Место да биде решение на кризата, изрежираниот изборен процес доведе до кулминација предизвикана од излегувањето на вистината за неговата цел – федерализација на Република Македонија. Денес сме сведоци на напад од СЈО на „режимските“ медиуми и на нивните спонзори. Стратегијата на центрите на таа „реалполитика“, чиишто истурени играчи сега се Зоран Заев и, во последно време, Зијадин Села, мора да се оствари и никој не смее да го доведува тоа во прашање. Медиумите што ги разоткрија тие плановите и стратегии за двојазичност и за кантонизација кон финална федерализација на државата, медиумите што цело време поставуваа прашања се токму медиумите што Заев ги претстави како „политички непријатели“ уште од зачетокот на кризата. Тие медиуми се непријатели бидејќи отвораа прашања за тоа кој стои зад прислушувањето; како е можно да се следени толкав број граѓани; каде се другите разговори и зошто тие сѐ уште излегуваат во јавност; зошто нема снимки од опозицијата, а има само од власта, која „сама се снимала“; што сѐ крие дејствувањето на „фабрика за афери“; кој е „чадорот“ и како главните прислушувачи се ослободени; како може од список со два милиона гласачи, половина милион, или секој четврти да е „фантом“; што договорил Заев со ДУИ за двојазичноста, каде се писмените договори; дали Заев прифатил ново СЈО за перење на ДУИ? Се тргна по медиумите што ги отворија тие прашања, кои го мотивираа народот да застане пред лудилото – пред комплетното самобришење на македонскиот идентитет и државност.
Тоа се прашањата на кои социјалдемократите и нивните партнери за разнебитување на Македонија не само што не сакаа да дадат одговор, туку ги криеја сѐ додека јавноста, која создаде огромен притисок, не им ги испорача од улица. Најстрашно во целото ова ново продолжение на девастацијата на институциите, каде што жртва се и медиумите, е тоа што истовремено една неуставна категорија СЈО, со неуставна алатка – нелегални снимки, тргна против медиумите за да спроведе трета неуставност – двојазичност и уривање на унитарноста на државата! Овие медиуми што алармираа за прашањата за кои социјалдемократската врхушка и денеска смета дека „не заслужуваат одговор“ и ја мобилизираа јавноста да се самоорганизира на улиците, треба да бидат заменети со тој „блупринт“ на медиумите на Сорос/КАНВАС. Но, ваквите прашања нема да се слушнат од овие медиуми. Од таму само се испорачуваат фантомски прашања и ќе се бараат фантоми што го нарушуваат планот за реализација на федерализацијата на државата.
Тие медиуми на Сорос/КАНВАС се моделот со кој се најавува дека социјалдемократите сакаат да го „демократизираат“ медиумскиот простор. Токму како што гласи описот, тие канвас-медиуми (платно), треба да ѝ ги врзат очите и ушите на јавноста за да може без проблем да се претрча преку трите фази на планираната федерализација на државата и создавањето на идната голема Албанија. Тогаш ќе нема кој да ги пренесе ниту регионалните ставови за опасноста што ја носи сиот тој план, ниту за прашањата што го нарушуваат унитарниот карактер на државата, го кршат Уставот, ги растураат сите столбови на кои почива демократијата. Тогаш ќе нема ниту кој јавно да праша дали по поделбата по федерации ќе следува и размена на населението меѓу „албанскиот“ и „македонскиот“ дел? А доколку тој план потфрли, тука е и резервната испробана варијанта – предизвикување меѓуетнички судир, кој треба да резултира со меѓународно наметнување на федерализацијата, кое медиумите на Сорос/КАНВАС, кои би завладеале во просторот, ќе го покриваат како „одлично решение“.
Не е спорна естетиката, туку неуставноста
Не може, а да не остане напишано во историјата за овие случувања како медиумите на Сорос/КАНВАС влегуваа во одбрана на двојазичноста и на тиранската платформа како постизборно условување. Никој не спори од естетски аспект како изгледа ако на 1.000 денари покрај „Народна банка на Македонија“ пишува и „Банка популар Мачедонис“. Но, се работи за чекор што е спротивен на Уставот на државата. И, секако, изостана повлекување на таа одбрана на двојазичноста, дури по признавањето на неуставноста и од Заев. Исто како и со пребарувањата на половина милион фантоми во изборниот список, тоа, едноставно, според медиумската логика според Сорос/КАНВАС – не се случило. Дури и настапите на Заев, заедно со Села, во Берн, Швајцарија, за двојазичност и за кантонизација, се релативизираа до степен на баналност.
Оттука, сета акција на СЈО не е ништо друго, туку во предвечерието на неговото згаснување да се замолчат медиумите што во цела криза покажаа дека стојат зад јавниот интерес и во заштита на националните и на државните карактеристики. Тој напад е насочен и кон сопственичката структура на медиумите, но и против компаниите што со своето рекламирање ги одржуваат во живот. Затоа се влегува во трите весници на МПМ, „Канал 5“, „Сител“, ТВ „Нова“, „Нетпрес“, сите наброени „политички непријатели“ на социјалдемократската идеја за федерализација.
Сета акција треба да резултира со веќе виденото едноумие, кое во Македонија функционираше и го спроведуваа наследниците на комунизмот дури и по осамостојувањето. Постоењето медиумска слобода, право на израз и на поставување прашања е карактеристика на демократските држави. Токму затоа медиумите со најголем од лидерот на опозицијата рејтинг јасно и гласно беа прогласени за „најголеми политички непријатели“, по што се тргна со хајка дека се работи за евентуални „апологети на криминалната власт“ и дека не треба да им се верува. Затоа борбата што се одвива сега на улиците за заштита на опстанокот на демократијата и на државата, мора да значи и борба за заштита на медиумите, кои цело ова време беа очи и уши на демократската јавност.
Тие обвинувања се поттикнати од искуството што наследниците на комунизмот и на едноумието го имаат со медиумите во антидржавните зафати. Улогата на медиумите при кампањата за нова територијална поделба во 2004 година беше огромна. Медиумската кампања дека „Некои прашања не заслужуваат одговор“ на актуелниот потпретседател на социјалдемократите немаше да успее да не беше признавањето на уставното име од САД, кое послужи како амортизер на незадоволството. Откако сега излегоа на виделина документите од договарањето, како и зошто било потребно тоа прекројување од истите сили што денес го водат федерализирањето на државата, јасно е зошто преку инсталацијата СЈО навреме се тргна да се замолчат медиумите што предупредуваат на опасноста и на незаконитоста на договорите за формирање нова власт по изборниот инженеринг во декември.Оваа нова акција на СЈО нѐ навраќа на периодите на владеење на СДСМ бидејќи и сега, како и во 2004 година и во години пред тоа, истите ликови владеат со медиумските инсталации на Сорос/КАНВАС. Нема и ќе нема политичка партија како СДСМ, поврзана со толку афери и купени новинари, кои треба да го обликуваат јавното мислење. Декларативните заложби за „независно“ новинарство и за „слобода на говор“ зад себе ги имаат аферите „Фабрика 1“ и „Фабрика 2“ со по десетина новинари-платеници; во реализацијата на „Надеж“ се вклучени новинари и медиуми; довчерашни „непристрасни“ Сафет Бишевац, Ленче Николовска, Љубица Буралиева, Мухамед Зекири станаа пратеници; Роберт Поповски, долгогодишен предводник на ЗНМ, стана главен човек за односи со јавноста на Заев, а Весна Ковачевска на партијата. Денес главни заговорници на политиката на Заев се довчерашни политкомесари од СДСМ во медиумите. Пред сѐ, Бранко Героски, Сашо Орданоски, Бранко Тричковски, Ерол Ризаов, Љупчо Зиков… Ако одиме подлабоко, Панде Колемишевски, некогашниот прв човек на „Нова Македонија“, опишува дека секој работен ден му почнувал со телефонски разговор со СДСМ и со „Илинденска“. Тричковски самиот неодамна сподели со јавноста дека тој, заедно со Ѓунер Исмаил, Сашо Орданоски, Бранко Героски, договарале медиумска поддршка на преобразбата на УЧК во македонскиот политички систем. Истите луѓе и истата матрица сега се носечки сили на медиумите на Сорос/КАНВАС. Зар се очекува овие исти денешни дејци да застанат против платформата за федерализација?
Напад врз медиумите што ја бранат државата
Изборниот инженеринг ги даде резултатите што ги изненадија сите – јавноста ја изненади строгата поделба на математичка половина во парламентот, а „инженерите“ превласта со два пратеника на ВМРО-ДПМНЕ. Затоа, но и поради новата геополитичка реалност, „инженерите на реалполитичката стратегија ја пласираа платформа од Тирана, каде што претходно случајно се појави поранешниот шеф на ЦИА. И токму таа платформа ги потврди сите информации на „режимските непријателски медиуми“. Ги потврди ставовите дека не се работи за слобода, демократија и за канализација во Арачиново, туку за нарушување на уставниот поредок и на унитарниот карактер, за бинационалност и за федерализација на државата! Тоа ја избристри сликата за крајната цел на повеќегодишната акција за разнебитување на државата, но и дека Зоран Заев и Зијадин Села, кој, веројатно, го заменил Мендух Тачи откако ги обелодени телефонските пораки на Заев во 2012 година, биле долго подготвувани од „високи лица од надвор“ да го спроведат сценариото.
Сето тоа ја мобилизираше јавноста, која неколку недели протестира и маршира низ улиците на градовите во заштита на унитарниот карактер на државата. Иако оваа граѓанска реакција е сопирач на сценариото, временскиот теснец од промените во светот не остава простор федерализирањето да се одвива во предвидените временски рамки. Потребно е забрзување, а катализатор на настаните е токму лепењето евентуална насилна и „националистичка“ реторика на протестите, додека албанските претставници на Сорос/КАНВАС ја подгреваат големоалбанската идеја. Тоа е и актуелната агенда – старата добра тактика за предизвикување меѓуетнички судир за најлесно наметнувања лоши решенија и поделби.
Таа игра на црпнатите Зоран од Муртино и Зијадин од Ливада треба да предизвика меѓуетнички судир, кој ќе ги донесе истите резултати – федерализација на Република Македонија. Затоа е и пеењето во двоглас на партнерите од Берн. Таа игра е сѐ попроѕирна и е дел од предупредувањата и од известувањата на „режимските“ медиуми. Затоа и сега, по наредба на „СДСМ- чадорска“, се спроведува акцијата на неуставната категорија СЈО против медиумите.
Оттука, исто како што јавноста застана во одбрана на унитарноста на државата, треба да застане и во одбрана на медиумите како основа за демократскиот развој на државата. Таа борба за демократија сега мора да ги обедини сите граѓански сили и да ги надмине етничките и верски разлики и да не се потпадне на оваа медиумска хајка и повикување на оружје од Сорос/КАНВАС. Потоа, нема назад.
Пишува: Наум Стоилковски
(Текст објавен во 237. број на неделникот „Република“, 17.3.2017)
Republika.mk - содржините, графичките и техничките решенија се заштитени со издавачки и авторски права (copyright). Крадењето на авторски текстови е казниво со закон. Дозволено е делумно превземање на авторски содржини (текст и фотографии) со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.