Платформата не проаѓа, народот бара нови избори

Ненад Мирчевски

По еден и пол ме­сец ма­сов­ни про­те­сти на ули­ци­те низ зем­ја­ва се нај­де ју­нак ме­ѓу функ­ци­о­не­ри­те во Бри­сел да приз­нае де­ка су­ве­ре­ни­те­тот на Ма­ке­до­ни­ја про­из­ле­гу­ва од на­ро­дот, а не од ам­ба­са­до­ри­те, стран­ски­те дип­ло­ма­ти и од цен­три­те на моќ. Ста­вот на пре­тсе­да­те­лот на Европ­ски­от со­вет, До­налд Туск, бе­ше поз­дра­вен од ма­ке­дон­ска­та јав­ност, а исто­вре­ме­но пре­диз­ви­ка сил­но раз­о­ча­ру­ва­ње кај кри­ми­нал­на­та бан­да во СДСМ и ме­ѓу Со­ро­со­ви­те пла­те­ни­ци кои со ра­ши­ре­ни ра­це и под­зи­на­ти усти че­каа да им го обез­бе­ди ман­да­тот. Нив­ни­те бом­ба­стич­ни нај­а­ви де­ка „кре­те­ни­те од ули­ци­те во Скоп­је“ и по­ли­ти­ча­ри­те што не ги „ви­тка­ат кич­ми­те“, ко­неч­но, ќе би­дат скр­ше­ни со за­ка­ни за не­ка­кви ем­бар­га и бло­ка­ди пук­наа ка­ко ба­лон од са­пу­ни­ца по прес- кон­фе­рен­ци­ја­та на дип­ло­ма­тот од Бри­сел. Не­го­ва­та јас­на по­ра­ка де­ка „са­ми тре­ба да нај­де­ме ре­ше­ние за проб­ле­мот кое ќе би­де во рам­ки­те на де­мо­крат­ски­те на­че­ла, при­стој­ност и раз­ум“ ги тур­на квис­лин­зи­те во уште по­го­ле­ма аго­ни­ја. Ко­га ви­доа де­ка по­мо­шта од над­вор се из­ја­ло­ви, за да го за­др­жат мо­ра­лот во сво­и­те пре­дав­нич­ки ре­до­ви, поч­наа да се за­ка­ну­ва­ат со на­сил­ни сце­на­ри­ја и со но­ви „бом­би“. Оча­јот во СДСМ се зго­ле­му­ва на­по­ред­но со за­си­лу­ва­ње­то на от­по­рот кај на­ро­дот за ти­ран­ска­та пла­тфор­ма и со сѐ пог­лас­но­то ба­ра­ње за но­ви пред­вре­ме­ни из­бо­ри. На­ро­дот јас­но и глас­но ба­ра из­бо­ри на кои ќе се из­јас­ни за тоа што му бе­ше под­мет­на­то по 11 де­кем­ври. И не­ма на­ме­ра да се отка­же. Очиг­лед­но, дип­ло­ма­ти­те ја при­ми­ја по­ра­ка­та. Нас­про­ти нив, За­ев сѐ уште го иг­но­ри­ра на­ро­дот и ба­ра на­чин ка­ко да фор­ми­ра вла­да нас­про­ти не­го­ва­та вол­ја. Но, тоа што ве­ќе на си­те, освен не­го, им е јас­но е де­ка на­ро­дот е глав­ни­от фа­ктор во ре­ша­ва­ње­то на кри­за­та. Тие сто­ти­ци ил­ја­ди лу­ѓе на ули­ца про­те­сти­ра­ат мир­но и до­сто­инс­тве­но, но се на го­товс да спре­чат ка­ков би­ло обид за на­сил­но пре­зе­ма­ње на вла­ста.

По­крај приз­на­ва­ње­то на на­ро­дот ка­ко фа­ктор во ре­ша­ва­ње­то на кри­за­та, од по­ра­ка­та на Туск мо­же да се изв­ле­чат два важ­ни зак­лу­чо­ка од кои за­ви­си ре­ша­ва­ње­то на кри­за­та:

Пр­ви­от е де­ка во ЕУ не­ма единс­твен став по пра­ша­ње­то за кри­за­та во Ма­ке­до­ни­ја. Во из­ми­на­ти­те не­де­ли при по­се­ти­те на евро­ко­ме­са­ри­те Мо­ге­ри­ни и Хан мо­жев­ме да ви­ди­ме и слуш­не­ме раз­лич­ни по­ра­ки од таа на пре­тсе­да­те­лот на Европ­ски­от со­вет. Од тоа мо­же да се зак­лу­чи де­ка функ­ци­о­не­ри­те во Бри­сел има­ат раз­лич­ни гле­да­ња на си­ту­а­ци­ја­та во зем­ја­ва. До ду­ша, ова не е ни прв ни пос­ле­ден пат од ЕУ да до­би­ва­ме раз­лич­ни по­ра­ки кои че­сто се не­прин­ци­пи­ел­ни и ли­це­мер­ни. Но, из­ја­ва­та на Туск овој пат има по­себ­на важ­ност за­тоа што ин­ди­рект­но приз­на­ва де­ка иг­но­ри­ра­ње­то на вол­ја­та на на­ро­дот од стра­на на Бри­сел и на­мет­ну­ва­ње­то ре­ше­ни­ја што се штет­ни за на­ци­о­нал­ни­те ин­те­ре­си на др­жа­ва­та е над­во­реш­но ме­ша­ње во ра­бо­ти­те на др­жа­ва­та и га­зе­ње на прин­ци­пи­те на кои е по­ста­ве­на са­ма­та ЕУ. Зо­што и во чие име Мо­ге­ри­ни и Хан пра­ќаа по­ра­ки спро­тив­ни на ос­нов­ни­те де­мо­крат­ски прин­ци­пи и на­че­ла е дру­го пра­ша­ње. При­чи­ни­те за нив­ни­те двој­ни ар­ши­ни, ка­ко и за ли­це­мер­ни­от од­нос на оста­на­ти­те би­ро­кра­ти што ни до­а­ѓа­ат од Бри­сел, мо­же да се ба­ра­ат во по­ве­ќе фа­кто­ри – лич­ни вр­ски, иде­о­ло­шка бли­скост/со­ли­дар­ност или биз­нис ре­ла­ции со ле­ви­ца­та во Ма­ке­до­ни­ја и со нив­ни­те над­во­реш­ни на­ред­бо­дав­ци и спон­зо­ри (ЦИА, Со­рос и УСА­ИД).

Вто­ри­от ва­жен зак­лу­чок што мо­же да се изв­ле­че од по­ра­ка­та на Туск е де­ка ре­ши­тел­но­ста и упор­но­ста на ма­ке­дон­ски­от на­род да ја за­чу­ва уни­тар­но­ста на др­жа­ва­та и да спре­чи неј­зи­но раз­не­би­ту­ва­ње, и тоа ка­ко, има ефект! Приз­на­ва­ње­то де­ка проб­ле­мот тре­ба да се ре­ши во др­жа­ва­та, а не во Бри­сел, Ти­ра­на или на кое би­ло дру­го ме­сто во све­тот е по­твр­да де­ка не­кој та­му во Бри­сел го слуш­нал гла­сот на сто­ти­ци­те ил­ја­ди ма­ке­дон­ски гра­ѓа­ни и приз­на­ва де­ка тој мо­ра да се по­чи­ту­ва.

Ток­му приз­на­ва­ње­то на мо­ќта на на­ро­дот од стра­на на стран­ски­те дип­ло­ма­ти и не­по­пуст­ли­во­ста на пре­тсе­да­те­лот Ива­нов ги тур­ка За­ев и не­го­ви­те Со­ро­со­ви пла­те­ни­ци во сѐ по­го­лем очај. Фа­бри­ка­та за лаж­ни ве­сти ко­ја ра­бо­ти со пол­на па­реа во на­со­ка на ома­ло­ва­жу­ва­ње на сто­ти­ци­те ил­ја­ди лу­ѓе кои се­којд­нев­но про­те­сти­ра­ат со гра­ѓан­ска­та ини­ци­ја­ти­ва „За за­ед­нич­ка Ма­ке­до­ни­ја“ пре­диз­ви­ку­ва кон­тра­е­фект про­во­ци­рај­ќи сѐ по­го­лем број Ма­ке­дон­ци да из­ле­зат на ули­ци­те.

Не па­ли ни про­па­ган­да­та на Со­рос де­ка со про­даж­ба­та на име­то и на на­ци­о­нал­ни­те ин­те­ре­си ќе „ку­пи­ме“ бр­зо членс­тво во ЕУ и во НА­ТО. Во при­каз­ни­те од ти­пот ќе вле­зе­ме во НА­ТО во рок од шест ме­се­ци по про­ме­на­та на име­то ве­ќе ни­кој не ве­ру­ва за­тоа што на си­те им е јас­но де­ка ни­ту еден дип­ло­мат не мо­же да га­ран­ти­ра пов­ле­ку­ва­ње на грч­ко­то ве­то ду­ри и да ре­ши­ме са­ми да го сме­ни­ме име­то. Впро­чем та­ква бе­ше си­ту­а­ци­ја­та и во 2008 го­ди­на ко­га Аме­ри­кан­ци­те нѐ те­раа да при­фа­ти­ме ком­про­мис­но ре­ше­ние без га­ран­ци­ја де­ка Гр­ци­ја ќе го пов­ле­че ве­то­то. За овие при­ти­со­ци и огра­ду­ва­ња од „га­ран­ти­ра­но членс­тво“ мо­же се­кој да про­чи­та во до­ку­мен­ти об­ја­ве­ни на „Ви­ки­ликс“. И пос­лед­ни­от ва­ков спин на СДСМ – де­ка по фор­ми­ра­ње­то на вла­да­та ќе се отво­рат пог­лав­ја­та 23 и 24 со што фа­ктич­ки ќе поч­не­ме пре­го­во­ри за членс­тво – бе­ше екс­прес­но де­ман­ти­ран, и тоа ди­рект­но од Бри­сел, од ка­де што јас­но и глас­но ка­жаа де­ка та­кво не­што не е ве­те­но.

Од се­то тоа мо­же да се зак­лу­чи де­ка на­ро­дот ве­ќе не ве­ру­ва на лаж­ни­те ве­ту­ва­ња, не доз­во­лу­ва ни ми­ли­ме­тар но­ви от­стап­ки во на­со­ка на зго­ле­му­ва­ње на пра­ва­та на Ал­бан­ци­те, не доз­во­лу­ва ме­ну­ва­ње на име­то на др­жа­ва­та и на на­ци­о­нал­ни­те сим­бо­ли и ба­ра но­ви из­бо­ри. Исто­вре­ме­но, ка­ков би­ло обид на­си­ла да се пре­зе­ме вла­ста и да се изи­гра не­го­ва­та вол­ја ќе го акти­ви­ра цр­ве­но­то свет­ло за бе­ском­про­мис­но спра­ву­ва­ње со квис­лин­шки­те стру­кту­ри.

Ставовите искажани во рубриката Колумни се лични ставови на авторите и не се автоматски и ставови на редакцијата на Republika.mk. Редакцијата на Republika.mk се оградува од ставовите во објавените колумни, а одговорноста за изнесеното во нив е исклучиво на авторот.

Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.