Вучичевиќ: Македонското и српското сценарио се дела на ист автор

За­пад­ни­те моќ­ни­ци са­ка­ат да ѝ ја скр­шат „кич­ма­та“ на Ср­би­ја. Нив­на­та цел е да нѐ све­дат во по­зи­ци­ја на ма­ли, сла­би, ва­зал­ни, бал­кан­ски др­жа­вич­ки, кои пос­луш­но ќе из­вр­шу­ва­ат на­ред­би од Бри­сел и од Ва­шин­гтон. Тоа е су­шти­на­та на проб­ле­мот, ве­ли Дра­ган Ву­чи­че­виќ, гла­вен и од­го­во­рен уред­ник на нај­ти­раж­ни­от срп­ски вес­ник „Ин­фор­мер“, во ин­терв­ју за „Ре­пуб­ли­ка“. За Ву­чи­че­виќ, кој ва­жи за нај­моќ­на ме­ди­ум­ска фи­гу­ра на по­ли­тич­ка­та сце­на во Ср­би­ја, е очиг­лед­но де­ка „ма­ке­дон­ски­те“ и „срп­ски­те“ сце­на­ри­ја се де­ла на ист автор. Тој автор, ка­ко што ве­ли но­ви­на­рот, са­ка од на­ши­те др­жа­ви да на­пра­ви ва­зал­ни твор­би со кои ќе пра­ви што са­ка и ка­ко са­ка.

 

Не­по­сред­но пред из­бо­ри­те срп­ски­от пре­ми­ер Але­ксан­дар Ву­чиќ по­ра­ча де­ка Ср­би­ја не­ма да доз­во­ли „ма­ке­дон­ско сце­на­рио“. Не­кол­ку де­на по убед­ли­ва­та по­бе­да на пре­тсе­да­тел­ски­те из­бо­ри уште во пр­ви­от круг, на ули­ци­те во Бел­град гле­да­ме по­че­то­ци на „обо­е­на ре­во­лу­ци­ја“ ре­чи­си иден­тич­на ка­ко таа во Ма­ке­до­ни­ја. Сме­та­те ли де­ка Ву­чиќ, се­пак, не­ма да мо­же да ја спре­чи де­ста­би­ли­за­ци­ја­та на Ср­би­ја и по­крај убед­ли­ва­та под­др­шка од гра­ѓа­ни­те?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Ср­би­ја, за сре­ќа, сѐ уште е да­ле­ку од де­ста­би­ли­за­ци­ја ка­ква што се слу­чу­ва во Ма­ке­до­ни­ја. За да раз­бе­ре­те по­до­бро, Але­ксан­дар Ву­чиќ на из­бо­ри­те на 2 април до­би еден и пол ми­ли­он гла­са по­ве­ќе од вто­роп­ла­си­ра­ни­от кан­ди­дат, фа­во­рит на НА­ТО, Са­ша Јан­ко­виќ. Ву­чиќ освои ре­чи­си 400.000 гла­са по­ве­ќе од си­те дру­ги 10 про­ти­вкан­ди­да­ти за­ед­но! Исто­вре­ме­но, овие де­но­ви на ули­ци­те во Бел­град про­те­сти­ра­ат ме­ѓу две и де­сет ил­ја­ди лу­ѓе. Стран­ски­те ме­ди­у­ми из­ве­сту­ва­ат де­ка на ули­ци­те се сту­ден­ти, но тоа не се сту­ден­ти. На ули­ци­те се акти­ви­сти на по­ра­зе­ни­те пар­тии и дви­же­ња, ек­стре­ми­сти и ле­ви­чар­ски и дес­ни­чар­ски, анар­хи­сти, анар­хо­­син­ди­ка­ли­сти. Нив­на­та единст­ве­на иде­ја е на­­сил­но ури­ва­ње на не­за­вис­на­та др­жа­ва ко­ја са­ма­та од­лу­чу­ва за сво­ја­та суд­би­на. Да зак­лу­чам, овие про­те­сти се­га, се­ка­ко, не­ма да до­ве­дат до „обо­е­на ре­во­лу­ци­ја“. Но, не­мам ни­ка­ква ди­ле­ма де­ка ќе се оби­дат да ја де­ста­би­ли­зи­ра­ат др­жа­ва­та, обем­но фи­нан­си­ра­ни од странс­тво, и де­ка ќе про­дол­жат и во след­ни­те ме­се­ци и го­ди­ни.

 

Има­те ли јас­на сли­ка кој го ури­ва Ву­чиќ и кој оди про­тив јас­но изра­зе­на­та вол­ја на срп­ски­от на­род?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Зад оби­дот за де­ста­би­ли­за­ци­ја стои За­па­дот. Кон­крет­но Со­рос, кој одра­бо­ту­ва вал­ка­ни ра­бо­ти за за­пад­ни­те цен­три на моќ. Тие са­ка­ат на си­те нас во ре­ги­о­нот да ни на­мет­нат пра­кти­ка спо­ред ко­ја не е важ­но за ко­го гла­са на­ро­дот, ту­ку за ко­го гла­са­ат тие. Вам во Ма­ке­до­ни­ја не тре­ба ни­кој да ви об­јас­ну­ва ка­ко се пра­ви тоа.

 

По­стои ли по­вр­за­ност на стран­ски ам­ба­са­до­ри со срп­ска­та опо­зи­ци­ја?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Ко­га ми­на­та­та го­ди­на беа „пре­га­зе­ни“ на пар­ла­мен­тар­ни­те из­бо­ри, ли­де­ри­те на опо­зи­ци­ја­та вед­наш по­тр­чаа кај аме­ри­кан­ски­от ам­ба­са­дор, а по­тоа упад­наа во РИК (Ре­пуб­лич­ка­та из­бор­на ко­ми­си­ја) и на­си­ла, без цен­зус, на­мет­наа пра­те­ни­ци од две из­бор­ни ли­сти во Со­бра­ни­е­то… Јас­но е де­ка ам­ба­са­до­ри­те во Ср­би­ја, ка­ко и во Ма­ке­до­ни­ја, се оби­ду­ва­ат да вла­де­ат и да кро­јат по­ли­ти­ка. За­пад­ни­те ам­ба­са­до­ри во Ср­би­ја во вре­ме­то на вла­де­е­ње­то на ДОС имаа по­зи­ци­ја на „че­твр­та власт“, бу­квал­но вла­де­е­ја со зем­ја­та. По до­а­ѓа­ње­то на Ву­чиќ на власт во 2012 го­ди­на таа пра­кти­ка е пре­ки­на­та и тоа е ед­на од при­чи­ни­те за кон­стант­но по­ве­ќе­го­диш­но ури­ва­ње на не­го­ва­та вла­да.

 

Мо­же ли да се пре­поз­на­ат при­кри­е­ни­те на­ме­ри на кре­а­то­рот на ова сце­на­рио? Да би­дам по­пре­ци­зен, кој е ви­стин­ски­от грев на Ву­чиќ? Што ба­ра­ат од не­го? Ср­би­ја да го приз­нае Ко­со­во или, мо­же­би, не­што по­ве­ќе од тоа?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Ву­чиќ има по­ве­ќе гре­во­ви кои За­па­дот не мо­же да му ги про­сти. Прв и нај­го­лем грев е не­за­вис­на­та по­ли­ти­ка. Тоа што, единс­твен во Евро­па, од­би­ва да во­ве­де санк­ции на Ру­си­ја е не­што пре­ку што За­па­дот ни­ко­гаш не­ма да по­ми­не. Иа­ко офи­ци­јал­но има­ат раз­би­ра­ње за срп­ска­та не­за­вис­на и во­е­но­не­у­трал­на по­ли­ти­ка, за­пад­ни­те моќ­ни­ци са­ка­ат да ѝ ја скр­шат „кич­ма­та“ на Ср­би­ја. И тоа е су­шти­на­та на проб­ле­мот. Тие са­ка­ат да нѐ све­дат на „пре­тку­ма­нов­ска“ мер­ка, во по­зи­ци­ја на ма­ли, сла­би, ва­зал­ни, бал­кан­ски др­жа­вич­ки кои пос­луш­но ќе из­вр­шу­ва­ат на­ред­би од Бри­сел и од Ва­шин­гтон. Да би би­ло по вол­ја на За­па­дот, Ср­би­ја мо­ра са­ма се­бе да си отсе­че ра­ка и но­га, да се отка­же од Ко­со­во и од Ре­пуб­ли­ка Срп­ска, но и да се сог­ла­си на членс­тво во НА­ТО. Тоа ни­ко­гаш не­ма да се слу­чи. Ба­рем не за вре­ме на жи­во­тот на ге­не­ра­ци­и­те на мо­и­те де­ца и на нив­ни­те де­ца.

По­ли­тич­ка­та кри­за во Ма­ке­до­ни­ја поч­на во 2014 го­ди­на ко­га Зо­ран За­ев, ка­ко ли­дер на опо­зи­ци­ска­та СДСМ, по убед­ли­ви­от по­раз од­би да ги приз­нае ре­зул­та­ти­те од из­бо­ри­те под из­го­вор де­ка ВМРО-ДПМНЕ на­вод­но укра­ла 200.000 гла­са. По­крај тоа, СДСМ твр­де­ше де­ка има­ло 500.000 фан­том­ски гла­са­чи, се жа­ле­ше на не­рам­но­прав­ни ус­ло­ви во из­бор­на­та тр­ка, де­ка ме­ди­у­ми­те се узур­пи­ра­ни, де­ка гла­са­чи­те се уце­ну­ва­ни и зап­ла­шу­ва­ни од вла­ста… На кра­јот не нај­доа ни­ту еден фан­том, до­би­ја сѐ што ба­раа и со го­ле­ма под­др­шка од „над­во­реш­ни­те при­ја­те­ли“ по­втор­но за­гу­би­ја на из­бо­ри­те. Се­га пра­ктич­но при­фа­ќа­ат уни­шту­ва­ње на др­жа­ва­та во фор­ма ка­ква што ја има­ме де­нес, са­мо за да фор­ми­ра­ат вла­да. Ја пре­поз­на­ва­те ли срп­ска­та опо­зи­ци­ја во оправ­ду­ва­ња­та на ма­ке­дон­ска­та опо­зи­ци­ја за соз­да­ва­ње по­ли­тич­ка кри­за? Под кој из­го­вор срп­ска­та опо­зи­ци­ја ги ор­га­ни­зи­ра де­мон­стра­ци­и­те?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Очиг­лед­но де­ка „ма­ке­дон­ски­те“ и „срп­ски­те“ сце­на­ри­ја се де­ла на ист автор. Тој автор са­ка од на­ши­те др­жа­ви да на­пра­ви ва­зал­ни твор­би со кои ќе пра­ви што са­ка и ка­ко са­ка. Сфа­ќа­ме де­ка Ву­чиќ и Гру­ев­ски пре­чат од иста при­чи­на. Баш ка­ко што за­пад­ни­те зло­стор­ни­ци Зо­ран За­ев во Скоп­је и Са­ша Јан­ко­виќ во Бел­град им тре­ба­ат од иста при­чи­на, да ги вр­шат исти­те вал­ка­ни ра­бо­ти про­тив сво­и­те на­ро­ди и сво­и­те др­жа­ви. Пог­лед­не­те ка­ко де­нес во Ср­би­ја се оби­ду­ва­ат бе­срам­но да ла­жат де­ка има­ло не­ка­ква из­бор­на краж­ба, а си­те кон­тро­ло­ри на опо­зи­ци­ја­та на си­те из­би­рач­ки ме­ста се пот­пи­шаа на за­пис­ни­ци­те и по­твр­ди­ја де­ка из­бо­ри­те беа фер и чес­ни!? Во из­бор­на­та ноќ си­те опо­зи­ци­ски кан­ди­да­ти го приз­наа из­бор­ни­от ре­зул­тат на Але­ксан­дар Ву­чиќ. Не че­сти­таа, но приз­наа. А то­гаш, за са­мо 24 ча­са, поч­наа де­мон­стра­ции и из­мис­ле­ни при­каз­ни за краж­ба. Јас­но е де­ка за тоа стиг­на на­лог од За­пад.

 

Сце­на­ри­сти­те мно­гу ја пот­це­ни­ја ин­те­ли­ген­ци­ја­та на ма­ке­дон­ски­от на­род ко­ри­стеј­ќи про­вид­ни сце­на­ри­ја од обо­е­ни ре­во­лу­ции од дру­ги зем­ји. Си­те оние што ја уви­доа про­па­ган­да­та и од­би­ја да за­ста­нат зад нив­на­та лаж­на бор­ба за де­мо­кра­ти­ја ста­наа жр­тви на на­па­ди и по­ни­жу­ва­ња… Се­га, во Бел­град по­втор­но гле­да­ме исто сце­на­рио – исти сло­га­ни, ко­ре­о­гра­фи­ја, ду­ри и из­ја­ви­те на гра­ѓа­ни­те се иден­тич­ни ка­ко и ов­де. По­ни­жу­ва­ње­то на гра­ѓа­ни­те, кои всуш­ност тре­ба да им ја да­дат вла­ста, е по­ка­жу­ва­ње над­моќ над нив или е са­мо по­греш­на та­кти­ка на Со­ро­со­ви­те пла­те­ни­ци ко­ја ќе ги чи­ни ска­по во ре­а­ли­за­ци­ја­та на сце­на­ри­о­то?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Гра­ѓа­ни­те на Ср­би­ја зад се­бе го има­ат дра­го­це­но­то искус­тво од 5 октом­ври. Ние на сво­ја ко­жа по­чув­ству­вав­ме што се слу­чу­ва ко­га др­жа­ва­та ќе ја пре­зе­ме со­ро­со­ва­та-ан­ти­на­ци­о­нал­на-пре­дав­нич­ка по­ли­тич­ка ели­та. За­тоа е те­шко Ср­би­те да се тур­нат во но­ва „обо­е­на ре­во­лу­ци­ја“. Но, при­ти­со­ци­те се го­ле­ми, си­ла­та што се на­ме­ри­ла на Ср­би­ја и дру­ги­те зем­ји во ре­ги­о­нот е го­ле­ма, та­ка што ни­ту ед­на мож­ност не тре­ба да се иск­лу­чи де­фи­ни­тив­но.

 

Ма­ке­дон­ски­от на­род по две­го­диш­на кри­за из­ле­зе на ули­ца и ка­жа стоп за ури­ва­ње на др­жа­ва­та, стоп за Со­ро­со­ви­те ху­ли­га­ни и пла­те­ни­ци. Се­га на­ро­дот е из­ле­зен ма­сов­но на ули­ци­те и не­ма на­ме­ра да се пов­ле­че сѐ до­де­ка не се об­ја­ват но­ви из­бо­ри. Кол­кав е пра­гот на то­ле­ран­ци­ја на Ср­би­те? Ќе им тре­ба­ат ли и нив две го­ди­ни да из­ле­зат во од­бра­на на др­жа­ва­та?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Не­мој­те да има­те ни­ка­кви сом­не­жи, мно­зинс­тво­то Ср­би ни­ко­гаш не­ма до­бро­вол­но да се отка­жат од Ср­би­ја. А тоа е тоа што За­па­дот, всуш­ност, го оче­ку­ва од нас. И по­го­ле­ми си­ли во не та­ка да­леч­но ми­на­то ги на­па­ѓаа Ср­би­те са­мо за­тоа што се Ср­би. И си­те ги скр­ши­ја за­би­те на Ср­би­ја… Вни­ма­вај­те, овој свет не е ист ка­ко све­тот пред де­сет или два­е­сет го­ди­ни. Ср­би­ја де­нес во Ру­си­ја има го­лем и мо­ќен со­јуз­ник, а си­те на­ши ви­тал­ни др­жав­ни ин­те­ре­си дос­лед­но ги шти­ти и Ки­на. Де­нес мно­гу збо­ру­ва­ат за Ко­со­во ка­ко за не­ка­ква др­жа­ва, а таа лаж­на те­ро­ри­стич­ка нар­ко­твор­ба де­нес не е приз­на­е­на од нај­го­ле­ми­от дел од чо­веш­тво­то. Вни­ма­вај­те, си­те три фа­во­ри­ти на пре­тсе­да­тел­ски­те из­бо­ри во Фран­ци­ја – и Ле Пен, и Фи­јон, и Ме­лан­шон – нај­а­ву­ва­ат де­ка по до­а­ѓа­ње­то на функ­ци­ја­та ќе го пов­ле­чат приз­на­ва­ње­то на Ко­со­во. Зна­чи, све­тот де­фи­ни­тив­но се ме­ну­ва. На по­до­бро, фа­ла му на Гос­по­да.

Ли­де­рот на СДСМ, Зо­ран За­ев, ме­ѓу дру­го­то, при­фа­ти и ре­зо­лу­ци­ја за на­во­ден ге­но­цид врз ал­бан­ски­те ци­ви­ли од стра­на на срп­ска­та вој­ска во 1913 го­ди­на. Ка­ко би ре­а­ги­ра­ле срп­ска­та јав­ност и срп­ски­те вла­сти ко­га Ма­ке­до­ни­ја би го прог­ла­си­ла срп­ски­от на­род за ге­но­ци­ден? Кои се мож­ни­те пос­ле­ди­ци по од­но­си­те на зем­ји­те од ед­на ва­ква ре­зо­лу­ци­ја?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Пос­ле­ди­ци­те од та­ква­та по­ли­ти­ка би би­ле страш­ни и по­губ­ни. Ср­би­те не­ка­ко по­ми­наа пре­ку приз­на­ва­ње­то на Ко­со­во од стра­на на Ма­ке­до­ни­ја. Имав­ме раз­би­ра­ње де­ка тоа мо­ра да го на­пра­ви­те по­ра­ди ва­ши­те сло­же­ни вна­треш­ни од­но­си. Но, евен­ту­ал­но­то об­ви­ну­ва­ње за ге­но­цид со­се­ма си­гур­но би би­ла кап­ка ко­ја ќе ја пре­лее ча­ша­та на срп­ско­то на­ци­о­нал­но тр­пе­ние… Што се од­не­су­ва до фор­мал­ни­от др­жа­вен од­го­вор, ше­фот на дип­ло­ма­ти­ја­та Да­чиќ ве­ќе нај­а­ви де­ка во тој слу­чај Ср­би­ја вед­наш би го пов­лек­ла приз­на­ва­ње­то на Ма­ке­до­ни­ја под устав­но­то име и би ја при­фа­ти­ла фор­му­ла­ци­ја­та ФИ­РОМ. Искре­но се на­де­вам де­ка до тоа не­ма да дој­де, но се­га сѐ за­ви­си од вас Ма­ке­дон­ци­те.

 

Кои се Ва­ши­те оче­ку­ва­ња? По­стои ли ми­рен из­лез од кри­за­та или ни прет­стои но­ва кр­ва­ва вој­на на Бал­ка­нот?

ВУ­ЧИ­ЧЕ­ВИЌ: Нај­до­бри­от од­го­вор на ова пра­ша­ње е ци­та­тот од го­ле­ми­от срп­ски по­ли­ти­чар Ни­ко­ла Па­шиќ: „Ни не­ма спас, да про­пад­не­ме не­ма“ („Спа­са нам не­ма, про­па­сти нећемо“). Се на­де­вам де­ка во ре­ги­о­нот ни­ко­му ве­ќе не му е до вој­на. Ве­ру­вам во здра­ви­от ум на ли­де­ри­те во све­тот кои би мо­ра­ле да зна­ат де­ка но­ва го­ле­ма вој­на на Бал­ка­нот би зна­че­ла и го­ле­ма вој­на во Евро­па. Ова не е ни­ту 1991 го­ди­на, ни­ту 1999 го­ди­на. Вој­на­та се­га не би мо­же­ла да се изо­ли­ра са­мо на по­ра­неш­на Ју­гос­ла­ви­ја.

 

Разговараше: Ненад Мирчевски
(Интервјуто со Драган Вучичевиќ е објавено во 241. број на неделникот Република, 14.04.2017)

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.