пред­вид во ка­ков ре­ги­он жи­ве­е­ме. Сил­на, су­ве­ре­на, ста­бил­на Ма­ке­до­ни­ја е га­ран­ци­ја за ста­бил­но­ста на ре­ги­о­нот. Ма­ке­до­ни­ја под За­ев е сла­ба и уце­не­та и ка­ко та­ква мо­же са­мо да пре­диз­ви­ка по­го­лем на­ци­о­на­ли­зам во на­ши­те со­сед­ни др­жа­ви и прод­ла­бо­чу­ва­ње на проб­ле­ми­те што до­се­га ни беа на­мет­ну­ва­ни.

Јас сум убе­ден, а ве­ќе ги гле­да­ме и пр­ви­те про­во­ка­тив­ни сиг­на­ли, де­ка но­ва­та по­ли­ти­ка на За­ев отво­ра но­ви проб­ле­ми во ма­ке­дон­ски­те од­но­си со со­се­ди­те, ме­сто да ги за­тво­ри по­стој­ни­те. За­ев и СДС се­га вле­гу­ва­ат во еден про­цес во кој, со мно­зинс­тво од еден пра­те­ник во Со­бра­ни­е­то, се оби­ду­ва­ат да по­стиг­нат до­го­вор за ре­ша­ва­ње на еден од нај­комп­ли­ку­ва­ни­те проб­ле­ми во ре­ги­о­нот, спо­рот за име­то. Тоа ре­ше­ние го ба­ра­ме со Гр­ци­ја, ка­де што пре­ми­е­рот Але­ксис Ци­прас, исто та­ка, има ни­ка­кво мно­зинс­тво, од двај­ца пра­те­ни­ци, и тоа го има са­мо бла­го­да­ре­ние на ко­а­ли­ци­ја­та со крај­но на­ци­о­на­ли­стич­ка­та пар­ти­ја на Па­нос Ка­ме­нос. И Ци­прас и За­ев зна­ат де­ка се не­по­пу­лар­ни кај на­ро­дот и де­ка не ја ужи­ва­ат гра­ѓан­ска­та ле­ги­тим­ност. При­тоа, со­се­ма е јас­но де­ка грч­ка­та вла­да, ка­де што но­сеч­ка­та пар­ти­ја са­ма­та е про­тив грч­ко­то членс­тво во НАТО, е дла­бо­ко ин­фил­три­ра­на од Ру­си­ја и прет­ста­ву­ва сво­е­ви­ден Тро­јан­ски коњ во НАТО.

От­та­му, шан­си­те да се по­стиг­не ма­кар и фор­мал­но ре­ше­ние на спо­рот за име­то се иск­лу­чи­тел­но ма­ли, а шан­си­те да се по­стиг­не ста­бил­но ре­ше­ние на спо­рот, кое, на­ви­сти­на, ќе при­до­не­се кон ста­бил­но­ста на ре­ги­о­нот и кон до­бро­со­сед­ски­те од­но­си се ни­ка­кви. При­ну­ду­ва­ње­то два на­ро­да да по­стиг­нат до­го­вор, кој ни­ту ед­ни­те ни­ту дру­ги­те не са­ка­ат да го по­стиг­нат, са­мо до­пол­ни­тел­но ги вло­шу­ва од­но­си­те. Гле­да­ме де­ка, кол­ку што ме­ѓу­на­род­ни­от фа­ктор по­сил­но при­ти­ска кон Ма­ке­до­ни­ја да се по­стиг­не не­по­вол­но ре­ше­ние на спо­рот и да се сме­ни ле­ги­тим­но из­бра­на­та Вла­да на ВМРО-ДПМНЕ, па­ра­лел­но то­не под­др­шка­та за членс­тво­то во НАТО.

Со си­ла не би­ва уба­ви­на, и си­те ќе жи­ве­е­ме дол­го вре­ме со пос­ле­ди­ци­те од кри­за­та од из­ми­на­ти­ве не­кол­ку го­ди­ни, ко­га и ка­ко и да за­вр­ши таа. Од дру­га стра­на, де­фи­ни­тив­но е јас­но де­ка, и по­крај бру­тал­ни­те про­па­ган­ди­стич­ки при­ти­со­ци, фа­бри­ку­ва­ни­те суд­ски при­ти­со­ци, па и во­е­ни­те при­ти­со­ци, кои во го­ле­ма ме­ра беа под­др­жа­ни од за­пад­ни др­жа­ви, ВМРО-ДПМНЕ оста­на прин­ци­пи­ел­но про­за­пад­но опре­де­ле­на, свес­на де­ка ко­ја би­ло дру­га опре­дел­ба но­си ка­та­стро­фал­ни пос­ле­ди­ци за Ма­ке­до­ни­ја и за Ма­ке­дон­ци­те. Оста­ну­ва са­мо да се на­де­ва­ме де­ка со бав­ни­те, но из­вес­ни те­мел­ни про­ме­ни во за­пад­ни­те др­жа­ви, без­о­браз­на­та и не­прин­ци­пи­ел­на по­ли­ти­ка кон Ма­ке­до­ни­ја ќе се сме­ни и де­ка на­ско­ро исто­ри­ска­та по­ли­тич­ка ори­ен­та­ци­ја на на­ши­те пар­тии ќе си дој­де на сво­и­те при­род­ни ме­ста.

Пишува: Љупчо Цветановски
(Текст објавен во 255. број на неделникот „Република“, 21.7.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.